Μητέρα Α.Σ.
Εις το Όνομα του Πατρός ευλογώ τις υποστάσεις όλων, όσοι παρευρίσκονται, και τις ενώνω μαζί Μου. Ενώνω όλα σας τα σημεία με Εμένα και μετουσιώνω κάθε κατάσταση αντίθετη προς το Θείο Θέλημα, κάθε ιδέα ή αίσθηση που λειτουργεί αντιδραστικά, σε αγάπη και σε ισορροπία.
Ευλογώ τις υποστάσεις όλων σας και μεταλλάσσω τη ροή της εξελικτικής πορείας της κάθε υπόστασης, τη μεμονωμένη λειτουργία αυτής και την καθιστώ συλλογική και την ταυτίζω με τη Μία Βούληση.
Ενώνω τις αντιθέσεις που πάλλονται εντός σας, τις κινήσεις του νου και τις αυτόνομες λειτουργίες του και ταυτίζω κάθε κίνησή σας με την κίνησή Μου, με τη λειτουργία της Μητέρας.
Προσφέρω το είναι μου μέσα στον καθένα από εσάς, αποκαθιστώσα την τάξη σε όλα σας τα σώματα.
Ευλογώ αυτήν την ένωση και λειτουργώ εκδηλούμενη εξωτερικά μέσω της ισχύος της ροής της Αγάπης και παρουσιάζω την επίκληση δυναμοποιημένη εις το σύμπαν.
Απευθύνομαι ως Άνθρωπος-Λόγος στην Απειρότητά Σου, απευθύνομαι στην Προσφερόμενη Υιότητά σου, στη Θυσιαζόμενη Αγάπη.
Απευθύνομαι στην Ουσία τη Μία που έλαβε Μορφή και εξεδηλώθη, απευθύνομαι στην Πρώτη Σου Παρουσία, Λόγε-Χριστέ.
Η ατέλεια ενούμενη αφομοιούται στην Αγάπη, στην Αγάπη την προσφερόμενη από Εμένα, τη μετουσιώνουσα τη λειτουργία της στη μεταλαμπαδευόμενη ολότητα, την ήδη προσφερθείσα στον άνθρωπο.
Εγώ, η Ολότης Άνθρωπος, μετουσιώνω πλήρως και παρουσιάζω, μέσω της ισχύος της Αγάπης μου, τις αιτήσεις του ανθρώπου.
Παρουσιάζω σε όλες τις υποστάσεις, οι οποίες έχουν λάβει γνώση της τελούμενης ενέργειας, υποστάσεις από οποιονδήποτε πνευματικό χώρο, φέρουσες μορφή ή όχι, παριστάμενες τη εντολή του Πατρός, υποστάσεις προερχόμενες από άλλα πλανητικά συστήματα, ακόμη και άυλες ή άμορφες, των οποίων η εξέλιξη δεν τους επέτρεψε τη μορφοποίηση, σε όλες αυτές τις υποστάσεις παρουσιάζω τις αιτήσεις του ανθρώπου. Τις παρουσιάζω στον Εαυτό μου που βρίσκεται εντός τους. Ταυτίζω τις αιτήσεις σε μία και αιτώ.
Αιτώ, Πατέρα, να κάνεις φανερή την Αγάπη του Ανθρώπου σε όλα τα πνεύματα, σε όλους τους κόσμους. Αιτώ η ενέργεια αυτής της αίτησης να καλύψει τα πάντα, για να γίνει αντιληπτή η προσπάθεια του Ανθρώπου, η προσπάθεια της Συγγνώμης που υποβάλει στον Πατέρα του.
Στο Όνομά Σου Πατέρα, ευλογώ και ενοποιώ όλα τα στοιχεία της συγγνώμης σε μία ενέργεια, την οποία διαχέω στην Ελλάδα, στον πλανήτη αυτόν και στο σύμπαν. Τη διαχέω και ταυτόχρονα δυναμοποιώ εις το άπειρο την ισχύ της να φανερωθεί στα πάντα.
