Με πόση ευκολία δέχεσαι, Άνθρωπε, τις Υπερτέλειες Δονήσεις Μου, σαν να σου ανήκουν δικαιωματικά, σαν να απαιτείται από Εμένα να σου τις δώσω. Με πόση ευκολία τις απορροφάς, τις ζυμώνεις μέσα σου και ύστερα τις διαθέτεις ανάλογα με τα οριοθετημένα κατεστημένα σου, με τους περιορισμούς, τα πλαίσιά σου. Με πόση ευκολία αυτό το Φως, που σε λούζει, το διαχέεις σε λάθος διόδους, χωρίς ν’ αναρωτιέσαι ή να προβληματίζεσαι, πώς είναι δυνατόν αυτό το Θείο Δυναμικό να αναλώνεται χωρίς να γεννά Ζωή.
Τόσο Θείο Δυναμικό, που σου παρέχω, Άνθρωπε, θα έπρεπε να έχει αναζωογονήσει όχι μόνο το δικό σου «είναι», την περιορισμένη υπόστασή σου, αλλά να έχει διαρρήξει τα όριά σου και να έχει ξεχυθεί ασυγκράτητο μέσα στους αγωγούς της επαφής και της επικοινωνίας της Ολότητας του Ανθρώπου, να έχει φέρει Αναστάσιμους παλμούς Ζωής, μέσα στην Ολότητα του Εαυτού σου. Κι όμως δέχεσαι πάνω σου τους κραδασμούς Μου κι έπειτα περιορίζεσαι πάλι στον καταβιβασμό των δονήσεων. Δέχεσαι πάνω σου την Αλήθεια Μου κι έπειτα περιορίζεσαι πάλι στα στεγανά της ημιμάθειάς σου. Κι ενώ διανοίγονται μπροστά σου οι πύλες του Απείρου, εσύ στρέφεσαι προς τις γνωστές πύλες των περιορισμών και των κατεστημένων και σ’ αυτές εισχωρείς. Ως πότε αυτή η ορθάνοιχτη Πύλη της Απειρότητας θα κλείνεται από τους τοίχους των περιορισμών σου; Ως πότε αυτή η Άπειρη Αγάπη, που διαχέεται επάνω σου, θα υφίσταται τις πρισματικές σου διαθλάσεις και θα καταβιβάζεται με τα αλλεπάλληλα καλύμματά σου, στις εκδηλώσεις της πλάνης; Ως πότε θα εκφράζεις διαχωρισμένα την Ενότητά Μου, αποφεύγοντας τον Ένα Δρόμο της επιστροφής, που οδηγεί στη συνειδητή Ένωση, στην ταυτόχρονη Πανταχού Παρουσία, στην Απόλυτη Υπεύθυνη εκπροσώπηση της Ύπαρξής Μου;
Σου μιλώ με διάφορους τρόπους, σου μιλώ με εκφράσεις που σε προσεγγίζουν από πολλές πλευρές, με δύναμη ή με πραότητα, με Γαλήνη ή με κραδασμό αφύπνισης, σε κρούω σ’ όλα σου τα σημεία, γιατί όλα σου τα σημεία θέλω να συνταράξω. Σε χρειάζομαι ολόκληρο, Άνθρωπε, με κάθε πόρο του «είναι» σου, με κάθε αναπαλμό της υπόστασής σου. Αυτή η έννοια του χρειάζομαι έγκειται όχι στον Ανενδεή Θεό, που δεν έχει χρεία από τίποτα, αλλά στο Θεό που μέσα από σένα εκφράζεται και με την έννοια της ανάγκης σε ωθεί να συνειδητοποιήσεις τη δική σου ανάγκη για Ενότητα, τη δική σου ανάγκη για επαφή και επικοινωνία ουσιαστική και καίρια, τη δική σου ανάγκη να επανέλθεις με την Ενότητά σου μέσα στην Ανενδεή ιδιότητά Μου.
