Στην πορεία την Πνευματική, δημιουργούνται πάρα πολλά θέματα και πάρα πολλές καταστάσεις, που μας θέτουν άμεσα σε μία θέση διάκρισης, επιλογής, σε μία θέση κατά την οποία πρέπει να καταδείξουμε έμπρακτα και φανερά, πόσο έχουμε ενστερνισθεί τα διδάγματα, τις θεωρίες της Αγάπης, τις θεωρίες της Ενότητας και πόσο μπορούμε να εκδηλώσουμε μέσα από το «είναι» μας αυτή την Ενωτική κατάσταση, άσχετα από τις οποιεσδήποτε δημιουργημένες καταστάσεις. Ο δρόμος προς την Πνευματική άνοδο και την Πνευματική τελειοποίηση δεν είναι απλός. Δεν είναι δυνατόν να πούμε ποτέ ότι έχουμε προχωρήσει, κι ότι σίγουρα τα βήματά μας, μας οδηγούν στην Αλήθεια, οδηγούν στο Φως. Ανά πάσα στιγμή υπάρχει ο κίνδυνος λάθους. Είναι τόσο λεπτές οι έννοιες, τόσο λεπτές οι καταστάσεις στην Πνευματική πορεία, ώστε ανά πάσα στιγμή πρέπει να βρισκόμαστε σε εγρήγορση, σε κατάσταση συνειδητής αφύπνισης, για να μπορούμε να διακρίνουμε και να μπορούμε να θέτουμε σε κρίση τον ίδιο μας τον εαυτό, ώστε να μην πέσουμε σε καταστάσεις πλάνης.
Η πλάνη είναι μία κατάσταση που δημιουργούμε από γεγονότα, τα οποία φαίνονται πραγματικά. Δημιουργείται η πλάνη από στοιχεία Αλήθειας, όμως δεν σημαίνει ότι είναι η Αλήθεια. Τη δημιουργούμε με τους διαχωρισμούς, τους περιορισμούς του νου, παρεμβάλλοντας μέσα στα στοιχεία της Αλήθειας έντονα στοιχεία αναλήθειας, έντονα στοιχεία περιορισμών, που μας ωθούν να δημιουργήσουμε ένα διαφορετικό δρόμο, μία απόκλιση της Αλήθειας και να πιστεύουμε σ’ αυτήν ως Αλήθεια.
Είναι απαραίτητο, επομένως, να προσέχουμε σε κάθε μας βήμα την εισχώρηση των φθοροποιών στοιχείων της αναλήθειας, που διαμορφώνουν την πλάνη. Γιατί η διαμόρφωση μιας πλάνης δημιουργεί αλυσιδωτές καταστάσεις, παρόμοια πλάνη και μας οδηγεί να ξεφύγουμε από την πραγματική οδό. Μας οδηγεί να περιπλανηθούμε, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν θα μπορέσουμε να επιστρέφουμε στην πραγματική Αλήθεια, όμως η δημιουργία πλάνης φέρνει εντός μας καταστάσεις δύσκολες, καταστάσεις δυσάρεστες και μας διδάσκει με τρόπους πολλές φορές επώδυνους την έξοδο απ’ αυτή τη δημιουργημένη κατάσταση του νου μας. Γι’ αυτό, αν είναι δυνατόν ν’ αποφύγουμε την οποιαδήποτε πλάνη δημιουργεί ο νους μας, πρέπει να δραστηριοποιήσουμε όλες μας τις δυνάμεις προς αυτό.
Ο στόχος μας πρέπει να είναι, να πορευθούμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στη γραμμή της Αλήθειας, στη γραμμή εκείνη που δεν επιδέχεται στοιχεία περιορισμών, που δεν επιδέχεται στοιχεία προσωπικότητας, που δεν επιδέχεται κανένα στοιχείο ανθρώπινο, που οδηγεί στη διάσπαση των αληθινών καταστάσεων και στη διαμόρφωση μεμονωμένων καταστάσεων μέσα στις οποίες ζούμε, για να συλλέξουμε πείρες και να μπορέσουμε απ’ αυτές τις πείρες να δημιουργήσουμε εντός μας τις εμπειρίες, να ενώσουμε τις καταστάσεις και να επανέλθουμε στην Ενωτική Κατάσταση της Αλήθειας.
