Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, δίνεις την εντύπωση ότι προχωράς σε μία πορεία, έχοντας χάσει την πυξίδα και το τιμόνι με τα οποία κινείσαι και προσανατολίζεσαι. Ο στόχος υπάρχει μπροστά σου, τον βλέπεις, διακατέχεσαι απ’ αυτόν, όμως δεν μπορείς να διακρίνεις το Δρόμο που θα σε οδηγήσει στο στόχο και περιφέρεσαι σε παρακλάδια που δημιουργείς μέσα από τις νοητικές διεργασίες σου, αναζητώντας να βρεις κάτι, που δεν υπάρχει. Διακρίνω εντός σου ανισορροπία, δυσαρμονία, έλλειψη ενεργητικότητας, δυναμικού, έλλειψη σταθερής πορείας, έλλειψη γενικά όλων εκείνων των στοιχείων με τα οποία σε τροφοδότησα, με τα οποία σε ένωσα, τα οποία σε έφερα στο σημείο να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχουν εντός σου ζωντανά, ότι είναι δικά σου.
Άνθρωπε, αναρωτιέσαι καθόλου, στην καθημερινή σου ζωή, για ποιο λόγο συμβαίνουν διάφορες καταστάσεις; Κι αν αναρωτιέσαι, αναρωτιέσαι σ’ εκείνο το βάθος που πρέπει να ερευνήσεις, ή στηρίζεσαι σε μία επιφάνεια, παραμένεις σ’ αυτήν, δημιουργώντας απορίες για τις οποίες, από την επιφανειακή κατάσταση που τις αντιμετωπίζεις, δεν μπορείς να βρεις λύση, γιατί τα αίτιά τους βρίσκονται πολύ βαθιά, στην Ουσία της Ύπαρξης, στη μεγάλη μεταλλαγή την οποία καλείσαι να παρουσιάσεις, τη μεταλλαγή σου, δηλαδή, από απλό Πνευματικό άνθρωπο σε συνειδητοποιημένο εκπαιδευόμενο Λόγο;
Μέχρι τώρα η εκπαίδευσή σου είχε μια έντονη μορφή της Παρουσίας Μου. Οι Καθοδηγήσεις Μου, συνεχείς από μέσα σου, ήταν ξεκάθαρες, χωρίς διττές λύσεις ή απαντήσεις, χωρίς προβληματισμούς. Σε διαπότιζα με στοιχεία συνείδησης, με στοιχεία επίγνωσης της Ενότητάς Μας. Σε διαπότιζα, δηλαδή, με όλα εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία, που θα σε οδηγούσαν να εισχωρήσεις στην εκπαίδευση του Λόγου. Από τη στιγμή που εισχώρησες σ’ αυτό το επίπεδο, νοείται οίκοθεν ότι πλέον βρίσκεσαι σε Ένωση μαζί Μου, ότι έχεις συνειδητοποιήσει αυτή την Ένωση, ότι δεν χρειάζεται να την αποζητάς. Νοείται οίκοθεν πως δεν πρέπει να σε διδάξω ότι υπάρχω εντός σου, αλλά ότι εσύ γνωρίζεις αυτή την ύπαρξη μέσα από την καθημερινή σου βίωση, μέσα από την καθημερινή σου εκδήλωση, και εκπαιδεύεσαι στο πώς να Με φανερώνεις όλο και περισσότερο, δίνοντάς Μου συνεχώς τη δυνατότητα να εκδηλώνω τις Άπειρες Καταστάσεις Μου, μέσα από τον Ενοποιημένο Εαυτό Μου.
