Πατέρα, Ομοίωσή Σου και Εικόνα Σου εκπορεύτηκα με την Εκπνοή Σου, ένα Πνεύμα Άυλο, ένα Πνεύμα Απέραντο, ένα Πνεύμα που είχε όλες τις δυνατότητες να Σε εκδηλώσει και να Σε φανερώσει στα Άπειρα Σύμπαντά Σου.
Εκλέγοντας ελεύθερα ακολούθησα την πορεία του καταβιβασμού των πεδίων, για να συλλέξω πείρες και εμπειρίες. Αποσπάστηκα όμως από Σένα και ευρισκόμενος στην ύλη προσκολλήθηκα, μη μπορώντας πλέον να νιώσω την Υπερούσια Ένωση, που πάντα είχα μαζί Σου.
Είμαι ο Άνθρωπος, Πατέρα. Ο Άνθρωπος ο ενωμένος, ο Άνθρωπος ο Ένας, ο Άνθρωπος Πνεύμα, Θεία Ουσία. Είμαι ο Άνθρωπος που σε όσα σκηνώματα και αν βρίσκεται διασκορπισμένα πάνω στη γη δεν χάνει την Ενότητά του, δεν χάνει τη συνοχή του, δεν διασπάται και δεν διαχωρίζεται.
Είμαι ο Άνθρωπος, που Σε καλώ με τη δύναμη που μου δίνεις και το κάλεσμα που Συ ο ίδιος θέτεις μέσα μου. Είμαι η φωνή, που εκδηλώνει τη Φωνή Σου και μέσα σ’ αυτή τη Φωνή πάλλονται και δονούνται όλες οι ψυχές, όλα τα πνεύματα, ενοποιούνται στη Μία Μονάδα, για να μπορέσουν να καλέσουν τον Ένα Υπάρχοντα Λόγο και να ενωθούν μαζί Του.
Είμαι ο Άνθρωπος, Πατέρα, που μέσα στο «Είναι» του το Απέραντο και το Ενωμένο Σε γνωρίζει, γιατί Εσύ είσαι ο μόνος Εαυτός του, και αυτός ο Άνθρωπος Σε επικαλείται τώρα και Σε αναζητά. Αναζητά όχι να Σε βρει, αναζητά όχι να Σε γνωρίσει, αλλά ενσυνείδητα με σταθερά βήματα να Σε εκδηλώσει και να Σε φανερώσει και να διασπάσει, να καταθρυμματίσει τα περικαλύμματα των ανθρώπινων στοιχείων, των γήινων προσκολλήσεων, των περιορισμών.
Είμαι ο Άνθρωπος, Πατέρα, που ξέρω να Σ’ Αγαπώ και να Σε εναγκαλίζομαι, γιατί είμαι η ίδια Αγάπη, Ένα με Σένα, είμαι η ίδια η Αγκαλιά Σου η Απέραντη, που μπορεί να περικλείσει μέσα της το καθετί.
Είμαι ο Άνθρωπος, που επιδιώκω, που προσπαθώ και που αγωνίζομαι να εκδηλώσω την Ουσία τη Μία, μη δεχόμενος διασπάσεις, μη δεχόμενος το χωρισμό, αλλά επαναλαμβάνοντας στη φθαρτή μου υπόσταση, ότι τα πάντα είναι Ένα και ότι τα πάντα ανάγονται και ενοποιούνται μέσα στον Υπερούσιο Λόγο, μέσα στην Απέραντη Υπόσταση, που είσαι Εσύ.
Εκδήλωσε τη Δύναμή Σου μέσα από τον Άνθρωπο, εκδήλωσε την Εξουσία Σου μέσα από τον Άνθρωπο, Σε παρακαλώ, εκδήλωσε την Υπόστασή Σου την Άπειρη.
