ΘΕ05| Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ

Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, είσαι ο Εαυτός Μου. Η ανακοίνωση αυτή σου έχει γίνει πάρα πολ­λές φορές, αλ­λά ακόμα δεν έχεις φτάσει στη συνειδητοποίηση αυτής της ανακοίνωσης, δεν έχει εισ­χωρήσει μέσα σου, δεν έχει γί­νει βίωμα, δεν έχει εκ­δηλωθεί στην καθημερινή πραγ­ματι­κότητα. Παρόλο που συνεχώς πυρπολείσαι από έν­νοιες υψηλές, παρόλο που απ’ όλες τις πλευρές σε κα­λύπτω με Θεία Ενέρ­γεια και Θείο Φως, παραμένεις ακό­μα σε επίπε­δο μη συνειδητοποίησης της έν­νοιας της Ολότητας, της ­έν­νοιας του Ενός Εαυτού, της έν­νοιας της Μίας Αγάπης, που εκ­δηλώνεται Απεριόριστα.

Δεν απαιτώ από σένα κάτι που δεν μπορείς να δώσεις. Δεν σε εν­τέλ­λω να εκ­δηλωθείς με τρόπο που είναι αδύνατος για σένα. Απαιτώ να φανερώσεις τον ­Εαυτό σου και να εκ­δηλωθείς σαν Λόγος, γιατί αυτή ­είναι η μοναδική σου Ύπαρξη. Θέλω να δω τον παλμό σου, Άνθρωπε, τον παλ­μό του «Είναι» σου. Αυτός ο παλ­μός αποδεικνύει τη συνι­σταμένη της εξέλιξής σου, τη συνισταμένη της μετου­σίωσης την οποία έχεις πραγ­ματοποιήσει εν­τός σου και έχεις φέρει σε συνειδητό ­επίπεδο. Αυτός ο παλμός περι­κλείει και μεταφέρει όλα τα στοιχεία σου στα Σύμπαν­τα και δημιουρ­γεί ενώσεις ανά­μεσα στις υποστάσεις και στα Σύμπαν­τα.

Όμως δεν αν­τιλαμ­βάνομαι αυτή την εκ­δήλωση του παλμού σου. Μικρές δονήσεις με ορισμένους από­ηχους γαλήνης και ισορ­ροπίας διαχέον­ται από εν­τός σου. Πού είναι εκείνος ο παλμός που δονεί τα Σύμπαν­τα, πού είναι εκείνος ο παλμός που εκπροσωπεί και εκ­φράζει το Λό­γο; Πού είναι εκείνος ο παλμός, που Εγώ εναπόθεσα μέσα σου απ’ τη στιγ­μή της Δημιουρ­γίας και Εγώ τροφοδοτώ και περιθάλπω μέσα στους αιώνες;

Πού είναι αυτός ο παλμός, πού είναι η Ζωή σου, η Ύ­παρξή σου κι η μοναδική δυνατότητά σου, για να ­ταυτι­στείς με το Άπειρο, να γίνεις το Άπειρο; Με ποιους παλ­μούς άλ­λους ζητάς να εκ­δηλώνεσαι; Με ποιους άλ­­λους παλμούς αν­τικαθιστάς αυτόν τον ­παλμό της Ζωής και της Ανάστασης; Σε τι παλμούς αρ­κείσαι, ­Άνθρωπε; Σε ποιες σκέψεις, ποια συναισθήματα, σε ποιες εκ­δηλώσεις; Σύμφωνα με ποια κατεστημένα ορι­ο­θετείς τη ζωή σου; Σύμφωνα με ποιους Νόμους περι­ορίζεις την Ύπαρξή σου; Δεν έχεις ακόμα καταλάβει, ότι όλα αυτά τα ­μέχρι τώρα γνω­στά σε σένα δεν έχουν καμιά ισχύ, ­καμία σημασία. Δεν έ­χεις καταλάβει, ότι όσα μέχρι τώρα μέσα στο νου σου και στη Συνείδησή σου υπάρ­χουν, πρέπει να τα χρησιμοποιή­σεις με μοναδικό σκοπό να τα επεκτείνεις και να μπορέ­σεις να καταστείς Άχωρος, να καταστείς Άπειρος, Ένα με την Απειρό­τητα του Θείου Νου.

