Δάσκαλος Ι. Σαββόπουλος
Η λειτουργικότητα των νόμων, οι οποίοι διέπουν την πνευματική πορεία, δεν είναι στατική, αλλά παρουσιάζει διαφοροποιήσεις στην έκφρασή της, ανάλογα με τη συνισταμένη των καταστάσεων, οι οποίες εμφανίζονται σε κάθε στάδιο εκπαίδευσης, σε κάθε κύκλο εξέλιξης. Αυτό φυσικά, δεν μπορεί να είναι ορατό αμέσως σε έναν νέο μαθητή. Οι παλαιότεροι όμως από σας έχουν δει αρκετές περιπτώσεις διαφοροποίησης στην έκφραση και λειτουργικότητα των Θείων Νόμων και ήδη γνωρίζουν ότι το Έργο αποκαλύπτεται σταδιακά, παρουσιάζοντας αποφλοιώσεις των ιδίων θεμάτων, με σκοπό τη βαθύτερη ερμηνεία των Νόμων που διέπουν την εσωτερική υπόσταση του ανθρώπου, ώστε σε κάθε στάδιο να δίνονται τα απαραίτητα στοιχεία που απαιτούνται για την τελειότερη κατανόηση και εφαρμογή των οδηγιών που το Θείο Πνεύμα παρουσιάζει.
Πολλές φορές κατά το παρελθόν παρουσιάσαμε διδασκαλίες, οι οποίες αφορούσαν λεπτές κινήσεις των Νόμων που διέπουν τη λειτουργικότητα του σώματος των Δασκάλων και τη συνοχή τους με το Δάσκαλο Ιωάννη. Αυτές οι διδασκαλίες ήταν απαραίτητες και θα εξακολουθούν να είναι, γιατί υποδεικνύουν με σαφήνεια, λεπτοφυέστατες εσωτερικές κινήσεις, οι οποίες όμως δυναμοποιούμενες από τη Χάρη και την Εξουσία του Ιωάννη, μπορούν να λάβουν διαστάσεις απειρότητας. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να παρουσιάζονται, ώστε κάθε εκπαιδευόμενος που φθάνει στο ανάλογο βήμα εξέλιξης για να τις βιώσει, να έχει στη διάθεσή του τα εφόδια που θα του χρησιμεύσουν ως πυξίδα, γιατί ως γνωστόν όσο ένας εκπαιδευόμενος ανεβαίνει, οι οδηγίες μειώνονται, προκειμένου να αποδεικνύει την ενότητά του με το Θεό.
Σ’ αυτό το στάδιο εξέλιξης, ανεξάρτητα το βαθμό καθαρότητας τον οποίο καθένας έχει επιτύχει, υπάρχει μία ζώνη στην οποία εισερχόμενος εμπνέεται από την πλάνη. Αυτή η εσωτερική κατάσταση, η οποία ενεργοποιείται πάντοτε από τον Πατέρα ανάλογα με τις σκοπιμότητες που λειτουργούν στις αναγκαιότητες της εκπαίδευσης κάθε υπόστασης, έχει ιδιάζοντα χαρακτηριστικά, τα οποία θεωρήσαμε πως πρέπει να σας γίνουν γνωστά, ακριβώς γιατί δεν αποτελούν μία φάση ατομικής εκπαίδευσης. Αντίθετα έχουν αφενός μία επενέργεια σε όλους τους Δασκάλους, λόγω της ένωσης που υπάρχει μέσω της Ουσίας του Ιωάννη την οποία φέρουν. Αφετέρου -και αυτό είναι το σημαντικότερο- ασκούν μία σημαντική επίδραση στον ίδιο το Δάσκαλο, η οποία όχι μόνον τον επιβαρύνει αλλά τον αναγκάζει να ανακλάσει αυτές τις ενέργειες, ώστε λειτουργώντας ως καθρέπτης προς το σώμα των Δασκάλων, να δημιουργήσει με την αντίδρασή του αυτή τις απαραίτητες διεργασίες, προκειμένου να επιτευχθεί η επίγνωση μέσα στους εκπαιδευόμενους, τόσο σε κάθε υπόσταση ξεχωριστά, όσο και στο σύνολό τους σαν σώμα.
