Είμαι ένα σταλμένο Πνεύμα για να σας φέρω ένα μήνυμα, που ουδόλως διαφέρει από το Μήνυμα το οποίο μετέφερε ο Λόγος – Χριστός στην ανθρωπότητα πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Είναι το ίδιο Μήνυμα, μεταφέρει τις ίδιες Αλήθειες, γιατί η Αλήθεια είναι Μία και Μοναδική και συνέχει τους Κόσμους της Δημιουργίας.
Είναι το Μήνυμα της Αγάπης και της Αναγέννησης, το Μήνυμα της Ζωής και της Ανάστασης κάθε υπόστασης. Το Μήνυμα της Ένωσης κάθε υπόστασης με την Απειρότητα του Λόγου – Χριστού, που εκδηλώθηκε πάνω στη γη και κάλυψε με την προσφορά Του τις γήινες ατέλειες των ανθρώπων και ανέσυρε τον Άνθρωπο της ύλης, για να μπορέσει να επανασυνδέσει τις σχέσεις του με τη Θεότητα, να μπορέσει να εκδηλωθεί Τέλεια.
Οι επιλογές όλων, Αδελφοί μου, πρέπει να εναρμονισθούν, να ενταχθούν μέσα σ’ αυτό το Μήνυμα της Αγάπης και της Αναγέννησης, στο Μήνυμα της Χριστοποίησης. Πρέπει να ωραιοποιηθούν, για να μπορέσουν να εκδηλώσουν την Ολότητα, την Αρμονία και το Κάλλος, που αποτελούν τα Σύμπαντα.
Δεν είναι δυνατόν να παραμείνει ο άνθρωπος στις επιλογές που μέχρι σήμερα ακολουθούσε και ακολουθεί. Αυτές οι επιλογές των αιώνων τον απομακρύνουν από την Υπόσταση του Θεού, από την Υπόσταση του Λόγου, τον διαχωρίζουν, τον θέτουν έξω από την εκδήλωση της Αγάπης και της Τελειότητας στους Άπειρους Κόσμους. Ο άνθρωπος πρέπει να εισχωρήσει στους Ουρανούς του Πατέρα, όπου επικρατεί η Τελειότητα, η Αρμονία, η Αγάπη. Οι Ουρανοί του Πατέρα είναι Απέραντοι και περικλείουν τα πάντα. Μέσα σ’ αυτούς τους Ουρανούς πρέπει να εισχωρήσει ο Άνθρωπος, για να μπορέσει να μετουσιωθεί σε Αγάπη και σε Απειρότητα.
Είναι, λοιπόν, φανερό ότι ο καθένας πρέπει να κάνει αναδρομή στην πορεία του, στις εκδηλώσεις του, στις επιλογές του, στην κάθε επιμέρους σκέψη και κίνηση του Νου του. Είναι φανερό ότι όλοι μας πρέπει να αποκολληθούμε, βίαια πολλές φορές, από τις τοποθετήσεις που κυριαρχούν εντός μας, τις οποίες συνεχώς ενδυναμώνουμε, απομακρυνόμενοι από την Αλήθεια.
Μέσα στα Ευαγγέλια αναφέρεται ότι βιαστές θα εισχωρήσουν στη Βασιλεία των Ουρανών. Αναφέρεται αυτό το κομμάτι των Ευαγγελίων ακριβώς στο σημείο εκείνο, που ο άνθρωπος πρέπει να βγάλει από μέσα του και να διασπάσει μεμιάς τα Κατεστημένα και τις τοποθετήσεις των αιώνων, για να μπορέσει να εκδηλωθεί από ένα άλλο στάδιο.
Υπάρχουν πολλά στάδια για ν’ ανατρέξουμε, πολλοί σταθμοί στην πορεία της εξέλιξής μας προς την Ένωση με τη Θεότητα. Όσοι οι σταθμοί της Καθόδου μας, άλλοι τόσοι και οι σταθμοί της Ανόδου, την ίδια πορεία την οποία διαγράψαμε κατεβαίνοντας τα πεδία, την ίδια θ’ ακολουθήσουμε, για να μπορέσουμε να ταυτιστούμε στο Απόλυτο με τον Έναν και Μοναδικό Θεό – Λόγο, που περικλείει και περιέχει τους Κόσμους.
Επομένως, δεν υπάρχει χρόνος για καθυστερήσεις, δεν υπάρχει χρόνος για στασιμότητα, πρέπει να υπάρχει χώρος μέσα στο νου και μέσα στην καρδιά, συνεχείς μετατοπίσεις σε Νέες καταστάσεις, σε Νέα στάδια, σε Νέους σταθμούς, για να μπορέσει η κάθε υπόσταση να συλλέξει εντός της όλες τις καταστάσεις, από τις οποίες πέρασε κατερχόμενη τα πεδία, να τις ενοποιήσει, ώστε να επιστρέψει στην Πηγή της εκπόρευσής της, χωρίς να υπάρχει πλέον καμία ατέλεια, αλλά έχοντας αποκαταστήσει όλες τις Αρμονίες.
Δεν είναι δυνατόν να υπερπηδηθούν στάδια, καμία υπόσταση δεν μπορεί ν’ αφήσει ένα στάδιο και να προχωρήσει στο αμέσως επόμενο. Πρέπει τα στάδια να είναι διαδοχικά, γιατί διαφορετικά η εξέλιξη της υπόστασης δεν είναι ολοκληρωμένη. Το γεγονός αυτό πρέπει να μας φέρει στο σημείο να συνειδητοποιήσουμε με ευθύνη ότι πρέπει να ενεργοποιήσουμε το μηχανισμό μας και να θέσουμε σε κίνηση τις πνευματικές μας ιδιότητες και ικανότητες, με επιθυμία έντονη και διακαή πόθο να ενωθούμε με την Απέραντη Θεότητα.