Η Αλήθεια είναι πάντα Ενωτική. Η Αλήθεια είναι πάντα Αγάπη. Οτιδήποτε βρίσκεται εκτός της Ένωσης και εκτός της Αγάπης, είναι αναλήθεια, είναι πλάνη, είναι κατάσταση και στάδιο που διαβιούμε, για να μπορέσουμε μέσα απ’ αυτό να οδηγηθούμε στην πραγματική Ενότητα, στην Ενότητα του Εαυτού μας. Γιατί η Ενότητα και η Αγάπη δεν βρίσκεται έξω από μας, βρίσκεται μέσα μας, κι όταν η Ενότητα και η Αγάπη επικρατεί εντός μας, τότε αυτή την κατάσταση μπορούμε να την εξωτερικεύουμε, με όλους τους τρόπους, χωρίς διάκριση, χωρίς εξαιρέσεις.
Ποια πρέπει, επομένως να είναι η θέση μας στην πορεία την Πνευματική, ποια πρέπει να είναι η θέση μας όταν λέμε και επιδιώκουμε την Ένωσή μας με το Φως; Ποια πρέπει να είναι η θέση και η τοποθέτηση του νου μας απέναντι στις καταστάσεις, αν θέλουμε πραγματικά να δημιουργούμε πορεία Αλήθειας και να διαδράμουμε πορεία Φωτός, αφήνοντας σε κάθε μας βήμα Φωτεινά μόρια και Άρωμα Αγάπης και συλλέγοντας εντός μας καταστάσεις διαχωριστικές, προσπαθώντας όλα αυτά να τα ενώσουμε μέσα στο είναι μας;
Είναι φυσικό, εφόσον πορευόμαστε προς την Αγάπη και προς το Φως, ότι η θέση μας πρέπει να είναι Αγάπη, Ενότητα, πρέπει να είναι Φως. Βέβαια αυτό είναι πάρα πολύ απλό στα λόγια, πάρα πολύ απλό στη φανέρωση σαν θεωρία και πολύ δύσκολο στην εφαρμογή, στην πράξη. Είναι πολύ δύσκολο να διαχέουμε μέσα από το «είναι» μας τους κυματισμούς της Αγάπης, όταν ορθώνονται μπροστά μας όλες οι καταστάσεις, για να μας ωθήσουν να διασπάσουμε την ενότητά μας και την Αγάπη μας την εσωτερική.
Η πορεία του κάθε ανθρώπου δεν πρέπει να δέχεται επηρεασμούς από τις εξωτερικές καταστάσεις, δεν πρέπει να δέχεται επιδράσεις από τις οποιεσδήποτε αντιξοότητες. Αν έχουμε διαλέξει συνειδητά πορεία επιστροφής και Ένωσης, δεν έχουμε διαλέξει εξωτερική πορεία, αλλά εσωτερική πορεία ενότητας των πάντων εντός μας και κατ’ επέκταση, φανέρωση αυτής της Ενότητας προς τα έξω. Προσφέρουμε από τον Εαυτό μας, όσο έχουμε, προσφέρουμε από τον Εαυτό μας, όσο ενώνουμε κι όσο αγαπάμε. Όσο τμήμα του Εαυτού μας έχουμε αγαπήσει, όσο τμήμα του Εαυτού μας έχουμε ενώσει, τόσο τμήμα του Εαυτού μας μπορούμε να προσφέρουμε και προς τα έξω, να το διαχέουμε στον Άνθρωπο Αδελφό, χωρίς προβλήματα. Όταν η Ενότητα η εσωτερική του Εαυτού μας διασπάται και η Αγάπη του εσωτερικού μας Εαυτού διαταράσσεται, τότε είναι αδύνατον να προσφέρουμε από τον Εαυτό μας προς τα έξω.
Επομένως η προσφορά μας, η πορεία μας είναι συνυφασμένη με την εσωτερική μας κατάσταση. Αν έχουμε εντός μας Αρμονία, διαχέουμε και γύρω μας Αρμονία. Αν έχουμε εντός μας δυσαρμονία, εξωτερικεύουμε δυσαρμονία σε όλες τις κλίμακες, με όλους τους τρόπους.
