Πατέρα Αγαπημένε, Άπειρε Λόγε, είσαι μέσα μου, σε νιώθω να με δονείς, να με πλημμυρίζεις με την Απειρότητα της Αγάπης Σου, με το Φως Σου, με την Αρμονία Σου. Σε νιώθω να με ωθείς στην εκδήλωση του Άπειρου Εαυτού Μου, της Άπειρης Ενότητας, που διδάσκομαι να ενεργοποιήσω και να φανερώσω πάνω στη Γη.
Άπειρε Πατέρα Μου, νιώθω μέσα μου την Ουσία Σου να ρέει, ν’ αναδιπλώνεται. Νιώθω μέσα μου τον Ήχο Σου να πλημμυρίζει όλους μου τους παλμούς, όλα μου τα κύτταρα κι όλους μου τους πόρους. Πατέρα, Σε νιώθω, μα βοήθησε με να μπορέσω, ό,τι νιώθω να το κατανοήσω, να το συνειδητοποιήσω, να το χωρέσω. Βοήθησε με να χωρέσω τον Εαυτό Μου, βοήθησέ με να χωρέσω την Αλήθεια.
Είμαι Άνθρωπος. Έχω δεχτεί τα αλλεπάλληλα κατεστημένα, που ο ίδιος δημιούργησα. Έχω δεθεί με τις δομές των ιδεών, των εκδηλώσεων και των κινήσεων, που εγώ διέγραψα μέσα στους αιώνες. Και τώρα που νιώθω τον περιορισμό όλων αυτών, τώρα που αισθάνομαι ότι άφησα πίσω μου την απόλυτη Ελευθερία της Ενότητάς Μας, δεν μπορώ να βρω το δρόμο, δεν μπορώ να βρω τον τρόπο με τον οποίο άμεσα θα εκδηλώσω την Ουσία της Ζωής που υπάρχει μέσα μου. Μέσα στις επιλογές που η καθημερινή ζωή φέρνει μπροστά μου, μέσα στις καταστάσεις στις οποίες εκδηλώνομαι, κινούμαι και πρέπει να καταδείξω τη διάκρισή μου και την πνευματική μου εγρήγορση. Αγαπημένε Εαυτέ, μπλέκομαι από τις επιρροές της προσωπικότητας που εκφράζει τον Εαυτό Μου, μπλέκομαι από τις ιδέες τις απομονωμένες που περιέχονται μέσα στην Αλήθεια. Αμφιταλαντεύομαι σε καταστάσεις που εκφράζουν πότε τη μία ιδέα πότε την άλλη, που μέσα στην Αλήθεια περιέχονται, χωρίς να μπορώ να εκδηλώσω την Ενότητά Μου. Χωρίς να μπορώ διαμιάς να συμπυκνώσω όλα τα επιμέρους στοιχεία που γύρω μου εκφράζονται, όλα τα επιμέρους στοιχεία που επιδρούν επάνω μου και να συνθέσω την ολοκληρωμένη Ουσία της Ζωής, την ολοκληρωμένη Ενότητα.
Αγαπημένε Πατέρα, Αγαπημένε Εαυτέ Μου, βοήθησέ με να βιώσω την Ένωσή μας. Βοήθησέ με μέσα απ’ αυτή τη βίωση να προσφέρω. Βοήθησέ με, όσο εκπαιδεύομαι, τόσο να διανοίγονται οι ορίζοντές μου, για να παράγω προσφορά πάνω στη Γη. Φύλαξέ με, Εαυτέ Άπειρε, από τον εγκλωβισμό μέσα στην πλάνη της απομόνωσης και της αποκομμένης ενασχόλησης με την τελειοποίηση του τμήματος που αποτελώ. Φύλαξέ με από κάθε κατάσταση, που θα στρέψει την προσοχή μου αποκλειστικά και μόνο στη δική μου άνοδο. Φύλαξέ με από κάθε ιδέα, που θέλει να με κάνει να κινούμαι διαχωρισμένα, χωρίς να έχω συνείδηση και συναίσθηση, κάθε στιγμή της Ένωσής μου μ’ Εσένα, της Ένωσής μου με τον Άνθρωπο. Ενεργοποίησε μέσα μου τη γνώση της Ενότητας. Ενεργοποίησε μέσα μου Άπειρα στοιχεία εκδηλώσεων, για να βρω τρόπους να εκφραστώ, για να βρω τρόπους να Σε φανερώσω. Για να μην επαναλαμβάνομαι μέσα από καταστάσεις γήινες, για να μη στασιμοποιούμαι μέσα από καταστάσεις εγκλωβισμένες στην πλάνη, αλλά όλες αυτές τις καταστάσεις να τις προσεγγίζω με την Ουσία της Ζωής, με την Ουσία του Απείρου και να δίνω σ’ αυτές την Πνοή του Ανθρώπου Λόγου, την Πνοή της Ένωσης.