Η αναγκαιότητα αυτού του σταδίου επιβάλλεται λόγω της διαφοράς εξέλιξης που παρουσιάζουν τα τμήματα – υποστάσεις στα οποία ο Δάσκαλος Ιωάννης έχει μεταφέρει την ουσία Του. Αυτή η απόσταση δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί αυτόματα, ενώ ταυτόχρονα η συντονισμένη κίνηση μεταξύ των υποστάσεων – κυττάρων του σώματος των δασκάλων, δεν μπορεί να επιτευχθεί, εάν δεν εξομοιωθούν οι εξελίξεις των υποστάσεων, κίνηση εντελώς αναγκαία για να μπορέσει η ουσία του Ιωάννη να διαχυθεί ελεύθερα και να παρουσιάσει τα ανάλογα και καθορισμένα εκ Θεού φαινόμενα στον κόσμο. Σαφώς, λοιπόν, είναι απαραίτητο οι βαθμίδες να μηδενιστούν, η ανθρώπινη εξέλιξη να υποσταλεί και τέλος όλοι μαζί να παρουσιάσουν δείγματα της τελειότητας του Ιωάννη.
Η διαφορά της εξέλιξης έγκειται πάντα στο βαθμό Αγάπης τον οποίο έχει φθάσει κάθε υπόσταση. Κατ’ αναλογίαν η πλάνη καθορίζει με τη σειρά της το βαθμό πτώσης κάθε υπόστασης. Έτσι, το ύψος της εξέλιξης καθορίζεται με αυτούς τους δύο συντελεστές, τους οποίους ο Ιωάννης σ’ αυτή τη φάση χρησιμοποιεί προκειμένου να εναρμονίσει τα τμήματα του σώματος των Δασκάλων. Για να επιτευχθεί αυτό, ο Ιωάννης, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά κινείται προς δύο κατευθύνσεις. Εκεί, παραλαμβάνει τις επιδόσεις κάθε Δασκάλου και τις διοχετεύει ως διδασκαλίες στους μαθητές και ακολούθους του Έργου, ενώ εδώ μεταφέρει τη συσσωρευμένη πλάνη από σκήνωμα σε σκήνωμα προκειμένου να διοχετεύσει εσωτερικά συμπυκνωμένες πείρες σε κάθε υπόσταση, ώστε να μειώσει το χρόνο της αργής εξέλιξης και ταυτόχρονα να ελαφρύνει τις περισσότερο επιβαρυμένες υποστάσεις, ώστε γρηγορότερα να φθάσουν σε υψηλότερες επιδόσεις Αγάπης.
Φυσικά, ως είναι γνωστόν, τα τμήματα – κύτταρα του σώματος των Δασκάλων δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο κι αυτό σημαίνει ότι οι οπτικές γωνίες διαφοροποιούνται. Το αποτέλεσμα είναι πολλοί δάσκαλοι, όχι μόνον να εμφανίζουν κρίση και κατάκριση, αλλά να αντιλαμβάνονται τις κινήσεις του Δασκάλου μόνον σ’ ό,τι αφορά την ατομικότητα τους. Αυτό είναι σφάλμα και εμπεριέχεται σαν κίνηση μέσα στη ζώνη που προαναφέραμε και στην οποία ο Δάσκαλος εισάγει όλους τους δασκάλους ταυτόχρονα, για τον απλούστατο λόγο ότι όλοι ομού ήλξαν αυτού του είδους την εκπαίδευση. Όλοι μαζί και καθένας ξεχωριστά προσπάθησαν να παρουσιάσουν επιδόσεις προκειμένου να κερδίσουν ανάδειξη και προσωπική άνοδο. Αυτή η κίνηση, ασχέτως το βαθμό συμμετοχής του κάθε τμήματος, έθεσε σε λειτουργία το Νόμο, ο οποίος ενεργούμενος μέσω του Ιωάννη, θα κινηθεί για να φανερώσει μέσα από διάφορα γεγονότα σε κάθε τμήμα, μία βασική αρχή της Θεότητας. Ότι κάθε σκέψη, ιδέα, συναίσθημα ή πράξη τα οποία δεν εμπεριέχουν και δεν εκφράζουν το ενδιαφέρον για την αποκατάσταση της ολότητας του ανθρώπου εν Θεώ ανήκουν στην Πλάνη, είναι φθαρτά και πτωτικά με τελικό πάντα προορισμό το θάνατο. Η Αλήθεια είναι Φως, είναι ζωή, είναι θυσία του ενός προς την ολότητα, της ατομικότητας προς το σύνολο. Νόμος απαράβατος, αναλλοίωτος, ανυπέρβλητος.