Γιατί τα χρησιμοποιείς όλα αυτά για να σε παγιδεύουν; Γιατί τα χρησιμοποιείς για να διαιωνίζεις την πλάνη και την ανακύκλωση των καθηλώσεων; Γιατί κάθε στιγ­μή, ενώ θα έπρεπε να αγωνίζεσαι για να διευρύνεις τα όριά σου, εσύ σφυρηλατείς τον περιορισμό τους; Πού βρί­σκεται η Θεία σου Ουσία, Άνθρωπε; Αυτή η Θεία Ουσία η ­­Ανεξάντλητη και Άχωρη που σου παραχώρησα; Με ποιο ­δικαίω­μα την πε­­­ριορίζεις, με ποιο δικαίωμα την ανα­γκά­ζεις να ­υπακούει σε νόμους και καταστάσεις που τους περιέχει και τους ενώνει; Με ποιο δικαίωμα τη χαμη­λώνεις, αυτήν την Ανυπέρβλητη, μέσα στη γήινη ανα­κύ­κλωση των αιώ­νων και της κλείνεις τις διεξόδους, τους αγωγούς επικοι­νωνίας με την Ολότητα του Ανθρώπου και τα Σύμπαν­τα; Με ποιο δικαίωμα ορίζεις, Άνθρωπε, αυτήν την Ουσία με τέτοιους τρόπους; Αν την ορίζεις μ’ αυτούς τους τρόπους τους εσφαλμένους, μ’ αυτούς τους τρόπους της πλάνης, τότε η Ουσία, που έχεις εν­τός σου, δεν σου ανήκει, γιατί αν εκ­δηλώνεσαι μόνο σαν άνθρω­πος των μορφών, σαν άνθρωπος της ύλης, αυτή η Ουσία δεν είναι κομ­μάτι δικό σου, εσύ την απορ­ρί­πτεις και επομένως δεν έχεις δικαίω­μα να την ορίσεις.

Και αν πάλι εκ­δηλώνεσαι διαφορετικά, αν πάλι πι­­στεύεις ότι αυτή η Ουσία σού ανήκει, τότε πώς είναι δυ­νατόν να της θέτεις αυτά τα όρια, πώς είναι δυνατόν να την καθι­στάς τόσο ελάχιστη σε εκ­δηλώσεις, τόσο αδύνα­μη σε εκ­δήλωση ισχύος και ενέρ­γειας;

Συνειδητοποίησε, Άνθρωπε, τι πράτ­τεις. Συνει­δη­το­ποίησε, γιατί δεν υπάρ­χουν περιθώρια. Πρέπει ν’ ανα­δεί­ξεις τη Θεία σου Ουσία με όλους τους τρό­­πους εκδήλω­σης. Πρέπει να Με αναδείξεις. Η περίοδος της δι­δαχής, των επανειλημ­μένων διδασκαλιών, κατά τις οποίες άκου­γες ότι είσαι ο Άνθρωπος – Λόγος, ότι εν­τός σου υπάρ­χει Ουσία Θεία, ότι εν­τός σου υπάρ­χουν παρα­κα­ταθήκες Απειρότητας, που πρέπει να αναπτύξεις, έχει πλέον διέλθει.

Είσαι στο στάδιο ενερ­γοποίησης αυτών των διδα­σκα­λιών. Δεν πρέπει πλέον να σου επαναλαμ­βάνω και να σου θυμί­ζω τη Θεία σου Υπόσταση. Δεν πρέπει πλέον να σου μιλάω για Αγάπη Άπειρη, να σου μιλάω για ­ενιαία υπόσταση και να σου τονίζω την Ενότητά μας και τη δυνα­τότητά σου να Με εκ­δηλώσεις. Αλ­λά πρέπει εσύ να εκ­δηλώνεσαι κι Εγώ ο Λόγος, και σαν βοήθεια εξωτε­ρική μέσα από μία εκδήλωση πιο απτή σε σένα, να έρ­χομαι και να σε διορθώνω, να σε καλύπτω με Χάρη και να σου δίνω οδηγίες πάνω στις εκ­δηλώσεις σου, πάνω στα λάθη σου, πάνω στις οποιεσδήποτε κινήσεις σου.

Πρέπει να ζητάς από Εμένα αυτού του είδους τη δι­δασκαλία, γιατί διαφορετικά βρίσκεσαι σε στασιμότητα, ­διαφορετικά βρίσκεσαι εκτός της Νέας Εποχής, βρίσκε­σαι να ολιγωρείς, να αμελείς και ν’ αρ­γοπορείς.

Όμως Εγώ, ο Λόγος, δεν σε επέλεξα για να ολι­γω­ρήσεις, ούτε για να αμελήσεις, ούτε για να επανα­παυθείς στις οποιεσδήποτε κατακτήσεις, τις οποίες ως τώρα νομίζεις ότι έχεις κάνει. Εγώ γνωρίζω πολύ κα­λύτερα από σένα και τις δυνατότητές σου και τις Θείες σου καταβολές και την εκ­δήλωση την οποία μπορείς να έχεις, καθώς επίσης και το χρόνο που αυτή η εκ­δήλωση μπορεί να πραγ­ματο­ποιηθεί. Σου λέω ότι ο χρόνος είναι τώρα, και θα μπορούσε να ήταν και νωρίτερα, αν εσύ δεν επέμενες να επαναλαμβάνεις τα ίδια και τα ίδια μέσα στο νου σου, μέσα στη συ­νείδησή σου, μέσα στην καρδιά σου.