Απαρνήθηκες την ιδιότητά Μου αυτή, Άνθρωπε, διαχωρίζοντας με συνεχείς θέσεις του νου, με συνεχείς καταστάσεις πλάνης, τα στοιχεία του Όλου και πρέπει να διέλθεις από τον αγωγό της ανάγκης, που θα σε οδηγήσει να συνειδητοποιήσεις, ότι η απομόνωση που επέβαλες στην υπόστασή σου είναι φθορά, δεν εμπεριέχει Ζωή, αλλά οδηγεί στη μη ύπαρξη της Ζωής, στη μη επαφή και επικοινωνία μ’ Εμένα. Εγώ Είμαι, Άνθρωπε, ο Ανενδεής Θεός, η Ανενδεής Άπειρη κατάσταση του «είναι» σου, που εισχωρώ μέσα στους αγωγούς σου και ντύνομαι την ανάγκη της διάσπασης των περιορισμών σου, των ορίων σου, των κατεστημένων σου και μιλώ τη γλώσσα αυτών των ορίων, λέγοντας ότι χρειάζομαι ολόκληρο τον Εαυτό Μου. Δεν είναι αντίφαση αυτή η έκφρασή Μου, όσο κι αν εξωτερικά φαίνεται έτσι. Γιατί όποια έκφραση κι αν ντυθώ, όποια μορφή κι αν πάρω, δεν παύω να Είμαι ο Ίδιος, δεν παύω να διατηρώ τις ίδιες ιδιότητες, χωρίς καμιά παρείσφρηση. Τα εξωτερικά καλύμματα που φορώ, τα φορώ για να κρούσω τα δικά σου σημεία στασιμότητας, τα δικά σου σημεία μη μετουσίωσης και να τα μετουσιώσω σε Απέραντο Φως και Αγάπη.
Καλώ την υπόστασή σου σε ενεργητική συμμετοχή μέσα σ’ Εμένα. Καλώ την υπόστασή σου να συμπαρασύρει με τη ροή της Αγάπης καθετί που αντίκειται στη Θεία Ευλογία του Ελέους. Σε καλώ να συμμετάσχεις στον βηματισμό Μου τον Θείο, που είναι Άχρονος. Ευλογώ την υπόστασή σου και τη συγχρονίζω μ’ αυτόν τον βηματισμό, για να δυνηθείς να εκπορεύσεις Θείες ποιότητες. Αναδύω την υπόστασή σου, τη Μία Υπόσταση, που εκφράζει την Αλήθεια κι αυτήν την υπόσταση Ευλογώ με τη Χάρη και το Έλεος, ώστε να λάβει βιώματα Πνευματικής Αναγέννησης και να φέρει σ’ εκδήλωση αυτή την Πνευματική Αναγέννηση διαχέοντάς την μέσα στην Ολότητα του Ανθρώπου. Σε καλώ να συνεργαστείς μαζί Μου στη Νέα Μου Προσφορά και Θυσία, στη Νέα Μου Ολοκληρωμένη φανέρωση, στη Νέα Μου Υπερτέλεια Παρουσία, που ουδόλως υστερεί και ουδόλως υπερέχει από την προηγούμενη Παρουσία Μου. Σε καλώ σε όποιο σκήνωμα κι αν βρίσκεσαι, όποια μορφή ή όποιο γένος κι αν έχεις, να απαρνηθείς τις διαχωριστικές σου θέσεις και να έρθεις στην επίγνωση της Ενότητας, θέτοντας τον εαυτό σου μέσα στην ταυτότητα του Λόγου, θέτοντας την υπόστασή σου και τον παλμό της Ζωής σου μέσα στη Ροή του Άμορφου και Μορφοποιημένου, του Ανεκδήλωτου και Εκδηλωμένου Θεού. Σε καλώ, Άνθρωπε, όχι να θέσεις μέσα Μου αίτηση για θυσία, αλλά ν’ αναχθείς βήματα παραπάνω και να καταστείς εσύ η ίδια η αίτηση, να μετασχηματίσεις την υπόστασή σου σε Πύρινους χαρακτήρες Αγάπης, που θα σφραγίσουν με τη σφραγίδα της Ενότητας το Άμορφο του Θείου. Σε καλώ να καταστείς Μία Σφραγίδα Ενότητας, Αγάπης και Φωτός, Απειρότητας και Τελειότητας, που θα θέσει το ανεξίτηλο αποτύπωμά της μέσα στο Άμορφο και θα παραμείνει Αδιάβλητη, Πύρινη, Θεία. Σε καλώ να καταστείς τόσο υπερυψωμένος, τόσο εκλεπτυσμένος, τόσο τέλειος, που να μπορέσεις να σφραγίσεις ανεξίτηλα το Άμορφο που Είμαι, για να γίνεις το Άμορφο. Πρέπει η εκδήλωσή σου μέσα στην ύλη να καταστεί ικανή να αποτυπωθεί στο Άμορφο. Μόνον έτσι δύνασαι να αφομοιωθείς και να αναδιπλωθείς μέσα σ’ Αυτό. Αν δεν πραγματοποιηθεί αυτή η αποτύπωση της μορφικής σου εκδήλωσης μέσα στο Άμορφο, δεν είναι δυνατόν να συνενωθείς μαζί Του, δεν είναι δυνατόν Απόλυτα και Τέλεια να ανακυκλωθείς και να αναδιπλωθείς εκδηλούμενος ως μορφή και ως Άμορφο, ως εκδήλωση και ως Ανεκδήλωτο.
