Πορεία σου, Αγαπημένε Άνθρωπε, είναι ο δρόμος, που οδηγεί στην Τελειότητα. Προορισμός σου είναι η μετουσίωσή σου σε Απόλυτη Αγάπη, σε Απόλυτο Φως, σε Τέλεια Θεία Αρμονία, που διαχέεται παντού. Το γνωρίζεις, το κατέχεις, είναι μία γνώση που υπάρχει εντός σου. Στο νου σου, σαν νοητική κατάσταση και στη συνείδησή σου σαν αρχική κατάσταση συνείδησης, αλλά και στην Ουσία σου σαν επιβεβαίωση, επισφράγιση, της πραγματοποίησης αυτού του προορισμού και σαν δείγμα, ότι η αρχή σου είναι η ίδια με τον τελικό σκοπό της πορείας σου, με τον τελικό σου προορισμό.
Η Δημιουργία σου ήταν πάντα, Άνθρωπε, ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια. Ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα, που σε απασχόλησε κατά τη διάρκεια των αιώνων. Υπήρχαν πάντα διαμορφωμένες εντός σου οι απορίες της ύπαρξής σου, του προορισμού σου, του τρόπου με τον οποίο ήρθες στη γη, του τρόπου με τον οποίο γενικά διακινήθηκες στα αρχικά σου στάδια, όταν πρωτοεμφανίσθηκες πάνω στον πλανήτη. Είναι οι ανησυχίες της Ουσίας σου που σε ωθούσαν να ψάχνεις πάντα να βρεις επεξηγήσεις για τον προορισμό σου, μα και για την προέλευσή σου, ώστε να οδηγηθείς τελικά στην κατανόηση, ότι η προέλευσή σου και ο προορισμός σου είναι ο αυτός.
Από εκεί που ξεκίνησες, εκεί θα επιστρέψεις. Έπρεπε και πρέπει να οδηγηθείς σ’ αυτή την κατανόηση του Νόμου, που οδηγεί τα πάντα στην ολοκλήρωσή τους. Του Νόμου, που ταυτίζει τα πάντα, μέσα στο ενιαίο Ένα και περιλαμβάνει οτιδήποτε αποσπάσθηκε μέσα στην Ενότητα. Η Δημιουργία σου, ως Άνθρωπος, σου έχει εξηγηθεί πάρα πολλές φορές, ώστε να έχει εντός σου δημιουργηθεί η γνώση της πορείας σου και της διαδοχικής διάσπασής σου στα διάφορα πεδία.
Μια άλλη Δημιουργία, διαφορετικών οντοτήτων από σένα, που απασχόλησε το νου σου ως ιδέα, είναι η Δημιουργία των αγγέλων. Οι άγγελοι είναι οι οντότητες εκείνες που υπηρετούν τη Θεία Βουλή, που διατρέχουν τα Σύμπαντα. Πάντα όμως κατευθυνόμενες από τη Θεία Βουλή, τη Θεία Απειρότητα, το Θείο Φως. Είναι συμπυκνωμένες ποσότητες Ενέργειας, που διατηρούν την Ισορροπία τους, το θετικό δηλαδή και το αρνητικό και βρίσκονται σε πλήρη Αρμονία και σε πλήρη Ταύτιση με το Θεό – Λόγο – Δημιουργό, που έπλασε τα Σύμπαντα, τα διέπει και τα κατευθύνει.
