Πατέρα Θεέ, Πατέρα του Κόσμου, Πατέρα της εκπόρευσης, Πατέρα της Δημιουργίας, Πατέρα Απειρότητα, Πατέρα Φως, Πατέρα Κατανόηση, Πατέρα Αρμονία, Πατέρα Κάλλος Απέραντο, Πατέρα Εαυτέ, Πατέρα Εαυτέ Μου, Πατέρα, σ’ ολόκληρη τη Δημιουργία τη Συμπαντική, δεν υπάρχει λέξη, λόγος, που να μπορεί να εκφράσει την Ολότητα του Παντός με την ίδια σημασία, με την ίδια έννοια, με την ίδια ταχύτητα, με την ίδια δύναμη, παρά η λέξη Πατέρα.
Πατέρα, Είμαι ο Άνθρωπος, Σε λέω Εαυτέ Μου, σε αποκαλώ Εαυτό Μου, γιατί είναι Αλήθεια. Αλήθεια που μου δίδαξες, Αλήθεια που πρέπει να εγκολπωθώ, Αλήθεια που πρέπει να κατακτήσω, Αλήθεια που πρέπει να ζυμωθεί το Είναι μου μέσα σ’ αυτή, Αλήθεια του Παντός. Είμαι ο Άνθρωπος, είμαι ο Άνθρωπος Αλήθεια Πατέρα. Είμαι ο Άνθρωπος Ολότητα, ο Άνθρωπος Φως, ο Άνθρωπος Κάλλος, ο Άνθρωπος Ισορροπία, ο Άνθρωπος θεός Λόγος, ο Άνθρωπος ο Ομοούσιος με την Απειρότητά Σου την Απερίγραπτη. Είμαι κι Εγώ Άχρονος, Απόλυτος, Αδιαίρετος, Ομοούσιος μ’ Εσένα, Ακατάληπτος Δημιουργός μέσα στη Θεότητά Σου, μέσα στο Είναι Σου, μέσα στο Θείο Εγώ Σου το Άπειρο, που κοσμεί τα Πάντα. Αλλά, Πατέρα, Πατέρα ακόμα Σε αισθάνομαι πιο πέρα από Μένα. Αισθάνομαι ακόμα ότι δεν είμαι συνδεδεμένος με την Απειρότητά Σου τόσο όσο εκφράζω. Σαν άνθρωπος Πατέρα κατανόησα τις Διδασκαλίες Σου, κατανόησα τη Σοφία που εκπόρευσες για μένα. Έλαβα από το Φως Σου το Άπειρο που μου διοχετεύεις όλες τις ώρες, όπου κι αν βρίσκομαι. Έλαβα, Πατέρα, δεν ξέρω πόσο πληρώθηκα, γιατί αν είχα την πλήρη πλήρωση και ταύτιση μαζί Σου, δε θα έλεγα τους λόγους που ακούγονται.
Πατέρα, έχω ανάγκη να συνειδητοποιήσω την ενότητά μου μ’ Εσένα, έχω ανάγκη Πατέρα, όχι απλώς να κατανοήσω, έχω ανάγκη Πατέρα να αφομοιώσω, να ταυτιστώ με τη Σοφία Σου, να ταυτιστώ με τις έννοιες που μου έδωσες και να περιπατήσω στη γη, για να τις αποκαλύψω στους Αδελφούς μου, στην Ολότητα Άνθρωπος.
Πατέρα, βοήθησέ με. Όταν ο Λόγος Χριστός στη γη ρωτήθηκε από τους μαθητές Του «Τις δύναται σωθήναι», Εκείνος εξεφράσθη και είπε: «Ουδείς. Τα πάντα δυνατά διά τον Θεόν». Αναγνωρίζουμε όχι την Πανταχού Παρουσία Σου, όχι την Άπειρη Ισχύ και Δύναμή Σου, την Άπειρη Εκπόρευση της Αγάπης και του Φωτός Σου, αναγνωρίζουμε ότι τα πάντα δυνατά διά τον Θεόν, τα πάντα δυνατά στην Πανταχού Παρουσία του Θεού. Και λέγω Πάτερ, συντόνισέ με με τον Εαυτό Μου που είσαι Εσύ, Πάτερ βοήθησέ με να κατανοήσω και ν’ αφομοιώσω κι όχι μόνο να κατανοήσω και ν’ αφομοιώσω, αλλά να αισθανθώ, να ζήσω, να εκφράσω σαν Ολότητα Άνθρωπος, τη Θεία Σου Αγάπη και τη Θεία Σου Παρουσία εντός μου και να ποιήσω τα έργα τα οποία ο Λόγος Χριστός εμαρτύρησε επί της γης και είπε, ότι κι εσείς μπορείτε να κάνετε τα ίδια έργα και περισσότερα εάν πίστη έχετε.