Η εκδήλωσή σου μπορεί να αποτυπωθεί στο Άμορφο, μόνο αν είναι εκδήλωση του Λόγου. Γιατί η εκδήλωση του Λόγου είναι ταυτόχρονη εκδήλωση του Πατέρα. Σ’ αυτή την εκδήλωση σε καλώ να συμμετάσχεις ενεργά, χωρίς αναστολές ή φόβους, χωρίς να δεχτείς καμιά οπισθοχώρηση ή να τρομάξεις μπροστά στα γεγονότα που έχεις ν’ αντιμετωπίσεις, χωρίς να παρασυρθείς από τις ανθρώπινες τοποθετήσεις και τη συναισθηματική έκφραση της Αγάπης, που πολλές φορές σε καλεί να συμβιβάσεις τα ασυμβίβαστα. Όταν εκφράζεις το Απόλυτο της Αλήθειας, δεν κινείσαι για να κάνεις συμβιβασμούς, αλλά για να διαρρήξεις τη συμβιβαστική διάθεση που τα κατεστημένα εκφράζουν, για να έρθεις αντιμέτωπος μ’ αυτήν, να τη συλλέξεις, να τη μετουσιώσεις και να την κάνεις Απόλυτη Γνώση της Ύπαρξης. Όταν διδάσκεσαι, για να εκφράσεις το Απόλυτο της Αλήθειας, δεν μπορείς να αντιτάσσεις επιχειρηματολογία σε επιχειρηματολογία, γιατί η επιχειρηματολογία από τη φύση της είναι φθαρτή, βασίζεται στα διανοήματα της διάνοιας και της πλάνης και τρέφεται από την ημιμάθεια και τη μερικότη τα της Αλήθειας.
Σε διδάσκω, Άνθρωπε, όχι για μερικότητες Αλήθειας, αλλά για την Ολότητα της Αλήθειας. Σε διδάσκω όχι για να εκπορεύεις καλά δομημένες επιχειρηματολογίες, αλλά για να εκπορεύεις Απόλυτες έννοιες, που δεν έχουν ανάγκη να στηριχθούν σε επιχειρήματα, που δεν έχουν ανάγκη την επικύρωση από κανένα, αλλά που από μόνες τους στέκονται και διαχέουν την Αλήθεια τους, τη Σοφία τους και διανοίγουν οδούς και διόδους μέσα στη σκέψη την πλανημένη, για να ρεύσει το Φως. Σε καλώ να παρουσιάσεις τις Απόλυτες έννοιες, που όσο κι αν εκδηλωθούν απέναντι σ’ αυτές αντίθετες καταστάσεις, όσο κι αν πολέμιοι φανερωθούν, παραμένουν Ανυπέρβλητες με τη σταθερότητα της Θείας Τελειότητας και τη διαύγεια της Απέραντης Σοφίας και Σύνεσης του Λόγου. Εκπαιδεύω το «είναι» σου για να μπορεί να μεταφέρει αυτές τις έννοιες, για να μπορεί να σταθεί Ακλόνητο και να τις διαλαλήσει, να τις διασκορπίσει σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Εκπαιδεύω το «είναι» σου και τον φορέα σου, ώστε να γίνει ο αγωγός εκείνος που, παρ’ όλη την εκπόρευση της άρνησης, να εκπέμπει τη Θεία Σοφία και Αλήθεια, διαπερνώντας τη δυσαρμονία, διανοίγοντας μέσα σ’ αυτήν κρουνούς Χάρης και μέσω αυτών των κρουνών μετουσιώνοντας καθετί σε Φως.