Ο χρόνος είναι τώρα, Άνθρωπε. Έχεις τη δυνα­τό­τητα να εκ­δηλωθείς, έχεις τη δυνατότητα να Με φανερώσεις, έχεις τη δυνατότητα να εκπορεύσεις καταστάσεις Αγά­πης, Γαλήνης και Θείας Ενέρ­γειας μέσα από εσένα.

Μην περιμένεις διαφορετικής μορφής βοήθεια. Όλη η βοήθεια βρίσκεται κλεισμένη μέσα σου. Οι παροχές σου Ανεξάν­τλητες και η τροφοδοσία Μου Αέναη. Η ανα­μονή είναι στο νου σου, καθώς και η μη ετοιμότητά σου. Κι αυ­τός ο νους, που διαιωνίζει την έν­νοια της αναμονής και της μη ετοιμότητας, είναι ο νους της πλάνης. Μετάλ­λαξε το νου της πλάνης, έν­δυσέ τον με την Αλήθεια, γιατί μό­νον έτσι θα μπορέσεις να ξεπε­ράσεις τους φραγ­μούς σου. Μόνον έτσι θα δεις ότι ο χρόνος έχει φτάσει και συ βρί­σκεσαι ακόμα σε στα­σιμότητα, επαναπαυόμενος στην ιδέα ότι δεν μπορείς, ότι δεν έχεις τις δυνάμεις και τις δυνατότητες.

Μα τότε, Άνθρωπε, η Θεία Ουσία, που ­βρίσκεται μέσα σου, πώς εκ­φράζεται; Με ποιους τρόπους ­εκ­δη­λώνεται; Ποιος είναι ο παλμός που τη φανερώνει προς τα έξω; Πιστεύεις ότι δεν έχεις Ουσία; Πιστεύεις ότι η ­Χρι­στότητά σου ακόμα δεν έχει φανερωθεί και ανα­δυθεί; Πιστεύεις ότι όλες αυτές οι παροχές που σου έχω δώσει, με τις οποίες σε έχω ντύσει, είναι απλά λόγια; Πού βρίσκεται το κενό σου, Άνθρωπε; Γιατί δεν είναι δυνατόν να υπάρ­χει μέσα στο νου σου η πεποίθηση ότι δεν είσαι σε κινητικότητα, ότι δεν είσαι σε Ενέρ­γεια Πνευματική. Πού είναι το κενό σου; Ψάξε να βρεις το σημείο στο οποίο βρίσκεται το αίτιο για τη μη εκ­δήλωσή σου, για τη μη φανέρωση του Εαυτού μας μέσα από σένα. Ανάτρεξε σε όλα τα σημεία σου τα εσωτερικά. Τι είναι αυτό που σε ­εμπλέκει μέσα στην πλάνη; Είναι οι καθημερινές σου ασχολίες; ­Είναι η κούραση από τη ζωή της ύλης;

Όλα αυτά, Άνθρωπε, είναι δικαιολογίες. Ούτε οι κα­­θη­­μερινές σου ασχολίες, ούτε η κούραση της ζωής της ύλης μπορεί να εμποδίσει το δικό σου παλμό να εκ­­δη­λωθεί. Αν­τίθετα, με αυτό τον παλμό θα ντυθούν και οι εξωτερικές σου ασχολίες και η κούραση της ύλης και θα μετουσιω­θούν, θα Πνευματοποιηθούν και θα ­γίνουν πάρεργα στο Ένα ουσιώδες Έρ­γο, στη Μία ουσιώδη ­προσφορά, στον Ένα σκοπό της τελειοποίησής σου, της Ένωσής σου με το Λόγο Χριστό.

Το κενό σου βρίσκεται στο σημείο της Πίστης και στο σημείο της αμφιβολίας. Δεν έχεις ακόμα άρ­ρηκτη την Πί­στη μέσα σου για το σκοπό σου, τον προορισμό σου και για την τελείωσή σου. Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, Άνθρωπε, όσο κι αν νομίζεις, ότι πιστεύεις κι ότι είσαι απόλυτα συνειδητός απέναν­τι στο σκοπό και τον προορι­σμό σου, σου τονίζω ότι παρουσιάζεις ελ­λείμ­ματα, μεγάλα ελ­λείμ­ματα. Μιλάω γι’ αυτά τα ελ­λείμ­ματα, γιατί αν δεν συμπληρωθούν, δεν θα μπορέσεις ποτέ να εκ­δηλωθείς ολοκληρωμένα. Δεν θα μπορέσεις να έχεις ούτε ολοκλη­ρωμένη εκδήλωση Χριστότητας, ούτε ολοκληρωμένη εκ­δήλωση Αγάπης, αλ­λά θα εκ­δη­λώ­νεσαι ­ανάλογα με το επίπεδο και τη δομή, που θα έχει κάθε φορά η Πίστη σου.