Όταν άρχισες την πορεία αυτή, σου έλεγα ότι σ’ αυτή την περίοδο δεν θα προσπαθήσω να σε πείσω για την Ύπαρξή Μου πάνω στη γη, για τη Φανέρωσή Μου πριν δύο χιλιάδες χρόνια, αλλά ότι αυτή η γνώση υπάρχει μέσα σου και προχωρώ πέρα απ’ αυτήν, με όσα κομμάτια σου την έχουν εγκολπώσει, με όσα κομμάτια σου μπορούν ν’ ακολουθήσουν τους νέους βηματισμούς, που οδηγούν στη Χριστοποίηση, εξελίσσοντάς τα, ώστε να βοηθήσουν κατόπιν και τα υπόλοιπα. Έτσι και τώρα σου λέω, ότι δεν είναι η φάση της εκπαίδευσης αυτή που θα σε πείσει για την Ύπαρξή Μου εντός σου. Θα προχωρήσω μ’ αυτούς που έχουν πεισθεί για την Ύπαρξή Μου εντός τους, που έχουν νιώσει τους παλμούς Μου και δεν τους αναιρούν με διανοιακές καταστάσεις, που ξέρουν ότι όσες καταστάσεις κι αν βιώνουν, ότι όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζουν, Εγώ υπάρχω μέσα τους, απόλυτα ενωμένος μαζί τους, σε μία εκπαίδευση συνεχή, αέναη, μέχρις ότου τα πάντα φθάσουν να γίνουν Ένα, τα πάντα αφομοιωθούν μέσα στο Λόγο.
Άνθρωπέ Μου, θα προχωρήσω μ’ εκείνους που πραγματικά θέλουν να Μ’ έχουν μέσα τους. Κι όταν λέω θέλουν, δεν εννοώ με το νου. Δεν εννοώ με τη διάθεση του ανθρώπου που δέχεται μία Δωρεά και που φυσικά επιθυμεί να έχει Ευλογία και Χάρη, χωρίς όμως αυτή η επιθυμία να έχει ενεργή συμμετοχή και δράση. Όταν λέω θέλουν, εννοώ ότι η υπόσταση ολοκληρωτικά θα δηλώνει, με κάθε της εκδήλωση, με κάθε της καθημερινή προσπάθεια, τη συνειδητοποιημένη πορεία συνταύτισής Μας, τη συνειδητοποιημένη πορεία εκδήλωσης του Ενός Εαυτού, που Είμαστε, τη συνειδητοποιημένη Χάρη και Ευλογία που θα διαμοιράζεται με διάφορους τρόπους προς την Ολότητα του Ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για άγνοια, ούτε για μη επίγνωση της Ύπαρξής Μου μέσα σου, Άνθρωπε. Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις που να σε οδηγούν σ’ αυτή τη δικαιολογία. Τέτοιου είδους δικαιολογίες τις έχεις αφήσει πίσω σου εδώ και πολύ καιρό, από τη στιγμή που Με δέχθηκες εντός σου συνειδητοποιημένα, από τη στιγμή που αφιέρωσες τον εαυτό σου στην πορεία της Χριστοποίησης, θέλοντας να καταστείς ο Πρωτοπόρος! Μα το να καταστείς ο Πρωτοπόρος, δεν είναι μία ωραία έκφραση που θα σου φέρει δόξα, δεν είναι μία ωραιοποιημένη κατάσταση, που θα σε γεμίσει με τιμές. Η έννοια Πρωτοπόρος δεν πρέπει να συνδυάζεται στο νου σου με ευκολίες, με διάνοιξη ενός δρόμου γεμάτου από λύσεις, που θα σου παρέχονται γιατί απλά και μόνο αποφάσισες να είσαι ο Πρωτοπόρος. Δεν σε εξαγόρασα, Άνθρωπε, με υποσχέσεις τέλειων αρμονικών καταστάσεων, δεν σου έκανα μία προσφορά, για να Μου προσφερθείς. Δεν σου ζήτησα να γίνεις ο Πρωτοπόρος με ανταλλάγματα. Κάπου παρανόησες την έννοια Πρωτοπόρος, κάπου δεν μπόρεσες να δεις την ολοκληρωτική της σημασία και πίστεψες ότι εφόσον εσύ θα διανύσεις τα πρώτα βήματα της εκπαίδευσης ως Λόγος, θα πρέπει κι ο δρόμος σου