Βοήθησε με, Εαυτέ Μου Αγαπημένε, όπου κι αν βρίσκομαι κι όποιες κι αν είναι οι γήινες εξωτερικές μου ασχολίες, να τις χρησιμοποιήσω σαν αγωγούς Ένωσης με τον Άνθρωπο και να γίνουν αυτοί οι αγωγοί μεταφορείς της Θείας Ευλογίας, της Θείας Αφύπνισης, της Θείας Ένωσης. Βοήθησέ με να ξυπνήσω τα τμήματά μου, που ακόμα κοιμούνται. Βοήθησέ με να συνειδητοποιήσω, ότι ο ύπνος τους βαραίνει με ευθύνες τη δική μου εγρήγορση. Βοήθησέ με, μέσα απ’ αυτή τη συνειδητοποίηση ν’ αντιμετωπίσω με Αγάπη και Προσφορά όλα τα τμήματά μου. Μα πάνω απ’ όλα, βοήθησέ με να μην οδηγηθώ στην πλάνη του εγωισμού, του εξουσιασμού και της κυριαρχίας. Βοήθησέ με να μην πιστέψω, ότι έχω το δικαίωμα, εξαιτίας της γνώσης, να κατευθύνω με επιβολή ψυχές, να οδηγήσω με διεργασίες εξουσιαστικές υπάρξεις. Πατέρα, βοήθησέ με να βιώσω πόσο εύκολο είναι ν’ αφυπνίσω μία ψυχή, όταν την αγγίξω με τη δόνησή μου, με την Αγάπη Μου, με την Ουσία μου, που είναι Μία και που υπάρχει μέσα σε κάθε τμήμα μου. Βοήθησέ με να μάθω να λειτουργώ, όχι μόνο με εξωτερικές εκφράσεις, αλλά και με την εσωτερική προσφορά του Εαυτού Μου. Και να μην επιζητώ την επιβεβαίωση την εξωτερική ή τις ευχαριστίες, αλλά η ευχαριστία να διαγράφεται μέσα μου, όταν γίνεται βίωμα εντός μου, ότι η διάχυση του κραδασμού της Αγάπης ήταν αληθινή, ήταν Πύρινη, διαυγής, Φωτεινή.