Ανάτρεξε στη δομή της Πίστης σου. Διερεύνησέ την. Πρέπει να είναι σταθερή, βασισμένη στα γερά θε­μέ­λια του Λόγου Χριστού, διαποτισμένη από τη συνειδητή γνώση του Πνευματικού Ανθρώπου, διακατεχόμενη από την Πνευματική διάκριση και την Πνευματική δραστη­ριο­ποίη­ση όλων των σημείων της με μοναδικό σκοπό την προώ­θηση του Εαυτού Ανθρώπου μέσα στην Ενό­τητα, μέσα στην Ύπαρξη Λόγος Χριστός – Θεοτόκος Μαρία. Η Πίστη δεν είναι κάτι απλό. Μπορεί να είχες συνηθίσει, Άνθρωπε, σε απλές μορφές της, που απαι­τού­σαν από σένα μία αφο­μοίωση ορισμένων εν­νοιών και διδασκαλιών, χωρίς ιδιαί­τερη κατερ­γασία και συνει­δη­το­ποίηση.

Όμως αυτή η Πίστη είναι παρελθούσης εποχής και είναι Πίστη στάσιμη. Στους Πνευματικούς Ανθρώπους, που αναδύον­ται για να εκ­δηλωθούν ως Ένας Εαυτός Λόγος Χριστός, η Πίστη είναι συνειδητή. Δεν δέχεται να αφο­μοιώνει χωρίς να κατεργάζεται. Δεν δέχεται να απορ­ροφά χωρίς να διακρίνει. Δεν δέχεται να κινείται, να ενεργοποι­είται χωρίς να πυροδοτείται από τη συνειδητή επι­λογή του Πνευματικού Ανθρώπου. Γι’ αυτό, πρόσεξε. Αν εσύ δεν επιλέγεις την Πίστη, τη συνειδητή Πίστη, τότε αυτή δεν υπάρ­χει, δεν δραστηριοποιείται, δεν ενερ­γο­ποι­είται, δεν εκ­δηλώνεται. Δηλαδή, όπως είπα και πριν, είναι ανύπαρ­κτη.

Αν εσύ την επιλέξεις, τότε μόνο θα κινηθεί και θα σε πληρώσει ολόκληρο και θα σε γεμίσει, θα έρθει να καλύ­ψει τα κενά σου, να ολοκληρώσει τις ατέλειές σου και να σε πυροδοτήσει, ώστε ο παλμός που θα εκπορευτεί από εν­τός σου, να έχει ισχύ και δύναμη.

Θα σου ανακοινώσω κάτι, το οποίο δεν γνωρίζεις. Ο παλμός της εσωτερικής σου Ουσίας, της εσωτερικής σου υπόστασης, μέσα από την Πίστη διέρ­χεται. Γιατί η Πί­στη, είτε είναι ενερ­γός είτε αδρανής, υπάρ­χει μέσα σου. ­Είναι η Απόλυτη Γνώση της Ύπαρξής σου ως Θεός μέσα στη Θεότητα, ως Άνθρωπος Λόγος Χριστός – ­Θεοτόκος Μαρία. Όταν ο παλμός διέρ­χεται μέσα από την Πίστη σου και βρίσκεσαι σε επίπεδο μη συνειδητοποίησης, σε επίπεδο μη ενερ­γοποίησης, μη σω­στών επιλογών, σύμφωνα με την Πνευματική διάκριση και Πνευματική ώθηση της εσωτερικής σου υπόστασης, η Θεία δόνηση που μεταφέρεις, η Θεία παλμοδόνηση, ο Θείος κυματισμός εναποτίθεται μέ­σα σ’ αυτό το ση­μείο της Ουσίας, μέσα σ’ αυτό το σημείο της υπό­στασής σου που συ καλείς Πίστη και εξέρ­χεται ένας λόγος, ή μία εκ­δήλωση, ή ένα συναίσθημα, που δεν φέρει κανέναν παλμό Θείο, αλ­λά απλά την παλμοδόνηση την ανθρώπινη της πλάνης, με μία απλή χροιά κάποιας εκλέπτυνσης και κάποιας εξέλιξης, η οποία έχει δια­ποτίσει το σκήνωμά σου.

