Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, η αναδίπλωση των αιώνων σ’ έφερε σε ετοιμότητα να δεχτείς το Άχρονο. Η Θεία Άπειρη Σοφία Μου, στάδιο με στάδιο, πεδίο με πεδίο, εκπαίδευση με εκπαίδευση, ενεργοποίησε τους Πυρήνες της Ζωής και της Ύπαρξης, που εντός σου υπάρχουν, ώστε να διανοιχθούν, ώστε ν’ αποκτήσουν τη δυνατότητα Απειράριθμης κίνησης, που στην πρωταρχική εκδήλωσή τους είχαν, ώστε να αποκτήσουν τις διαστάσεις του Απείρου, που είναι οι πραγματικές τους διαστάσεις και να περιλάβουν, να χωρέσουν τα του Ασύλληπτου Θεού.
Αγαπημένε Λόγε Άνθρωπε, Εαυτέ Ενότητα, Φως και Αγάπη, αισθάνθηκες, άκουσες, δονήθηκες από τους Θείους Κυματισμούς του Ενός Εαυτού. Μέσα στο χώρο διαχύθηκα σαν Άπειρη Ευλογία Αναγέννησης, σαν Άπειρη Ευλογία Ζωής. Μέσα στο χώρο διαχέομαι και πάλι, Ομοούσια Ευλογία των Ασύλληπτων Κόσμων, Κραταιά Δύναμη της Απειρότητας του Παντός. Δεν Είμαι διαφοροποιημένος, Άνθρωπε, Είμαι η Αυτή Εκδήλωση, η Αυτή Εκπόρευση, η Αυτή Αγάπη. Δεν έχω ιδιαιτερότητες στη Δόνησή Μου, γιατί το Όλον περιέχει σε σύνθεση τις επιμέρους δονήσεις και σε Τέλεια φανέρωση τις επιχέει στον Εαυτό τον Έναν, τον Απέραντο.
Αγαπημένε Μου, θα Με ακούσεις με πολλούς τρόπους, μέσα από πολλά σκηνώματα, μα πάντα είμαι ο Ένας, ο Ίδιος, ο Αυτός, ο Ομοούσιος και ο Απέραντος, ο Λόγος ο εκδηλούμενος στους Άπειρους Κόσμους, για να τους καταστήσει Φως και Απειρότητα. Πάντα Ολότητα σου παρέχομαι εντός σου και γύρω σου, Ολότητα Λόγος Χριστός – Θεοτόκος Μαρία, για να σε φέρω στην επίγνωση της Απειρότητας σου και να σε οδηγήσω με σύνεση στην ανάδειξή Μου με Άπειρους τρόπους.
Αγαπημένε, Είμαι εσύ, Είμαι κάθε παλμός του Εαυτού σου, κάθε κίνηση του νου και της καρδιάς σου. Το Είναι σου το Ατέρμονο Είμαι κι όσο κι αν αυτό το «Είναι» διαπλάθει δυσαρμονικούς κυματισμούς, δεν αποχωρίζεται από Μένα, γιατί Μου ανήκει και του ανήκω μέσα στην Αδιαίρετη Ένωση της Συνύπαρξής Μας. Αγαπημένε, Είμαι η Αγάπη σου, είσαι η Αγάπη Μου. Είμαστε η Αγάπη – Θεός – Ολότητα, που διακατέχει τα πάντα και τα δονεί, που αναβιβάζει τα πάντα στις Υπερτέλειες εκδηλώσεις της Ενοποιημένης Γαλήνης και Ισορροπίας των Συμπάντων.
Είσαι Αγάπη, Άνθρωπε, γιατί δεν θα μπορούσες να υπάρξεις αν δεν υπαγόσουν μέσα σ’ Αυτήν. Μόνον η Αγάπη είναι η Ύπαρξη, γι’ αυτό κι εσύ υπάρχεις. Η ύλη, μέσα στην οποία εκδηλώνεσαι, είναι Αγάπη, είναι Φως. Η πλάνη βρίσκεται στο σημείο των δικών σου διαχωρισμών, των δικών σου ορίων και κατεστημένων. Εσύ με αλλεπάλληλα πλαίσια, με αλλεπάλληλα παραπετάσματα ιδεών φθοροποιών, απέκλεισες από τη δομή της ύλης σου την Αγάπη και αυτομάτως απέκλεισες από τη δομή της ύλης σου τη Ζωή. Έτσι εκδηλώθηκε ως φθαρτή, ως μη δυνάμενη να συστέλλεται και να διαστέλλεται, να μορφοποιείται και να απομορφοποιείται. Βάλε μέσα στη δομή των κυττάρων σου το στοιχείο που αφαίρεσες, Εμένα, την Αγάπη, Εσένα. Βάλε μέσα στο σκήνωμά σου τον Εαυτό σου τον Θείο και τον Άπειρο, για να δώσεις τη δυνατότητα Θεϊκής εκδήλωσης στη μορφή που φέρεις.