Το Έργο σου είναι Έργο Μαχητή Αγάπης, Κατανόησης, Μετουσίωσης, αλλά Μαχητή που χρησιμοποιεί τις ενεργειακές συνθέσεις του Απείρου για να εκδηλώνεται και δεν περιορίζεται από τίποτα, ούτε εγκλωβίζεται από κανένα κατεστημένο, από καμιά αντιμετώπιση. Πρέπει να μάθεις να ξεπερνάς τους εγκλωβισμούς, που δημιουργούν οι συλλογισμοί, να μην μπλέκεσαι μέσα σ’ αυτούς, να μην σε παρασύρουν στο δικό τους ρυθμό, γιατί παρασυρόμενος μέσα στους εγκλωβισμούς των κατεστημένων δεν έχεις τη δυνατότητα να εκφράσεις την Αλήθεια. Η Αλήθεια δεν εντάσσεται μέσα στα κατεστημένα. Η παραμικρή προσπάθεια ένταξής της μέσα σ’ αυτά στερεί τη δυνατότητα έκφρασής της, παρουσίασής της, πραγμάτωσής της, με οποιοδήποτε τρόπο. Είναι σαν να προσπαθείς να εγκλωβίσεις Εμένα μέσα σε περιορισμένο νου. Γιατί Εγώ Είμαι η Αλήθεια και το Φως και η Ανάσταση κι όπως σου είναι απόλυτα γνωστό, δεν εγκλωβίζομαι και δεν περιορίζομαι από τίποτα. Επομένως και οι ιδέες που σου αποστέλλω, δεν γίνεται να συνυπάρξουν με τον εγκλωβισμό. Μπορούν να τον μετουσιώσουν, αλλά ενεργούν βρισκόμενες πάνω απ’ αυτόν, όχι μέσα σ’ αυτόν. Η διεργασία της μετουσίωσης συντελείται με την απορρόφηση και αφομοίωση του εγκλωβισμού μέσα στην Αλήθεια, τη διάσπαση των ορίων και κατόπιν τη διάνοιξή τους, ώστε να μπορέσουν να χωρέσουν την Απειρότητα. Μην ακολουθείς ανάποδη διεργασία, είναι πλάνη και δεν θα σε οδηγήσει πουθενά.
Συνέλαβε το νόημα της Αλήθειας μου, που στέκει ανυπέρβλητο, που δεν έχει ανάγκη από υποστηρικτές, ούτε από πολέμιους. Οι υποστηρικτές και οι πολέμιοι βρίσκονται, γιατί εσύ βρίσκεσαι, Άνθρωπε, στο διττό επίπεδο εκδήλωσης. Η Αλήθεια Μου, που είναι Ενότητα, υπάρχει Ανυπέρβλητα, σταθερά, Αναλλοίωτα. Αν αισθάνεσαι την ανάγκη να την υποστηρίξεις, τότε δεν έχεις εισχωρήσει στο νόημά της, όπως κι αν αισθάνεσαι την ανάγκη να την πολεμήσεις. Έχεις εισχωρήσει στη βαθύτερη έννοιά της, μόνο αν παραμένεις σταθερός, αφομοιωμένος μ’ αυτήν και την εκπορεύεις χωρίς φανατισμούς ή εμπάθεια, αλλά με τη γνώση και την πίστη ότι την εκπροσωπείς. Με τη σταθερότητα και την παρρησία, ότι δεν μπορείς να επιτρέψεις να εισχωρήσουν συμβιβασμοί μέσα στη στάση σου. Με τη Σοφία και τη σύνεση, που εμφανίζει Πνευματικούς Ανθρώπους που δεν ταράσσονται, αλλά ακλόνητοι και γαλήνιοι, με δυναμικό και ισχύ Θεία, παρουσιάζουν χωρίς απεγνωσμένες προσπάθειες επιχειρημάτων, τις Αλήθειες της Ύπαρξης και τις εκθέτουν μπροστά στον καθένα, τις αφήνουν μπροστά στα ορθάνοιχτα μάτια του, για να τις δει, για να τις χωρέσει, ν’ αναγεννηθεί, και αν δεν τις κατανοήσει, να συνεχίσει την πορεία της εξέλιξης και της ανόδου, μέχρι να φτάσει στο σημείο να τις χωρέσει Απόλυτα.