Αγαπημένε μου Πατέρα, εναλλάσσω, όταν Σου απευθύνομαι, διάφορους τίτλους και διάφορα Ονόματα. Σε λέω Πατέρα, Σε λέω Θεό, Σε λέω Λόγο, Σε καλώ σαν Μητέρα και σαν Αδελφό, σαν Φως και σαν Αγάπη, σαν Αλήθεια, Σε καλώ σαν Εαυτό. Είναι τόσο μεγάλη η ποικιλία των Ονομάτων που Σου αποδίδω, γιατί ακόμα έχω ανάγκη να νιώθω ότι υπάρχει κάτι άλλο έξω από Εμένα, που με στηρίζει, με προστατεύει, με ελεεί, με συγχωρεί, με ανυψώνει. Κι όμως αυτή η ανάγκη συγκρούεται με την Απειρότητα της Διδασκαλίας Σου, συγκρούεται με τους παλμούς Σου, που μου διδάσκουν ότι Είμαι Θεός, ότι μέσα μου βρίσκονται τα πάντα, ότι από εντός μου παλμοδονείσαι Εσύ με Έλεος και Αγάπη, με Παντοδυναμία και Συγγνώμη, με Προσφορά και Αέναη τροφοδοσία. Βοήθησε με να πάψω να ζητώ στηρίγματα. Βοήθησε με να πάψω να δημιουργώ μ’ αυτό τον τρόπο αποστάσεις ανάμεσα στην Ενότητά Μας. Γιατί όσο Σου ζητώ να με στηρίξεις έξω από Εμένα, τόσο δημιουργώ αποστάσεις ανάμεσά μας, γιατί καταδεικνύω ότι ακόμα δεν ωρίμασα, για να αποδεχθώ τον Εαυτό Μου, ακόμα δεν διανοίχθηκα για να χωρέσω την Αλήθεια Μου.
Αγαπημένε Μου Εαυτέ, γέμισέ με. Διάχυσέ με σαν Άπειρο Φως, μέσα στους πόρους του Εαυτού που είναι ο Άνθρωπος σε όλα τα τμήματα που βρίσκεται διαχωρισμένος. Πλημμύρισέ με με την Ενότητά Μου, για να πάψω να επικαλούμαι και να χρησιμοποιώ δικαιολογίες διάφορες, που εκφράζουν τη μη συνειδητή συμμετοχή μου στην πορεία της γνωριμίας και γνώσης του Εαυτού Μου. Δίδαξέ με τον τρόπο με τον οποίο θα καταστώ δραστήριος κι ενεργοποιούμενος όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Δίδαξέ με τον τρόπο, με τον οποίο δεν θα εγκλωβίζομαι μέσα στην καθημερινότητα, αλλά θα την καθιστώ μάθημα και επίγνωση.
Μέσα από τον ενωμένο Εαυτό, τον Άνθρωπο Θεό, Ευλογώ το χώρο. Μετουσιώνω κάθε δόνηση περιορισμένη, δυσαρμονική, που δεν μεταφέρει και δεν δύναται να χωρέσει την Ολότητά Μου. Συνθέτω τις δονήσεις όλες και τις συμπληρώνω, αποκαθιστώντας την Αρμονία. Ρέω μέσα στο χώρο και ανακυκλώνομαι, πλημμυρίζοντας με Ισορροπία, Αγάπη και Ειρήνη, αυτόν. Ευλογώ τις υποστάσεις που παρευρίσκονται και τις συντονίζω με τη δόνηση της Αγάπης, της Αρμονίας και της Ισορροπίας. Τις ενοποιώ μέσα μου. Συνδέω και μετουσιώνω αντιφάσεις, διαμορφώνοντας με την ενωτική Ουσία της Αγάπης μία Υπόσταση ενωμένη και παλμοδονούμενη μέσα στο Λόγο, δυνάμενη να εκδηλώνεται ως Ενότητα μέσα από τα τμήματα – μορφές, που παρευρίσκονται.
Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, κλήθηκες σ’ ένα Έργο. Η ίδια η λέξη προϋποθέτει, ότι πρέπει να εργαστείς. Η εργασία αυτή είναι πολύμορφη, δεν περιορίζεται, ούτε εντάσσεται μέσα σε καθορισμένους τρόπους έκφρασης. Τα πεδία στα οποία πρέπει να εργαστείς, είναι κατ’ αρχήν δύο. Το εσωτερικό και το εξωτερικό πεδίο. Δηλαδή, η εσωτερική σου υπόσταση και ο κόσμος μέσα στον οποίο ζεις. Αυτή η εργασία πρέπει να γίνεται συντονισμένα και με Ισορροπία, γιατί οποιαδήποτε δυσαρμονία υπάρχει, μπορεί να προκαλέσει σ’ εσένα στασιμότητα. Αν έχεις εσωτερική έντονη διεργασία, η οποία δεν εκδηλώνεται, δεν πρόκειται να προχωρήσεις σε παραπάνω στάδια. Κι αν προχωρήσεις σε παραπάνω στάδια εγκλωβισμένος μέσα στην εσωτερική διεργασία μόνο, τότε θα φτάσεις σε κατάσταση ανισορροπίας, μη δραστηριότητας. Θα οδηγηθείς, δηλαδή, σε μία παθητική κατάσταση, που θα σε αποκόψει από τις εξωτερικές εκδηλώσεις και από τη συμμετοχή σου στη γήινη ζωή. Όμως το Έργο στο οποίο συμμετέχεις δεν σου ζητά αυτό. Το Έργο σού ζητά να βρίσκεσαι ανά πάσα στιγμή συντονισμένος με τις γήινες καταστάσεις, με τη γήινη πραγματικότητα και να προσφέρεις σ’ αυτές τις απαραίτητες δονήσεις, την απαραίτητη ενέργεια, ώστε ν’ ανάγονται. Ώστε να οδηγείται ολόκληρη η Υπόσταση του Ανθρώπου σε πιο εκλεπτυσμένες και πιο εξυψωμένες καταστάσεις, για να μπορεί ν’ ακολουθήσει την πορεία της Χριστοποίησης.
Αγαπημένε Μου μαθητή, χρειάζεσαι πάρα πολλά εφόδια, για να προχωρήσεις και να προσφέρεις σ’ αυτό το Έργο. Τα εφόδια υπάρχουν μέσα σου. Αρκεί να μπορέσεις να τα διακρίνεις και να τα χρησιμοποιήσεις σωστά, γιατί η επιλογή εναπόκειται σ’ εσένα. Είναι τέτοια η εκπαίδευση, ώστε σ’ αυτό το σημείο της επιλογής είναι απαραίτητο να καταδειχθεί η δική σου συμμετοχή. Μην περιμένεις να έχεις αποτελέσματα, έστω κι άν επιλέξεις σωστά, αλλά αυτή η επιλογή είναι κατευθυνόμενη από ασυνείδητες επιρροές. Τα αποτελέσματα που έφερες, θα είναι παροδικά, δεν θα διαρκέσουν. Θα είναι ασταθή, γιατί ασταθής και όχι ισορροπημένη ήταν και η βάση από την οποία κινήθηκες, για να επιλέξεις. Μόνον η συνειδητή επιλογή, που προέρχεται από επίγνωση, υπευθυνότητα, διάκριση πνευματική, εγρήγορση, μπορεί να σε οδηγήσει σε σταθερά αποτελέσματα και μόνον αυτά τα σταθερά αποτελέσματα είναι που μπορούν να σου καταδείξουν την ορθότητα της πορείας που ακολουθείς. Σ’ αυτά τα σταθερά αποτελέσματα ταιριάζει κι απευθύνεται η ρήση «από τους καρπούς γνώσεσθε το δένδρον». Γιατί τ’ άλλα αποτελέσματα, που προέρχονται από τις ασυνείδητες επιλογές, είναι καρποί που δεν περιέχουν ούτε Ουσία, ούτε γεύση. Είναι, δηλαδή, μορφοποιήσεις καταστάσεων, που όμως δεν έχουν δύναμη δράσης, ούτε διάρκεια και ισχύ.
Ξεκίνα, επομένως, έχοντας πάντα υπόψη σου, ότι για να γνωρίσεις την Αλήθεια, πρέπει να Την επιθυμήσεις μ’ όλο σου το είναι. Για να επιθυμήσεις την Αλήθεια με όλο σου το είναι, πρέπει να διαλύσεις οτιδήποτε θεωρείς δεδομένο. Να το κρίνεις, να το εξετάσεις και να το συνειδητοποιήσεις. Να το βιώσεις. Για να γνωρίσεις την Αλήθεια και να την ενεργοποιήσεις από εντός σου, είναι απαραίτητο να καταργήσεις κάθε στοιχείο περιορισμού, κάθε τάση απολυτότητας στις μετακινήσεις του νου. Γιατί η Αλήθεια, αν και υπάρχει μέσα σου ολοκληρωμένη, δεν ενεργοποιείται άμεσα, αλλά με σταδιακούς βηματισμούς και με ισορροπία. Αν κάνεις το λάθος και θεωρήσεις ένα σταδιακό βηματισμό σαν ολοκλήρωση της Αλήθειας, τότε θα δημιουργηθεί στάση στην πορεία σου, ανάλογα με το χρονικό διάστημα που διαρκεί αυτή η στάση, από δυσαρμονία.