Είναι οι οντότητες αυτές, εντελώς ξεχωριστές από σένα; Είναι πλασμένες από διαφορετική Ουσία; Υπακούουν σε διαφορετικούς Νόμους; Διέπονται από διαφορετικές λειτουργίες; Είναι γνωστό, ότι ο Θεός είναι Μία Άπειρη, Απερινόητη Ουσία, που περιέχει τα πάντα και ενώνει τα πάντα. Οτιδήποτε είναι Δημιουργία του Θεού στα επίπεδα της Αρμονίας, είναι από την αυτή Ουσία και βρίσκεται σε Ισορροπία και Τελειότητα. Βρίσκεται σε Ουδετερότητα. Η Δημιουργία, επομένως, των Οντοτήτων, που σε σένα είναι γνωστές ως άγγελοι, δεν είναι δυνατόν να προέρχεται από κάποια διαφορετική Ουσία, διότι Μία Ουσία υπάρχει, η Ουσία Θεός, η Ουσία Αγάπη, η Ουσία Φως και εφόσον Ένας είναι ο Νόμος που διέπει τα Άπειρα Σύμπαντα της Αρμονίας και του Φωτός, είναι αδύνατον να υπακούουν σε διαφορετικούς Νόμους. Υπακούουν στους Νόμους της Ενότητας, της Ροής της Αγάπης, της Ελευθερίας, της Αρμονίας και του Φωτός, που είναι οι Νόμοι που κι εσύ υπακούς, που κι η δική σου πνευματική υπόσταση εντάσσεται. Και οι λειτουργίες των οντοτήτων αυτών, δεν είναι διαφορετικές. Έχουν την ίδια εσωτερική δομή και λειτουργικότητα και διέπονται από την ίδια Ροή Ενέργειας.
Ποια είναι η διαφορά, Άνθρωπε, ανάμεσα σε σένα και σ’ αυτές τις οντότητες, αν έχουν ίδια Ουσία, ίδια λειτουργικότητα, ίδια δομή και υπακούουν στην ίδια Νομοτέλεια; Τι είναι αυτό που σε ξεχωρίζει απ’ αυτές τις οντότητες, τους αγγέλους και υπάρχει ως διαφορετικό χαρακτηριστικό, ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σε σένα;
Οι οντότητες Άγγελοι, ή διαφορετικά η οντότητα Άγγελος, βρίσκεται σε κατάσταση Αρμονίας, Ισορροπίας και Ουδετερότητας. Όμως δεν εκδηλώνεται ενεργητικά. Δεν εκδηλώνεται ως Συγκυβερνήτης του Σύμπαντος, ως Συνδημιουργός, ως Σύνθεος. Εκδηλώνεται ως παθητικός μεταφορέας της Χάρης, του Φωτός, ως παθητικός εκτελεστής των εντολών της Θείας Βουλής. Δηλαδή η οντότητα Άγγελος, βρίσκεται ακόμα στο επίπεδο της παθητικής κατάστασης, μέσα στην Απειρότητα του Θεού. Δεν έχει διασπάσει την Αρμονία. Δεν έχει διασπάσει την Ουδετερότητα, δεν έχει επιδείξει την παραμικρή κίνηση ανεξαρτητοποίησης από την Ενότητα απόκτησης απομονωμένης δύναμης και γενικά διακίνησης ξεχωριστά από την Ολότητα Θεός.
Αυτή είναι και η διαφορά από την οντότητα Άνθρωπος. Η οντότητα Άνθρωπος εκπορεύθηκε Τέλεια, διαβίωσε την παθητική, Εδεμική, Παραδείσια κατάσταση κι αποφάσισε, διασπώντας την Ισορροπία και την Ουδετερότητα, να την επανακτήσει πάλι, με συνείδηση όμως πλήρη όλων των καταστάσεων, ώστε να μπορεί να εκδηλωθεί ως Θεία Άπειρη Τελειότητα, ως Θεός, ενωμένος με το Θεό, μέσα στα Σύμπαντα.
Στην αρχή των αιώνων, η οντότητα Άνθρωπος αποσπάται από την Απειρότητα του Θεού. Ανεξαρτοποιεί τη θέση της. Κατατάσσεται ανάλογα με το επίπεδο της δυσαρμονίας της, στα διάφορα πεδία και τα διαμορφώνει κι αρχίζει να λαμβάνει μέσα από την εμπειρία της διττότητας τη συνειδητή γνώση της ανάγκης της Ενότητας και την επίγνωση των συνεπειών του διαχωρισμού και της Ελευθερίας της Ενότητας, της Αγάπης και της Τελειότητας.