Δεν πρέπει ν’ αποφεύγουμε τις ευθύνες της συνειδητής υπόστασης, που εκδηλώνεται εν γνώσει της, με πορεία και κατεύθυνση και στόχο την Ένωσή της με το Θεό. Η άρνηση των ευθυνών μάς θέτει άμεσα σε κατάσταση άγνοιας, σε κατάσταση μη ένταξης σε πνευματική πορεία. Η πνευματική πορεία και εξέλιξη κάθε οντότητας είναι συνυφασμένη με την υπευθυνότητα και τη συνειδητή γνώση των ενεργειών, που η υπόσταση τελεί, καθώς και τη συνειδητή εκπόρευση των λόγων και γενικά κάθε κίνησης.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, ο δρόμος είναι ανοιχτός. Ο Λόγος – Χριστός περπάτησε στη γη και διάνοιξε την Οδό της Αλήθειας, έδωσε το Πρότυπο, σύμφωνα με το οποίο πρέπει ο άνθρωπος να κινηθεί για να μπορέσει να εναρμονίσει τη ζωή του με τους Θείους Νόμους και να ταυτιστεί τελικά με τη Θεία παλλόμενη Υπόσταση του Λόγου, ώστε να Την εκδηλώσει.
Οποιαδήποτε καθυστέρηση στην εξέλιξή μας οφείλεται στις δικές μας λανθασμένες επιλογές, στη δική μας άρνηση παραδοχής της Θείας Υπόστασης που υπάρχει εντός μας, στη δική μας αμέλεια να ενεργοποιήσουμε τον Πνευματικό μας μηχανισμό, ώστε να εκδηλώσουμε ποιότητες ανώτερες, Αγάπης και Ιδεών.
Οι ανώτερες ποιότητες στις διάφορες εκδηλώσεις μας δεν μπορούν να δημιουργηθούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Τίποτα δεν γίνεται άμεσα. Τα πάντα χρειάζονται έναν ορισμένο χρόνο. Σ’ αυτόν πρέπει να κατεργαστούμε όλες τις εσωτερικές μας καταστάσεις, για να μπορέσουμε να εκδηλώσουμε, μετά από έναν ορισμένο χρόνο καλλιέργειας, εργασίας και εκλέπτυνσης, ανώτερες ποιότητες.
Δεν πρέπει ποτέ να αισθανόμαστε την υπόστασή μας ικανοποιημένη από τις οποιεσδήποτε επιδόσεις, από τις οποιεσδήποτε ανώτερες εκδηλώσεις ποιοτήτων Αγάπης ή ιδεών ή σκέψεων, σε σύγκριση με την εκδήλωση της Τελειότητας. Δεν μπορεί καμία κατώτερη ποιότητα εκδήλωσης να σταθεί. Αυτό προϋποθέτει, επομένως, τη συνεχή μετατόπιση σε άλλες καταστάσεις, τη συνεχή αναθεώρηση και εκλέπτυνση των ιδεών, για να μπορεί η ανθρώπινη υπόσταση να φθάσει στο σημείο της Τελείωσης.
Αυτή είναι η προδιαγραφή του Θείου Σχεδίου γι’ αυτή την Κοσμική περίοδο. Και ως Θεία προδιαγραφή, είναι φυσικό ότι δεν ματαιώνεται. Τα πνεύματα θ’ ακολουθήσουν όλα αυτή την πορεία. Άλλα με γρηγορότερο ρυθμό και άλλα με πιο αργό, ανάλογα με τη δική τους θέση, με τη δική τους επιλογή, με τη δική τους αντιμετώπιση στο θέμα της ενσυνείδητης φανέρωσης του Θείου Εαυτού τους. Όμως το Θείο Σχέδιο θα εκπληρωθεί, οι υποστάσεις των ανθρώπων θα ενοποιηθούν, θα ενταχθούν μέσα στην Ενότητα του Λόγου.
Όσες υποστάσεις αρνηθούν ν’ ακολουθήσουν αυτή την πορεία, μέσα στο διάστημα το χρονικό που το Θείο Σχέδιο ορίζει, θα μεταφερθούν σ’ άλλον πλανήτη, όπου θα υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να μπορέσουν ν’ ακολουθήσουν την εξέλιξή τους και να επιστρέψουν κι αυτές ταυτισμένες με το Λόγο μέσα στην Ενότητα του Θεού. Τίποτα δεν χάνεται μέσα στην Απειρότητα του Θεού, τα πάντα επιστρέφουν στην Πηγή της εκπόρευσης.
Η Ενότητα αφομοιώνει τα πάντα εντός της και τα εκδηλώνει. Η Ολότητα περιέχει όλα τα στοιχεία, επομένως κανένα στοιχείο της Ολότητας δεν μπορεί ν’ αποκοπεί, τα πάντα θ’ αφομοιωθούν μέσα στο «Είναι» του Θεού και θα εκδηλωθούν ενωμένα, άσχετα από χρονικά διαστήματα, γιατί ο χρόνος και ο χώρος δεν περιορίζει την Απειρότητα του Θεού, ούτε υφίσταται για την Απειρότητά Του. Τα πάντα θα επιστρέψουν για να ολοκληρωθεί η κίνηση της Εκπνοής και της Εισπνοής της Θεότητας, που δημιούργησε την Άπειρη Δημιουργία, για να αφομοιωθεί το παν μέσα στο Άμορφο, στο Απέραντο και να δυνηθεί να εκδηλωθεί σαν Τελειότητα, με Άπειρες εκδηλώσεις.