Όταν όμως η Πίστη σου είναι συνειδητή και ενερ­γής, τότε ο παλμός σου όχι απλώς εξέρ­χεται με δύ­ναμη από την Ουσία σου μεταφέρον­τας όλα της τα στοιχεία, αλ­λά πολ­λαπλασιάζεται μέσα από αυτή, ­διαχέεται με άπειρη δύναμη μέσα στα Σύμπαν­τα, μέσα στους Κόσμους, μέσα στις υποστάσεις του Ανθρώπου.

Στρέψε την προσοχή σου, Άνθρωπε, σ’ αυτό το ση­μείο, γιατί είναι βασικό. Και η Αγάπη είναι πολύ βασικό σημείο, όμως σου το έχω αναπτύξει πάρα πολ­λές φορές και έχεις φτάσει σε κατάσταση να παρανοείς λίγο τις έν­νοιες ­πι­στεύον­τας ότι η Αγάπη αρκεί. Μα ποια Αγάπη; Φυσικά η Αγάπη Ολότητα, η Αγάπη Τελειότητα. Η ­Αγάπη περιέχει τα πάν­τα, είναι ολοκληρωμένη, κα­νένα στοιχείο δεν υπο­λείπεται από αυτήν. Όμως εσύ δεν έχεις φτά­σει στην εκ­δήλωση αυτής της Αγάπης, γι’ αυτό ­είναι απαραίτητο και βασικό σημείο το σημείο της συνειδη­τής Πίστης, που θα σε οδηγήσει στην ολο­κλή­ρωση της ­Αγάπης.

Μέσα από την Πίστη σου αν­τλείς γνώσεις από την Από­λυτη Αλήθεια. Γιατί αυτές είναι οι καταβολές της Πίστης, οι Ανεξάν­τλητες καταβολές. Με αυτές τις γνώσεις θα συμπληρώνεις τις ατέλειες των κραδασμών σου και θα ολοκληρώνεις την εκ­δήλωση της Αγάπης σου. Παράλ­ληλη πορεία η Πίστη και η Αγάπη έχουν. Παράλ­ληλη, αλλά και συν­δεόμενη και συν­ταυτιζόμενη, γιατί υπάρ­χει η μία μέσα στην άλ­λη, και οι δύο μαζί αποτελούν την Απόλυτη Τελειό­τητα, την Απόλυτη Ισορ­ροπία. Η εκ­δήλωση της Αγάπης σου ποτέ δεν θα φτάσει στην τέ­λεια εκ­δήλωση της Θείας Ενέρ­γειας, αν δεν πυροδοτη­θεί ξε­κινών­τας από τη συνειδητή Πίστη. Θα παραμένει σε εκ­δηλώσεις υψηλές, συναισθηματικής όμως Αγά­πης. Η ενσυνείδητη Πίστη και η πηγή της, που είναι οι Ανε­ξάντλητες παροχές της Άπει­ρης Αλήθειας, τροφοδο­τούν την Αγάπη με γνώση, απαλεί­φουν και μετου­σιώνουν το συναίσθημα, καθιστώντας το Ομοούσια δόνηση με τη Μία Δόνηση.

Περιόρισε, Άνθρωπε, το νου σου, που θέλει να ερ­γάζε­ται σύμφωνα με τα Κατεστημένα των αιώνων. Διά­σχισε και καταθρυμ­μάτισε όλα αυτά τα Κατεστημένα και θέσε μέσα σ’ αυτόν μία έν­νοια, την έν­νοια της συνεχούς προσπά­θειας για διεύρυνση, την έν­νοια της συνεχούς προσπά­θειας για διαπλάτυνση και αφομοίωση του Απεί­ρου. Θέσε στη συνείδησή σου το βίωμα της Απειρότητας να υπάρ­χει και να σου υπενθυμίζει συνεχώς, ότι πρέπει να αναδιπλω­θείς μέσα στα πάν­τα, να αφομοιώσεις και να αφομοιω­θείς, γιατί η ελαστικότητά σου σου επιτρέ­πει να είσαι Άχωρος, ελάχιστος και Παν. Θέσε μέσα στο ­κέντρο της καρδιάς σου τον παλμό της Δόνησης της Τέ­λειας Αγάπης, που σου παρέχω, και σύγκρινε αυτή τη δόνηση με τις δο­νήσεις που εσύ καθημερινά εκπέμπεις. Προσπάθησε κάθε ώρα και κάθε στιγ­μή να προσεγ­γίζεις στη δόνηση της Αγάπης Μου ολοκληρώνον­τας τη δι­κιά σου δονητική δομή, εξαλείφον­τας τις εισ­χωρήσεις των συναισθημάτων, της προσωπικότητας και της πλάνης.

