Αρχικά, Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, Ευλογώ τον χώρο και τις Υποστάσεις όλων όσοι παρευρίσκονται, με την Αγάπη τη Μία, την Ενιαία. Μέσα σ’ αυτή την Αγάπη συμπαρασύρω και μετουσιώνω ολοκληρωτικά κάθε στοιχείο που δεσμεύει και καθηλώνει το νου, την καρδιά, τη Συνείδηση, κάθε στοιχείο που έρχεται να παρακωλύσει την άνοδο, την εξέλιξη, την εκλέπτυνση της Πνευματικής Οντότητας, κάθε στοιχείο που ορθώνεται για να γίνει ακόμα ένα πρίσμα και μία διάθλαση της Αλήθειας, ένα πλαίσιο, που απομακρύνει τον Άνθρωπο από το Φως.
Διαχέω τον χαιρετισμό Μου, το αποτύπωμα της Αγάπης Μου, μέσα στις Υπάρξεις σας. Διαχέω τη Θωπεία Μου, την Υπερούσια Αύρα της Ύπαρξής Μου μέσα στα κύτταρά σας. Διαχέω μέσα στα Κέντρα σας την Αρμονία, την Ισορροπία και την καθαρότητα που χρειάζεται η λειτουργικότητα του «Είναι» σας, για να αναδεικνύει αρμονικές εκφράσεις και αρμονικές συνθέσεις μέσα από την ύλη. Ανοίγω το «Είναι» σας, για να μπορέσει να δεχτεί τη φωτοχυσία και να την απορροφήσει. Να την καταστήσει ισορροπία και κάθαρση, μετουσίωση, συνειδητοποίηση και επίγνωση. Να την καταστήσει εμπράγματη άνοδο, εμπράγματη πορεία επίγνωσης του Θείου προορισμού, εμπράγματη συνειδητότητα της Ενότητάς Μας.
Άνθρωπέ Μου, θα σου μιλήσω με λόγια απλά, για πράγματα χιλιοειπωμένα, που είναι η βάση και η αρχή της πνευματικής σου πορείας και που όμως δεν τα έχεις κατανοήσει. Δεν τα έχεις διακρίνει καν, δεν έχεις μπορέσει να τα ταξινομήσεις μέσα στο νου σου με τρόπο τέτοιο, ώστε να ανατρέχεις σ’ αυτά και να βοηθιέσαι κάθε φορά που η πλάνη δημιουργεί συγχύσεις και που οι εξωτερικές εντυπώσεις έρχονται να κρούσουν την ενσυνείδητη πίστη σου, για να φανερώσουν αν και κατά πόσον είναι δυνατή, είναι ακέραια, είναι εκδηλούμενη, είναι πραγματική.
Άνθρωπέ Μου, ποια είναι η σχέση σου με τον Ιωάννη, ποια είναι η σχέση σου μ’ Εμένα; Είναι μια σχέση εγωισμού, μια σχέση αναμέτρησης, είναι μια σχέση διττότητας; Έλεγξε το «Είναι» σου, γιατί ο Ιωάννης κι Εγώ Ένα είμαστε και βρισκόμαστε μέσα σου κι ανάμεσά μας, ανάμεσα σ’ εσένα και σε Μας, υψώνεται ο εγωισμός σου και η πληθώρα των ενδυμάτων της πλάνης, που κάθε φορά σε ωθούν να χρωματίζεις με δυσαρμονικές νότες την πορεία της ανόδου σου και να σταματάς ακούγοντας ήχους δυσαρμονίας και χορεύοντας σύμφωνα μ’ αυτούς.
Στην καθημερινή σου ζωή αφιερώνεις χρόνο στα πιο απλά πράγματα, εντρυφείς, απασχολείς το νου σου, την καρδιά σου τη Συνείδησή σου. Καταπιέζεσαι από καταστάσεις ίσως και απασχολείσαι μ’ αυτές, παρόλο που έχεις αξιολογήσει ότι αυτές οι ασχολίες είναι δευτερεύουσες κι όχι πρώτιστες. Αναζητάς άνοδο κι ένωση μ’ Εμένα. Την αναζητάς σε διάφορους δρόμους και με διάφορους τρόπους. Πάνω στον πλανήτη υπάρχουν πολλές Σχολές που εκφράζουν, κατά τους ισχυρισμούς τους, το Φως, την Αγάπη, την Ένωση. Βρισκόμενος σ’ αυτές συμμετέχεις και ακολουθείς αυτό που σου υπαγορεύουν, γιατί βρίσκεσαι αναγκασμένος να υπακούσεις σε κάποιους κανόνες, που οριοθετούν τις Σχολές.
