Η ροή της Ζωής στον Ουράνιο χώρο γίνεται αισθητή στον γήινο του ανθρώπου χώρο μέσω των Κέντρων ενεργείας του. Εν μέρει η σύνδεση της Ουράνιας κατάστασης με τη γήινη γίνεται μέσω αυτών των Κέντρων. Η φράση «εν μέρει» τίθεται εδώ, γιατί η πραγματική σύνδεση του ανθρώπου με τον Ουρανό έγκειται στο Πνευματικό έδαφος, που ο συνειδητός άνθρωπος θα παραχωρήσει, καλώντας τους Ουρανούς να κυλήσουν μέσα του.
Σαν δεύτερη φάση οι Ουρανοί κυλούν μέσα στον άνθρωπο μέσω των Κέντρων Ενεργείας του. Ή ο άνθρωπος, θέτοντας σε λειτουργία τα Κέντρα Ενεργείας του, εντάσσεται στον Ουράνιο χώρο.
Τα Κέντρα Ενεργείας του ανθρώπου, λοιπόν, λειτουργούν σαν αγωγοί μετάβασης. Είναι αυτονόητο, όμως, πως οι φαρδύτεροι αγωγοί διοχετεύουν περισσότερη ενέργεια στη δική τους κατεύθυνση, αφήνοντας λιγότερη ενέργεια για να διοχετευθεί μέσω των άλλων Κέντρων. Αν όμως οι άλλοι αγωγοί είναι λεπτότεροι ή εντελώς κλειστοί, και ταυτόχρονα η πίεση της ενέργειας είναι ελάχιστη, τότε οι λεπτότεροι αγωγοί θα εξακολουθούν να αδρανούν, ή έστω να λειτουργούν υποτυπωδώς.
Αυτή η σχέση, κατά κανόνα, ισχύει ως εξής: Τα Κατώτερα, τα υλικά Κέντρα υπερλειτουργούν. Απορροφούν ενέργεια, την οποία αφαιρούν από τη συνολική ενέργεια του ατόμου. Τα Ανώτερα Κέντρα υπολειτουργούν ή αδρανούν εντελώς. Ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τον τρόπο να έλξει και να μεταλλάξει ενέργεια. Η ενέργεια που απομένει είναι ελάχιστη. Δεν μπορεί να εκπορθήσει τα κλειστά Κέντρα εκ των έσω.
Αν τώρα προσθέσουμε και το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν να ζητούν βοήθεια εκ των Άνω, τότε έχουμε μία στάσιμη εικόνα ανθρώπου, του οποίου λειτουργούν τα Κατώτερα Κέντρα, και υπολειτουργούν ή είναι κλειστά τα Ανώτερα. Και αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται.
Ο τρόπος με τον οποίο μπορεί ο άνθρωπος να αποτελματωθεί από αυτή την κατάσταση, είναι ο εξής: 1) Να κάνει εξοικονόμηση ενεργείας μειώνοντας τη λειτουργία των αγωγών των Κατώτερων Κέντρων. 2) Να μεταλλάξει την ενέργεια που κέρδισε με αυτό τον τρόπο, σε ενέργεια υψηλότερης ποιότητας. Και 3) να την κατευθύνει διττά, δηλαδή: α) προς τα Ανώτερά του Κέντρα, για να διευρύνει τους αγωγούς, και β) προς τα Άνω, ζητώντας βοήθεια. Η αίτηση βοηθείας θα του φέρει την έλξη Φωτός, που θα διευρύνει και θα φέρει κάθαρση στους υψηλούς αγωγούς.
Η τελική διάνοιξη των Κέντρων γίνεται πάντοτε εκ των Άνω. Ποτέ δεν έρχεται, όμως, χωρίς την απαραίτητη εκ των έσω προετοιμασία. Αν η διάνοιξη επιβαλλόταν εκ των Άνω, ανεξάρτητα από την προετοιμασία και την αίτηση του ανθρώπου, θα ήταν σαν να παραβιαζόταν η Ελευθέρα του Βούληση. Η Ελευθέρα Βούληση κατευθύνει τις νυν υπάρχουσες δυνάμεις του ανθρώπου. Αυτές, βέβαια, δεν είναι αρκετές για να διανοίξουν τα Κέντρα ενεργείας του. Όμως διά της Ελευθέρας Βουλήσεως εκδηλώνονται οι επιλογές.
Οι σωστές επιλογές εντάσσουν τον άνθρωπο στους ευεργετικούς Θείους Νόμους. Πολύ περισσότερο όταν ζητήσει πρόσθετη βοήθεια. Τότε η Θεία Αρχή αφυπνίζει τον Θείο Σπινθήρα, που ο άνθρωπος φέρει μέσα του, κι Εκείνος ενεργεί. Ενεργεί γνωρίζοντας, έχοντας Θεία Γνώση του τρόπου ενέργειας. Ζητά αυτά, που πρώτα χρειάζεται. Ζητά τα βοηθήματα. Τον τρόπο που θα έλξει Φως και θα το μετατρέψει σε Ενέργεια. Τον τρόπο που θα ολοκληρωθεί και θα αρχίσει να ενεργεί.
Και τότε από το ύψος του Λόγου ενεργεί. Ο Λόγος δημιουργεί καταστάσεις και πραγματοποιεί τα αιτήματα. Ο Λόγος, γνώστης της Αλήθειας, ενεργεί ανεμπόδιστα, αφού για να δημιουργηθεί, του έχει ήδη δοθεί η απόλυτη ελευθερία από τυχόν διανοιακά δεσμά. Ο Λόγος διευρύνει τα Ανώτερα Κέντρα έλκοντας Φως και διοχετεύοντάς το σ’ αυτά.
Ο ίδιος ο άνθρωπος, με τις δικές του επιλογές, γίνεται Λόγος. Γίνεται Θεός και φέρνει τους Ουρανούς μέσα του. Φέρνει το «Είναι» του, μέσα από τα Κέντρα Ενεργείας, να ενταχθεί στην Ουράνια κατάσταση.
Φέρνει, τέλος, τον Θείο Εαυτό του να ταυτισθεί με τον Έναν, τον μοναδικό Θεό.