Είναι όμως δυνατόν να παραμείνεις εκεί συνεχώς; Είναι δυνατόν να μην αντιληφθείς τη δυσαρμονία; Ναι, Αγαπημένε μαθητή, είναι δυνατόν. Γιατί αυτή η δυσαρμονία είναι λεπτοφυής και τόσο συνδυασμένη με την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι, την οποία βιώνεις, ώστε παρουσιάζεται σαν Αρμονία. Είναι μία έκφραση ενός ήχου που, όταν πάλλεται μόνος του, μπορεί να παράγει κάποια Αρμονία, όμως δεν είναι η ολοκληρωμένη Αρμονία και μέσα στην ολότητα η απομόνωσή του ακούγεται δυσαρμονικά.. Είναι σαν να παίζεις σε μια κιθάρα μια μελωδία με όλες τις χορδές και κάποια άλλη κιθάρα να προσπαθεί να παίξει την ίδια μελωδία με μόνο μία χορδή. Σίγουρα ο ήχος που παράγεται από τη μία χορδή, είναι δυσαρμονικός μπροστά στην ενοποιημένη μελωδία όλων των χορδών. Μα αν ακούς μόνο τον έναν ήχο„ αν δεν έχεις τη δυνατότητα ν’ ακούσεις τη σύνθεση όλων των ήχων, τότε αυτός ο ένας σου φαίνεται αρμονικός.
Γι’ αυτό, Αγαπημένε Μου μαθητή, είναι δυνατόν να στέκεσαι σε κάποιες ιδέες, σε κάποιες εκδηλώσεις και να πιστεύεις ότι εκφράζεις ολοκληρωμένη Αρμονία, ολοκληρωμένη Ενότητα. Και είναι δυνατόν να κινείσαι, ν’ αγαπάς και να προσφέρεις, μέσα απ’ αυτή την κατάσταση, όμως δεν παράγεις ουσιαστική Αρμονία, δεν παράγεις καρπούς Ισορροπίας και Ενότητας. Εκδηλώνεις κάτι από το Όλον. Εκδηλώνεις μία ποιότητα, που αν όμως παραμείνεις σ’ αυτήν, δεν θα μπορέσεις ποτέ να εισχωρήσεις στην ολοκληρωμένη Ενότητα του Είναι σου και να εκφράσεις τη Χριστοποίηση.