Τίθεται το πρόβλημα, με ποιο τρόπο θα διατηρήσουμε αυτή την Αρμονία και κατά πόσο η εσωτερική μας Αρμονία επηρεάζεται από τις εξωτερικές καταστάσεις. Είναι σωστό οι εξωτερικές καταστάσεις να επιδρούν στην εσωτερική μας Αρμονία ή μήπως η εσωτερική μας Αρμονία πρέπει να επιδρά στις καταστάσεις τις εξωτερικές; Φυσικά, είναι ευνόητο, ότι για να μπορούμε να πορευόμαστε με Αρμονία και Γαλήνη, πρέπει να έχουμε σύνδεση με την Πηγή μας άρρηκτη, αδιαίρετη, συνεχή, για να μπορούμε να έλκουμε απ’ αυτή την Πηγή, που είναι ο Ένας Εαυτός, ο Άπειρος Εαυτός, την Ενέργεια, το Φως, τις σωστές καθοδηγήσεις και είναι φυσικό, ότι αν έχουμε τέτοια άρρηκτη σύνδεση, οι εξωτερικές καταστάσεις δεν θα επιδρούν. Η δυσαρμονία των έξω δεν θα επιδρά στην έσω υπόσταση, Άνθρωπος – Ουσία, αλλά η Αρμονία του Ανθρώπου – Ουσία θα επιδρά και θα απαλύνει τις καταστάσεις δυσαρμονίας, που δημιουργούνται από έξω.
Αυτή, λοιπόν, πρέπει να είναι η θέση μας, σαν Πνευματικών ανθρώπων, που πραγματικά επιθυμούν διακαώς την Ένωση με το Φως. Άσχετα με τις συνθήκες, άσχετα με τις οποιεσδήποτε καταστάσεις, άσχετα με τις αντιδράσεις της προσωπικότητας, πρέπει να επιδιώκουμε την άρρηκτη Ένωσή μας με την Πηγή του Παντός, με τον Εαυτό τον Ένα, που υπάρχει και πάλλεται εντός μας και ουδέποτε σταματά να πάλλεται και ουδέποτε σταματά να μας δίνει μηνύματα, παρά μόνο αν εμείς ηθελημένα Τον καθηλώσουμε, ηθελημένα κλείσουμε τ’ αυτιά μας στις εσωτερικές Του ωθήσεις, ηθελημένα απαρνηθούμε τις δικές Του οδηγίες. Αυτή η άρρηκτη σύνδεση με τον Εαυτό μας είναι η Πηγή της τροφοδοσίας μας, η Πηγή της Δύναμης, η Πηγή της Αγάπης μας, γιατί ο έσω Εαυτός μας είναι Αγάπη, είναι Φως, είναι Απειρότητα και μπορεί να τροφοδοτεί όλες τις ώρες και τον εξωτερικό μας φορέα με Αρμονία.
Πρέπει, όταν αισθανόμαστε τη δυσαρμονία του εξωτερικού μας σκηνώματος, τη δυσαρμονία της προσωπικότητάς μας, να θέτουμε σε ένωση αυτή την κατάσταση με την εσωτερική μας υπόσταση, το Πνεύμα μας, που επικοινωνεί με τη Θεότητα και να μεταλλάσσουμε τη δυσαρμονία σώματος και προσωπικότητας με την Αρμονία του Πνεύματος. Γιατί το Πνεύμα πάντα βρίσκεται σε Αρμονία, το Πνεύμα πάντα βρίσκεται σε Γαλήνη, επικοινωνεί με το Άπειρο και συλλέγει από το Άπειρο τις Αρμονίες και δύναται καθ’ όλες τις ώρες, όταν βρεθεί σε επικοινωνία και σύνδεση με την προσωπικότητα και το εξωτερικό σκήνωμα φορέα του ανθρώπου να μεταλλάξει την ποιότητα της δυσαρμονίας σε Αρμονία και να παραλάβει μέσα του όλες τις δυσαρμονίες, για να τις μετουσιώσει σε Αγάπη.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι η εσωτερική μας Αρμονία δεν εξαρτάται από το αν θα λάβουμε Αγάπη από το περιβάλλον, από το αν θα λάβουμε κυματισμούς ωραίους, αλλά από την εσωτερική εναρμόνιση των καταστάσεων μας, την εναρμόνιση της τριαδικότητας που φέρουμε, την εναρμόνιση του Πνεύματος, της Ψυχής και του σώματος. Αυτή η εναρμόνιση μας δημιουργεί ποσότητα ενέργειας πολύ μεγάλης, ανακυκλώνει την Αγάπη μας και μας δημιουργεί δύναμη παροχής αυτής της Αγάπης προς τα πάντα, μας θέτει, δηλαδή, στη σωστή θέση προσφοράς Αγάπης, χωρίς εμπόδια, στη θέση Αγάπης – Ροής μέσα στα Σύμπαντα. Μας οδηγεί στη συνείδηση της κατάστασης Ενότητας, στην κατάσταση εκείνη που συνειδητοποιούμε την Ύπαρξη ως Ένα Εαυτό. Μας οδηγεί στην κατάσταση εκείνη κατά την οποία μπορούμε να ζούμε στο ΕΙΜΑΙ και η λέξη αυτή να μας δονεί και να μας πάλλει, με όλους τους τρόπους, να αισθανόμαστε την έννοια της σε όλη της την Ουσία, να αισθανόμαστε επεκτεινόμενοι να καλύπτουμε τα πάντα, μα και μοριακοί μέσα στα πιο μικρά αντικείμενα, που υπάρχουν γύρω μας.