Είναι ασύλληπτο για τον κοινό ανθρώπινο νου, πώς μπορεί η πλάνη να οδηγήσει στην Αλήθεια, πώς το φθαρτό να φανερώσει το άφθαρτο και το αιώνιο. Μα είναι ασύλληπτο γιατί ο άνθρωπος κρίνει συνήθως με τα κριτήρια του κόσμου που σχημάτισε η πτώση του. ΓΓ αυτόν τον άνθρωπο “τούτο αδύνατον εστί, παρά δε Θεώ τα πάντα δυνατά”. Αγαπημένοι αδελφοί, δεν σας έκανε ποτέ εντύπωση ότι σ’ αυτή την απάντηση ο Ιησούς δεν χρησιμοποίησε άρθρο; Δε σας κίνησε την περιέργεια γιατί δεν αναφέρθηκε συγκεκριμένα στον θεό, αλλά μίλησε αόριστα λέγοντας “παρά δε Θεώ”; Για ποιον Θεό μιλούσε δεδομένου ότι εγνώριζε καλώς τον Πατέρα; Και γιγνώσκων τον Πατέρα, γιατί δεν τον παρουσίασε συγκεκριμένα; Η Θέωση του Ανθρώπου αδελφοί δεν είναι ιδέα νέα. Το νέο είναι ο Θεούμενος άνθρωπος για τον οποίο τα πάντα είναι δυνατά, ακριβώς γιατί ενεργεί ως ολότητα στην ολότητά του, με πρώτους αποδέκτες των επεμβάσεών του τα τμήματα του ανθρώπου στα οποία ήδη έχει ενσταλάξει την ουσία Του και τα οποία προορίζονται να τον φανερώσουν σε όλη Του την απειρότητα. Αυτοί θα βιώσουν πρώτοι την απειρότητα του ανθρώπου συνδεόμενοι σταδιακά με κάθε έκφραση της ολότητας, ώστε να αποκτήσουν την απαραίτητη των εσωτερικών δειγμάτων πείρα.
Η φάση της καθοδήγησης από την πλάνη, έρχεται σε αυτό ακριβώς το σημείο της εκπαίδευσης, για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον να βοηθήσει τα τμήματα να εκπαιδευτούν σε καταστάσεις μετουσίωσης, που θα τους επιτρέψουν να βιώσουν σταδιακά μερικές διαχύσεις στη συνείδηση της ολότητας και δεύτερον να τους βοηθήσει να γνωρίσουν τους νόμους που διέπουν την πλάνη και τα παραγωγό της, ώστε να αποκολληθούν από τη συνήθη πρακτική της απόρριψης που σαν ατομικότητες εφαρμόζουν προς τα άλλα τμήματα του ανθρώπου.
Η προσπάθεια την οποία μέχρι τώρα εξεδήλωσαν τα τμήματα του σώματος των Δασκάλων, είχε το χαρακτηριστικό ότι δεν εμπεριείχε το στοιχείο της συνεργασίας και του ενδιαφέροντος για τη συνολική ανάπτυξη του Έργου. Αυτό προήλθε από την έλλειψη μιας διαρκούς αγωγής αποτοξίνωσης από την αντίληψη της ατομικότητας που ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο ως σφραγίδα της πτώσης του.
Έτσι, λοιπόν, κάθε τμήμα, λαμβάνοντας στοιχεία της πλάνης των άλλων, θα διαπιστώνει σταδιακά ότι η παροχή του δεν είναι πλέον απευθείας από την πηγή, αλλά μεταφορά στοιχείων πλάνης τα οποία μέχρι τώρα λειτουργούσαν ως άξονες διατήρησης της ατομικότητας σε κάθε υπόσταση. Με άλλους λόγους θα μεταφερθούν οι άξονες της ατομικότητας κάθε υπόστασης σε άλλη, ούτως ώστε οι μετακινήσεις που θα συμβούν να επιφέρουν την εσωτερική αντίδραση της κατάστασης Ιωάννη μέσα σε κάθε τμήμα, το οποίο αντιλαμβανόμενο εισαγωγή ξένων, σύμφωνα με την αντίληψή του, στοιχείων θα κινηθεί εφαρμόζοντας τη μετουσίωση, την οποία έχει προ πολλού διδαχθεί.