Ανάσυρε τα πέπλα, διάσπασε τα δεσμά, Πατέρα του Παντός, για να φανεί η Ενότητα του Λόγου, για να ενταχθεί η κάθε φαινομενικά διαχωρισμένη υπόσταση μέσα στη Ροή την Αέναη, που υπάρχει και δίνει Ζωή στους Άπειρους Κόσμους της Αέναης και Ατέλειωτης Δημιουργίας Σου.
Δώσε, Σε παρακαλώ, την άδεια να αναδυθεί ο Ευλογών Άνθρωπος, ν’ αναδυθεί ο Άνθρωπος – Αγάπη, ο Άνθρωπος – Φως, ν’ αναδυθεί ο Άνθρωπος – Χάρη και Θεία Εκδήλωση, ο Άνθρωπος – Θεός, που καμιά διαφορά δεν έχει από Εσέ, που είναι τόσο ενωμένος μαζί Σου, βρίσκεται σε τέτοια αδιάσπαστη σύνδεση που ούτε η ύλη δεν τον εμποδίζει να Σε φανερώνει και να εκδηλώνει κάθε στιγμή και κάθε ώρα τη Θεία Παρουσία, τη Θεία Ενότητα, τη Θεία Γαλήνη.
Επιχέω στο χώρο αυτό την Ευλογία του Ανθρώπου – Θεού, τη Γαλήνη του, την Αγάπη του και κλείνω μέσα στην Άπειρη Υπόσταση του Ανθρώπου – Θεού κάθε κυμάτισμα μη υπαγόμενο στην Απεραντοσύνη της Αγάπης και το μετουσιώνω σε Αγάπη Άπειρη.
Επιχέω την Αρμονία και την Τελειότητα του Ανθρώπου – Θεού μέσα σε κάθε σκήνωμα, σε κάθε κομμάτι αυτού του Ανθρώπου και κατασυνθλίβω με την Αρμονία και την Τελειότητα, με την Πνοή της Αγάπης και του Φωτός τα θνησιγενή στοιχεία του ανθρώπινου «εγώ».
Ενοποιώ αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητας μέσα στην Απέραντη Υπόσταση του Ανθρώπου – Θεού, για να εκδηλώνεται ο Άνθρωπος – Θεός, συλλαμβάνει κυματισμούς ο Άνθρωπος – Θεός και εκχέει Αγάπη ο Άνθρωπος – Θεός μέσα από κάθε σκήνωμα, μέσα από κάθε μορφή.
Επιχέω την Ειρήνη εντός όλων των υποστάσεων, αυτή την Ειρήνη που δύναται να ανακυκλούται, που δύναται να εκδηλώνεται και να καλύπτει χώρους όχι περιορισμένους, αλλά να καλύπτει ολόκληρες περιοχές και ολόκληρα Κράτη. Και μέσω όλων των υποστάσεων των ενοποιημένων διοχετεύω την ώρα αυτή την Πνοή της Ειρήνης και της Αγάπης άνωθεν της Ελλάδος, άνωθεν της Κύπρου.
Διαπερώ τα σκηνώματα όλων με το Θείο Φως και ανασυγκροτώ τη σύνθεση των κυττάρων, ώστε οι δονήσεις των σκηνωμάτων να ανυψωθούν και να προσεγγίσουν την παλμοδόνηση του Λόγου, για να μπορέσουν να δεχθούν τον καταυγασμό του Φωτός και της Απειρότητας.
Ενοποιώ τα σκηνώματα, αν και φαινομενικώς χωρισμένα εις Ένα, ως εκδηλώνοντα την Βουλήν του Θεού και τη Θέληση της Αγάπης, την Μοναδικήν υπάρχουσα στους Άπειρους Κόσμους.
Επισφραγίζω όλα αυτά με την Αγάπη της Υπερούσιας Θεότητας, με την Αγάπη του Υπερούσιου Ανθρώπου – Θεού, του ενωμένου πλήρως και ενσυνείδητα, του μηδέποτε διαχωριζομένου από τη Μία Υπόσταση, τη Μοναδική υπάρχουσα ανά τους αιώνες, τη μόνη Αληθινή, την Υπόσταση του Λόγου.