να είναι στρωμένος με άνθη και ευκολίες, θα πρέπει ό,τι ζητήσεις να το έχεις, χωρίς να εξετάζεις αν αυτό που ζητάς είναι σύμφωνο με τους Νόμους, σύμφωνο με την Αγάπη, σύμφωνο με την Ολότητα, σύμφωνο με την πορεία της εκπαίδευσής σου ως εκδηλούμενος Λόγος πάνω στη γη. Πρωτοπόρος σημαίνει να τολμάς να είσαι Λόγος, να εκπαιδεύεσαι ως Λόγος, μέσα στην καθημερινή ζωή. Πρωτοπόρος σημαίνει να μπορείς ν’ αντιμετωπίζεις με το μάτι της Ενότητας τις αντιθέσεις της ζωής σου. Πρωτοπόρος σημαίνει να βάλλεσαι, κι όμως τις βολές να τις ενοποιείς μέσα σου, να τις κάνεις Κατανόηση και Αγάπη. Πρωτοπόρος σημαίνει να δίνεις το παράδειγμα της Αρμονίας σε κάθε Άνθρωπο που βρίσκεται δίπλα σου, σε κάθε κομμάτι σου που περνάει τα ίδια, μα τα αντιμετωπίζει χωρίς την επίγνωση του εκπαιδευόμενου Λόγου. Πρωτοπόρος σημαίνει να συμπορεύεσαι πάνω στη γη με τα άλλα κομμάτια του Ανθρώπου, να βιώνεις τις ίδιες καταστάσεις, να περνάς τις ίδιες συναισθηματικές συγκρούσεις, τις ίδιες συνειδησιακές ανισορροπίες, ν’ αντιμετωπίζεις τα ίδια στεγανά πλαίσια και κατεστημένα, κι όμως βρισκόμενος στη θέση της Ενότητάς σου μ’ Εμένα, της επίγνωσης της ενιαίας Μας Ύπαρξης, να δρας Αρμονικά, ενοποιημένα, και μ’ αυτή σου τη δράση να διδάσκεις.
Πρωτοπόρος δεν σημαίνει, Αγαπημένε Άνθρωπε, να κάθεσαι σ’ ένα σημείο και να εκδηλώνεις ένα Λόγο, που έρχεται από Εμένα και ρέει ως Αλήθεια. Αυτό είναι ένα στάδιο που περιέχεται στην εκδήλωσή σου, μα δεν είναι η εκδήλωσή σου. Αυτό είναι μια βοήθεια που σου δίνεται, για να προσφερθείς στον Άνθρωπο, μα και για να σε οδηγήσει εσένα σε μία άλλη επίγνωση. Η μαθητεία σου όμως δεν έχει αυτό το σκοπό, ούτε αυτό το στόχο μόνο. Η μαθητεία σου στόχο έχει να σε κάνει αρμονικό, να σε κάνει Αγάπη, να σε κάνει Φως, να σε κάνει Ένα μ’ Εμένα εδώ που βρίσκεσαι, στον κόσμο της διττότητας, κι όχι στα Πνευματικά πεδία, όχι όταν απεκδυθείς την ύλη.
Πολλές φορές, Άνθρωπε, αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν εσύ να εκδηλώσεις Λόγο. Μα αν αναρωτιέσαι εσύ, που με τόσα έχεις διαποτισθεί, τότε πώς είναι δυνατόν να διαδώσεις αυτό το Μήνυμα; Αν αναρωτιέσαι εσύ, που έχεις την εσωτερική Παρουσία συνεχή εντός σου, αν εσύ, που λαμβάνεις τα δείγματα, άμεσα τα αμφισβητείς, τότε με ποια δύναμη Ζωής θες να διδάξεις τα κομμάτια του Εαυτού σου, με ποια ενεργειακή ισχύ, με ποια ενσυνείδητη πίστη; Γιατί μία πίστη που τη μία μέρα δέχεται και την άλλη αναιρεί, δεν μπορεί να είναι συνειδητή, αλλά υπάγεται ακόμα στο επίπεδο των παρορμήσεων και των συναισθημάτων. Και μία τέτοια πίστη δεν είναι δραστήρια, δεν είναι ζωντανή, δεν είναι συνδεδεμένη με την Απόλυτη Γνώση της Αλήθειας, αλλά δέχεται μόνο τους απόηχους. Εδραίωσε αυτή την πίστη κατ’ αρχήν, εδραίωσε τη βεβαιότητα της Ύπαρξης της Ενωμένης, που Είμαστε, και θα την εδραιώσεις μόνο αν αποφασίσεις να βάλεις την Ενότητά Μας σε ενέργεια.