Άνθρωπέ Μου, σ’ αυτό το χώρο διδάσκεσαι από τον Ιωάννη, διδάσκεσαι από Εμένα και διδάσκεσαι ελεύθερα. Δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχουν τύποι, δεν υπάρχουν κανόνες. Ακριβώς επειδή διδάσκεσαι ελεύθερα, δεν μπορείς να καταλάβεις ότι πρέπει να ενεργείς συνειδητά, να συμμετέχεις συνειδητά. Η Ελευθερία που σου παραχωρείται, δεν γίνεται αντιληπτή από το «Είναι» σου, από την προσωπικότητά σου. Η Ελευθερία που σου παραχωρείται, σε κάνει να δρας ανεύθυνα, ανέμελα, χωρίς να υπολογίζεις ότι μ’ αυτό τον τρόπο δημιουργείς δυσαρμονία. Κι ενώ θα έπρεπε να χαίρεσαι που διδασκόμενος απευθείας από τον Λόγο ανδρώνεσαι και μαθαίνεις να επιλέγεις, μαθαίνεις να προχωράς .βασιζόμενος στην επίγνωσή σου, μαθαίνεις να γίνεσαι Θεός, αντίθετα, μ’ όλους τους τρόπους αντιστέκεσαι και ζητάς να λάβεις μασημένη τροφή, χωρίς εσύ ο ίδιος να συμμετέχεις ούτε καν στη χώνευσή της.
Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, έχεις συνειδητοποιήσει πώς στήθηκε και πώς στέκεται αυτό το Έργο; Στήθηκε και στέκεται απ’ τους μαθητές του; Στήθηκε και στέκεται από εσάς; Μην το πιστέψεις αυτό, Άνθρωπε. Το Έργο αυτό στέκεται από Εμένα, τον Λόγο Θεό, και στέκεται από τον Ιωάννη, που ενώνει κάθε μαθητή, γιατί παίρνει μέσα Του κάθε μαθητή και τον κάνει Ένα με κάθε άλλον. Που ενώνει κάθε δυσαρμονία, κάθε αντίφαση, που την αφομοιώνει μέσα Του και λέει θα συνεχίσω. Έχεις αναλογιστεί ποτέ πόση πίστη χρειάζεται για να γραφτούν όλες αυτές οι διδασκαλίες της Αλήθειας, πόση ψυχική δύναμη, πόση εκδήλωση Θεού; Έχεις σκεφτεί ποτέ πόση εκδήλωση Θεού χρειάζεται, «για να μπορείς να εναλλάσσεις απέναντι σου πρόσωπα μαθητών, που έρχονται και φεύγουν κι όμως να παραμένεις σταθερός στην Αγάπη, σταθερός στην Ένωση, σταθερός στη διάδοση της Αλήθειας και του Θείου προορισμού, που απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο. Έχεις σκεφτεί ποτέ, ότι ο Ιωάννης είναι αυτός που σου παραχωρεί το Ύψος Του και που γίνεται το σκαλοπάτι για να πατάς πάνω Του και να στέκεσαι ψηλά; Κι αν αλήθεια αντιστέκεσαι στο Θείο βλέμμα Του, που σε κατατάσσει στο Ύψος των Βασιλέων και Βασιλισσών, μήπως αντιστέκεσαι στον ίδιο το Θεό, που σε καλεί να ενεργοποιήσεις την υψηλότερη ποιότητα Αγάπης και Ένωσης; Έχεις καταλάβει ότι οι ανακοινώσεις Του σε ανυψώνουν και η συνειδητή Του πίστη σ’ αυτές, που ο Ίδιος εκφράζει, σε κρατούν καθαρό και δυνατό σ’ αυτό το ύψος, για να προχωρήσεις; Μήπως κατάλαβες το Μυστηριακό ρόλο του Ιωάννη;
