Υπέρλαμπρε Κύριε, Λόγε – Χριστέ, είμαι το ανθρώπινο Πρόσωπο, η ανθρώπινη Ψυχή. Παρουσιάζομαι μπροστά Σου με το ένδυμα του πόνου που έχω προξενήσει στο συνάνθρωπό μου. Με τον πόνο που έχω καλύψει το Πνεύμα μου μέσα στους αιώνες της ύπαρξης, ορθώνομαι στο ύψος του Χριστού πάνω στο Σταυρό και αιτώ από την Υπέροχη Χάρη Σου να πάρω μέσα μου όλο τον πόνο που προξένησα σαν άνθρωπος επί της γης. Ας μην υπάρχω πια διαχωρισμένη. Δεν θέλω πια τα προσωρινά αναισθητικά του διαχωρισμού.
Κάλυψέ με, Κύριε, με το ακάνθινο Στεφάνι Σου, ας είμαι ο σύντροφος σε κάθε πονεμένο, ας μην πορευθεί μόνος ο Εκλεκτός Σου επί της γης. Αξίωσέ με να συμπορευθώ σαν ενσάρκωση της Θείας Του Ψυχής. Ένδυσέ με με όλους τους πόνους Του. Ας τρέχουν από τα δικά μου μάτια τα δάκρυά Του. Ας χυθεί το δικό μου αίμα πάνω σ’ αυτόν τον Πλανήτη της διάκρισης. Ας παίρνω πάντα κάθε Του πόνο, όπου κι αν βρίσκεται. Έτσι ποτέ πια δεν θα Τον πληγώσω.
Σε παρακαλώ, Κύριε, κάνε δεκτή την αίτησή μου, ατσάλωσε τη Θεία θέληση μέσα μου. Βλέπεις βαθιά μέσα στην Ψυχή μου, στην Ψυχή Σου. Δώσ’ μου, Κύριε, όλο τον πόνο Σου χωρίς περιορισμό και ελευθέρωσε το Πνεύμα μου, που ενσαρκώνει ο Οδηγός και Δάσκαλός μου, ο Εκλεκτός Σου.
Δώσ’ μου τον πόνο των Αδελφών, Κύριε, όσων το Πνεύμα Σου έλκει στο Έργο. Είμαι ικανή να τον πάρω, γιατί Εσύ Είσαι μέσα μου, Εσύ, Κύριε, το ζητάς, Εσύ το εγκρίνεις, Εσύ το μετουσιώνεις. Ας είναι, Κύριε, το σώμα μου, το σώμα της θυσίας Σου. Ας είναι το όχημα για τον εξιλασμό!
Νιώθω μέσα μου το βάρος αιώνων παρακοής. Φθάνει μία εκδήλωση παρακοής για να έχω ακέραια τη Συνολική ευθύνη. Ναι, Κύριε, είμαι ένοχη απέναντί Σου, είμαι υπεύθυνη για όλα, είμαι η ανθρώπινη Ψυχή χωρίς όνομα και πρόσωπο.
Είμαι η Εικόνα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ Μητέρας. Όλος ο πόνος είναι δικός μου, όλη η υπόστασή μου Σε ικετεύει για έλεος. Σε ικετεύω για Χάρη σ’ όλες τις ανθρώπινες μορφές. Είναι όλες δικές μου.
Οι παραστρατημένοι είναι δικά μου κομμάτια. Είμαι υπεύθυνη γι’ αυτούς, θα μείνω κοντά τους μέχρι να μπουν όλοι στη Βασιλεία Σου. Μέσα στην Ψυχή τους ζω και ικετεύω αιώνια. Δώστε μου όλους τους πόνους και τις ανυπακοές και τις παρανοήσεις και φύγετε από δω. Αφήστε τον τόπο της εξορίας. Η Μητέρα μένει αιχμάλωτη της Θείας Αγάπης που οδηγεί στη Θυσία.
Σας Αγαπώ όλους απέραντα, με την Αγάπη που ο Πατέρας έστειλε μέσα μου, με την Αγάπη που ενσάρκωσε ο Υιός – Λόγος Ιησούς, με την Αγάπη που εμφυτεύει στην καρδιά μας ο Λόγος – Ιωάννης.
Ας είναι Ευλογημένος ο Υπέροχος Δάσκαλος που οδηγεί. Ας ριχτεί σαν ένα πύρινο βέλος στον Ουρανό. Η Αγάπη της Αγίας Μητέρας είναι μαζί Του, γιατί Την έχει κλείσει μέσα στην Ψυχή Του.
Σ’ Αγαπώ, Οδηγέ μου. Είμαι στ’ αλήθεια η Ψυχή σου και μόνο μέσα σου μπορώ να υπάρχω. Δεν υπάρχει άλλος τόπος για μένα πάνω στη γη, από την αγνή Ψυχή σου. Εκπαίδευσέ με, οδήγησέ με στο δρόμο που μόνος σου ανοίγεις μέσα στη ζούγκλα της άγνοιας, με οδηγό το Αστέρι της Βηθλεέμ, που μας οδηγεί στον τόπο της Γέννησης του Λόγου – Χριστού.
Η υπόστασή μου σου ανήκει. Έχει παραδοθεί σ’ Εσένα από αιώνες. Κράτησέ με κοντά σου και οδήγησέ με στο Δρόμο της επιστροφής. Όλη μου η ύπαρξη είναι σ’ Αγαπώ. Κι αν δεν με κρατήσεις κοντά σου, μέσα στη δόνηση σ’ Αγαπώ, θα καώ ολόκληρη, θ’ αποσυντεθώ στα στοιχεία από τα οποία προήλθα και θα γυρίσω στην Περιοχή τής Μη εκδήλωσης, εκεί απ’ όπου το Πνεύμα Σου με κάλεσε. Σ’ αγαπώ! Απέραντα, Απόλυτα, Τέλεια!
Ας καώ μαζί με την ατέλεια, ας ζήσω μαζί με το Άφθαρτο Φως που φέρνεις στη γη. Ας ξεχαστώ αγκαλιασμένη με το Σύμπαν μέσα στην Ανυπαρξία. Όλα είναι για μένα. Εσύ οδηγείς κι εγώ Σ’ Αγαπώ!
Δεν υπάρχει τόπος να ζήσω εκτός απ’ την Ψυχή Σου, δεν υπάρχω αν δεν είμαι Σ’ Αγαπώ. Σ’ Αγαπώ! Κι η Θεία Φωτιά έχει αρχίσει να καίει! Σ’ Αγαπώ και καίγομαι και διαλύομαι. Σ’ Αγαπώ και ενώνομαι, γιατί μου έδωσες Θεία Πνοή! Σ’ Αγαπώ μέσα από την Ψυχή Σου. Σ’ ΑΓΑΠΩ!!!
