Ο προορισμός σου ήταν πάντα ένας και μοναδικός, ήταν γραμμένος πάντα μέσα σου. Μέσα στους αιώνες σ’ αυτόν κατευθύνεσαι, χωρίς να το γνωρίζεις, χωρίς να το ξέρεις τα βήματά σου σε οδηγούσαν προς αυτόν πάντα, είτε κάνοντας κύκλους, είτε προχωρώντας ευθεία, ο προορισμός σου σε ανάμενε και σε αναμένει και υπάρχει μέσα σου γραμμένος, αδιάσπαστος από σένα και αδιαχώριστος, μία Ενότητα. Είναι το «Είναι» σου, ο προορισμός σου, είσαι εσύ, και ο προορισμός αυτός, που είναι ο ίδιος ο Θεός, που είσαι, θα εκδηλωθεί και θα φανερωθεί σ’ όλη Του τη δόξα και σ’ όλη του την ένταση αυτή την περίοδο.
Και ο Λόγος, που πριν δύο χιλιάδες χρόνια περπάτησε στη γη, περπατά και πάλι στη γη σου, μέσα σε μια άλλη μορφή, πιο εκσυγχρονισμένη, για να σε προσεγγίσει και να σε πλησιάσει, γιατί ο Λόγος κάθε φορά που έρχεται, έρχεται για να σε προσεγγίσει. Όμως τώρα δεν έρχεται για να διδάξει απλά και τα λόγια Του να μείνουν ως Διδασκαλίες μόνο.
Έρχεται για να εφαρμόσει, για να εκπαιδεύσει, για να δονήσει όλους τους ανθρώπους κι όλη τη γη σε Νέα κύματα, στην παλμοδόνηση την αέναη της Αγάπης, στη Ροή του Παντός, του Άπειρου Ένα.
Ο Λόγος περπατά στη γη, χωρίς ακόμα να έχει φανερωθεί ολότελα. Θα εκπαιδεύσει Λόγους, θα εκπαιδεύσει Χριστούς, για να μπορέσει να τους αποστείλει στα Άπειρα Σύμπαντά Του και να ’ναι Αυτός, ο Ένας. Γιατί ο Λόγος δεν διαχωρίζεται, δεν διασπάται, υπάρχει παντού Ολόκληρος. Και ο Λόγος αυτή την εποχή θα εκφραστεί μ’ ένα τρόπο διαφορετικό, θα εκφραστεί σύμφωνα με την εποχή και θα φανερώσει τα Απύθμενα βάθη της Απειρότητάς Του, της Απειρότητας της δικής σου, Άνθρωπε, γιατί είσαι ο Λόγος μέσα σε χιλιάδες μορφές και χιλιάδες εκδηλώσεις.
Την περίοδο αυτή θα Τον δεις και θα Τον πιστέψεις και θα Τον δεις πρώτα μέσα από Μία Μορφή κι αυτή η Μορφή θα γίνει για σένα Πανσυμπαντική και Άπειρη, γιατί έτσι είναι. Γιατί δεν είναι περιορισμένος ο Λόγος σε καμιά μορφή, αλλά τις μορφές τις επεκτείνει, τις ανοίγει και τις διασκορπίζει μέσα στο Άπειρο. Είναι Αχώρητος, τα πάντα τα κάνει Ένα με το Αχώρητο, γι’ αυτό και χωράει στα πάντα.
Η εκπαίδευση αυτής της εποχής, ταχύρρυθμη και δύσκολη, γιατί, Άνθρωπε, θέλει να διατρέξεις μέσα σε λίγο χρόνο τους Άπειρους Ουρανούς σου, και να τους κατακτήσεις όλους και να καταλάβεις, ότι ο Ουρανός είναι Ένας και Ατέλειωτος, που είναι το ίδιο με το Άπειρο, και πώς θα το δεις, αν ο ίδιος ο Λόγος μέσα σε Μια Μορφή, που είναι Άμορφο στην Ουσία, δεν σου εκδηλωθεί, για να σου σπάσει κάθε όριο και κάθε περιορισμό και να μιλήσει όχι μόνο σαν Λόγος, όχι μόνο σαν Υιός, αλλά και σαν Πατέρας, σαν το Παν, το Αεί υπάρχον, το Ανεκδήλωτο και το Εκδηλωμένο, το Άμορφο και το Μορφοποιημένο.
