Το εκ του Πατρός εκπορευθέν Ομοούσιον Αυτού Ον είναι Ένα. Η Ομοουσιότητά του προς Τον Άπειρον, Τον τα πάντα Πληρούντα και Τον τα πάντα Περιέχοντα, καταδεικνύει την Απειρότητα του Ανθρωπίνου Όντος.
Το Άπειρον Ον δεν είναι δυνατόν να είναι περισσότερο από Ένα. Γιατί, αν ήταν έστω δύο, το κάθε Άπειρον Ον, ως Ομοούσιον του Απείρου Ενός, εμπεριέχει τα πάντα, άρα και το δεύτερο Ον. Όπως ομοίως περιέχει και κάθε Ουσία ή Σκέψη, ή Πράξη, ή Ενέργεια, ή Υπόσταση, ή Πνεύμα, ή Ύλη, ή Ψυχή.
Όλα είναι Έν. Και το Έν είναι όλα. Και όλα συγκλίνουν εις το Έν. Και το Έν περιλαμβάνει όλα. Το Ον, το Ανθρώπινον Ον, είναι Ένα. Ως Λόγος εξεπορεύθη εκ του Πατρός εν Ομοουσιότητι: «…Και ο Θεός εποίησεν Άνθρωπον κατ’ Εικόνα Αυτού και Ομοίωσιν». Ο Δημιουργός συνέλαβε την ιδέα του Ανθρώπου και διά Λόγου προεξέτεινε αυτήν εις εφαρμογήν.
Το Πυρ εδημιουργήθη εκ του Πυρός. Το Πυρ απεχωρίσθη εκ του Πυρός. Το Πυρ είναι πάντα το Πυρ. Το Θείον Πυρ, το Αιώνιον, το Ζωοφόρον Πυρ, εκδηλώθηκε στην ύλη με τη μορφή του ζωικού πυρός. Το Πυρ μορφοποιήθηκε σε φωτιά, στη φωτιά της ζωικής ράβδου, της ευρισκομένης κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης του ανθρώπου. Στον Πύρινο όφι, τον αποκαλούμενο και Κουνταλίνη.
Οι αιώνες της φωτιάς κράτησαν το Πυρ στα σπλάχνα τους. Το Πυρ είναι ο πυρήνας της φωτιάς, η οποία είναι η μορφική του εκδήλωση στην ύλη. Σαν εκδήλωση του Ουρανίου Πυρός, η Κουνταλίνη φέρει τις ιδιότητες της Θείας Ουσίας. Φέρει την Ιδέα της Τελείωσης του Ανθρώπου και τη δυνατότητα επίτευξης ταυτισμού του Θείου Αρχετύπου με την Πνευματική του οντότητα, την εκδηλωμένη στην ύλη.
Το Ουράνιο Πυρ μορφοποιήθηκε σε ζωικό. Το ζωικό πυρ του ανθρώπου, αναγόμενο στην πρωταρχική του κατάσταση καθαρότητας, επαναφέρει τον άνθρωπο στην Αρχέτυπη, Τέλεια μορφή του, διά της Αρμονίας και του Φωτισμού των Κέντρων του.
Το Θείον, το διάφανον Φως, εισρέει από την κορυφή του ανωτάτου Ουρανού του ανθρώπου μέσα στην Υπόστασή του και αναλυόμενο σε Θείες Χρωματικές Ακτίνες διοχετεύεται, μέσω της Κουνταλίνης, στα αντίστοιχα των Θείων Ακτίνων Κέντρα, ανάλογα και με τη Θεία Ενέργεια, για την οποία αποστέλλονται.
Η ανάλυση του Φωτός σε Χρωματικές Ακτίνες εξαρτάται από την καθαρότητα των Ουρανών του. Η διαύγεια του Φωτός, της κάθε Ακτίνας, εξαρτάται από την καθαρότητα του αντίστοιχου Ουρανού του ανθρώπου. Όταν όλοι οι Ουρανοί καθαριστούν, τότε το Θείο Φως θα αναλυθεί σε Απόλυτα διαυγείς Χρωματικές Ακτίνες, οι οποίες θα δονούνται στον παλμό της Θείας Γαλήνης και Αρμονίας του Παντός.
Οι Χρωματικές αυτές Ακτίνες διοχετεύονται διά της Κουνταλίνης, του ομοουσίου, δηλαδή, μορφοποιημένου Θείου Πυρός, στα Θεία Κέντρα του Ανθρώπου. Η καθαρότητα των Ουρανών του ανθρώπου, των σχηματιζομένων Ακτίνων και των Θείων Κέντρων αυτού, εναρμονίζονται μέσα στη Θεία Αρμονία και την Αιώνια Ροή του Παντός.
Μέσα από τα καθαγιασμένα πια Κέντρα, τα απόλυτα εναρμονισμένα με τους Θείους Παλμούς, οι Ακτίνες Φωτός συγκλίνουν και επαναστρεφόμενες από τον άνθρωπο στο Θείο, ξανασχηματίζουν το Διάφανο Θείο Φως, ανάγοντας το ζωικό πυρ σε Αιώνιο και εντάσσοντας ολόκληρη την υπόσταση του ανθρώπου στη Θεία Ροή του Παντός, στη Θεία Γαλήνη.