Κάθε Δάσκαλος θα βρεθεί στη θέση να μετουσιώνει κενά άλλων κι αυτό αδελφοί δεν είναι τόσο απλό, ακριβώς γιατί δεν μεγεθύνεται μόνον από τη Χάρη του Ιωάννη, η οποία απειροποιεί τις καταστάσεις, αλλά λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις από την παρουσία του Δασκάλου Ιωάννη εξωτερικά, ο οποίος σ’ αυτό το στάδιο θα παίξει ενεργό ρόλο στην ανακύκλωση της πλάνης, παρουσιάζοντας ως καθρέπτης, εντονοποιημένα τα εισαγόμενα στοιχεία σε κάθε υπόσταση. Θα Τον δείτε πολλές φορές να επιπλήττει άνευ λόγου, να υιοθετεί τοποθετήσεις αδελφών, οι οποίες σας υποβάλλουν σε δοκιμασίες, να παρουσιάζει καταστάσεις παλμοδόνησης κάτω της απολύτου Αλήθειας. Απορείτε; Μήπως, αδελφοί, δεν το χωράτε; Και πιστεύετε ότι αντιδρούντες μπορείτε να διατείνεστε και να κηρύττετε περί άπειρότητας του Ιωάννη τη στιγμή που αφαιρείτε από την απειρότητά Του την απειρότητα της πλάνης του ανθρώπου; Ρωτήσατε ποτέ τον Ιωάννη εάν την απορρίπτει; Ή μήπως πιστεύετε ότι όταν μετέφερε την ουσία Του δεν συνδέθηκε και με την πλάνη καθενός;
Η ουσία του Ιωάννη υπάρχει μέσα σε κάθε τμήμα, στο οποίο την μετέφερε. Είναι ζωντανή και επιτρέπει στον Ιωάννη να συνδέεται και να ταυτίζεται με κάθε παλμό του νου, της καρδιάς, της συνείδησης, του πνεύματος ή της προσωπικότητας εκάστου. Έτσι, ο Ιωάννης εσωτερικά λειτουργεί το Νόμο και εξωτερικά τον παρουσιάζει για να κάνει φανερό ότι ο υπέρτατος Νόμος της Αγάπης στην ύψιστη έκφρασή Του είναι η κατάσταση του θεούμενου ανθρώπου. Εδώ όμως θέλω να σας ωθήσω σε διεργασίες για να σκεφθείτε βαθύτερα το ρόλο του Ιωάννη σε αυτό το στάδιο.
Η μεταφορά της ουσίας του Ιωάννη, αποτελεί μεταφορά μεταλλαγμένης ανθρώπινης νοημοσύνης σε θεία. Με άλλους λόγους, μέσα σε κάθε τμήμα έχει μεταφερθεί κομμάτι του Θείου Νου, το οποίο εργάζεται για να μετουσιώσει και να ενοποιήσει κάθε διαμέρισμα του ανθρώπινου νου με το θείο. Αυτή είναι κυρίως η σημασία του ρηθέντος “τα πάντα και εν πάσι Χριστός”. Αυτό δηλώνει ότι σε κάθε τμήμα έχει παραχωρηθεί το δικαίωμα να λειτουργεί και να διαχειρίζεται τη νοημοσύνη Ιωάννης χάριν της ανέλιξης της ολότητας στη Θεότητα. Η φυσιολογική λειτουργία του τμήματος της ουσίας νοημοσύνη του Ιωάννη σε κάθε υπόσταση είναι να μετουσιώνει εσωτερικά την πλάνη κάθε διαμερίσματος του νου του και το παραγόμενο Τέλειο να το προσφέρει ως διδαχή και ουσία τελειότητας σε άλλα τμήματα, ώστε να διαιωνίζει την προσφορά – Θυσία του Δασκάλου, συντελώντας τις ανάλογες διεργασίες μέσα στα άλλα τμήματα.