Εύλογα ίσως σου δημιουργηθεί η απορία: πώς είναι δυνατόν να παραμένεις σε μία τέτοια κατάσταση, όταν προσεύχεσαι, όταν συνεχώς απευθύνεις προς την Αλήθεια, την Ενότητα, την Αγάπη εκκλήσεις για κατεύθυνση, για καθοδήγηση; Μα, Αγαπημένε Μου, πρέπει να ξέρεις, ότι έχεις τη δυνατότητα να φιλτράρεις κάθε τι. Μπορείς να φιλτράρεις την επιθυμία με την οποία προσεύχεσαι και να την προσαρμόζεις στην κατάσταση που βιώνεις. Μπορείς να φιλτράρεις την κατεύθυνση και την καθοδήγηση και να την προσαρμόζεις με όποιο τρόπο, στην κατάσταση που βιώνεις. Μα τότε πώς μπορώ να προχωρήσω; Τότε τι είναι αυτό που μου εξασφαλίζει τη βεβαιότητα ότι δεν θα εγκλωβιστώ μέσα στην απομόνωσή μου, ότι δεν θα εγκλωβιστώ μέσα σ’ ένα τμήμα της Αλήθειας και θα παραμείνω σ’ αυτό πιστεύοντας ότι είμαι Αρμονικός, ενώ δεν είμαι; Αν ακόμα κι η προσευχή μπορεί να κατευθύνεται απ’ αυτή την κατάσταση, αν ακόμα και η καθοδήγηση μπορεί να χρωματίζεται από τα δικά μου χρώματα, τότε ποια είναι η λύση; Ποια είναι η έξοδος; Πού είναι το κλειδί, που θα μου επιτρέψει να εισχωρήσω στην Ολότητα του Εαυτού μου, της Ενότητας και της Αγάπης;
Αγαπημένε Μου, το κλειδί Είμαι Εγώ, ο Λόγος. Το κλειδί είσαι εσύ, ο Άνθρωπος. Το κλειδί είναι η Ένωσή μας, ο Άνθρωπος – Λόγος. Είναι η σαφής και διαυγής χάραξη, η τύπωση εντός σου του προορισμού σου, που είναι η Θέωση. Είναι η σαφής χάραξη και τύπωση εντός σου, του στόχου σου, που είναι η ένωσή σου με τη Μορφή και το Άμορφο, με την εκδηλωμένη και Ανεκδήλωτη Δημιουργία. Μέσα απ’ αυτόν το στόχο κι απ’ αυτόν τον προορισμό, αν αντιμετωπίσεις τα πάντα, όλες τις καταστάσεις που βιώνεις και εκφράζεις, ή τις εκδηλώσεις, θα μπορέσεις να διακρίνεις τη στασιμότητα, τη δυσαρμονία και την απομόνωση. Υπάρχει πάντα η Ολότητά Μου, που σε περιμένει μέσα σου, για να εμβαπτίσεις εντός Της κάθε τι και να δοκιμάσεις μ’ αυτή την εμβάπτιση την ποιότητά του, την Ουσία του, τη δύναμή του, την ιδιοσυχνότητά του. Γιατί καμία απομονωμένη δόνηση δεν αντέχει στην εμβάπτιση στο Πυρ. Αναλύεται εντός του και ενώνεται με τα στοιχεία της Ολότητας. Μόνον η Ολότητα αντέχει την εμβάπτιση στο Πυρ, γιατί δεν έχει τίποτα ν’ αναλύσει, δεν έχει τίποτα να συνθέσει. Περιέχει τα πάντα σε ανάλυση και σύνθεση και εμβαπτίζεται στο Πυρ, που είναι η Ουσία της, ταυτιζόμενη απόλυτα μαζί του, χωρίς να χάσει τίποτα, χωρίς να προστεθεί σ’ αυτήν τίποτα. Όταν, λοιπόν, θέλεις να δοκιμάσεις την Αλήθεια μιας κατάστασης στην οποία βρίσκεσαι, την Αλήθεια μιας προσευχής που εκφράζεις, την Αλήθεια της Αγάπης σου, την Αλήθεια της Ενότητάς σου, τότε βάπτισέ τα όλ’ αυτά μες την Ενότητα του Πυρός, που υπάρχει εντός σου. Αν δεις τα στοιχεία τους ν’ αναλύονται, αν αισθανθείς ότι κάτι χάνεις ή ότι κάτι σου προστίθεται, τότε να καταλάβεις ότι δεν έχεις εκδηλωθεί, δεν έχεις κινηθεί από ολοκληρωμένη Ενότητα και να συνεχίσεις να προχωράς, για να τη φτάσεις, για να την ενεργοποιήσεις από μέσα σου.