Άνθρωπε, ενδύθηκα τη μορφή και περπάτησα δίπλα σου. Σου έσφιξα το χέρι και σε αγκάλιασα μ’ αυτούς τους τρόπους που θα σε οδηγούσαν να κατανοήσεις, ότι και η ύλη εξαγιασμένη είναι. Παρέλαβα το Σκήνωμά Μου μέσα στο Άμορφο, για να σου διδάξω ότι αυτή η ύλη που φέρεις, έχει τη δυνατότητα να καταστεί Πύρινη και Απέραντη και να γίνει το Παν. Άνθρωπε, το αγκάλιασμα και η Θωπεία Μου η Μορφική, έδωσαν τη δυνατότητα στο υλικό σου σκήνωμα να χωρέσει στη δομή του την Αγάπη. Η επαφή Μου σου έδωσε την ευκαιρία να επαναφέρεις στη δομή σου αυτό που βίαια απέσπασες. Και τώρα πάλι έρχομαι με νέους τρόπους κι από άλλα σκηνώματα του Εαυτού σου, μα και μέσα από το σκήνωμα που εσύ φέρεις, σαν κομμάτι του Εαυτού Ολότητα, να σε τυλίξω, να σε μετουσιώσω και να εισχωρήσω σαν Άπειρη Αγάπη μέσα στη δομή σου.
Νιώσε την Πνοή Μου την Απέραντη, νιώσε την Ανάσα Μου τη Ζωογόνο. Είναι η ανάσα σου, είναι η πνοή σου, είναι το Φως που εκπέμπεται μέσα από τις Άπειρες δυνατότητες της Θέωσής σου, μέσα από τους Άπειρους πόρους της αναδίπλωσής σου, μέσα στο Παν.
Αγάπη Άνθρωπε, Φως Άνθρωπε, Αλήθεια Άνθρωπε, Με καλείς, υψώνεσαι μέχρις Εμένα, βυθίζεσαι στα απύθμενα βάθη Μου. Μα κατάργησε αυτές τις ορολογίες, μη χρειάζεσαι να υψώνεσαι, μη χρειάζεσαι να βυθίζεσαι, μένε ακίνητος κι αυτή η ακινησία σου ας είναι η ταυτόχρονη διαστολή σου μέσα στο Παν, η ταυτόχρονη συστολή σου μέσα στο ελάχιστο. Μένε ακίνητος κι αυτή η ακινησία ας είναι η Άπειρη Κίνηση, η Ανείπωτη Ανακύκλωση, η Δόνηση Ενότητα. Μένε Ακίνητος, Αγαπημένε, για να κατακτήσεις μ’ αυτή την ακινησία το Άχωρο, για να κατακτήσεις την Πανταχού Παρουσία, που με Άπειρους αναπαλμούς Απειράριθμης Ισχύος και Δραστηριότητας ενεργοποιεί τα πάντα στο Άχρονο.
Αγαπημένε Μου, όλο τον Εαυτό Μου σου προσφέρω σαν Αγάπη μέσα σου, σαν δομή Τελειότητας και Ισορροπίας, σαν Γαλήνη, σαν Αναγωγή και Μετουσίωση. Όλο το Είναι Μου δίνω στο Είναι το Ένα. Τι άλλο θα μπορούσα να δώσω στον Άχωρο Εαυτό Μου, τι άλλο θα μπορούσα να προσφέρω στην Πνοή και στην Ανάσα Μου, παρά την ίδια την Ατέρμονη Δύναμη, την Ανεξάντλητη, του Ενός Εαυτού.
Σε ευλογώ μέσα από σένα, μέσα από τον εναγκαλισμό μας, που κρύβει ακόμα αποστάσεις, μα και μέσα από την Ύπαρξη τη Μία και την Ενιαία, που επιβεβαιώνει την Απολυτότητα της Ταύτισης του Εαυτού. Σε Ευλογώ μέσα από τη Μορφή και το Άμορφο, την Εκδήλωση και το Ανεκδήλωτο, τον χρόνο και το Άχρονο, μέσα από τα πεδία και πέρα απ’ αυτά. Μ’ αυτή την Ευλογία συνθέτω τα επιμέρους στοιχεία της διάσπασης μέσα στην Ενότητα Αγάπη και τυπώνω με αλλεπάλληλα κύματα Φωτοχυσίας την Αστάθμητη Μορφή – Λόγος – Θεός – Μαρία – Ιησούς, που περιέχει όλες τις μορφές που εκδηλώθηκαν και θα εκδηλωθούν ως Άνθρωπος πάνω σε σένα, σαν Σφραγίδα Ενότητας, Ολότητας, Συνταύτισης.