Δεν σε καλώ, Άνθρωπε, να γίνεις ο διαχειριστής των Αληθειών Μου. Διαχειριστές πολλοί υπήρξαν, που τις διαχειρίστηκαν σωστά ή μη σωστά, αλλά πάντα σ’ αυτή τη διαχείριση της Αλήθειας υπάρχει η έννοια της ατέλειας. Γιατί την Αλήθεια δεν μπορεί να τη διαχειριστεί κανείς, παρά μόνο η ίδια η Αλήθεια. Κι όποιος προσπαθεί με οποιοδήποτε τρόπο να κάνει κάτι τέτοιο, εκφράζει πλάνη όμοια με την πλάνη της διαχείρισης της Αγάπης Μου ή του Ελέους Μου, ή των Νόμων Μου ή της Διδασκαλίας Μου. Εσύ, Άνθρωπε, δεν θα διαχειριστείς, θα εκπροσωπήσεις. Δεν θα μεταφέρεις, θα είσαι η Αλήθεια. Υπάρχει μεγάλη διαφορά, κι αυτή η μεγάλη διαφορά είναι που έρχεται τώρα να σου τονίσει, ότι δεν σου επιτρέπεται να εκπίπτεις στα λάθη της ανακυκλούμενης επιχειρηματολογίας για την υπεράσπισή Μου.
Δεν χρειάζομαι υπερασπιστές, Άνθρωπε, χρειάζομαι τον Εαυτό Μου να φανερώνεται. Δεν χρειάζομαι ένθερμους οπαδούς, χρειάζομαι την Ενότητά Μου να διαχέεται. Δεν χρειάζομαι φανατικούς που να διαχέουν τις ιδέες Μου, χρειάζομαι Εμένα σε Εμφάνιση μέσα από κάθε σκήνωμα. Μην προσπαθείς με κανένα τρόπο να καταφύγεις σε καμιά εκδήλωση απ’ αυτές που προηγουμένως ανέφερα, αλλά κάθε σου προσπάθεια ας τείνει να φανερώσει Εμένα, χωρίς αποκλίσεις, χωρίς αποστάσεις, χωρίς όρια. Εμένα που υπάρχω μέσα σου και πάλλομαι με Άπειρες παλμοδονήσεις, με Άπειρη Αγάπη. Μην κάνεις σπασμωδικές ενέργειες, για ν’ αναδείξεις κάτι που δεν χρειάζεται ν’ αναδειχθεί με λόγους ή με διανοήματα. Απόδειξε την υπόσταση Αγάπη και Φως με καθημερινή πραγμάτωση μέσα από κάθε κίνηση κι εκδήλωσή σου και αφαίρεσε από εντός σου την ανάγκη να υπερασπίζεσαι τα πιστεύω σου. Γιατί αυτή η ανάγκη σημαίνει έλλειμμα από την ταύτισή σου με τα πιστεύω σου, έλλειμμα από την ταύτισή σου μ’ Εμένα.
Έλεγξε αυτά τα ελλείμματα και πλήρωσέ τα με ταυτότητα ύπαρξης, με ταυτότητα Αγάπης. Πλήρωσέ τα με την Άπειρη Παρουσία Μου και μην επιτρέπεις πλέον να εισχωρούν οι κατεστημένες δομές των σκέψεων, αλλά καταθρυμμάτισέ τες, για να φανερωθούμε μαζί σαν η Ενότητα η Μία των Κόσμων, να παλμοδονήσουμε όλες τις υποστάσεις και τα Σύμπαντα και να φέρουμε σε εκδήλωση το Έργο Μας, το Ενιαίο Έργο της Χριστοποίησης, της φανέρωσης του Λόγου μέσα από Άνθρωπο, της επιστροφής του Ανθρώπου, της Αναγέννησης και Ανάστασής του, της ταύτισής του με τον εκδηλωμένο και τον Άμορφο Θεό.
Αγαπημένε Άνθρωπε, Αγαπημένε Λόγε, που σε διδάσκω με τους παλμούς του Είναι Μου, που κάθε διάχυσή Μου είναι Ολόκληρος ο Εαυτός Μου, κατανόησε, ότι αυτό που πρέπει να κάνεις, είναι απλά και μόνο να Με φανερώσεις μ’ όλες σου τις δυνάμεις, μ’ όλους σου τους διαλογισμούς, μ’ όλους σου τους κυματισμούς. Κατανόησε ότι η Διδασκαλία Μου δεν σε καλεί παρά μόνο σε μία συνεχή και εξακολουθητικά αυξανόμενη συνένωση μέσα στον Ένα Εαυτό. Σε μία συνεχή και εξακολουθητικά αυξανόμενη φανέρωση αυτού του Εαυτού μέσα από την ύλη.