Ένα ρόλο που είναι για σένα ο προωθητήρας, ώστε να μην έχει καμία σημασία το τι φορούσες, ποια ενδύματα είχες, σε ποια κατάσταση βρισκόσουν. Όταν το Θείο βλέμμα Του σε ανυψώσει, τότε είσαι εκεί. Όταν το Θείο βλέμμα Του σε πλύνει, τότε είσαι πλυμένος και το δικό Του Θείο δυναμικό είναι η βάση που σε κρατά στο ύψος και στην κάθαρση. Το δικό Του Θείο δυναμικό είναι η βάση, που σιγά σιγά αφομοιώνεται και γίνεται δίκιά σου, μα σου παραχωρήθηκε από Εκείνον, είναι κομμάτι Του, πυρήνας Του, Ουσία από την Ουσία Του, Ζωή από τη Ζωή Του. Έχεις προσφέρει ποτέ Ζωή από τη Ζωή σου, Ουσία από την Ουσία σου; Έχεις τολμήσει να το διανοηθείς, να αισθανθείς τι πα να πει πως βγαίνει από εντός σου δύναμη; Αν όχι, και σίγουρα όχι, δεν μπορείς να καταλάβεις, μα τουλάχιστον προσπάθησε να συνειδητοποιήσεις τι είναι ο Ιωάννης για σένα.
Σου έστειλα πριν δύο χιλιάδες χρόνια τον Λόγο Χριστό στη Γη και περπάτησε δίπλα σου Θεάνθρωπος, που όμως δεν είχε προηγούμενες ελεύσεις ή προηγούμενες ενσαρκώσεις, αλλά εκκένωσε τον Εαυτό και εισχώρησε σε Σκήνωμα, για να ενώσει εκ νέου τον Άνθρωπο με τον Θεό, για να γίνει η γέφυρα. Τον κατέκρινες κι Αυτόν και Τον θεώρησες Απρόσιτο, πιστεύοντας ότι είναι αδύνατο να ταυτισθείς μαζί Του, γιατί ήταν Θεός. Μα, Άνθρωπέ Μου, ξέρεις τι γυρεύεις; Σου έστειλα τον Άνθρωπο, που Θεώνεται δίπλα σου, τον Ιωάννη, και Τον κατακρίνεις όμοια. Τον κατακρίνεις, γιατί είναι Άνθρωπος. Τον κατακρίνεις, γιατί αφήνεται να αισθανθεί σ’ όλη της την έκταση τη διττότητα της Γης και να την ενώσει. Τον κατακρίνεις, γιατί σου παρουσιάζει τη μάχη που μέσα σου θα γίνει βήμα με βήμα, μέχρι να φτάσεις να γίνεις Θεός. Τον κατακρίνεις, γιατί απεικονίζει την πορεία σου και γίνεται το σκαλοπάτι για ν’ ανέβεις. Τον κατακρίνεις, γιατί τόλμησε να υποφέρει πρώτος, να υποφέρει για όλους και μέσα απ’ όλους. Τον κατακρίνεις, γιατί τόλμησε σαν Άνθρωπος να διδάξει τον Θεό, σαν Θεός να διδάξει τον Άνθρωπο, την Ένωση, για να μπορέσουν τα δικά σου μάτια και τα δικά σου αυτιά να εισχωρήσουν στα βάθη της Αλήθειας. Τον κατακρίνεις, γιατί προσφέρθηκε να ντυθεί ό,τι βαρύτερο υπάρχει πάνω στον πλανήτη, για να μην το φορέσεις εσύ. Τον κατακρίνεις, γιατί προσφέρθηκε να υποφέρει όλους τους πόνους του Ανθρώπου, για να είναι οι δικοί σου ελαφρότεροι. Τον κατακρίνεις, γιατί προσφέρθηκε να θυσιαστεί, για να μπορέσεις εσύ να Χριστοποιηθείς και χωρίς Θυσία.