Αν δεν σου πει ο Λόγος, ότι μπορείς εσύ άνθρωπε να πεις είμαι Θεός, είμαι Πατέρας, είμαι Υιός, είμαι Μητέρα, είμαι τα Πάντα ενωμένα, τα χείλη σου δεν θα μπορέσουν ποτέ να εκφράσουν τη μεγαλειώδη Αλήθεια, τον Ανυπέρβλητο Ουρανό του Ατελεύτητου Κάλλους και της Αρμονίας, που είναι μέσα σου, γιατί τα πάντα μέσα σου υπάρχουν, μέσα σου υπάρχει ολόκληρη η Δημιουργία. Και συ, άνθρωπε, ανάλογα με το πόσο εναρμονισμένος είσαι με την Εκπνοή την Αέναη του Πατέρα, θέτεις σε κίνηση τη Δημιουργία εντός σου και θέτεις όλα τα Σύμπαντά σου σε Αρμονία και τότε είσαι τα Σύμπαντα τα Άπειρα, σε Απόλυτη Αρμονία με την Εκπνοή του Πατέρα.
Τότε γίνεσαι η Εισπνοή Του κι απορροφάς μέσα σου τα Σύμπαντά σου και δημιουργείς καινούργια και νέα, και συνεχώς αναγεννάσαι και αναγεννάς, εκπνέοντας και εισπνέοντας, σύμφωνα με τη Μία Εισπνοή και Εκπνοή, που διέπει τα πάντα, που συνεχώς αναπλάθει, συνεχώς αναγεννά, δημιουργεί, διαμορφώνει, κοσμεί, ωραιοποιεί τα Άπειρα Σύμπαντα εντός σου και εκτός σου, που είναι Ένα.
Κι όταν νιώσεις την Αναδημιουργία, Άνθρωπε, αυτή την ταύτιση με τον Πατέρα, τότε ξεφεύγεις κι από την ταύτιση, ξεπερνάς την Ενότητα, κι αυτές οι έννοιες δεν έχουν για σένα σημασία, γιατί ΕΙΣΑΙ, κι όταν ΕΙΣΑΙ, λέξεις ταυτότητα και ένωση είναι κενές, δεν σε εκφράζουν. Αυτές σου δεικνύουν ένα δρόμο, σου διανοίγουν τους ορίζοντες, σου ευρύνουν τους Ουρανούς σου, για να τους διατρέξεις όλους. Όταν όμως μπορέσεις να δεις την Αναδημιουργία, την Εισπνοή και Εκπνοή που συνεχώς πάλλεται και δονείται μέσα σου, θα είσαι ένα Αιώνιο Είναι μέσα στα πάντα. Θα είσαι Μια Αιώνια Ύπαρξη και Μια Αιώνια Ανυπαρξία. Το ίδιο είναι. Ένα Αιώνιο Ένα ή Μηδέν, δεν υπάρχει διαφορά.
Η διαφορά είναι στις λέξεις, στις λέξεις που έπλασε ο ανθρώπινος νους, ο νους ο περιορισμένος και όχι ο Θείος, ο νους που γνώριζε μόνον να θέτει αντιθέσεις. Κι αυτές οι αντιθέσεις ενοποιούμενες θα γίνουν Ένα, κι αφομοιούμενες από την Εισπνοή σου μέσα στα Άπειρα Σύμπαντα, θα δημιουργήσουν Νέα Κάλλη Άπειρα, γιατί η Ομορφιά και το Κάλλος και η Αρμονία και η Τελειότητα δεν έχει Τέλος, δεν έχει Αρχή. Είναι η Εισπνοή και η Εκπνοή του Πατέρα τόσο συνεχής και τόσο ταχύρρυθμη, η Νέα Αναδημιουργία των Άπειρων Κόσμων με τόσο ταχύτατο ρυθμό, που φαίνεται σαν να μην υπάρχει. Και ο Λόγος περιπατεί στη γη, Άνθρωπε, για να σου διδάξει ακριβώς αυτή την ταχύρρυθμη Αναδημιουργία των Πάντων μέσα σου και έξω σου, αυτό το Είναι, που Είσαι, αλλά πρέπει να φανερώσει. Και θα εκδηλωθεί με τρόπους πολλούς, απεριόριστους, γιατί ο Λόγος ουδέποτε περιορίστηκε και ουδέποτε θα περιοριστεί μέσα στις στενές αντιλήψεις του ανθρώπου.