Η πορεία για την Πνευματική άνοδο, για την Πνευματική τελειοποίηση δεν σταματά ποτέ, άσχετα με τις οποιεσδήποτε περιπλανήσεις, άσχετα με τις οποιοσδήποτε καταστάσεις που μας δημιουργεί ο νους μας, που μας δημιουργούν οι εσωτερικές μας δυσαρμονίες, η Θέση Αγάπης, η Θέση Ένωσης, μας επαναφέρει πάλι στο δρόμο της Αλήθειας και μας οδηγεί εκ νέου να δημιουργήσουμε την Αρμονία μέσα μας, με όλους τους τρόπους, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε, για να μπορέσουμε να προσφέρουμε τη Γαλήνη μας στα πάντα.
Τίποτα δεν σταματά την πορεία για την άνοδο, κανένα λάθος δεν είναι πιο δυνατό από την Αγάπη, καμία πλασματική κατάσταση δεν είναι πιο δυνατή από το Φως και την Αλήθεια. Τα πάντα μετουσιώνονται, αναλώνονται μέσα στην Αλήθεια και στο Φως και πάντα ο Άνθρωπος που πραγματικά ποθεί την Ένωση, που πραγματικά γνωρίζει ότι πρέπει ν’ αγαπά, ότι πρέπει να προσφέρει, ότι πρέπει να ενώνει, θα προχωρήσει άσχετα από τις οποιεσδήποτε καταστάσεις, άσχετα από τις οποιεσδήποτε φαινομενικές παύσεις.
Προχωρεί συλλέγοντας εντός του πείρες και ενώνοντας αυτές τις πείρες με την Αγάπη και την Κατανόηση, για να τις εκδηλώσει Ενωμένες, ώστε στο επόμενο βήμα να μπορέσει να ενώσει άμεσα και να μη σταθεί να διαχωρίσει πρώτα και κατόπιν να ενώσει, αλλά να υπάρχει μέσα του ενωμένη η κατάσταση και να περάσει το στάδιο αυτό γρήγορα, τάχιστα, χωρίς να χρειάζεται να παραμείνει, για να συλλέξει από τον οποιοδήποτε διαχωρισμό την εμπειρία, που θα τον οδηγήσει στη γνώση της σύνθεσης των αντιθέτων, στη γνώση της σύνθεσης των επιμέρους εμπειριών στην Ολότητα της Μίας Αλήθειας.