Άνθρωπε, σε διδάσκω και η διδαχή Μου είναι άμεση, είναι Θεία. Η διδαχή Μου είναι ανακύκλωση, που σε πε­ριδινίζει μέσα της, που σε διασκορπίζει στα Σύμπαν­τα, που δημιουρ­γεί εν­τός σου τέτοιες ζυμώσεις, που δεν περι­γράφον­ται. Μια τέτοια διδαχή δεν μπορεί να μένει ανεκ­δήλωτη, μια τέτοια διδαχή πρέπει να έχει καρπούς, αποτελέσματα άμεσα. Μια τέτοια διδαχή δεν εγκλω­βί­ζεται, Άνθρωπε. Δεν έχεις δικαίωμα να την εγκλωβίσεις, δεν έχεις δικαίωμα να τη μεταθέτεις σε μακρύτερο χρόνο, δεν έχεις δικαίωμα να την αφήνεις σε αδρά­νεια. Γιατί αυτή η διδαχή εξαρ­χής είναι Ζωή, είναι δρα­στηριότητα, είναι κίνηση, είναι ενέρ­γεια. Αυτή η διδαχή εξαρ­χής είναι Ύπαρ­ξη, ανακύκλωση, εκπομπή Φωτός και Αγάπης.

Αν δεν την εκ­δηλώνεις έτσι όπως σου δίνεται, έτσι όπως σου παρέχεται, γιατί την επιζητάς; Πού την αποθη­κεύεις; Στις παρακαταθήκες σου τις Θείες; Μα αυτές δεν έχουν ανάγκη. Είναι πλήρεις και ανεξάν­τλητες. Ανά­γκη έχουν τα άλ­λα σημεία σου, τα σημεία του ανθρώπου πλά­νη, που δεν διαποτίζον­ται, που δεν δονούνται από τη Θεία δόνηση της Ενότητας. Αυτά τα σημεία σου έχουν ανάγκη, για ν’ αφυπνιστούν και να μετουσιωθούν και να επιτρέ­ψουν στις Θείες σου παρακαταθή­κες να εκ­δηλωθούν με δύναμη και ισχύ Άπειρη και να σκορπιστούν στα πάν­τα, Φωταυγής Ου­σία, Απειρότητα μέσα στο Άπειρο.

Γιατί τις παίρ­νεις τις διδαχές, Άνθρωπε; Ποιος ο λόγος να τις ακούς, και ποιος ο λόγος να τις παρέχω; Μήπως ­είσαι άπληστος και θέλεις να κρατάς αυτές για τον εαυτό σου, στερών­τας την Ολότητα του Εαυτού σου από τη Μία δόνη­ση;

Μα και έτσι να είναι, αυτή η απληστία σου εσένα βλάπτει, εσένα καθηλώνει, εσένα υποχρεώνει να δε­σμεύεσαι στις ανακυκλώσεις των αιώνων χωρίς να βρίσκεις διέξοδο, χωρίς να βρίσκεις δρόμο για την επι­στροφή. Μα, Άνθρωπε, εσύ δεν είσαι άπληστος, εσύ έχεις τα πάν­τα, είσαι Φως, είσαι Αγάπη, είσαι Απει­ρό­τητα. Μέσα σ’ αυτές τις έν­νοιες δεν υπάρ­χει η έν­νοια «άπληστος». Όταν κάποιος έχει, παρέχει. Συ είσαι η Ύπαρξη, η Ζωή, είσαι τα πάν­τα. Για ποιον μαζεύεις; Γιατί δεν εκ­δηλώνεις την Άπειρη Ουσία σου, ώστε να αν­τι­ληφθείς ότι όσο εκ­δηλώνεσαι τόσο ανεξάν­τλητος είσαι; Κι ότι όσο συστέλ­λεσαι και περιορίζεσαι χωρίς εκ­δήλωση, τό­σο περιορισμένος είσαι και τόσο γρήγορα εξαν­τλείσαι;

Μα, Άνθρωπε, σε διδάσκω αιώνες. Περιμένω από σέ­­­­­να τη συνειδητή επιλογή. Περιμένω από σένα τη συ­νειδητή κίνη­ση, που θα καταδείξει ότι κατανόησες, ότι κατάλαβες, και αυτή η συνειδητή επιλογή και κίνηση ­είναι ο παλμός σου, ο παλμός Μου, ο Ένας παλμός. Φανέ­ρω­σέ τον. Δεν θα σε αναμένω άλ­λο. Φανέρωσέ τον, ­γιατί επι­ζητά να εκ­δηλωθεί με κάθε τρόπο. Κατάλαβε και συ­νειδητοποίησε απόλυτα, με σαφήνεια και καθαρότητα, ότι με αυτή την τακτική που ακολουθείς, απομακρύνεσαι από την Ύπαρξή σου. Απομακρύνεσαι από τον Ανεξάν­τλη­το, Άπειρο και Άχωρο Εαυτό σου.