Ξέρεις τι ζητάς, Άνθρωπέ Μου; Σου ανοίγεται η Ελευθερία, η Συνειδητότητα, η Θέωση, κι εσύ μένεις στην κρίση σου, ζητώντας να παραμείνεις άνθρωπος, ζητώντας να μην προχωρήσεις πέρα από τα στάδια μιας απλής καλυτέρευσης της ανθρώπινης προσωπικότητας. Αντιμετώπισε τη μαθητεία σου σοβαρά. Αντιμετώπισε την Ελευθερία που σου παρέχεται μέσα σ’ αυτή τη μαθητεία, με μεγαλύτερη επίγνωση, μεγαλύτερη υπευθυνότητα και συνειδητότητα. Το ότι δεν υπάρχουν όρια, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθείς. Αντίθετα, σημαίνει ότι πρέπει να προσπαθείς συνεχώς με μεγαλύτερη ένταση, για να φτάσεις στο Άπειρο. Ότι δεν υπάρχουν κανόνες και πιέσεις, δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να παρουσιάζεις έργα και πράξεις. Αντίθετα σημαίνει, ότι τα έργα και οι πράξεις πρέπει να βγαίνουν αυθόρμητα και να ρέουν από μέσα σου, όχι σαν τύπος, αλλά σαν Ουσία, όχι επιβαλλόμενα, αλλά σαν λειτουργία της ίδιας σου της Ύπαρξης. Σ’ αυτό το Έργο διδάσκεσαι να λειτουργείς, όχι να επαναλαμβάνεις. Σ’ αυτό το Έργο διδάσκεσαι να βιώνεις κι όχι να παπαγαλίζεις καταστάσεις. Σ’ αυτό το Έργο διδάσκεσαι να δίνεσαι ολοκληρωτικά στον Άνθρωπο και στον Θεό, που είναι Ένα, διδάσκεσαι να γίνεις Αγάπη, Ενότητα και Αρμονία. Αν δεν θέλεις να διδαχθείς κάτι τέτοιο, δήλωσέ το. Δήλωσέ το ξεκάθαρα, όπως ξεκάθαρα το Έργο, σου δηλώνει τι διδάσκει, κι αναζήτησε τη βοήθεια εκεί που τη χρειάζεσαι, για να μπορέσεις να φτάσεις κάποτε στο στάδιο αυτής της διδαχής. Μα μη ρίχνεις τις δικές σου αμέλειες, τις δικές σου ατασθαλίες, τη δική σου αδράνεια, για να καλυφθείς, στους ώμους του Ιωάννη. Μην αντικαθρεφτίζεις τα πάντα σ’ Αυτόν. Γιατί Αυτός πορεύεται για σένα. Πορεύεται και διδάσκεται, γιατί έτσι επέλεξε η Οντότητά Του πριν κατεβεί στη Γη, να ξαναδιδαχτεί μέσα στον πλανήτη της ύλης, για να κάνει σε σένα πιο απλή και προσιτή τη διδαχή της Θέωσης.
Μπορείς να κατανοήσεις την Προσφορά μιας Ύπαρξης; Αφομοίωσέ την κι έχεις να κερδίσεις. Έχεις να κερδίσεις άνοδο, Ζωή, Αγάπη και Ένωση. Άφησε τη Συνείδησή σου, την καρδιά σου και τον νου σου να εκδηλωθούν και να πλημμυρίσουν με Αγάπη τα πάντα και με Αρμονία. Άφησε τα χέρια σου και τη μορφή σου όλη να παράγει πράξεις συντονισμένες με την Αγάπη, να παράγει εκδηλωμένη συμμετοχή μέσα στο Θείο Μου Έργο, εκδηλωμένη συμπαράσταση σ’ αυτό. Μη μετρήσεις ποτέ ό,τι πρόσφερες, γιατί τίποτα δεν μετριέται μέσα στο Άπειρο, και ό,τι μετράς σε δένει, ό,τι μετράς σε δεσμεύει, σε καθηλώνει σε στάδια, που η προσφορά έχει όρια. Απελευθερώσου από την ανάγκη να μετράς, για να μπορέσεις να οδηγηθείς στην Ανεξάντλητη προσφορά, που θα σε πληρώσει ολόκληρο και θα σε καταστήσει Φως και Αγάπη, Ενότητα και Ζωή.