Ίσως αναρωτηθείς, μήπως μπορεί η περιορισμένη σου επιλογή να χρωματίσει τα αποτελέσματα αυτής της εμβάπτισης με λανθασμένες καταστάσεις και να μην επιτρέψει να διαγράφουν εντός σου οι σωστές καθοδηγήσεις. Αγαπημένε Μου, όταν πραγματικά εμβαπτίζεις μέσα στο Πυρ τις καταστάσεις που βιώνεις, τότε δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να χρωματίσει τις καθοδηγήσεις που απ’ αυτό εκδηλώνονται. Γιατί το Αναλλοίωτο Πυρ αναλώνει τα πάντα και τα καθιστά Φως. Γιατί το Αναλλοίωτο Πυρ συμπυκνώνει τα πάντα μέσα Του, τα ενώνει και τα εκπέμπει με Φως και Αγάπη, με Αναλλοίωτη Δόνηση, που διαπερνά κάθε τι. Είναι η βοήθεια που η Ουσία σου σου προσφέρει. Είναι η Ακένωτη παροχή, που ο Εαυτός σου διαχέει πάντα, από την αρχή των αιώνων, σαν ακλόνητη πυξίδα για τον προσδιορισμό της πορείας.
Αυτή είναι βέβαια μία διεργασία την οποία πρέπει ν’ ακολουθείς εσωτερικά. Υπάρχει εξωτερικός τρόπος με τον οποίο μπορείς να διαπιστώσεις τη δυσαρμονική κατάσταση την οποία βιώνεις; Είναι η σύγκρουση με τα άλλα τμήματα του Εαυτού σου. Δηλαδή, από τη στιγμή που εξωτερικεύεις την κατάσταση που βιώνεις, είτε το θέλεις είτε όχι, θα έρθεις σ’ επαφή με τις καταστάσεις που βιώνουν τα άλλα τμήματα του Εαυτού σου. Μέσα απ’ αυτή την επαφή και πολλές φορές σύγκρουση, όταν οι καταστάσεις είναι αντίθετες, μπορείς ν’ ανιχνεύσεις την ισορροπία σου, την αστάθειά σου, τη δυσαρμονική κίνησή σου, τη δυσαρμονική επιλογή σου, τη στασιμότητά σου. Μέσα από τις εκδηλώσεις που θα συνοδεύουν την επαφή της κατάστασης που βιώνεις ή τη σύγκρουση με τις άλλες καταστάσεις, θα ανιχνεύσεις τα αίτια που τη στηρίζουν, τους φραγμούς που την περιορίζουν. Μέσα από την ατελή σου εκδήλωση, μέσα από τα συναισθήματα που θα εκφράσεις, από τον εκνευρισμό, τον εγωισμό ή την περιφρόνηση, από την κυριαρχικότητα ή την υπεροψία, από την έλλειψη Αγάπης ή έλλειψη κατανόησης, θα διαγνώσεις, Άνθρωπε, μαθητή Αγαπημένε, το πόσο βρίσκεσαι στάσιμος σε μία απομονωμένη κατάσταση Αλήθειας. Σε συνδυασμό επομένως, Αγαπημένε Μου, με την εσωτερική διεργασία που σου προανέφερα και σου ανάπτυξα με την εξωτερική εκδήλωση, θα μπορέσεις ν’ αντιμετωπίσεις τη στασιμότητα, τον περιορισμό. Θα μπορέσεις να διαγνώσεις τη δυσαρμονία σου και να τη μεταλλάξεις, να τη μετουσιώσεις σε βηματισμό προόδου, ανόδου και εκλέπτυνσης.