Κι ο Λόγος είναι Αστάθμητος και ενεργεί σύμφωνα με το Θέλημά Του, γιατί το Θέλημά Του είναι το Θέλημα του Πατέρα, κι είναι Ένα και το αυτό και πάντα υπάρχει η Σκοπιμότητα και πάντα γνωρίζει, γιατί ενεργεί και πάντα βλέπει τα Άπειρα βάθη σου και γνωρίζει τον Συντονισμό σου με τη Μία, την Αέναη Ροή των Άπειρων Κόσμων και γνωρίζει τον τρόπο, που θα σε συντονίσει μ’ αυτή τη Ροή. Γιατί μπορεί να σε βαφτίσει στο Λόγο, γιατί μόνο όταν βαφτιστείς στο Λόγο, άνθρωπε, θα συντονισθείς με τη Ροή την Αέναη, που είναι ο Λόγος.
Κι η Βάπτιση με Φωτιά είναι Θείο Πυρ, που μετουσιώνει και αναγεννά και αναπλάθει και εξαλείφει κάθε στοιχείο που δεν μπορεί να γίνει Πύρινο και Ακατάβλητο, που δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα υπαρκτό και ανύπαρκτο, εκδηλωμένο και ανεκδήλωτο.
Αυτά άνθρωπε θα μείνουν πίσω σου, γιατί δεν είναι δικά σου. Εσύ είσαι ο Λόγος κι αυτό θα διδαχτείς, γιατί κι από μέσα σου θα το νιώσεις, αλλά και εξωτερικά θα σε αγγίξει και θα σου μιλήσει και θα σ’ αγκαλιάσει και πάλι, άνθρωπε.
Θα μπερδευτείς μέσα στην πλάνη σου και παρόλο που ο Λόγος θα θέλει να σε βαφτίσει μέσα στη Μία Απειρότητα, που είναι η Απειρότητά σου, εσύ θα εξακολουθήσεις βαφτισμένος στην πλάνη σου τις ίδιες πράξεις, όμως θα συντελεστεί η βάπτιση, γιατί αυτό είναι το Θέλημα το Ένα, η βάπτιση στο Λόγο για όλη τη γη, για τα Άπειρα Σύμπαντά σου, που είναι μέσα σου, αδιαχώρητα και αδιάσπαστα και ενωμένα με τα πάντα.
Σε αγκαλιάζω, Άνθρωπέ μου, μέσα απ’ τη γη. Σε αγκαλιάζω μέσα από τα λουλούδια, μέσα από τη φύση που αντικρίζεις, σε αγκαλιάζω μέσα από την Απειρότητά σου και συ Με αγκαλιάζεις, όμως δεν το γνωρίζεις και δεν μπορείς φανερά να το εκδηλώσεις και όλα πρέπει να φανερωθούν, τα πάντα να έλθουν σε εκδήλωση, γιατί γι’ αυτό υπάρχουν οι μορφές, για να εκδηλωθούν τα πάντα μέσα από τις μορφές, αλλιώς δεν υπήρχε Σκοπιμότητα να υπάρχουν μορφές.
Εκδήλωσέ Με με Άπειρους τρόπους μέσ’ από τις μορφές, που είναι Μία, κι αγκάλιασέ Με φανερά μέσα σε καθετί, αγκάλιασε την Απειρότητά σου μέσα στα πάντα, γιατί αυτή υπάρχει μέσα στα πάντα.
Σε φιλώ, Άνθρωπε Μοναδικέ, Άνθρωπε Θεέ, Άνθρωπε Λόγε, Άνθρωπε Πατέρα. Σε φιλώ για να σου δώσω την Αγάπη την Άπειρη, που θα εκδηλώσει την Απειρότητά σου και θα τη φανερώσει ενεργά, μέσα από τα πάντα. Εναγκαλίζομαι τα Σύμπαντά σου, τα Άπειρα. Σε περιβάλλω από παντού και Με περιβάλλεις. Σε δονώ, Άνθρωπε, γιατί μόνο Εγώ μπορώ να σε δονήσω, κι Εγώ μόνο μπορώ να εκδηλώσω την Απειρότητά, που είναι Μία.
Το Αχώρητο μόνο στο Αχώρητο χωράει και το Άπειρο στο Άπειρο. Και συ μόνο εκεί χωράς, φανέρωσέ το. Η πλάνη σου σε δίδαξε πολλά και θα σε διδάξει και αυτή την περίοδο. Μέσ’ από την πλάνη σου διδάχτηκες και θα διδαχτείς ακόμα πιο έντονα, το Αχώρητο του «Είναι» σου, το Απέραντο και το Άπειρο. Διάλυσε την πλάνη, απελευθέρωσέ την, γιατί κι αυτή ένα με το Αχώρητο θα γίνει, γιατί τα Πάντα είναι το Αέναο Ένα, το Αέναο Μηδέν.