Καθιστώ την ενέργεια αυτής της συγγνώμης πίδακα Φωτός, εκπορευόμενη από την ενοποιημένη ατέλεια του ανθρώπου και καθιστώ φανερή την τελειότητα αυτής της συγγνώμης.
Παρουσιάζω τον πίδακα Φωτός, τον εκπορευόμενο από τον άνθρωπο, σε όλες τις υποστάσεις, σε κάθε ον, έμψυχο ή άψυχο, σε κάθε ενεργειακή σύμπτυξη, όσο ορατή και αν είναι, απευθυνόμενη στην Ουσία τους, ενεργοποιούσα την ίδια την Ουσία, τη Μία, τον Θεό και Δημιουργό.
Ανακράζει ο άνθρωπος, “συγγνώμη Πατέρα”.
Αναφωνεί ο άνθρωπος, “συγγνώμη”.
Απορροφώ κάθε εκδήλωση συγγνώμης από όπου κι αν εκπορεύεται, κάθε αίσθηση αυτής που υπάρχει ανεκδήλωτη. Την απορροφώ από το νου του ανθρώπου όπου υπάρχει σαν σκέψη, σαν ιδέα, σαν έννοια, σαν ανάγκη και δεν πρόλαβε να εκδηλωθεί, από κάθε κίνηση του είναι του που δεν κατόρθωσε να την εκφράσει, που δεν κατάφερε να τη συνειδητοποιήσει.
Την απορροφώ απ’ όλα του τα σώματα που είναι εντυπωμένη, που υφίσταται ανενεργής και που δεν συνειδητοποιεί τον εγκλωβισμό της ροής του Φωτός εντός της, λόγω της έλλειψης αυτής της πανίσχυρης αιτήσεως.
Απορροφώ τη συγγνώμη. Την απορροφώ από τους σύμπαντες κόσμους, όπου συσσωρεύθηκε σαν ενέργεια από τις ατέλειες και αμέλειές του, λόγω της έλλειψης της Αγάπης του ανθρώπου και όχι μόνον. Την απορροφώ από τα δένδρα, τα βουνά, τα φυτά, τα ζώα, τα πετεινό, τις θάλασσες αυτού του κράτους και ολοκλήρου του πλανήτη, που έχει επικαθήσει λόγω της ατελούς τοποθέτησης του ανθρώπου, λόγω της αδιαφορίας του, λόγω της ασέβειάς του προς τα δημιουργήματα του Πατρός.
Την απορροφώ και από τα έγκατα της γης, από τα ενεργειακά βάθη του πλανήτη, όποια μορφή ή ποιότητα ενέργειας και αν έχει, όπως και αν ευρίσκεται εγκλωβισμένη.
Απορροφώ κάθε κατάσταση συγγνώμης μέσα μου και την εγκολπώνω στον εκπορευόμενο λόγο μου, την εγκολπώνω σε μία λέξη που ο Άνθρωπος αναφωνεί και υποβάλλει στον Πατέρα.
Συγγνώμη.
Αυτόν το λόγο τον εκπορευόμενο, τον περικλείοντα συμπυκνωμένα εντός του κάθε ποιότητα συγγνώμης, την υποβάλλω σε Εσένα, Πατέρα και Δημιουργέ των πάντων. Την υποβάλλω στην Ουσία μου και ταυτόχρονα την προσφέρω σε Εσένα Ουσία μου. Την υποβάλλω και την προσφέρω στην Απειρότητά Σου, για να την ελευθερώσω, για να ελευθερωθεί ο άνθρωπος, για να ελευθερωθούν οι κόσμοι, για να ελευθερωθεί η γη.
Προσφέρομαι εγώ ο Άνθρωπος Λόγος απ’ όλα μου τα σημεία. Προσφέρομαι εγώ η Μητέρα των κόσμων.
Προσφέρομαι εγώ η Αγάπη-Προσφορά, συλλέγουσα από τα πάντα τη συγγνώμη και ελευθερώνουσα τα πάντα, ελευθερώνουσα τη συγγνώμη την οποία υποβάλλω σαν αίτηση, θέτουσα σε κίνηση τη Νομοτέλεια του σύμπαντος, θέτουσα σε κίνηση το αυτενεργές Έλεος του Δημιουργού του, θέτουσα σε κίνηση την απεγκλωβιζόμενη ενέργεια της Αγάπης από τα πάντα.