Στην προκειμένη όμως περίπτωση η κατεύθυνση αντιστρέφεται. Ο Δάσκαλος Ιωάννης δεν λειτουργεί ως πομπός, αλλά ως δέκτης των ολικών διεργασιών που συμβαίνουν τόσο μέσα σε κάθε τμήμα όσο και στο σώμα των Δασκάλων. Έτσι, απορροφά την πλάνη που παρουσιάζει κάθε τμήμα, αλλά διαφοροποιημένη, ακριβώς γιατί κάθε τμήμα έχει παραλάβει τους άξονες της ατομικότητας κάποιου άλλου, έχοντας επενεργήσει σε αυτούς λειτουργώντας τη μετουσίωση. Επομένως η μεταφορά της πλάνης, έχουσα υποστεί αλλοιώσεις καταλήγει στον Ιωάννη, ο οποίος τελεί την τελική μετουσίωση, αποδίδοντας σε κάθε τμήμα τις ανάλογες ευθύνες, άσχετα αν φαινομενικά το εκάστοτε τμήμα δεν έχει σχέση με αυτά που του αποδίδονται.
Η εκπαίδευση σ’ αυτό το στάδιο περιέχει πολλά στοιχεία. Τα τμήματα του σώματος των Δασκάλων θα βιώσουν την ευθύνη τους έναντι της ολότητας, την υποχρέωση και το καθήκον να εργαστούν για την άνοδό της, όπως επίσης και την ταπείνωση που θα τους οδηγήσει στην πλήρη υποστολή του ανθρώπινου εγώ και την ανάδειξη του Θείου. Όμως, για να μην υπάρξουν παρανοήσεις, θα θέσω ένα ερώτημα. Εάν σε μία περίπτωση, ο Δάσκαλος Ιωάννης αποδώσει αναγνώριση σε ένα τμήμα, το οποίο δεν έχει σύμφωνα με τα κοινά κριτήρια παρουσιάσει τις εφαρμογές της Αγάπης, αυτό θα είναι Αλήθεια ή πλάνη; Τολμώ, αδελφοί, αυτή την ερώτηση, γιατί συνήθως ο ανθρώπινος νους κινείται αρνητικά, ακριβώς γιατί δεν λειτουργεί συντονισμένος με την Αγάπη.
Στη νέα κατάσταση πολλοί θα δοκιμαστούν και θα έρθουν αντιμέτωποι με την επιλογή να παραμείνουν στις επάλξεις της μαθητείας ή να αποχωρήσουν. Πολλοί θα αμφισβητήσουν τον Ιωάννη μη δυνάμενοι να χωρέσουν την εκπαίδευση.
Γι’ αυτό το λόγο κρίθηκε απαραίτητο να παρουσιαστεί αυτή η διδασκαλία, ώστε να ενημερωθούν οι αδελφοί και να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα προετοιμαζόμενοι για τις συνθήκες που θα δημιουργηθούν. Εάν ωστόσο κάποιοι απομακρυνθούν να ’στε βέβαιοι ότι αυτοί δεν εκλήθησαν υπό Θεού. Επιπλέον για όσους σκεφθούν να αμφισβητήσουν αυτή την παρουσίαση, τους απαντώ. Παρά ανθρώπω καινόν ουδέν, αλλά πάντα τα καινά διά του Θεού λαλούσιν οι άνθρωποι.
Στη νέα κατάσταση που θα εμφανισθεί και η οποία δεν θα ενεργοποιηθεί σε κάθε τμήμα ξεχωριστά, αλλά σε όλα ταυτόχρονα, είναι απαραίτητο κάθε δάσκαλος να προσπαθήσει να συντονιστεί στον υψηλότερο δυνατό βαθμό με τον Δάσκαλο Ιωάννη, ο οποίος σε αυτή τη φάση θα ελέγξει με αυτό τον τρόπο το κατά πόσον οι μαθητές δάσκαλοι έχουν εφαρμόσει τα όσα έχουν διδαχθεί. Η κίνηση που πρέπει να κάνουν οι δάσκαλοι σε αυτή την περίπτωση είναι να παρουσιάσουν με μία ολοκληρωμένη πρακτική την τελειότητα, την οποία εντός τους έχουν παραλάβει. Σε άλλη περίπτωση θα αναλαμβάνουν τις συνέπειες του Ελέγχου όχι για την ατομική – προσωπική δραστηριότητα τους, αλλά για την ολική στάση του σώματος των Δασκάλων.