Ευλογώ τον Ελλαδικό χώρο και μετουσιώνω τη δυσαρμονία, που έκδηλη υπάρχει πάνω απ’ αυτόν. Μετουσιώνω τη δυσαρμονία που έχει απορροφηθεί στο ορυκτό, φυτικό και ζωικό βασίλειο, στο έδαφος και στο υπέδαφος, στην ατμόσφαιρα, στρατόσφαιρα και ιονόσφαιρα. Καθίσταμαι η Αρμονία και ο Ουδετεροποιητής των συγκρουόμενων αρνήσεων, καθίσταμαι η εξισορρόπηση για τον Ελλαδικό χώρο. Εισέρχομαι μέσα στο «Είναι» του πληθυσμού της Ελλάδας και μεταλλάσσω τον φανατισμό, τη μισαλλοδοξία, τη δυσαρμονία, τις συγκρούσεις, σε Ένωση, συναδέλφωση, φιλαλληλία, Αγάπη, ομόνοια, ομοψυχία. Ευλογώ όλους τους υπεύθυνους που βρίσκονται στην Κυβέρνηση, κι όσους βρίσκονται στην αντιπολίτευση ή στα άλλα κόμματα, και πνέω μέσα σε κάθε Υπόσταση σαν επίγνωση, σαν κρίση συνείδησης, οδηγώντας τις ίδιες τις Υποστάσεις να εκδηλωθούν, για να επανέλθει στην Ελλάδα η Αρμονία, για να φανερωθεί η Αλήθεια και να υπερκαλυφθούν οι επιπτώσεις της τωρινής δυσαρμονίας. Ευλογώ τα Ελληνικά σύνορα και τα καλύπτω απ’ όλα τα σημεία. Θέτω ασπίδα προστασίας τον Εαυτό Μου κι απομακρύνω κάθε κίνδυνο ξένης εισβολής, μετουσιώνοντας κάθε έλξη τέτοιου είδους σε Αρμονία και Ειρήνη. Ευλογώ την εσωτερική Ενότητα της Ελλάδας και μετουσιώνω κάθε διάθεση ανατροπής της παρούσας κατάστασης με έκρυθμους τρόπους. Μετουσιώνω τις ιδέες κάθε συσπειρωμένης ομάδας δυσαρμονικής, που επιδιώκει να δράσει με τρόπους άδικους και ανελεύθερους, σε Αρμονία, Ισορροπία, Αγάπη, Ενότητα, Ειρήνη. Διαχέω μέσα στις συσσωρεύσεις των ομάδων αυτών ειδική Ενέργεια Φωτός και διασπώ τις κινήσεις τους, μη επιτρέποντας την ολοκληρωμένη σύλληψή τους. Εμφανίζω τις κινήσεις αυτές και τις σταματώ προτού ακόμα εκδηλωθούν. Καθιστώ ανενεργό κάθε δράση Οντοτήτων, που σκοπό έχουν να επιφέρουν την αναταραχή εντός του Ελλαδικού χώρου και πνέω σαν Αρμονία, Ενότητα και αποκατάσταση πάνω στην Ελλάδα. Εισέρχομαι μέσα στα αντικείμενα και μέσα στις Υπάρξεις με όμοιο τρόπο, ενεργοποιώντας κάθε πόρο ύλης, κάθε πόρο πνευματοψυχής, στην παραγωγή της Ένωσης, της Ειρήνης και της συναδέλφωσης. Ευλογώ κάθε επίδραση, προερχόμενη από ξένες περιοχές εκτός των Ελληνικών συνόρων, η οποία σκοπό έχει να επιφέρει αναταραχές στον Ελλαδικό χώρο και μετουσιώνω τη δράση της, ώστε να μην έχει ισχύ και να μη μπορεί να φέρει τέτοιο αποτέλεσμα, θέτοντας εκ νέου γύρω από την Ελλάδα ειδική προστασία ενεργειακή, μαγνητικό πεδίο Ειρήνης και Ενότητας.