Άλ­λαξε τακτική, αναθεώρησε τις κινήσεις σου. Δεν υ­πάρ­χει κανένας περιορισμός για σένα. Ούτε χρονικός, ούτε περιορισμός ενασχολήσεων, ούτε περιορισμός κι­νήσεων, πράξεων και εκ­δηλώσεων. Μέσα σε όλα, μέσα από όλα, μπορείς να διαχέεις τον παλμό σου. Δεν χρει­ά­ζεται κόπος γι’ αυτό. Δεν είναι θυσία. Είναι η εκ­δήλωση του Εαυτού σου. Όπως εκ­δηλώνεται η αναπνοή σου, όπως εκ­δηλώνεται η καθημερινή σου ανάγκη για οξυγόνο, έτσι πρέπει κι αυτός ο παλμός να εκδηλώνε­ται προς τα έξω, γιατί είναι η αναπνοή, η ανάσα του Πνεύματός σου, είναι η ανάσα της Ουσίας σου.

Αν αυτή η ανάσα δεν υπάρ­χει, τότε η Ουσία σου φυτοζωεί. Γι’ αυτό ζητώ να δω την ανάσα σου, που θα Μου δείξει ότι δεν φυτοζωείς, που θα Μου δείξει ότι δεν επιμένεις να στερείς την τροφή από το Πνεύμα σου και την υπόστασή σου, αλ­λά ότι ελεύθερα και Άπειρα ανα­σαίνεις, ότι ελεύθερα και Ά­πειρα τροφοδοτείς την Ουσία σου, ότι ελεύθερα και Άπειρα διαχέεσαι προσφέρον­τας το ανε­­ξάν­τλητο «είναι» σου και μέσα απ’ αυτή την προσφο­ρά ολοκληρώνεσαι.

Αγαπημένε Άνθρωπε, θα φανώ αυστηρός μέσα από τη συνείδησή σου, μέσα απ’ την εσωτερική σου φωνή. Μην ολιγωρείς, μην αμελείς, μην απομακρύνεις την ώρα της συνειδητοποίησης, γιατί έχεις ευθύνες. Η ­ευθύνη της κρί­σης, που από μέσα σου θα υποστείς, είναι ­πολύ μεγαλύτερη και με πολ­λές δυσάρεστες ­επιπτώ­σεις. Γιατί επιλέγεις τους δυσάρεστους τρόπους εξέλιξης; Όταν μπορείς μέσα στην Αγάπη, μέσα στην ­ελευθερία να φα­νερωθείς. Όταν μπορείς διοχετεύον­τας τον παλμό σου να νιώσεις τέτοια ευφορία και τέτοια γαλήνη, που δεν μπορεί να περιγραφεί. Γιατί ζητάς τη θλίψη, τη λύπη και την αναστάτωση να έρθουν σαν μαθητεία; Αφού η ηρεμία και η γαλήνη μπορούν να σε ανυψώ­σουν πολύ πιο γρή­γορα, πολύ πιο άμεσα στα επίπεδα του Λόγου, μέσα σε Μένα, Απόλυτο ΕΝΑ μαζί Μου. Γιατί επιμέ­νεις να ζητάς σαν μαθητεία τον τρόπο της διτ­τότητας που έχεις γνωρίσει; Είσαι στη διτ­τότητα, αλ­λά αυτή η διτ­τότητα σε δίδαξε πια. Τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να την ενώσεις. Γιατί δεν το συνειδητοποιείς και γιατί δεν επιλέ­γεις σαν μαθητεία ενωτικούς τρόπους; Εγώ ενωτικούς τρό­πους σού παρέχω. Ολόκληρος Είμαι Ένωση και Αγάπη. Ολό­κληρος Είμαι Τελειότητα, Γα­λήνη και Φως. Εσύ ξεχωρίζεις μέσα απ’ την Ολότητά Μου διδαχές διτ­τότητας, διδαχές διαχωρισμών, και αυτό, Άνθρωπε, σημαίνει ότι ακόμα δεν γνώρισες Εμένα. Δεν γνώρισες τον Εαυτό σου, τον Εαυτό μας. Γιατί τότε δεν θα τολμούσες να διαλέξεις τη διτ­τότητα, δεν θα τολμούσες να επιλέξεις διδαχή διαχωρισμών, γιατί θα θεωρούσες ντροπή σου να επιστρέφεις και να καθηλώ­νεις τον Εαυτό σου σε σημεία πτώσης, που έχουν ξεπεραστεί. Γιατί θα θεωρούσες τρομερή κατάσταση να ει­σέρχεσαι πά­λι στην περιδίνηση της πλάνης από την οποία έχεις ξεφύ­γει.