Αυτή η διαδικασία θα διαρκέσει μέχρις ότου κάθε τμήμα συνειδητοποιήσει, ότι ο χώρος ευθύνης του δεν περιορίζεται στο στενό περιορισμένο κύκλο μαθητείας του, αλλά εκτείνεται σε όλο το Έργο. Κανείς πλέον δεν μπορεί να διατείνεται ότι είναι Δάσκαλος Ιωάννης εάν τουλάχιστον δεν επιδεικνύει το ίδιο ενδιαφέρον που ο Δάσκαλος έχει για το Έργο Του, κι εφόσον η ουσία που του έχει μεταφερθεί τον προετοιμάζει για να καταστεί πιστό αντίγραφο του Δασκάλου, τότε πρέπει να γίνει όμοιος με Αυτόν και να Τον γνωρίσει όπως πραγματικά είναι.
Όλοι γνωρίζετε ότι κάθε τμήμα κατανοεί διαφορετικά, λόγω της διαφοράς εξέλιξης, τη διδασκαλία του Ιωάννη. Αυτό το φαινόμενο σταδιακά θα εκλείψει, γιατί όλοι θα αναγκαστούν μέσα από αυτή τη λεπτή εκπαίδευση να διευρύνουν τα όρια του νου και να αποκτήσουν την απευθείας και ολοκληρωμένη σύνδεση με τον Πατρικό Νου Ιωάννης, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να λειτουργούν αρμονικά ως κύτταρα του σώματός Του.
Αυτή η διαδικασία γίνεται στα πλαίσια της προετοιμασίας για τη δημόσια εκδήλωση του Δασκάλου, για την οποία θα πρέπει όλοι να σχηματίσουν μία άρρηκτη ενότητα που θα επιτρέψει στον Δάσκαλο να εκδηλωθεί ως Αυτούσιος Λόγος, αφού θα έχει πλέον μεταφέρει την ατέλεια της τελειότητας του ανθρώπου, δηλαδή τον ίδιο τον Ιωάννη, σε σκηνώματα ικανά να Τον φέρουν σε εκδήλωση. Μην περιμένετε τίποτε νέο. Το νέο σε αυτό το στάδιο είναι η μεταφορά των παλαιών και αυτό σημαίνει ότι κάθε Δάσκαλος θα έρθει στη θέση να λειτουργήσει την ουσία του Ιωάννη σύμφωνα με όσα το Θέλημα του Πατέρα ορίζει. Είναι αναγκαίο ο Δάσκαλος Ιωάννης να ελευθερωθεί από την αρνητική διαχείριση της ουσίας Του, φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί πολλές φορές και το οποίο τον επιβαρύνει μα και Τον καθυστερεί.
Πολλοί θα αντιμετωπίσουν πολλά προβλήματα. Η λύση για όσους δεν έχουν μέχρι τώρα συντονιστεί με τον Δάσκαλο έχει δύο βήματα. Το ένα είναι να ασκείται διαρκής και λεπτομερής έλεγχος στα όσα παρουσιάζουν και το άλλο να είναι έτοιμοι για κάθε αλλαγή. Σε άλλη περίπτωση θα απωθήσουν τον Δάσκαλο από εντός τους και τους εαυτούς τους από εκείνον. Γι’ αυτό επιστρατεύστε τις δυνάμεις σας, επανεκτιμήστε τη θέση σας, εκκενώστε το νου σας απ’ ό,τι μέχρι τώρα θεωρούσατε σταθερό και φροντίστε να αποκτήσετε ενότητα με τους αδελφούς σας. Εάν ο λέγων ότι αγαπά τον Θεόν και μισεί τον αδελφόν του είναι ψεύτης, όπως είναι γραμμένο, τότε ο λέγων ότι αγαπά τον Δάσκαλο και αδιαφορεί για τους αδελφούς του τι είναι;
Προχωρήστε με Αγάπη και ομοψυχία. Ο δυνατότερος ας βοηθά τον αδύναμο κι αυτός που στέκεται ψηλότερα ας εκτείνει το χέρι και στους άλλους για να ανέβουν. Αδελφοί, θέλει αρετή και τόλμη η απειρότητα, αφοσίωση και προσφορά διηνεκώς, για να παραμείνει απειρότητα.