Συντόνισέ με Πατέρα, Σε παρακαλώ, με το Θέλημά Σου το Ένα και Μοναδικό. Δεν είναι δυνατό να έχω δικό μου θέλημα, ίδιον θέλημα, αντίθετο ίσως από το Θέλημά Σου. Θέλω να ζήσω Πατέρα τη Θεότητα Μου μέσα στην ύλη, θέλω να ζήσω και να φανερώσω τη Θεότητά Μου, αυτή την οποία Συ επιτάσσεις να φανερώσω κι όχι μόνο να φανερώσω, αλλά να καταστήσω ορατή, να καταστήσω απτή την Παρουσία του Λόγου Χριστού, την Παρουσία Σου Πατέρα, μέσα στην ύλη, μέσα στα ανθρώπινα σκηνώματα, τα οποία περιπατούν, ώστε να γίνουν κι αυτοί Θεοί εν επιγνώσει, Θεοί συνειδητοί, Θεοί Ολότητα, Θεοί Ομοούσιοι, Θεοί Εγώ, Θεοί Είμαι, Θεοί Υπάρχω, Θεοί Δημιουργώ.
Δε ζητώ τι να μου κάνεις ή τι να μου δώσεις άλλο. Η Άπειρη Σοφία Σου γνωρίζει τις βουλές μου, τις επιθυμίες μου ή τα τρωτά μου, τα λάθη μου, ή τα κενά μου, ή τη ματαιοδοξία μου εάν έχω, ή την υπερηφάνεια μου και μπορεί να τιθασεύσει κάθε υπόσταση, κάθε υπόσταση που δεν κλείνει γόνυ ενώπιον της Απειρότητάς Σου, ενώπιον της Απειρότητάς των Κόσμων, στη Ροή της Αγάπης Σου. Δίδαξέ με, Ολότητα Θεέ, Ολότητα Άνθρωπε, να περιφέρω όχι το σκήνωμά μου το ανθρώπινο, να περιφέρω μέσα στην ύλη ορατή τη Θεότητά Σου τη Μία και Μοναδική, την έκφραση του Λόγου Χριστού, την έκφραση Υπόδειγμα.
Μου έδωσες Χάρες: Αποστέλλω Ενώπιον Σου δύο πνεύματα που βρίσκονται πλησίον μου, τα αναβιβάζω με τη θέλησή μου, η οποία εκπροσωπεί την ώρα αυτή τη Θέλησή Σου, επί πτερύγων Δόξης, επί πτερύγων ανέμων, ίνα έλθουν στη Γεννεσιουργό Θεότητα, στη Θεία Φωτοπαστάδα και λάβουν την ποιμαντική Ευλογία, του Άναρχου Πατέρα και λάβουν συγχώρεση των αμαρτιών τους και των πλημμελημάτων τους και των ανομημάτων και οποιοσδήποτε επιπόλαιας εκδήλωσης, που δεν ανταποκρίνεται στην Αλήθεια του Λόγου, στο Υπόδειγμα Λόγος Χριστός, στο Υπόδειγμα Αγάπη. Και η Ευλογία Σου η Πατρική, να μεταστοιχειώσει τη σάρκα, να φορέσει ένδυμα Φωτός, στις υποστάσεις αυτές, κεκοσμημένο με το Σταυρό της Θυσίας του Λόγου. Και ενωμένες οι υποστάσεις αυτές με το Κέντρο της Αγάπης του Άπειρου Θεού που Είσαι, με το Κέντρο του Λόγου που Είσαι, με το Κέντρο της Σοφίας κι Ολόκληρης της Δημιουργίας, ώστε να καταστούν Θεές εν επιγνώσει, Άνθρωπος Ολότητα Λόγος, εκπόρευση επί της γης της Μιας Θεότητας.
Σ’ αγκαλιάζω, γιατί ακόμα είμαι μακριά Σου, μέσα στη Δημιουργία, σ’ Ολόκληρη τη Δημιουργία, μέσα στη Δημιουργία, στο Καλό και στο Κακό, το οποίο συνθέτω σε Μία Ενότητα. Σ’ αγκαλιάζω Άπειρε Πατέρα κι εκφράζομαι σαν άνθρωπος της ύλης και Σε φιλώ όπου κι αν Είσαι, όπως κι αν εκδηλώθηκες, όπου κι αν βρίσκεσαι, σ’ όποιο πεδίο.
Σ’ Ευλογώ Απειρότητα, με τη Μία Ευλογία που ξεκινά από το Κέντρο της Αγάπης που Είσαι, διέρχεται από Εμένα, για να με καταστήσει Ζώσα Ευλογία του Παντός και Υπόδειγμα Νέον τοις ανθρώποις. Ευλογώ τα Σύμπαντα και τη Δημιουργία Σου Άπειρε. Ευλογώ το χώρο όπου ακούσθηκε ο Λόγος ο εκ του ανθρώπου εκπορευόμενος κι ανερχόμενος στη Θεότητά Σου.
Σε φιλώ και φιλώ έχει να πει σ’ Αγαπώ. Σ’ Αγαπώ με την Αγάπη που επιτρέπεις να διέλθει από μέσα μου και να εκδηλωθεί στον Κόσμο.