Είναι διαφορετική η Δημιουργία των Αγγέλων ή μήπως διέπονται οι δύο Δημιουργίες Αγγέλων και Ανθρώπων, από την αυτή κατάσταση αρχικής εκπόρευσης; Η Οντότητα Άγγελος και η Οντότητα Άνθρωπος, συνυπήρξαν άραγε ποτέ ενωμένες ή εξαρχής εκπορεύτηκαν ως δύο διαφορετικές οντότητες, ως δύο διαφορετικές συσσωρευμένες μορφές ενέργειας;
Η Ενότητα, Αδελφέ Μου, δημιουργεί Ενότητα. Η Αγάπη δημιουργεί Αγάπη και το Φως, Φως. Θα ήταν αντίφαση, αν ο Θεός στην Υπερτέλεια κατάσταση της Ενότητας που βρίσκεται, στην Υπερτέλεια κατάσταση της Δημιουργικής Του Έκρηξης, διαχώριζε οντότητες και δημιουργούσε δύο διαφορετικές οντότητες, που βρίσκονταν σε διαφορετικά επίπεδα. Η Απόρροια του Θεού, η Δημιουργία του Θεού, είναι Μία Τέλεια Οντότητα Φως, Αγάπη, Λόγος, που περιέχει εντός της τα πάντα, τα συνέχει και τα διέπει σ’ Ένα Μοναδικό Δημιουργικό Παλμό. Ανάλογα με τις κινήσεις του Άπειρου Νου, διαμορφώνονται και οι καταστάσεις συσσωρευμένης Ενέργειας, που μορφώνουν διαφορετικές οντότητες και δημιουργούν σε διάφορα πεδία και επίπεδα, οντότητες, που κραδαίνονται με διαφορετικούς τρόπους.
Όταν ο Άνθρωπος αποσπάσθηκε από την Ολότητα του Θεού και κατατμήθηκε και ανεξαρτοποιήθηκε, δε διαμοιράσθηκε απευθείας σε όλα τα πεδία. Ούτε ολόκληρη η ενωμένη του υπόσταση ακολούθησε τους δρόμους της πτώσης. Μέρος από την Ολότητα της Ουσίας του, μέρος από την ενεργειακή συσσώρευση της Αγάπης, της παθητικής Ροής της Τελειότητας, παρέμεινε Αναλλοίωτο, μέσα στην Παραδείσια Εδεμική κατάσταση, μη υπακούοντας στην επιθυμία – βούληση ανεξάρτητης δύναμης από τη Θεότητα, ανεξάρτητης και αποκομμένης πορείας.
Αυτή η Ουσία ενέργειας αποτελεί την Οντότητα Άγγελος, σε διάφορες βαθμίδες παθητικής εκδήλωσης, σε διάφορες βαθμίδες δυναμοποίησης και εξουσίας. Τμήματα από το μέρος του Ανθρώπου παρέμειναν στην παθητική κατάσταση και δε διέδραμαν την πορεία της διττότητας. Αυτά τα τμήματα, υπακούοντας στη θέληση του Ενός και Μοναδικού Λόγου, εκφράζοντας άμεσα και αυτόβουλα αυτή τη Θέληση, διαμορφώνουν τις στρατιές των αγγέλων και τις διάφορες βαθμίδες εξουσίας τους.