Το Αρχέγονο Θείο Πυρ, μορφοποιημένο σε ζωικό, εγκατοικεί στον πύρινον όφι του ανθρώπου. Η συνειδητή προσπάθεια κάθαρσης του ανθρώπου τον καθιστά άξιο να δεχθεί τη Χάρη του Θείου Φωτός.
Η Θεία Χάρη, μαζί με την απόλυτα συνειδητή συνέχιση της κάθαρσης, καταξιώνει την Ουσία του Ανθρώπου να αναχθεί στην Αρχέτυπη κατάσταση της Ομοουσιότητάς της με το Θείο Πυρ του Πατρός. Και ο Αείποτε Λαμπαδηφόρος επιστρέφει Νικητής στη Θεία Ιερή Εστία του. Στο Αιώνιο Πυρ του Πατέρα. Στον ΕΝΑΝ. Στο Παν.
Η Ουσία του Θείου Πυρός εμπεριέχει τα πάντα. Η Δύναμη, η Απεραντοσύνη και η Αιωνιότητα δεν είναι το Πυρ. Είναι μέρη αυτού, είναι ιδιότητες αυτού, αλλά όχι το Πυρ. Η Αγάπη, η Αλήθεια και το Έλεος δεν είναι το Πυρ. Είναι προεκτάσεις Αυτού, μονομερείς στην πολυμέρεια, είναι οδοί που οδηγούν στον Πυρήνα, όμως δεν είναι ούτε αυτοί το Πυρ.
Το Πυρ είναι Απέραντο!
Είναι Καταλυτικό!
Είναι Απόλυτο!
Είναι πέρα από τις ιδιότητες, πέρα από τις ικανότητες και τους σκοπούς. Είναι ΑΥΤΟ! Είναι όλα και σε κανένα δεν υφίσταται πλήρες. Η ιδέα του Πυρός είναι Απέραντη.
Μπορεί να συλληφθεί η ιδέα του Πυρός; Ναι! Από τον Έναν, τον Πύρινο Νου.
Και ο Άνθρωπος έχει τον Πύρινο Νου. Ο Άνθρωπος ο Αρχέγονος, ο Αιώνιος, είναι ο ίδιος Δημιούργημα, Εικόνα και Ομοίωση του Πύρινου Νου. Είναι ο ίδιος η Τελείωση των πάντων ως Ομοούσιος του Τέλειου.
Η γνώση του Πυρός είναι η γνώση του Τέλειου, του Ενός, και του Ανθρώπου – του Δημιουργού – το τετελειωμένο δημιούργημα. Το δημιούργημα είναι Έν: ο Άνθρωπος. Πέρα από τις μορφικές του εκδηλώσεις, πέρα από τις επίκτητες γνώσεις, το χρόνο, τον τόπο και το Στερέωμα, το Ον είναι Ένα. «…Τα ως Άνω και κάτω»: Η αντιστοιχία του Στερεώματος στον Άνθρωπο και του Ανθρώπου στον Θεό.
Η Ομοουσιότητα των πάντων: Το Πυρ. Το Πυρ το Αιώνιον. Η Απόλυτη λευκότητα του Φωτός. Η Απόλυτη Γαλήνη. Η Ανυπαρξία της ατομικότητας και η πλήρης παρουσία ανά μόριον Φωτός. Το Έν το Απόλυτον: Το Έν.
Η έλξη που οδηγεί τα φαινομενικώς αυτοτελή όντα στον επανασχηματισμό του Ενός δημιουργήματος, είναι η Αιώνια έλξη. Είναι η ταύτιση που, καλυμμένη με τα πέπλα της απόστασης, του χρόνου και του χώρου, που και αυτά είναι πλασματικά, ως ανύπαρκτα, εκδηλώνεται ως τάση. Αυτή η τάση είναι η γνώση της Ενότητας. Η τάση είναι η επίγνωση της Αλήθειας. Η μεταφορά, δηλαδή, της Αλήθειας στην αίσθηση της εκάστοτε μορφικής εκδήλωσης του όντος. Είναι το βάρος της Αλήθειας, που μπορεί να σηκώσει το κάθε τμήμα του όντος, ανάλογα με το διαμορφωμένο δυναμικό του.
Και ο όρος «δυναμικό» είναι πλασματικός, ως αναφερόμενος σε ικανότητα μέρους του όντος. Γιατί δεν υπάρχει «μέρος του όντος». Το Ον είναι Ένα, Αδιάσπαστο, Ομοούσιο και Απόλυτο. Το Ον είναι Ένα. Και το δυναμικό είναι Ένα: το Θείο. Κάθε άλλη διαβάθμιση είναι πλασματική. Κάθε διαχωρισμός είναι ανύπαρκτος. Κάθε αίσθηση, διάφορος της πλήρους πληρότητας, είναι επίκτητη, υλική και απορριπτέα.