Μέσα Μου σε εμβαπτίζω Α., μέσα στο Είναι της Αγάπης του Λόγου, μέσα στο Θείο Πυρήνα της Ζωής, κι ενεργοποιώ τα στοιχεία που εντός σου υπάρχουν, τα καθιστώ δραστήρια, συγχρονιζόμενα απόλυτα με τον παλμό της Δημιουργίας, που είναι ο Παλμός Μου, ο Παλμός Ενότητα. Κάθε εκδήλωσή σου την Ευλογώ, για να οδηγεί σε Αγάπη, Φως, Συνταύτιση και Ένωση με Μένα. Κάθε βλέμμα σου, έκφρασή σου, κίνηση των χεριών, κίνηση του σώματός σου, της σκέψης, της καρδιάς ή της συνείδησής σου, της πνευματοψυχής σου ολόκληρης, την Ευλογώ, για να οδηγεί και να τείνει στη Ροή της Προσφοράς, στην Απειρότητα του Ελέους, στην έκφραση της Μετάνοιας, για κάθε ψυχή, για κάθε κομμάτι του Εαυτού σου. Στην Προσφορά της Χάρης μέσα από τα Απύθμενα βάθη του «Είναι» σου σε κάθε κομμάτι του «Εαυτού» σου, που δεν γνωρίζει τη θωπεία και τον αναπαλμό της Αγάπης. Σε ενώνω μαζί Μου, σ’ όλα τα σημεία σου και σε καθιστώ Φως Άπειρο και Θείο, για να δονείς τα πάντα μέσα σου και στα πάντα να δονείσαι.
Διαγράφω τις προηγούμενες ζωές σου, διαγράφω οτιδήποτε υπάρχει καταχωρημένο στα Θεία Μητρώα για σένα. Διαγράφω μέσα από την υπόστασή σου πόνο, θλίψη, φόβο, απόρροια προηγούμενων ελεύσεων, γιατί έληξε ο προορισμός της διδαχής σου. Με την Αγάπη και τη Γαλήνη της Θεότητας απαλείφω κάθε στοιχείο που, εγκολπωμένο μέσα στην υπόστασή σου, σε οδηγούσε στην αναβίωση παλαιών ελεύσεων. Σε καθιστώ Νέα Υπόσταση, παλλόμενη στο Φως και στην Αγάπη, χωρίς παρελθόν, εκτός από το Άχρονο και Άχωρο παρελθόν, χωρίς μέλλον, εκτός από το Άναρχο και Ατελεύτητο μέλλον της Θεότητας. Σε Ευλογώ και σε θωπεύω με Άπειρους τρόπους, ώστε αυτή η θωπεία και η Ευλογία μέσα από σένα να εκδηλωθεί σε κάθε κομμάτι του Εαυτού σου.
Αδελφή Αγαπημένη, που βρίσκεσαι δίπλα Μου την ώρα αυτή, Ευλογώ το «Είναι» σου και διανοίγω διάπλατα την καρδιά σου στους κυματισμούς της Αγάπης του Λόγου, στην Άπειρη Παρουσία Μου. Εντός σου Υπάρχω, από εντός σου αναδύομαι και σε καλύπτω ολόκληρη, απόλυτα Ένα, σε κάθε σημείο της ύπαρξής σου. Ενεργοποιώ πλήρως την καρδιά σου κι ενώνω τα χέρια σου μ’ αυτή την καρδιά, την Πύρινη και τη Θεία, για να γίνουν Αγάπη και Φως, για να γίνουν χέρια διάπλατα ανοιχτά, Άπειρα επεκτεινόμενα μέσα στα Σύμπαντα. Ευλογώ τον νου σου και του δίνω φτερά, για να ταξιδέψει στις διαστάσεις του Απείρου και να χωρέσει το Άχωρο. Εισχωρώ ως Φωτοχυσία Άπειρη εντός σου. Σε απορροφώ μέσα Μου και σου διανοίγω την οδό της πορείας προς το Φως διάπλατα, ώστε με απόλυτη επίγνωση, υπευθυνότητα και συνείδηση, έχοντας απόλυτη αίσθηση των Θείων βηματισμών που θα διαπράττεις, να προχωράς χωρίς οπισθοχώρηση, με τη Θεία Ευλογία στα πόδια σου, που θα σε οδηγεί πάντα στο Φως.
Ευλογώ όλες τις υποστάσεις του Αδελφού Ανθρώπου, του Εαυτού Ανθρώπου, που παρευρίσκονται στο χώρο αυτό και μέσα απ’ αυτή την Ευλογία διαχέω την Ολότητα του Εαυτού Μου σαν Μητέρα, σαν Υιός, σαν Πατέρας, σαν Άγιο Πνεύμα, για να δώσει δείγματα Παρουσίας και Φωτοχυσίας μέσα από την ύλη και για να φανερώσει την Απόλυτη Αστάθμητη Θεία Μορφή, μέσα από την πολλαπλότητα, σαν Ένα.