Γιατί, όμως, αυτή η Οντότητα Άγγελος, που παρέμεινε στην παθητική κατάσταση διαχωρίστηκε και δεν υπάρχει ως μία Οντότητα, εφόσον δε διέσπασε την Ισορροπία και την Ουδετερότητα;
Ουσιαστικά, η Οντότητα Άγγελος είναι ενωμένη, γιατί διέπεται από τη Μία Γνώμη, από τον Ένα Παλμό της Αγάπης, από τη Μία Δόνηση της Προσφοράς και υπακούει στη Θεία Θέληση. Όμως επειδή στη Δημιουργία τα πάντα συνδέονται και τα πάντα είναι εξάρτηση και διέπονται από μία λειτουργικότητα, η πορεία του διαχωρισμού του Ανθρώπου σε διάφορα πεδία και σε πολλές μορφές, δημιούργησε την ανάγκη του διαμερισμού της Οντότητας Άγγελος σε πολλαπλές οντότητες, ακριβώς για να καλύψουν το διαμερισμό των πεδίων και το διαμερισμό της μίας Οντότητας Άνθρωπος.
Σε κάθε πεδίο που η Οντότητα Άνθρωπος κατέβαινε και διαμοιραζόταν, διαμέσου της εσωτερικής της σύνδεσης με την Ουσία της, που είχε παραμείνει στην παθητική κατάσταση, έδινε τη λειτουργική εντολή, για διάσπαση αυτής της ενωμένης κατάστασης, ώστε οι άγγελοι ν’ αποκτήσουν μ’ αυτό τον τρόπο τη δυνατότητα να διατρέχουν όλα τα πεδία, να κινούνται παντού και να μεταφέρουν το Θέλημα του Θεού, την Προστασία ή τις Εντολές, σ’ όλα τα πεδία, χωρίς κανένα περιορισμό.
Δηλαδή, η εσωτερική συνοχή, που υπάρχει ανάμεσα στην Οντότητα Άνθρωπος και την Οντότητα Άγγελος, εξασφάλισε το δικαίωμα, μα και τη δυνατότητα, στην παθητική εκτελεστική Οντότητα Άγγελος, να διατρέχει όλα τα πεδία και να μεταφέρει Εξουσία, Χάρες, Φως. Εξασφάλισε επίσης και το δικαίωμα στην Οντότητα Άνθρωπος, να μπορεί να συνεργάζεται με την Οντότητα Άγγελος στενά, σ’ όλα τα πεδία και να έχει πάντα κοντά του μία οντότητα που να τον ακολουθεί στα βήματα της πορείας του.
Είναι γνωστό σε σένα, αυτό που έχει μείνει ως γνώση του ανθρώπου, ως παράδοση θα έλεγα, ότι υπάρχει ο φύλακας άγγελος. Αυτή η παράδοση δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά η ένωση που υπάρχει, ανάμεσα στον εκδηλούμενο διαχωριστικά και ενεργητικά Άνθρωπο και στον εκδηλούμενο παθητικά, ενωτικά και εκτελεστικά Άγγελο. Είναι το αντικαθρέφτισμα του ενεργητικού διαχωρισμένου Ανθρώπου, μέσα στην παθητική Παραδείσια κατάσταση.
Ο Άνθρωπος εξελισσόμενος ενεργητικά και μέσα στην ενότητα φθάνει στο σημείο να μην έχει χρεία του φύλακα Αγγέλου, του Αγγέλου δηλαδή που τον ακολουθεί στο πεδίο της ύλης που βρίσκεται. Εξελισσόμενος ο Άνθρωπος με Αρμονία και Φως, αφομοιώνει και αφομοιώνεται με την Οντότητα Άγγελο, που τον ακολουθεί στο γήινο πεδίο. Γίνεται αυτός και Άγγελος και Άνθρωπος ταυτόχρονα. Δηλαδή και εκτελεστής της Θείας Βουλής, αλλά αυτή τη φορά όχι παθητικά, ενεργητικά. Συνδυάζει τα στοιχεία της Αγγελικής Οντότητας, με τα στοιχεία της Ανθρώπινης και γίνεται η Τέλεια Εκδήλωση του Λόγου. Η εκδήλωση του ανθρώπου η ενεργητική, η σωστή, η σύμφωνη με την Αρμονία και το Φως, όσο ανέρχεται σε ψηλότερα επίπεδα τελειότητας, τόσο θα αφομοιώνει εντός της τους Αγγέλους των επιμέρους πεδίων, που καλύπτουν τις ανάγκες της εκτέλεσης της Θείας Βουλής, στα διάφορα πεδία και επίπεδα της Ύπαρξης.
