Υπερούσιο Θαύμα και Μητέρα του Λόγου, Αγκαλιά της Θεότητας, Άβατο του Αχώρητου, Τέλειο σύνορο της Χριστότητας του Ανθρώπου και της Ενανθρώπισης του Θείου. Υπερκόσμια μουσική κλίμακα και πρισματική Φωτοχυσία χρωμάτων, Χάρη υπέρτατη κάθε πλάσματος και Δόξα ασύγκριτη, Βασίλισσα βασιλισσών. Σε προσκυνώ και Σε τιμώ και Σε επικαλούμαι Μεσολαβήτρια των ανθρωπίνων μου παρακλήσεων προς το Τριαδικό Μεγαλείο.
Μεσίτεψε για μένα Βασιλεύουσα, πάνω σ’ όλα τα δημιουργήματα του Λόγου που κυοφόρησες, μεσίτεψε Δέσποινα της ανθρώπινης στρατιάς, μεσίτεψε Κυρία των Αγγελικών ταγμάτων, μεσίτεψε Κλειδοκράτειρα του μυστικού κλειδιού που ενώνει τα γήινα με τα Επουράνια, τα Θεία με τα Χοϊκά.
Παναγιά μου, πρέσβευσε για μένα στο Θείο Παιδί Σου, να εισακούσει τα αιτήματά μου, να γιατρέψει την αιμορροούσα καρδιά μου, όπως την αιμορροούσα γυναίκα, μ’ ένα και μόνο άγγιγμα της Συγκατάθεσής Του.
Πρέσβευσε Πρέσβειρα να με βοηθήσει να σωθώ σ’ αυτό το ταξίδι, τούτη τη στιγμή, γιατί επίκειται ο χρόνος που θα μου ζητήσει απόδοση λογαριασμού των ταλάντων που μου έδωσε. Κι εγώ Ουράνια κι ανθρώπινη Μητέρα δεν θέλω νέα παράταση θανάτου μέσα στην ύλη, δεν θέλω καινούργια οδοιπορεία στις ατραπούς της δοκιμασίας, δεν θέλω, δεν αντέχω καινούργια αναμονή έξω από το δώμα του Μυστικού Του Δείπνου.
Μεσίτεψε Παναγία και Πρόσθεη Μητέρα, επικαλούμαι το Νόμο του Ελέους, ισχυρότερο από το Νόμο της Δικαιοσύνης, να λειτουργήσει και σε μένα, όπως στο μετανοήσαντα ληστή, για να εισέλθω κι εγώ στον Παράδεισο της Αγκάλης Του. Ας μη τιμωρείται άλλο το πνεύμα μου στο κρατητήριο των αδυναμιών μου, κι ας βγει από κει, όπως ο Πέτρος μέσα από την κλειδωμένη φυλακή, γιατί το πνεύμα – φως ανήκει στο Φως, κι εγώ δεν αναγνωρίζω άλλη πατρίδα.
Μεσίτεψε Δέσποινα για τη σωτηρία μου, γιατί πολύ κουράστηκα αναζητώντας Σε στις γήινες ερήμους και μόνο φάσματα κι αντικατοπτρισμούς των ελπίδων μου αντίκριζα, κι όχι την Κορώνα της Δόξας Σου, το Πέπλο της Θαλπωρής Σου, τις δυναστείες των Αγγέλων Σου.
Επαναστατώ Πανάχραντη με τη σωρεία της σκουριάς που φόρτωσα πάνω μου, γιατί δεν αντέχω πια, δεν μπορώ μόνος μου να την καθαρίσω και κουράστηκα να πληρώνω αιώνες τώρα, ενώ η καρδιά μου κλαίει κι αναζητά σαν βρέφος τη Μητρική Σου Αγκάλη.
Έλεος, έλεος για τα κρίματά μου, ανταμοιβή στο λυγμό της καρδιάς μου, δικαιοσύνη στο φυλακισμένο πνεύμα μου.
Μητέρα ήμαρτον.
Δημοσιεύτηκε στην πολυγραφημένη έκδοση Α΄ ομιλιών – ΕΛ.Κ.Ε.Χ.
