Μέσα από το χρόνο αναδύθηκε η Μορφή Σου, Άπειρε Λόγε, για να διασπάσεις τους φραγμούς του Χωρόχρονου και ν’ αναγάγεις τη γη σε πεδία Φωτός. Υποτάχτηκες στους νόμους της ύλης, για να τους μετουσιώσεις σε Νόμους Φωτός. Εισχώρησες στο πεπερασμένο, για να το αναγάγεις σε Ατελεύτητο και Άπειρο.
Φως κατήλθες στη γη και ενανθρωπίστηκες στη Μορφή την Άμορφη και Αστάθμητη, και αυτή τη Μορφή την Πύρινη διέχυσες και περιέλαβες εντός Της και μετουσίωσες την ανθρωπότητα.
Η Μορφή Σου η Πύρινη, Λόγε Ανάσταση, πληρεί τη γη και τον Άνθρωπο. Τον Άνθρωπο τον Ένα, τον ενωμένο άρρηκτα με τους δεσμούς τους Αδιάφθορους του Θείου Πυρός. Τον Άνθρωπο που αναδύεται μέσα από την πλάνη, χωρίς ελλείψεις, χωρίς σκιές. Τον Άνθρωπο Φως και Ανάσταση.
Λόγε Ανάσταση Σ’ Αγαπώ. Είσαι Εσύ ο Νέος Λόγος, ο Ταυτόσημος με τον Ένα και Μοναδικό Λόγο – Χριστό.
Είσαι Εσύ, που διασαλπίζεις και φανερώνεις τη δυνατότητα της Ύπαρξης ως Ζωή, Αγάπη και Ενότητα, ως Πληρότητα, Φως, Αρμονία και Θεότητα.
Είσαι Εσύ, που διαχέεσαι και αναγεννάς τα αδρανοποιημένα μόρια του Όλου, μέσα στο Φως και την Αγάπη.
Λόγε Ανάσταση, Λόγε Ιωάννη – Χριστέ Σ’ Αγαπώ με την Αγάπη τη Μία, που παρέχεις και δονείς, με την Αγάπη τη Μία που Είσαι.
Δημοσιεύτηκε στο Ε΄ της πολυγραφημένης σειράς «Εσωτ. Χριστιανισμός».