Δοκίμασε τον Εαυτό σου, Άνθρωπε, να δεις τι είναι, δοκίμασέ τον μέσα σ’ όλες τις εκδηλώσεις. Κάθε σου στιγμή, κάθε σου μέρα ας είναι μία δοκιμασία, για να βλέπεις τι είναι ο εαυτός σου. Είναι ένας άνθρωπος που αρέσκεται να ζει στην πλάνη, ή είναι ένας άνθρωπος που εκπαιδεύεται να γίνει Λόγος; Δοκίμαζε το ενεργειακό σου δυναμικό, διάχεέ το προς διάφορες κατευθύνσεις, προς διάφορα αιτήματα παγκοσμιότητας, προς διάφορες καταστάσεις, επιδιώκοντας πάντα να συνενώνεις με Αγάπη τις δυσαρμονίες, να εξισορροπείς υποστάσεις, να τις αναβιβάζεις σε στάδια Φωτός και Αγάπης, να τις πληρώνεις με Ευλογία και Δόνηση Ζωής. Κάθε φορά που υπάρχει και το παραμικρό στοιχείο αμφιβολίας ή αμφισβήτησης εντός σου, να στρέφεσαι στην εσωτερική σου ενεργοποίηση, για να διαπιστώνεις ότι υπάρχουμε σαν Ένα. Γιατί αν πράττεις έτσι, σίγουρα θα διαπιστώνεις ότι υπάρχουμε Ενωμένοι, γιατί αυτό είναι η μόνη Αλήθεια.
Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, έχω αρχίσει να ζητάω από σένα, όχι γιατί έχω ανάγκη από τίποτα. Είμαι Ανενδεής, αυτό καλώς το γνωρίζεις. Ζητάω όμως από σένα, τον Πρωτοπόρο εκπαιδευόμενο Λόγο, για την Ολότητα του Ανθρώπου. Ζητάω από σένα, που έχεις συνειδητοποιήσει σε κάποιο σημείο την Αλήθεια, που την έχεις διδαχθεί και τη διδάσκεσαι εξακολουθητικά, να παραχωρήσεις στο Όλο ό,τι πήρες, να ενοποιήσεις ό,τι απομόνωσες, να εναρμονίσεις ό,τι διατάραξες και διαταράσσεις. Ζητάω την ενεργοποίηση του Εαυτού σου, αντίστοιχα με την εκπαίδευσή σου, όχι γιατί δεν μπορώ να σε ενεργοποιήσω, αλλά αν σε ενεργοποιήσω χωρίς τη δική σου συνείδηση και συμμετοχή, τότε δεν θα υπάρχει η εκδήλωση του συνειδητοποιημένου Ανθρώπου – Λόγου, δεν θα υπάρχει η συνταύτισή σου με τους Νόμους και η εκδήλωσή σου μέσα απ’ την ενοποιημένη Αγάπη.
