ΝΛ31| ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΕ ΠΥΡ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΥΤΟΥ ΥΠΟΣΤΑΣΗ

Η Βάπτιση της Ψυχής στην Αλήθεια ξεκινά από την ίδια τη ροή Φωτός μέσα στην υπόσταση του ανθρώπου. Η ίδια του η υπόσταση, η καθαγιασμένη με τη Θυσία της ύλης, που δεν είναι θυσία, αλλά εξαγνισμός, στεφανώνει με τα ίδια της τα χέρια την κορυφή της κεφαλής της με το στε­φάνι του αμνού της Θυσίας ολόκληρης της υπόστασής της. Όλων των επιπέδων. Όλων των εκδηλώσεων. Όλων των παλμών.

Στο χώρο του Άχρονου και Άχωρου η Θυσία έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Από τον τύπο των ήλων της Απόλυτης Θυσίας εκχέει Φως σε όλα τα πεδία της υπόστασής του, καθαγιάζοντας αυτά και ταυτίζοντάς τα με τη Θεία Ροή του Φωτός. Ο Άνθρωπος βαπτίζει τον άνθρωπο στο Θείο Πυρ του Αιώνα.
Είναι το επόμενο στάδιο από τη βάπτιση του ανθρώπου εις ύδωρ. Τώρα που τα ύδατα εξαχνώθηκαν στη Φωτιά του Αιώνα, τώρα που το απόσταγμα της ύπαρξής του απόμεινε στις χούφτες του αλάτι, τώρα το «βάπτισμα εν ύδατι» προχωρεί στο επόμενο στάδιο. Το νερό ­επέφερε καθάρ­σεις. Η Φωτιά θα φέρει την Ένωση. Η Φωτιά, όν­τας ποιο­τικά κοντύτερα στις Αρχέγονες Μορφές, είναι ένα από τα τελευταία στάδια από τα οποία η πορεία της Επιστροφής περνά πλησιάζοντας προς το Άπειρο.

Το βάπτισμα σε Γνώση και σε Πυρ είναι οι δίοδοι που οδηγούν στα επόμενα στάδια εξέλιξης του ανθρώπου. Όμως τη Γνώση και το Πυρ, που πάντα έλουζαν τον Άν­θρωπο, πρέπει ο ίδιος να τα έλξει να περάσουν μέσα του. Πρέπει ανοίγοντας τους πόρους εισροής, τους πόρους τους δικούς του, τους πόρους του Πύρινου Εαυτού του, να έλξει το Πυρ. Πρέπει η ίδια τη Υπόστασή του, μετου­σιωμένη σε Λόγο, να ενεργήσει επί του Εαυτού της, δη­μιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να δεχθεί, να αφομοιώσει και να ταυτισθεί με το Θείο Πυρ.

Η ίδια η Υπόστασή του Ενεργεί, όταν μετουσιώνει την ενέργεια σε Φως. Τη ζωική ενέργεια σε Θεία. Την ύπαρξη σε Ανυπαρξία. Το Ένα σε Μηδέν. Η ίδια η Υπόσταση φο­ράει το στεφάνι της Δόξας στην Κορυφή των θόλων της. Το Πάλλευκο Στεφάνι του Φωτός. Της Αρμονίας ροής των Κέντρων του με την Άπειρη Ροή του Παντός. Της Πάλλευκης Αξίας των παλμών του. Μετουσιώνει σε Ενέργεια το Φως και την Ενέργεια σε Άπαν. Μετουσιώνοντας τη Γη σε Ουρανό περνάει το κατώφλι του Θεού. Περνάει το κα­τώφλι του Ανθρώπου.

Το άνοιγμα των Ουρανών του φέρνει το Φως στα Κέν­τρα πλουσιότερο. Φέρνει την Αρμονία της Ροής σε μια άμεση πορεία προς το Άπειρο. Φέρνει τη γεύση του Ουρανού στα μάτια. Φέρνει τον Λόγο σε σημαία και τον Παλμό σε καθοδήγηση. Φέρνει το Ανεκδήλωτο. Και την Εκδή­λωση την επιστρέφει σ’ Αυτό.

Η απουσία των παλμών φθάνει στην Πλήρη Παρουσία. Η απουσία των παλμών και των ήχων φθάνει στην πλήρη Αρμονία τους. Η παρουσία των πάντων στο Ανύπαρκτο, στο προ του υπαρκτού, Ενθεώνει τα πάντα. Τότε ο Άνθρωπος γίνεται Άπειρος, Αιώνιος και Ρέων. ­Ρέων άνευ Αρχής και Τέλους. Άνευ ροής. Άνευ παλμών και ήχων. Άνευ σχέσεων. Οι σχέσεις υφίστανται για να ενώνουν τα μη αυτά. Όταν τα πάντα είναι Αυτό, η σχέση δεν έχει χώρο ενεργείας. Πώς να δέσεις ένα μόριο Πυρός μεταξύ του;

Το Πυρ της Ουσίας κατακαίει κάθε διαφορά. Κάθε διά­σταση. Κάθε «εγώ». Το Πυρ της Ουσίας κατακλύζει τα Σύμπαντα και ορίζει τα πάντα. Το Πυρ το Αυθύπαρκτον, το Ζέον, το εκπέμπον Φως. Το προ του Φωτός υπαρκτόν, και εκτός του Φωτός εκδηλώνον Ουσίαν. Το προ της Ουσίας υπάρχον. Η Ουσία, όντας εκδήλωση, έπεται της ιδέας. Το Πυρ προηγείται της ιδέας. Προηγείται της ­Δημιουργίας και είναι η ίδια η Δημιουργία. Το Πυρ προηγείται απάν­των και είναι το Άπαν.

Το Πυρ ας λούζει το Φως του Ανθρώπου του Ενός, του Απείρου. Το Πυρ ας περάσει εντός του και ας φέρει Γα­λήνη. Η Πύρινη Υπόσταση του Ανθρώπου ας καταυγάσει Φως στους Αιώνες.