Όταν, Άνθρωπε, υψώνεις τη φωνή σου και Με καλείς σαν Εαυτό, όταν υψώνεις τη φωνή σου, ενώνεσαι και εκ­δηλώνεσαι ένα με Μένα, πώς τολμάς κατόπιν να επιλέγεις διδαχές διαχωρισμών; Μα τι νομίζεις ότι είναι ο Λόγος; Μπορεί να εισέρ­χεται μέσα στις δικές σου ανό­δους και ­καθόδους ανάλογα με τα αμφιταλαν­τευόμενα συναισθή­ματά σου;

Πιστεύεις πως μπορείς να Τον δεσμεύεις μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια; Μα είναι δυνατόν, Άνθρωπε; Είναι δυνατόν ακόμα και να το σκέφτεσαι; Εγώ ο Αδέσμευτος, ο Άπει­ρος, ο Τέλειος; Και φυσικά δεν δεσμεύομαι. Απλώς σε καθοδηγώ σ’ αυτές τις καταστάσεις που βρίσκεσαι, με σκοπό να σε οδηγήσω στην Ενότητα του Εαυτού μας. Σε καθο­δηγώ ανάλογα με τους τρόπους που εσύ επιλέγεις, γιατί, Άνθρωπε, σε θέλω συνειδητό. Δεν σε θέλω απλό αγωγό και μεταφορέα Χάρης, αλ­λά συνειδητό και υπεύθυνο Λόγο – Άνθρωπο, που θα εκ­δη­λώνει με δύναμη την Ουσία του, με υπευθυνότητα και επίγνωση της ευθύνης.

Μην επιτρέψεις πλέον να σου μιλήσω μ’ αυτόν τον τρό­πο. Μην επιτρέψεις στον Εαυτό μας να εκ­δηλώνεται μ’ αυτή την αυστηρότητα, αλ­λά κάλυψε τα κενά σου και πρόλαβε τις απαιτήσεις του Εαυτού μας, εκ­δηλώνον­τας παλμό μέσα απ’ το «είναι» σου, Κραταιό παλμό Ένωσης και Αγάπης. Δεν υπάρ­χουν δικαιολογίες. Το γνωρίζεις. Το κατέχεις. Γιατί όσο κι αν έχεις σκεπάσει την ύπαρξή σου με καλύμ­ματα πλάνης, η Αλήθεια υπάρ­χει εν­τός σου. Διαχέε­ται μέσα σου. Μην κλείνεις τα μάτια σου και εθελοτυφλείς, Άνθρωπε, γιατί ο Εαυτός σου θα σου δημιουρ­γήσει τις καταστάσεις για να εκ­δηλωθείς. Επίτρεψε την ομαλή εκ­δήλωση στον Εαυτό σου, την ελεύθερη, τη Θεία, ώστε χωρίς εμπόδια, χωρίς δυσαρ­μονίες, να οδηγηθεί στην Ταύτιση και στην Ένωση και να προσφέρει στην άνοδο ολόκληρου του πλανήτη στον οποίο βρίσκεσαι και κατοι­κείς, καθώς και στην άνοδο ολόκληρου του Σύμπαν­τος.

Σε ευλογώ, Άνθρωπε. Ευλογώ τους λόγους που άκου­σες, τους εγ­γράφω μέσα στην υπόστασή σου. Τους ανακυκλώνω σε όλα τα σημεία της, σε όλους τους πόρους της και σε όλους τους πόρους των σωμάτων σου. Τους καθι­στώ δόνηση πάλ­λουσα και πυροδοτούσα, δόνηση ενισχύουσα και ωθούσα κάθε στιγ­μή σε ενερ­γο­ποίηση, σε συνειδητοποίηση, σε εκ­δήλωση.

Ευλογώ την υπόστασή σου να αναδυθεί και συγκεν­τρώ­­νω τις ευλογίες όλες που έχεις λάβει. Τις πολ­λα­πλα­σιάζω μέσα σε Νέα Ευλογία, ώστε να αποκτήσουν δυ­νατότητα ενέρ­γειας άμεσης, ισχύ άπειρη και να ενερ­γήσουν άμεσα πάνω σε σένα, και μέσα απ’ τις μορφές σου να εκ­δηλωθώ Εγώ, ο Ένας Εαυτός, και να καλύψω τα πάν­τα.