Η πορεία που ακολουθούμε, είναι μια πορεία δύσκολη, γεμάτη από αντίθετες καταστάσεις, γιατί ο νους μας και το «είναι» μας είναι ακόμα γεμάτα από διττότητα. Αυτή τη διττότητα θα την ξεπεράσουμε με την Αγάπη μας, θα την ξεπεράσουμε με το στόχο που έχουμε για Ένωση, θα την ξεπεράσουμε με την προσπάθεια εναρμόνισης του «είναι» μας ολόκληρου, ψυχοπνευματικού και υλικού και προσωπικότητας, με τον Ένα Εαυτό, τον Εαυτό Πνεύμα, Εαυτό Ουσία, Εαυτό Αγάπη. Δεν πρέπει να μένουμε στα οποιαδήποτε λάθη, δεν πρέπει να καθηλωνόμαστε στη γνώση των οποιωνδήποτε κενών, να τρομάζουμε από τις οποιεσδήποτε ατέλειες που είναι δυνατόν να αναφανούν στην πορεία, αλλά αντίθετα, πρέπει όλ’ αυτά να τα λούζουμε με την Αγάπη και την Ένωση και να τα ξεπερνάμε, χωρίς φραγμούς και περιορισμούς του νου, χωρίς καταστάσεις που παρεμποδίζουν, χωρίς καταστάσεις ενοχών που δημιουργούν εντός μας υπόβαθρο, για να έλξουμε παρόμοια κενά.
Από τη στιγμή που συνειδητοποιούμε το οποιοδήποτε κενό μας, από τη στιγμή που κατανοούμε το οποιοδήποτε λάθος μας, δεν πρέπει να παραμένουμε σ’ αυτό δημιουργώντας εντός μας ενοχές έντονες. Πρέπει να ερχόμαστε σε θέση επίγνωσης, σε θέση κατανόησης πλήρους του κενού αυτού και της ατέλειας, να ερχόμαστε σε θέση μετάνοιας και να καλύπτουμε αυτό το κενό με την Αγάπη, να το δεχόμαστε σαν υπαρκτό και αναγκαίο για ένα στάδιό μας, για την πλήρωση της υπόστασής μας και σ’ αυτό το σημείο από Φως, να το καλύπτουμε με Φως και να συνεχίζουμε στην οικοδόμηση του Πνευματικού μας οικοδομήματος, χωρίς φραγμούς, χωρίς αναστολές, χωρίς φόβο. Ο φόβος οπουδήποτε κι αν υπάρχει, σ’ οποιοδήποτε σημείο της υπόστασής μας κι αν βρίσκεται, για οποιοδήποτε λόγο, είναι παράγων ανασταλτικός. Είναι στοιχείο που μπορεί να κουνήσει συθέμελα το Πνευματικό μας οικοδόμημα και να το γκρεμίσει.
Επομένως, πρέπει να καταρρίψουμε όλους τους φόβους μας εκδηλώνοντάς τους, να τους δούμε, να τους νιώσουμε από όλες τις πλευρές, να τους συνειδητοποιήσουμε απόλυτα, για να τους καλύψουμε κι όχι για να παραμείνουμε σ’ αυτούς. Τα πάντα φανερώνονται για να καλυφθούν, τα πάντα φανερώνονται για να ξεπεραστούν. Κι εφόσον τα πάντα φανερώνονται μ’ αυτό το σκοπό, δεν υπάρχει λόγος να προσκολλούμεθα στις οποιεσδήποτε καταστάσεις, αλλά να θέτουμε το νου μας σε θέση Αγάπης και Ένωσης και την καρδιά μας σε παρόμοια θέση και να ξεπερνάμε τα πάντα ενωμένοι με το Πνεύμα μας, ενωμένοι με τον Θεό, που βρίσκεται εντός μας και επομένως ενωμένοι με την Υπόσταση Θεού, που βρίσκεται σε κάθε Αδελφό.
Τα στοιχεία της προσωπικότητας, που έρχονται σε σύγκρουση, πρέπει να μπορούμε να τα αφομοιώνουμε εντός της Πνευματικής μας υπόστασης. Ο κάθε Πνευματικός άνθρωπος πρέπει να ασχοληθεί με τα ανθρώπινό του στοιχεία, ώστε να τα εναρμονίσει και να τα μετουσιώσει σταδιακά και να μπορέσει να τα εκδηλώσει ενωμένα μέσα από την Ουσία του. Σιγά – σιγά, βήμα με βήμα, πρέπει ένα – ένα τα στοιχεία τα ανθρώπινα να τα συλλέγουμε εντός μας, να τα ενοποιούμε και να τα φανερώνουμε πάλι κι οποιοσδήποτε διαχωρισμός πέφτει στην αντίληψή μας, να τον συλλέγουμε ξανά εντός μας, για να τον ενώσουμε. Μόνο έτσι μπορούμε να εκδηλωθούμε σαν Αγάπη και σαν Ενότητα και μόνο αν δεχθούμε ότι είμαστε διαχωριστικοί, ότι έχουμε ατέλειες, μπορούμε να τις συλλέξουμε. εντός μας και να τις ενώσουμε. Μόνο αν δεχθούμε ότι παράγουμε δυσαρμονίες, μπορούμε να εναρμονίσουμε τις καταστάσεις, γιατί όταν δεν βλέπουμε τις δυσαρμονίες μας, όταν δεν βλέπουμε τους διαχωρισμούς μας, βρισκόμαστε σε λάθος επίγνωση, δεν έχουμε πραγματική συνείδηση της εκδήλωσης του εαυτού μας και επομένως βρισκόμαστε μακριά από την Αλήθεια.
