Αγαπημένε μου Άνθρωπε, έχεις συνειδητοποιήσει ήδη μέσα από την εκπαιδευτική σου πορεία, ότι το Έργο που προσφέρεται από σένα προς την ανθρωπότητα είναι Έργο που σου ανατίθεται λόγω της Χάριτος που σε καλύπτει. Γνωρίζεις από τη μέχρι τώρα μαθητεία σου, ότι κανείς δεν είναι άξιος της Χάριτος. Την ενεργοποιεί, την έλκει και τη διαχειρίζεται, αλλά η ίδια η Χάρις στην ουσία της προέρχεται πάντα από το Έλεος του Κυρίου και Πατρός. Οι πράξεις σας και οι τοποθετήσεις σας έλκουν το Έλεος του Κυρίου, ενεργοποιώντας τη Θεία Χάρη.
Έτσι, παρουσιάζεται Έργο, που θα ήταν αδύνατον να παρουσιασθεί αυτή τη χρονική στιγμή, με μόνο ενεργοποιητή – αιτία τη μέχρι τη στιγμή αυτή πνευματική πρόοδο του ανθρώπου. Ο Κύριος πάντα ευλογεί τις προσπάθειες, που έχουν σαν στόχο το ανέβασμα και την εκλέπτυνση της συνείδησης του ανθρώπου, ώστε κανείς να μην μπορεί να υψώνει τον εαυτό του, πιστεύοντας ότι η μέχρι τώρα πορεία του είναι η αιτία, στην οποία οφείλεται η ποιότητα και η ευρύτητα του Έργου που εκτελεί.
Όταν τοποθετηθεί κάποιος έτσι, έλκει τη διδαχή του από τους Νόμους. Έλκει την προσωρινή έκπτωσή του από τη Χάρη, ώστε να δει ποια είναι η λειτουργία και ποιες οι δυνατότητές του, αν δεν καλυφθεί από το Θείο Έλεος του Κυρίου. Συχνά γίνονται τέτοιες επανατοποθετήσεις. Συχνά επίσης ο Κύριος ενεργοποιεί και παρουσιάζει τέλειο Έργο από ατελείς υποστάσεις. Όλοι οι τρόποι είναι δικοί Του.
Μην κρίνεις ποτέ, κανέναν, για τις πράξεις ή για τις τοποθετήσεις του, γιατί εφόσον εκδηλώνεται έτσι, ο Κύριος επιτρέπει να γίνει αυτό. Ο άνθρωπος καλείται πάντα να τοποθετείται, να είναι έτοιμος κάθε στιγμή για μετατόπιση. Η Πηγή όμως των οδηγιών για να μετατοπίζεται δεν είναι ο συνειδητός νους. Είναι ο Θείος Νους, ο Νους Χριστού. Συχνά συμβαίνουν πράγματα που δεν κατανοείτε. Αυτό σημαίνει ότι η γνώση σας είναι ελλιπής και πρέπει να ετοιμαστείτε να τη συμπληρώσετε. Μη βιάζεστε ποτέ να πάρετε μιαν Απόλυτη Θέση. Ο Κύριος διδάσκει με όλους τους τρόπους, που μπορείτε ή δεν μπορείτε να φανταστείτε.
Γνώριζε επίσης, Άνθρωπε, ότι τα γεγονότα που βλέπεις δεν είναι τα μόνα που υπάρχουν. Υπάρχουν γεγονότα εσωτερικά, που δεν γνωρίζεις, όταν παίρνεις θέση σε κάποια συγκεκριμένη κατάσταση ή πρόβλημα αδελφού σου. Γνώριζε ότι ποτέ δεν έχεις αρκετά στοιχεία για να κρίνεις. Υποθέτεις ότι τα πράγματα είναι όπως φαίνονται, αλλά αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Συμβαίνει όμως συχνά η κρίση σου με βάση τα φαινόμενα να είναι σε συμφωνία με το φαινομενικό αποτέλεσμα, και τότε αισθάνεσαι ότι δικαιώθηκες!
Γνώριζε ότι ο νους σου είναι θύμα των συμπτώσεων. Αγνοείς τα πραγματικά εσωτερικά γεγονότα, αγνοείς τις συνδέσεις τους με την προηγούμενη εμπειρία, αγνοείς τις προεκτάσεις τους στο μελλοντικό εξελισσόμενο «χώρο» της συνείδησης, αγνοείς τη συμμετοχή της εμπειρίας στη συνολική εξέλιξη της πανανθρώπινης συνειδητότητας, αγνοείς επίσης το φαινομενικό υποκειμενικό αποτέλεσμα, δηλαδή το τι συνειδητοποιεί ότι διδάχθηκε από κάθε εμπειρία ο αδελφός σου. Άνθρωπε, γνώριζε τουλάχιστον την ανικανότητά σου να γνωρίζεις.
Ακόμα και όταν θα σου δείξω τα εσωτερικά γεγονότα στην ψυχή των αδελφών σου, και πάλι δεν θα έχει χώρο η κρίση. Γιατί ο Λόγος, αδελφέ μου, ενεργοποιεί σε κάθε υπόσταση, για κάθε συγκεκριμένη στιγμή, τις ατέλειες που πρέπει να εκδηλωθούν, τη χρονική διάρκεια της εκδήλωσής τους, ώστε η οντότητα να διδάσκεται όλες τις ενδόμυχες απηχήσεις της κάθε ατέλειάς της, αντλώντας πληροφορίες από την αλληλεπίδραση της ατέλειας με το περιβάλλον.