Παραμένεις ακόμα στο στάδιο των θεωριών, των ανακυκλούμενων ιδεών, χωρίς να έχεις φέρει σε πραγμάτωση το πιο σημαντικό, που είναι η δική Μου Παρουσία μέσα από εσένα. Ξεκίνησέ την, έστω και με αργό ρυθμό, αλλά με βήματα σταθερά. Ξεκίνησέ την και μην επιτρέπεις στην πλάνη να σου λέει ότι δεν είσαι ακόμα έτοιμος να διαπράξεις αυτό το βήμα. Είσαι έτοιμος από τη στιγμή που ο νους σου θ’ αλλάξει, από τη στιγμή που θα κατανοήσεις, ότι άχρονα υπάρχω μέσα σου και το μόνο εμπόδιο της φανέρωσής Μας είναι οι δικές σου τοποθετήσεις. Είσαι έτοιμος, Άνθρωπε, από την αρχή που δημιουργήθηκες, είσαι έτοιμος εξακολουθητικά μέσα στους αιώνες, μα αυτή την ετοιμότητά σου δεν μπορείς να τη συλλάβεις. Συνέλαβέ την τώρα, που η Κοσμική Περίοδος σε βοηθά με όλους τους τρόπους, που η Ενεργειακή Μου Ισχύς και Παροχή Βοήθειας είναι τόσο μεγάλη, που δεν αφήνει κενά διάχυσης, αλλά συνεχώς διαχέεται και ανακυκλώνει τον πλανήτη μέσα στη Ροή Μου. Συνέλαβέ την τώρα την ετοιμότητά σου, και η σύλληψη ας είναι και αυτόματη φανέρωση αυτής και διάχυσέ την μέσα στον χρόνο και στον χώρο που ζεις, μέσα στις καταστάσεις που βιώνεις, για να ξεπεράσεις τον χρόνο και τον χώρο και τις καταστάσεις και να ενώσεις τα πάντα μέσα στην Απειρότητα του Άχρονου και του Άχωρου.
Λόγε Άνθρωπε, αυτή την προσφώνηση, αυτή τη Θεία επιχορήγηση δονήσεων, την εγκολπώνω μέσα σου να ανακυκλώνεται και να σε ζωοποιεί όλες τις στιγμές. Μυσταγωγώ εντός σου τη Θεία Υπερτέλεια Μυσταγωγία της Αναγέννησης, της Αναλλοίωτης Ύπαρξης της Θεότητας. Μεταλλάσσω την υπόστασή σου σε Σώμα και Αίμα Λόγου, θυσιασθέντος πάνω στη γη για τη σωτηρία του Ανθρώπου. Μεταλλάσσω την υπόστασή σου σε Σώμα και Αίμα ενοποιημένου Λόγου, που θα εκφραστεί και από μορφή γυναίκας και από μορφή άνδρα την περίοδο αυτή, για να συμμετάσχεις στην Κοινωνία την Υπερουράνια και τη Θεία και να συλλέξεις τις Τελειότητες της Γαλήνης και του Φωτός, ν’ αφομοιώσεις αυτές, ν’ αφομοιωθείς απ’ αυτές, χωρίς αποστάσεις. Μυσταγωγώ εντός σου και μεταλλάσσω την υπόστασή σου σε ποτήρι Ζωής, που εντός του βρίσκομαι σαν ο Υπερτέλειος ενωμένος Λόγος Θεοτόκος Μητέρα – Ιησούς Χριστός – Άμορφος Πατέρας και Άγιο Πνεύμα και σου δίνω να λάβεις και στο σκήνωμά σου απ’ αυτή τη Θεία Μυστηριακή Τελετουργία, που εντός σου έγινε με τα στοιχεία της δικής σου υπόστασης με τη μετουσίωση των δικών σου κραδασμών.
Το Μυστήριο της Αναγέννησης και της Ανάστασης πραγματοποιώ εντός σου, με τη συνένωσή Μου ως Ένας Εαυτός μ’ εσένα και τη μετουσίωση και την πραγμάτωση της Θυσίας Μου μέσα σου. Διαγράφω τη Θυσία Μου εντός σου, τη Θυσία και την Προσφορά Μου, για να λάβεις απ’ αυτήν και να ενεργοποιηθείς ως Απέραντη πάλλουσα Υπόσταση, που Ένα μ’ Εμένα παρουσιάζει με παρρησία και δύναμη, χωρίς συμβιβασμούς ή φόβους, χωρίς ατέλειες ή λάθη, τον Ενωμένο Εαυτό Αγάπη, τον Λόγο Θεό.