Πατέρα μου, εγώ ο Άνθρωπος Λόγος θέτω σε ενέργεια το Νόμο του Ελέους Σου. Τον θέτει ο άνθρωπος, υπεύθυνος ών για τη λειτουργία του, ομοούσιος ών με Σένα, σύνθεος ών και συλλειτουργός. Χωρίς να είναι ανεξάρτητος, χωρίς να λειτουργεί αυτόνομα, χωρίς να θέλει να επέμβει αυτοβούλως. Θέτω σε ενέργεια το Νόμο του Ελέους Σου και αιτώ Πατέρα μου, αιτώ την επικύρωσή Σου. Παρακαλώ την επικύρωση από Εσένα, γιατί ο άνθρωπος δεν δύναται να επανέλθει.
Αιτώ τη συμπαράστασή Σου, αιτώ την ταυτενέργειά Σου. Αιτώ η ενέργεια του Ελέους Σου να εκπορεύεται από τον άνθρωπο.
Αυτές τις αιτήσεις Πατέρα μου και την αίτηση της συγγνώμης, τη διευρυμένη, την πεπλατυμένη, είτε ως απόλυτα αρνητική κατάσταση είτε ως σύμμεικτη κατάσταση πλάνης, τις εμβαπτίζω στο ύδωρ τούτο.
Τις εμβαπτίζω για να καταστούν Άπειρο, για να καταστούν Φως, για να καταστούν Ζωή.
Ευλογώ με το Σταυρό της Θυσίας Σου, της Θυσίας της προσφερθείσης, της περικλείουσας σε ένα σύμβολο τη Ζωή και την Ελευθερία.
Ευλογώ το ύδωρ τούτο και αγιάζω και μυρώνω αυτό. Το μυρώνω με το βασιλικό και διαχέω το μύρο του Ιωάννη, του ενωμένου και ταυτισμένου μετά του Σταυρού.
Υιέ μοναδικέ, αγαπημένε Μου, ευλογώ το αγιασθέν ύδωρ και μυρωθέν εις το Όνομά Σου, Ουσία μου, εις το Όνομα του Σταυρού Μου. Μεταστοιχειώνω Εμένα και εσένα σε Αγάπη και Φως ανεξίτηλον. Καθιστώ το ύδωρ τούτο Αγιασμα Φωταυγές και έκπαγλον.
Ραίνω με το Αγιασμα τούτο όλους εσάς αγαπημένοι μου.
“Μετανοείτε ήγγικεν γαρ η Βασιλεία των Ουρανών”.
Ραίνω διά των εκπορευομένων λόγων μου. Ραίνω με το Αγιασθέν ύδωρ, το ύδωρ του Χριστού, τη μετουσιωμένη συγγνώμη.
Ραίνω με το ύδωρ του Ελέους Σου τη Δημιουργία, τη γη, τους πλανήτες, όλη τη ζωή που υπάρχει.
Ραίνω τα έμψυχα και τα άψυχα, τα νοήμονα, τα έλλογα και τα άλογα.
Ραίνω εσένα, αγαπημένε Μου, που προσφέρεις Εμένα εις τον κόσμον, εσένα που πρώτος προσέφερες εις Εμένα τη συγγνώμη, την ελευθερία.
Ραίνω εσένα που αναγνώρισες τον Εαυτό σου, εσένα που παρέλαβες την Ουσία μου, εσένα που παρέλαβες το Σταυρό μου, εσένα που αναβίβασες το παν.
Ραίνω την απειρότητά Μου και κινώ τη λειτουργία της και τη φανέρωσή της.
Ραίνω και μυρώνω τη Δευτέρα Σου Παρουσία στο παν.
Ραίνω με το αγιασθέν ύδωρ το προερχόμενο από τη συγνώμη του ανθρώπου.