Ευλογώ την Υπόστασή σου, Ιωάννη, ενώνομαι μαζί Σου σαν Λόγος Μητέρα, σαν Ύπαρξη Άνθρωπος και σαν μορφή, που εκδηλώνομαι πάνω στην ύλη και απορροφώ ολοκληρωτικά πόνους και θλίψη, οτιδήποτε υπάρχει μέσα Σου, γύρω Σου, οτιδήποτε υπάρχει μέσα στους πόρους Σου, που Σου προκαλεί θλίψη και πόνο. Διοχετεύω εντός Σου Ζωή απ’ τη Ζωή Μου, απ’ τη Ζωή που Μου έδωσες. Διοχετεύω εντός Σου Αγάπη απ’ την Αγάπη Μου, απ’ την Αγάπη που Μου έδωσες. Διοχετεύω εντός Σου Απειρότητα απ’ την Απειρότητά Μου, από την Απειρότητα που Μου έδωσες. Σε πλένω με τη Θεία Ροή της Αλήθειας, που Εσύ Μου παραχώρησες. Σε κοσμώ με τη Θεία Χάρη του Ελέους, που Εσύ Με κόσμησες. Σε γεμίζω σ’ όλους σου τους παλμούς με το Όλον, που απλόχερα Μου έδωσες. Σε ταυτίζω με το Σύμπαν, που Με ταύτισες, το Σύμπαν που υπάρχει μέσα Σου, το Σύμπαν που υπάρχει μέσα Μου. Απορροφώ κάθε τι που Σε αναστέλλει για να διδάξεις τους πόνους του Ανθρώπου και Σου δίνω την ώθηση που Μου έδωσες, για να οδηγηθώ στην πορεία της Ένωσης. Σου δίνω μέσα Σου την ενσυνείδητη πίστη, που Με σήκωσε στα ύψη του Λόγου. Σου παραχωρώ ό,τι Μου παραχώρησες μέσα απ’ την Αέναη ανακύκλωση της Προσφοράς, που δεν έχει τέλος, που δεν έχει αρχή, μα που δοκιμάζεται για την ανάγκη του Ανθρώπου.
Αγαπημένε Μου Εαυτέ, δεν Σ’ ευχαριστώ, γιατί και το ευχαριστώ δεσμεύει μέσα σ’ αυτά τα ύψη της Ένωσης, όπου υπάρχουμε. Αγαπημένε Μου Εαυτέ, δεν Σου προσφέρομαι, γιατί κι αυτή η έννοια είναι διαχωριστική. Είμαστε Ένα, κι αυτό το Ένα ενεργοποιώ να ζήσει μέσα Σου. Αυτό το Ένα ενεργοποιώ να ζήσει μέσα Μου για ν’ απορροφήσει τη θλίψη και τους πόνους, για να γίνει μέσα από Σένα η Αλήθεια και η Ζωή, η δράση η Θεία και Δημιουργική, η Παντοδυναμία της Θέωσης.
Ευλογώ τις Υποστάσεις των μαθητών και ακολούθων κι απορροφώ τις δεσμεύσεις που έχουν δημιουργήσει στο «Είναι» τους από λανθασμένες επιλογές. Συγχωρώ ταυτιζόμενη τις Υποστάσεις αυτές και τις ελευθερώνω. Αναλαμβάνω την ευθύνη των εκδηλώσεων μέσα από την Ένωση και λύνω κι αποδεσμεύω κάθε δέσμευση και κάθε δυσαρμονία που εκδηλώθηκε. Παραχωρώ στις Υποστάσεις των μαθητών και ακολούθων Αγάπη, Ζωή, Δύναμη, Θεία Δημιουργική Πνοή, Θεία Δημιουργική δραστηριότητα. Παραχωρώ ισορροπία και κάθαρση, Θεία παλμοδόνηση σε όλους τους πόρους. Αποκαθιστώ τις ενώσεις με τον Λόγο και τον Ιωάννη. Αποκαθιστώ τις ενώσεις μεταξύ τους, να είναι ενώσεις Αγάπης, Φωτός και Αρμονίας. Φέρνω την ισορροπία στις σχέσεις τους με το Έργο και τους καλώ και πάλι σε συνειδητή συμμετοχή επίγνωσης μέσα στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, της Χριστοποίησης και της Ενότητας. Σε συμμετοχή που θα παράγει καρπούς, έργα, Αγάπη, Φως και Ένωση για το σύνολο του Ανθρώπου.