Πρόσεξε, Αγαπημένε Μου μαθητή, μην εκλάβεις αυτή τη διδασκαλία σαν επιβραδυντική έκφραση πορείας. Μην την εκλάβεις σαν αποθάρρυνση. Αντίθετα, δες την πραγματική της διάσταση, που είναι ο τρόπος να σου διοχετευθεί θάρρος, ώστε να διαλυθούν οι αμφιβολίες σου, να διαλυθεί η πεποίθησή σου ότι μπορεί κάποτε να εγκλωβιστείς σε μία κατάσταση και να παραμείνεις σ’ αυτήν, διαιωνίζοντάς την και μορφοποιώντας εσύ κάποια Αλήθεια, που όμως είναι μία ιδέα και έννοια Αλήθειας απομονωμένη και δεν εκφράζει την Ολότητα. Προχώρησε, εκδήλωσε τα στάδιά σου, φανέρωσε τις εσωτερικές διεργασίες σου. Λειτούργησε με τον τρόπο που σου δίδαξα και μ’ αυτόν τον τρόπο κατάστησε κάθε στάδιό σου τροφοδοσία προσφοράς για τα τμήματα του Ανθρώπου που βρίσκονται γύρω σου. Τροφοδοσία προσφοράς, που θα εκφράζεται με τρόπους προσιτούς και απλούς, για να μπορέσει ν’ ανασύρει από την ανθρώπινη ύπαρξη τις αδρανείς καταστάσεις και να τις δραστηριοποιήσει. Να τις πλημμυρίσει με Θεία Φωτιά, για να λειτουργήσουν εκ νέου οι μηχανισμοί του Θείου Είναι και να εκδηλωθεί η αφύπνιση της ύπαρξης.
Η αδράνεια είναι χαρακτηριστικό της ύλης. Γι’ αυτό, όσο βρίσκεται στην ύλη, απαιτεί τα δικαιώματά της με τρόπους διάφορους με καταστάσεις βαρύτερες ή λεπτοφυέστερες, ανάλογα με την εξέλιξή σου, αποζητά τα εαυτής και δρα πάνω σου έτσι, ώστε να μην την αντιλαμβάνεσαι, ώστε να την περνάς για κατάσταση γαλήνης, ωραιότητας, ενώ στην ουσία είναι παθητικότητα και στασιμότητα. Γι’ αυτό συντόνισε το είναι σου με τη δημιουργική δράση του Λόγου, κι άφησέ την να ζητά τα Εαυτής. Συντόνισε τους παλμούς του σώματός σου με τη δημιουργική δράση του Λόγου, που πηγάζει από εντός σου κι άσε αυτή τη δημιουργική δράση ν’ απαιτεί τα δικαιώματά της και από την ύλη. Γιατί ο Λόγος περιέχει και την ύλη, ενώ η ύλη είναι μία απόρροια απομονωμένης ενέργειας, που περιέχεται μέσα στο Λόγο.
Αγαπημένε Μου μαθητή, σε ευλογώ να γίνεις ενσυνείδητος. Ν’ ασχοληθείς με την εσωτερική σου εξέλιξη, μα πέρα απ’ αυτό να καταδείξεις τη συμμετοχή σου στο Έργο Μου με πράξεις που θ’ αναβαθμίζουν τον Άνθρωπο της Γης και τον πλανήτη. Σε ευλογώ να βρεις τρόπους να Με διδάξεις μέσα απ’ ό,τι ασχολείσαι, μέσα από τις γνώσεις τις επιστημονικές με τις οποίες διαποτίσθηκες. Να Με διδάξεις σ’ όλα τα τμήματά σου, χωρίς περιορισμό. Κατεργάσου την Αλήθεια Μου, γιατί η Αλήθεια Μου είναι προσιτή. Απρόσιτη Την κάνει η δική σου απόμακρη προσέγγιση. Σε ευλογώ, Αγαπημένε, ν’ αναδείξεις εσωτερική κατανόηση και εκδήλωσή της. Ν’ αναδείξεις την Αλήθεια έτσι όπως είναι, απλή, σαφής και διαυγής, με παραδείγματα και πράξεις. Σ’ ευλογώ να καταστείς εσύ η προσιτότητα της Αλήθειας για κάθε τμήμα σου, που ακόμα δεν έχει αφυπνίσει μέσα του τις Θείες Καταβολές, για να υπάρξει η αφύπνιση του Ανθρώπου σε Ολότητα κι η Χριστοποίησή του, σ’ αυτή τη Νέα Εποχή, που Εγώ κι εσύ αγκαλιασμένοι τυπώνουμε την Ένωσή μας πάνω στη Γη.