Το Ον είναι Ένα: Το Θείο. Το Ον, ως Θείο, ανακυκλώνει το Φως εντός Του. Είναι το ίδιο Φως. Είναι Αιώνιο, Ανακυκλούμενο και Ρέον. Είναι Απόλυτο. Το Ον είναι Απόλυτο. Και διά της Απολυτότητάς του καλύπτει τα πάντα.
Κάθε του μόριο καλύπτει τα πάντα. Κάθε του μόριο ανακυκλώνει το Φως εντός Του. Εντός του Φωτός του Απόλυτου. Εντός Του. Το κάθε μόριο είναι Απόλυτο, ως Ομοούσιο του Παντός. Η ανακύκλωση του Απόλυτου στο Απόλυτο, του Φωτός στο Φως, του μορίου στο μόριο, του Πυρήνα στην Έλξη.
Ο Πυρήνας και η έλξη: Η Απόλυτη Αρμονία. Ο Πυρήνας του Φωτός και η έλξη του Φωτός: Αρμονία. Η Ομοουσιότητα τείνει σε ταύτιση. «Τείνει», ως προς τη μορφική εκδήλωση, διότι η λέξη «ταύτιση» διατηρεί ως αρχική έννοια τη χωριστικότητα και δέχεται επερχομένη ταυτότητα.
Η Ομοουσιότητα είναι πέραν της ταύτισης. Από την Αρχή του παντός υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει στον αιώνα τον Άπαντα. Η Ομοουσιότητα είναι το Έν. Το μόριο έλκει το μόριο. Το Φως έλκει το Φως, ως Ομοούσιο. Ο Άνθρωπος έλκει τον Άνθρωπο, ως Ομοούσιος. Η γνώση της Ομοουσιότητας, ως υπεράνω της έλξης, περιλαμβάνει αυτήν. Το Φως ενεργοποιεί το κεκαλυμμένο Φως. Το Πυρ ενδυναμώνει το Πυρ. Το Φως ενδυναμώνει τα πάντα, ως εκ του Φωτός απορρέοντα.
Στις αλλεπάλληλες μορφικές εκδηλώσεις του όντος, κάθε έλξη Φωτός είναι σε θέση να ενεργοποιήσει το ενυπάρχον στον Άνθρωπο Φως, ανεξάρτητα από τη μορφική εκδήλωσή του. Η συλλαμβανόμενη πλήρης ιδέα του Φωτός, η μεταφερόμενη στο χώρο και το χρόνο μέσω μιας συγκεκριμένης μορφικής εκδήλωσης του Όντος, ενεργοποιεί το ενυπάρχον Φως στα μόρια του Όντος τα πρόθυμα να ενεργοποιηθούν.
Ως μόρια του Όντος θεωρούνται οι αποκαλούμενες Ανθρώπινες Μονάδες. Αν, δηλαδή, μία Ανθρώπινη Μονάδα, συνειδητά και διά της ελευθέρας αυτής βουλήσεως και των επιλογών αυτής, δυνηθεί να ανανεώσει την άμεση επικοινωνία της με την ιδέα του Απόλυτου Φωτός, ή έστω να εκδηλώσει πολλές επιμέρους ιδιότητες του Φωτός, φθάνοντας σε επίπεδο υψηλής Ουράνιας καθαρότητας, τότε η Χάρις του Φωτός παρέχει πλήρες Φως στην Ανθρώπινη αυτή Μονάδα και δι’ αυτής το διαχέει στον αποκαλούμενο χώρο, με τις εκάστοτε χρονικές και μορφικές εκδηλώσεις της ίδιας Μονάδας. Τότε η Μονάδα αυτή καθίσταται Φως και ως Φως ενεργοποιεί κάθε Ανθρώπινη Μονάδα, η οποία με ελεύθερη βούληση θα επιζητήσει τη Γνώση της Ιδέας του Φωτός.
Η καθεμιά από τις επερχόμενες αυτές Μονάδες καθίσταται Φως και ως Φως ενεργοποιεί τα πάντα. Το καθένα από τα μόρια ενεργοποιεί οποιοδήποτε μόριο, αρκεί να αναλάβει ηθελημένα την υπευθυνότητα του Ενεργοποιού.
Ο εν επιγνώσει αναλαμβάνων την υπεύθυνη θέση του Ενεργοποιού Ψυχοπνευματικών Μονάδων, αυτόματα, με τη Θεία Χάρη, δέχεται Φως ικανό να επιτύχει την ενεργοποίηση όσων Μονάδων αναλάβει.
Το Ον είναι Ένα. Τα μόρια ενεργοποιούνται μεταξύ τους. Το Φως ανακυκλώνεται εντός του. Το Φως ανακυκλώνεται εντός του Φωτός. Το ανθρώπινο Ον είναι Ένα και ως Λόγος Ένας θα επανέλθει στην Πρωταρχική ιδέα του Τέλειου Ανθρώπου, του προϋπάρχοντος εντός του Πύρινου Νου του Θεού.