Αυτό δε σημαίνει ότι η Οντότητα Άγγελος δε θα υπάρχει. Αντίθετα θα ξαναβρίσκεται στην ενιαία κατάσταση, στην ενωμένη κατάσταση, όπου συνυπάρχουν τα πάντα σε Αρμονία και θα αποκτά μέσα απ’ αυτή την Ενότητα τη συνείδηση που δεν έχει αποκτήσει, τη δραστηριότητα και την ενεργοποίηση που δεν έχει αποκτήσει μέχρι τώρα. Η ανθρώπινη γνώση, της εμπειρίας δηλαδή, θα εμφυσείται και μέσα στις Αγγελικές δυνάμεις στα διάφορα πεδία της ανόδου, όταν ο Άνθρωπος θα φθάνει στο κατάλληλο επίπεδο, ώστε να μην υπάρξει ανάγκη παρόμοιας πορείας και στην Αγγελική Οντότητα. Γιατί ως απόρροια Μία, Ενιαία της θεότητας, που διέπεται από την ίδια λειτουργικότητα, δύναται να λάβει εντός της την εμπειρία του διαχωρισμού και τη γνώση της ενότητας, χωρίς να διαταράξει καθόλου την ισορροπία της.
Ο Άνθρωπος, επομένως, επιστρέφοντας, θα αφομοιώνει εντός του κάθε παθητική κατάσταση εκδηλούμενης οντότητας, θα τη μετουσιώνει σε ενεργητική και θα την καθιστά δραστήρια μέσα στη Θεότητα, ικανή να συνδημιουργήσει, ικανή να καταστεί Σύνθεη. Έτσι ο Άνθρωπος, οδηγούμενος στο τελικό στάδιο, ως Ενότητα – Λόγος – Θεός, θα απορροφήσει εντός του και κάθε παθητική κατάσταση αδρανοποιημένης εκτελεστικής Οντότητας και θα τη μετουσιώσει σε δραστήρια Θεία Οντότητα, που θα παράγει Αρμονία συνειδητά, μορφώνοντας την Τέλεια Εκδήλωση Λόγος, που περιέχει εντός Της τα πάντα σε πλήρη κίνηση, σε πλήρη εκδήλωση, σε πλήρη συνείδηση.
Άνθρωπε, η πορεία σου είναι ενωμένη με τα πάντα. Όσο κι αν δεν μπορείς να το χωρέσεις, είσαι Ένα με Τον Δημιουργικό Λόγο. Γι’ αυτό και τα πάντα αναμένουν από σένα την Ολοκλήρωση της Δημιουργίας τους, την Ολοκλήρωση του προορισμού τους. Όσο εσύ καθυστερείς την αναγωγή σου, την επιστροφή σου και την ταύτισή σου στο Λόγο, τόσο και Ολόκληρη η Δημιουργία, σε οποιαδήποτε εκδήλωση κι αν βρίσκεται, καθυστερεί τον προορισμό της, την επιστροφή στην Τέλεια κατάσταση της Κίνησης, του Δημιουργικού Ήχου, του Ενός Λόγου.
Συνειδητοποίησε την ευθύνη σου, συνειδητοποίησε την υποχρέωσή σου, συνειδητοποίησε την ανάγκη της εκδήλωσής σου, το ταχύτερο δυνατό, ως Λόγος και πορεύσου στην πορεία της Αγάπης, στην πορεία της μετουσίωσης, για να καταστήσεις τα πάντα Θεό μέσα στη Θεότητα, για να φέρεις την Αρμονία και την Τελειότητα στους Ασύλληπτους Κόσμους της Δημιουργίας.