Η πορεία μας πρέπει να είναι πορεία Αγάπης, πορεία Ενότητας του Εαυτού μας, γιατί διαφορετικά είναι αδύνατον να προσφέρουμε, είναι αδύνατον να γίνουμε εκείνοι που θα μεταφέρουν τη Χάρη και το Φως και θα μπορέσουν με τη δόνησή τους να έλξουν την Ουσία, που υπάρχει μέσα σε κάθε Αδελφό Άνθρωπο και να τη βοηθήσουν να αναφανεί και να αναλώσει, να μετουσιώσει τα στοιχεία του διαχωρισμού σε στοιχεία Ένωσης και Αγάπης. Η εσωτερική μας Ενότητα καθρεφτίζεται προς τα έξω. Η εσωτερική μας Αρμονία είναι αυτή που διέπει και τις εξωτερικές καταστάσεις. Επομένως πρέπει να γίνουμε κύριοι των καταστάσεων κι όχι να αφηνόμαστε στις επιρροές τους. Πρέπει να θέσουμε τους εαυτούς μας σε εσωτερική Ενότητα με την Πηγή της τροφοδοσίας κάθε «είναι», για να μπορέσουμε να κυριαρχήσουμε πάνω στις καταστάσεις, ώστε εμείς να αναδειχθούμε από τις καταστάσεις. Οι καταστάσεις σκοπό έχουν να μας αναδείξουν, σκοπό έχουν να μας βοηθήσουν να ισορροπήσουμε οποιαδήποτε δυσαρμονία, για να την ξεπεράσουμε, να την ενώσουμε κι εμείς πλέον ενεργά, να πάρουμε στα χέρια μας τα ηνία των υποστάσεών μας και να διαρρυθμίσουμε τη ζωή μας αρμονική, ανάλογα με την εσωτερική μας δόνηση, με την εσωτερική μας κατάρτιση, με την εσωτερική μας ενότητα.
Είναι δύσκολο πολύ να μπορέσουμε να αναδυθούμε ως ενοποιημένος Εαυτός μέσα από τις καθημερινές καταστάσεις, όμως αυτή είναι η πορεία της επιστροφής μας. Πρέπει να αναδυθούμε, κι εφόσον αυτό έχουμε σαν στόχο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα τα καταφέρουμε. Εφόσον ο πόθος μας είναι η Ένωση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τροφοδοτούμεθα από την Ένωση. Οτιδήποτε ποθούμε, οτιδήποτε επιθυμούμε διακαώς, μας τροφοδοτεί. Αν επιθυμούμε την Αγάπη και την Ένωση, τροφοδοτούμεθα από την Αγάπη και την Ένωση, αν επιθυμούμε τον διαχωρισμό, τροφοδοτούμεθα από τον διαχωρισμό. Εφόσον όμως έχουμε θέσει συνειδητά τον εαυτό μας σε Πνευματική πορεία κι η επιλογή μας είναι Ενότητα και Αγάπη, προσφορά και αφιέρωση στην εκδήλωση της Αγάπης, είναι φυσικό, παρ’ όλα τα εμπόδια, παρ’ όλες τις καταστάσεις, να τροφοδοτούμεθα από την Ένωση. Κι αν έρθουμε σε επικοινωνία με την έσω μας υπόσταση άμεσα θα αισθανθούμε αυτή την τροφοδοσία να μας πληρεί, να διαχέει όλο μας το «είναι» μέσα στο σώμα μας, μα κι έξω από το περιορισμένο σκήνωμά μας και να πληρεί τους πόρους μας με Ενέργεια και Ζωή.