Πρέπει να βγεις απ’ τα περιορισμένα σου πλαίσια, αγγίζοντας την Ολότητά σου. Πρέπει να νιώσεις αυτή την Ολότητα, η οποία είναι δικιά σου, όσο είναι και κάθε κομματιού που υπάρχει γύρω σου και προχωρά, σε άλλα σώματα. Πρέπει να φύγεις από τις έννοιες των λέξεων, που σε έχουν δέσει στα διττά τους μονοπάτια, και να εισχωρήσεις στην Ουσία των δονήσεων, που διανοίγουν το δρόμο της Ένωσης. Κι αυτό το πρέπει δεν είναι μία επιταγή διατακτική προς εσένα, αλλά είναι η δήλωση της συμμετοχής σου στο στάδιο του εκπαιδευόμενου Λόγου, είναι η απόδειξη της εμπράγματης συνειδητοποίησης της Ένωσης Μαζί Μου, είναι το κλειδί που ενεργοποιεί το Λόγο μέσα σου και Τον εκδηλώνει χωρίς περιορισμούς και όρια.
Σε καλώ, Άνθρωπε, να κατανοήσεις την εκπαίδευσή σου, που σου επιτρέπει να Με εκδηλώσεις χωρίς περιορισμούς, χωρίς πλέον έτοιμες απαντήσεις, αλλά με γνώση που πηγάζει από εντός σου και που δεν έχει ανάγκη έτοιμων απαντήσεων. Σε καλώ να στραφείς στον Εαυτό σου, που Είμαι Εγώ, χρησιμοποιώντας ό,τι έμαθες. Χρησιμοποιώντας το δυναμικό που σε διαπότισε εξωτερικά και εσωτερικά, για να ελευθερώσεις την πηγή της Ζωής που υπάρχει εντός σου. Σε καλώ να διαλύσεις τα εμπόδιά σου και να εξυψωθείς πάνω απ’ αυτά, όπως Εγώ έκανα χωρίς να σταθώ σε κανένα σημείο. Σε καλώ να ξεφύγεις από την περιδίνησή σου μέσα σε προβληματισμούς, που φαίνονται πολύ σημαντικοί, αλλά που μόλις τους αντιμετωπίσεις μέσα απ’ την ουσία τους, θα δεις και τη λύση και την ασημαντότητά τους. Σε καλώ ν’ αρχίσεις ν’ αποκτάς το νου, την καρδιά και τη Συνείδηση του εκπαιδευόμενου Λόγου, όχι μόνο στη Θεωρία αλλά και στην Πράξη, και να μπορείς να ελέγχεις και να μετουσιώνεις την προσωπικότητα μέσα από την Παντοδυναμία της Θείας σου επίγνωσης. Σε καλώ ν’ αναζητήσεις και να βρεις την πυξίδα και το τιμόνι, που τόσο καιρό σού παραχωρούσα, για να συνειδητοποιήσεις ότι πλέον σ’ αυτό το στάδιο εσύ είσαι η πυξίδα και το τιμόνι. Κι όσο δεν το συνειδητοποιείς, δεν θα βρίσκεις το Δρόμο και θα παραπαίεις σε διάφορους δρόμους πλάνης, μέχρις ότου φθάσεις στην κατανόηση της Αλήθειας και της εκπαίδευσης του σταδίου αυτού.
Σε Ευλογώ, Άνθρωπε, να γεμίσεις με Φως. Σε γεμίζω με την Αρμονία Μου, με την Ειρήνη Μου, με την Απειρότητά Μου. Σε γεμίζω με Γαλήνη και Αυστηρότητα, για να χρησιμοποιήσεις αυτά τα στοιχεία στη δράση της εσωτερικής σου αφύπνισης, στο στάδιο του εκπαιδευόμενου Λόγου. Σε συντονίζω μ’ αυτό το στάδιο, σε κάθε παλμό, σε κάθε εκδήλωση, σε κάθε εσωτερική σου αναζήτηση και σε τροφοδοτώ με ενέργεια ισορροπίας, ώστε απόλυτα ενωμένος μαζί Μου να φανερώσεις την Ύπαρξη του Ενός Εαυτού, καταρρίπτοντας τα Κατεστημένα της ανθρώπινης κατάστασης, της ανθρώπινης δυνατότητας, και μετουσιώνοντάς τα σε δυνατότητα και κατάσταση εκπαιδευόμενου Λόγου.