Οι αντίστοιχες δομές για κάθε χρονική στιγμή στο περιβάλλον, δηλαδή τα γεγονότα και η στάση των ανθρώπων, ενεργοποιούνται επίσης από το Λόγο, για το μοναδικό σκοπό που καταξιώνει την ύπαρξη, για να οδηγηθεί η ανεκδήλωτη ατέλεια του εκπεσόντος ανθρώπου στην εκδηλωμένη τελειότητα του Λόγου.
Η πτώση του ανθρώπου ήταν συνολική και οπωσδήποτε η άνοδος θα είναι επίσης συνολική. Άρα, το να υπεραίρεται κάποιος για τα πνευματικά του επιτεύγματα ή να κολακεύει αδελφό του με παρόμοια τοποθέτηση, είναι μία ακόμα παγίδα του διαχωρισμού, και μάλιστα η πιο εξευτελιστική, γιατί ο εγωισμός υψώνει το ανάστημά του για πράγματα στα οποία ο ρόλος της προσωπικότητας είναι ρόλος παρατηρητή και η στάση της συνειδητότητας είναι παθητική, μια και η πηγή των γεγονότων και οι αλλαγές στις τοποθετήσεις της δεν ελέγχονται από την ίδια, αλλά από την Ενοποιημένη Πνευματική Υπόσταση, από το Λόγο – Χριστό.
Ο Λόγος, βέβαια, δεν έχει χώρο για έπαρση. Συνειδητοποίησε, λοιπόν, ότι κάθε έπαρση για πνευματικά θέματα έχει πηγή την απόστασή σου από το Λόγο, τον Οδηγό και Υπεύθυνο για την πνευματική άνοδο του ανθρώπινου συνόλου και του καθενός ξεχωριστά.
Φυσικά, δεν υπάρχει χώρος ούτε για κρίση – κατάκριση. Εφόσον η πτώση ήταν συνολική, οι ατέλειες υπάρχουν δυναμικά όλες σε όλους. Είσαι συνυπεύθυνος για ό,τι εκδηλώνει κάθε αδελφός σου άνθρωπος. Είναι και δική σου ατέλεια. Το ότι συνειδητοποιείς λεπτότερες καταστάσεις και αισθάνεσαι μακριά από ορισμένες φοβερές εκδηλώσεις του ανθρώπου της γης, έχει πηγή στη μερικότητά σου, στην αδυναμία σου να δεχθείς ότι ο εαυτός σου με τη μορφή του αδελφού σου δρα φέρνοντας τόση δυσαρμονία. Και αν αυτός εκδηλώνει φοβερή ατέλεια, δεν είσαι εσύ ευνοημένος να εκφράζεις πιο αρμονικές καταστάσεις; Πώς λοιπόν θα κρίνεις εκείνον που η σκληρή του αποστολή είναι να φανερώσει τη λιγότερο ή περισσότερο φοβερή ατέλεια και να διδαχθεί; Μήπως δεν διδάσκεται και για σένα; Μήπως θα ’πρεπε να έχεις ευγνωμοσύνη αντί για περιφρόνηση;
Κατάλαβέ το, άνθρωπε. Ο Λόγος ενεργοποιεί μέσα σου ό,τι θέλει να εκδηλώσεις και σε εφοδιάζει με ανάλογες ικανότητες και ιδιότητες. Είσαι υπεύθυνος να διδαχθείς για όλους τους αδελφούς σου. Είσαι υπεύθυνος να μεταδώσεις τα διδάγματα – εμπειρίες και στους άλλους. Δεν τους κάνεις χάρη περισσότερη από εκείνη που σου κάνουν αυτοί, να διδάσκονται σκληρά μαθήματα και για λογαριασμό σου. Η πτώση ήταν συνολική, η ευθύνη βαραίνει όλους εξίσου, τα διαφορετικά επίπεδα συνειδητότητας που εκδηλώνετε, είναι μια αναγκαία κατάσταση, που είναι «υπαρκτή» μόνο μέσα στο χωρόχρονο. Αν είσαι στην πορεία της απελευθέρωσης από το χωρόχρονο, φρόντισε να μην ξεγελιέσαι από την πλάνη, που δημιουργεί διαχωρισμούς σε πρόσωπα και επιτεύγματα. Η διαχωριστική λειτουργία μέσα στο χωρόχρονο δίνει τροφή στον εγωισμό, με αποτέλεσμα την ανακύκλωση του περιορισμού της ύπαρξης μέσα σ’ αυτόν.
Ελευθερώσου από το διαχωρισμό, για να ελευθερωθείς από τους περιορισμούς που διέπουν την εκδήλωσή σου. Αν θέλεις να δεις πόσο «χώρο» δίνεις στο διαχωρισμό, τότε κοίταξε πόσοι περιορισμοί διέπουν τη δράση σου. Ενώσου με τους αδελφούς σου μέσα στο νου σου και στην καρδιά σου, και τότε θα σε γεμίσω με Θείες Ιδέες και Θεία Αγάπη. Ενώσου με τους αδελφούς σου συμμετέχοντας στις ευθύνες τους για παρακοή, άγνοια, αμέλεια, αδιαλλαξία, συμμετέχοντας στα βάρη που έχουν αναλάβει να σηκώσουν, και τότε θα διευρύνω τα όρια του χώρου εκδήλωσης – δράσης σου, ώστε προχωρώντας και ενώνοντας τον όλο και ευρύτερο Εαυτό σου να καταστείς Κύριος όλων των πεδίων εκδήλωσης, να καταστείς Λόγος εκδηλωμένος, Λόγος – Απειρότητα, που περιέχει ενωμένες εντός του τις άπειρες μορφές που εκπορεύθηκαν από τον Πατέρα.