Η Ένέργεια και η Ζωή δεν βρίσκεται έξω από μας, βρίσκεται και έξω, αλλά βρίσκεται και μέσα μας, παλλόμενη και δονούμενη. Αν μπορέσουμε να τη δούμε, αν μπορέσουμε να την αισθανθούμε, τότε αυτή μας πληρεί. Η Ενέργεια και η Ζωή διαχέεται συνεχώς από την Πηγή της τροφοδοσίας των πάντων κι εφόσον εντός μας υπάρχει Θεός, υπάρχει η Πηγή της τροφοδοσίας των πάντων και μπορούμε απ’ αυτή την Πηγή να αντλούμε Αέναα, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος, χωρίς να υπάρχει μείωση της Ενέργειας. Η μείωση της Ενέργειας δημιουργείται όταν χάνουμε τη σύνδεσή μας με την εσωτερική μας υπόσταση Θεό – Ουσία, Θεό – Αγάπη, όταν εντονοποιούμε την προσωπικότητά μας, επιδιώκοντας εμείς οι ίδιοι τους διαχωρισμούς. Τότε αφήνουμε χώρο στη σύνδεση με την Ουσία μας και δημιουργούνται ρήγματα, που δεν επιτρέπουν τη συνεχή τροφοδοσία με Ενέργεια. Από τη στιγμή που πάλι αποκαθιστούμε την άρρηκτη σύνδεση, τότε η τροφοδοσία είναι συνεχής και Αέναη.
Ο Θεός ουδέποτε στέρησε κανένα από τη Θεία τροφοδοσία Του και ουδέποτε θα στερήσει. Παρέχει Αέναα. Ο άνθρωπος αν διακόψει τη σύνδεσή του, στερείται, αν την επανασυνδέσει λαμβάνει Αέναα, χωρίς εμπόδια. Επομένως εμείς οι ίδιοι ρυθμίζουμε την τροφοδοσία μας. Εμείς οι ίδιοι με τη θέση του νου μας, δημιουργούμε έλλειψη Ενέργειας, δημιουργούμε καταστάσεις δυσαρμονίας εντός μας και εκτός μας. Αν κατανοήσουμε απόλυτα, ότι εντός μας υπάρχει Θεός κι ότι βρισκόμαστε και μπορούμε να βρισκόμαστε συνεχώς σε άρρηκτη σύνδεση μαζί Του, τότε δεν υπάρχει τίποτα για να φοβηθούμε, δεν υπάρχει τίποτα, που μπορεί να επιδράσει πάνω μας και να μας καθηλώσει με οποιοδήποτε τρόπο. Τροφοδοτούμεθα από την Πηγή των πάντων, παίρνουμε Ενέργεια από την Πηγή των πάντων και διαχέουμε κι εμείς, εφόσον τροφοδοτούμεθα, προς τους πάντες. Εφόσον συμβαίνει αυτό, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την Πνευματική μας πορεία, τίποτα δεν μπορεί να μας καθηλώσει και να μας προσκολλήσει σε καταστάσεις.
Στόχος, επομένως, κάθε Πνευματικού ανθρώπου, είναι η συνεχής και άρρηκτη σύνδεση με τον εντός του Θεό, η τροφοδοσία του η συνεχής με Αγάπη, η θέση του νου του σε Ένωση και σαν φυσικό επακόλουθο όλων αυτών, η προσφορά αυτής της Αγάπης και της Ενωτικής κατάστασης προς τα έξω. Γιατί ό,τι έχουμε προσφέρουμε, ό,τι έχουμε φανερώνουμε. Πρέπει να κυριαρχήσουμε πλέον συνειδητά πάνω σ’ όλες τις καταστάσεις της ζωής μας, αν θέλουμε να εκδηλωθούμε ως υπεύθυνες οντότητες, που έχουν γνώση Θεότητας, που έχουν γνώση και συνείδηση Ενωμένης Ύπαρξης.
Πρέπει να κυριαρχήσουμε Ενωτικά καταλύοντας με την Αγάπη τους διαχωρισμούς, τους δικούς μας διαχωρισμούς, γιατί τα πάντα αν είναι ενωμένα μέσα μας μπορούμε εύκολα να τα ενώσουμε και έξω μας.
