Ε. Μάτσα
Αγαπημένε εαυτέ, θα σου μιλήσω για ένα θέμα το οποίο αποτελεί ένα πολύ βασικό στοιχείο της ζωής και της εξέλιξής σου. Για ένα θέμα καίριο, που μέσα στην κοινωνία την οποία ζεις και αναπτύσσεσαι, είναι η καθημερινότητα μέσα στην οποία σκέφτεσαι, αντιλαμβάνεσαι, κινείσαι και ενεργείς. Σου παρουσιάζω το θέμα των πολιτικών κομμάτων στην εποχή που εξελίσσεσαι και τον τρόπο σκέψης και κίνησής τους. Ακόμη την επιρροή την οποία ασκούν στη νεολαία μα και τα συμφέροντα που τα πολιτικά κόμματα εξυπηρετούν.
Και στο παρουσιάζω το θέμα αυτό, όχι για να σου κάνω μια ανάλυση στο τι είναι πολιτική και κόμματα, αλλά για να σε εισάγω περισσότερο στην ουσία, την οποία εξυπηρετεί η πολιτική μέσα στον εαυτό σου και κατ’ επέκταση στο σύνολο της ανθρωπότητας.
Η ανάγκη του ανθρώπου για εξέλιξη, η αναγκαιότητά του ν αποκολληθεί από κατεστημένα ιδεών που δεσμεύουν την ουσία του, με φέρνει στη θέση να σου αποσαφηνίσω με διαύγεια και ορθή αντίληψη τις καταστάσεις, τον τρόπο σκέψης και ενέργειας, ώστε αντιλαμβανόμενος την πλήρη και αληθινή πλευρά των όσων συμβαίνουν στη ζωή σου, να μπορέσεις μετέπειτα με την ελεύθερη κρίση και επιλογή σου, να δεις βαθύτερα τις αιτίες που κρύβονται πίσω από κάθε φαινόμενο ή γεγονός, το οποίο λαμβάνει χώρα στη ζωή σου.
Κι ας ξεκινήσουμε μαζί την ενδοσκόπηση μέσα στο θέμα αυτό που διέπει καθ’ ολοκληρίαν τη ζωή σου, και λέω καθ’ ολοκληρίαν γιατί η πολιτική έχει γίνει ένας τρόπος ζωής, σκέψης, επιβίωσης και πραγματικά για τα κοινά του τόπου του και αγωνίζεται με τους συνανθρώπους του για την εξέλιξη, την αναβάθμιση και τη σωστή συμβίωση του συνόλου του ανθρώπου.
Η πολιτική μέσα στην κοινωνία ξεκίνησε σαν ιδεολογία, την οποία ενστερνίστηκε ο άνθρωπος από τότε που άρχισε να ζει κατά ομάδες, σχηματίζοντας τις πρώτες κοινωνίες των ανθρώπων. Θέλησε, λοιπόν, να οργανώσει τη ζωή του για να έχει καλύτερη ποιότητα ζωής, περισσότερο ανεπτυγμένο βιοτικό, μορφωτικό, πνευματικό επίπεδο, ελευθερία και αξιοκρατία.
Τα πολιτικά κόμματα, πρέσβευαν το καθένα κάποιες ιδέες που σκοπό είχαν να προσφέρουν στον πολίτη της κοινωνίας νέους τρόπους επίλυσης των προβλημάτων τους και κάλυψης των αναγκών και των συμφερόντων που υπήρχαν στις μερίδες των ανθρώπων που αποτελούν την κοινωνία.
Η πολιτική, μέσω των πολιτικών κομμάτων με κάποια δυνατά ανά τις εποχές πνεύματα, που προπορεύονταν στη σύλληψη υψηλών ιδεών και ιδανικών για οργάνωση, αναπροσαρμογή, εξέλιξη και δράση, έδωσε ένα δυναμικό χαρακτήρα στη ζωή του απλού πολίτη, δίνοντας του τη δυνατότητα να εκδηλωθεί, V αγωνισθεί κι αυτός με τη σειρά του για την επικράτηση των ιδεών, ιδανικών και αξιών που τον αντιπροσωπεύουν και που τα προπορευόμενα πνεύματα των ιθυνόντων, του προσέφεραν μέσω της ιδεολογίας των πολιτικών κομμάτων και παρατάξεων. Και μέσα απ’ αυτή τη μικρή εισαγωγή κατανοούμε, πως η πολιτική γίνεται ένας τρόπος ζωής και εκδήλωσης του ανθρώπου, για τα κοινά που απασχολούν τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του.
Κάθε πολιτικό κόμμα ή παράταξη ή ομάδα, αντιπροσωπεύει κι έναν τρόπο σκέψης και κίνησης, μέσα από τον οποίο εκδηλώνεται και παρουσιάζει την ιδεολογία του στον κάθε πολίτη ωθώντας τη συνείδησή του στο να επιλέξει εκείνη την ομάδα, η οποία ανταποκρίνεται στην αντίληψη την οποία έχει για την ανάπτυξη, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ίση κατανομή αγαθών και τη συμβίωση.
Σκοπός της ανάλυσής μας δεν είναι ν’ αναλύσουμε την ιδεολογία του κάθε κόμματος ή ομάδας χωριστά, γιατί όλοι έχουμε ζήσει, έχουμε μελετήσει, το τι εκπροσωπεί και παρουσιάζει το κάθε πολιτικό κόμμα και γνωρίζουμε για τα πολιτικά κινήματα ανά τις εποχές κι έχουμε λάβει όλα μας μια γενική ιδέα για το τι αντιπροσωπεύει το καθένα.
Αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει, κι εκεί παρακαλώ ας συγκεντρωθεί ολόκληρη η προσοχή σας, είναι οι σκοπιμότητες που εξυπηρετούν τα πολιτικά κόμματα πίσω από την ιδεολογία τους και την πρακτική της εφαρμογή στη σημερινή κοινωνία και τι εξυπηρετεί η εισχώρησή τους μέσα στη νεολαία.
Και αναφέροντας τη λέξη νεολαία, ας ανακαλέσουμε στη μνήμη μας την πλευρά εκείνη του εαυτού μας, που εισχωρεί μέσα στην πληθώρα των αντιλήψεων και ιδεών που παρουσιάζονται μέσα από συνθήματα γεμάτα δύναμη, αυθορμητισμό και υποσχέσεις, κι ας βρούμε το νέο εκείνο της εποχής μας που το είναι του διψά για ιδανικά, που προσπαθεί να ενστερνισθεί ιδέες και αντιλήψεις, για να αγωνισθεί γι’ αυτές, όπως υπέρ της ανάπτυξης και ισορροπίας.
Ας μην περιοριστούμε όμως μόνο στη δική μας νεανική περίοδο, κι ας ρίξουμε ένα βαθύτερο βλέμμα στο σύνολο της νεολαίας της εποχής μας. Μιας νεολαίας που ξεκινά την πορεία της προσπαθώντας να γνωρίσει τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει και εκδηλώνεται και μέσα από τη δίψα του για ειρήνη, αγάπη και άλλα ύψιστα ιδανικά που του υπόσχονται τα πολιτικά κόμματα, οργανώνεται πλαισιώνοντας την εκάστοτε ιδεολογία, χωρίς να γνωρίζει τις συνέπειες και τις βαθύτερες κινήσεις των εκπροσώπων των κομμάτων. Αλλά ο αυθορμητισμός της δίψας τους και η παρασυρόμενη εύπλαστη ακόμη ψυχή τους, τους περιορίζει μέσα σ’ ένα κατεστημένο κίνησης και σκέψης, μέσα απ’ τους εκπροσώπους των παρατάξεων, που σκέφτονται γι’ αυτούς και που τους προσφέρουν αυτοί οι ηγέτες των ιδεών, οι οποίοι προσπαθούν, να τους φανατίσουν με συνθήματα και τυμπανοκρουσίες πείθοντάς τους με τον τρόπο αυτό για το αληθές της πορείας που οδεύουν.
Όμως πόση αλήθεια κρύβεται πίσω από τα συνθήματα, πόση αλήθεια κρύβεται πίσω από τις υποσχέσεις της υλοποίησης των ιδεών των διαφόρων παρατάξεων; Γιατί ο νέος άνθρωπος ακολουθώντας τις ιδέες μιας παράταξης κι ενός κινήματος, ξαφνικά αλλάζει πορεία προς κάποια άλλη ιδεολογία κι ύστερα ίσως σε κάποια άλλη;
Ας εισχωρήσουμε λίγο βαθύτερα στην ψυχοσύνθεση και ιδεολογία του νέου σήμερα, που αντί για χαμόγελο στο πρόσωπό του αντικρύζουμε την απογοήτευση, την αδιαφορία, έπειτα την αγανάκτηση, ή τη σκληρότητα και τα διάφορα άλλα στάδια, των ναρκωτικών, της κλοπής, των εγκλημάτων και των εκδηλώσεων που μόλις ακούμε και βλέπουμε, στρέφουμε το κεφάλι αλλού. Το νέο άνθρωπο της εποχής μας, που το δυναμικό του εξασθενεί λίγο λίγο, βλέποντας τα πάντα γύρω του να γκρεμίζονται, τις αξίες να έχουν φθαρεί, τα συστήματα και τα προγράμματα της Πολιτείας να μην εφαρμόζονται και γενικά η εικόνα της κοινωνίας μπροστά του να βρίσκεται σε αναταραχή. Το νέο άνθρωπο που ζητά να σταθεί στα πόδια του γνωρίζοντας τον εαυτό του, το νέο εκείνο που δεν βρίσκει τα εφόδια εκείνα που χρειαζόταν για να στηρίξει τον εαυτό του, διότι δεν του τα προσφέραμε πραγματικά, λόγω δικού μας εγκλωβισμού μέσα σ’ ένα κατεστημένο σκοπιμοτήτων, με βασική κίνηση να οδηγήσουμε το νου του νέου μέσα στη δική μας πλάνη των αιώνων, χωρίς να του δίνουμε ωθήσεις για εσωτερική καλλιέργεια, παρά μόνο να τον οδηγούμε να περιορίσει τη σκέψη μέσα στο νου του για την απόκτηση υλικών αγαθών και τη διαμόρφωση υλικών δοξασιών. Με αποτέλεσμα ο νέος V απογοητεύεται από τη σύνθεση της κοινωνίας και του τρόπου λειτουργίας της πολιτικής ζωής, οδηγώντας τον σ’ έναν κατηφορικό δρόμο, χωρίς ενδιαφέροντα, αξίες, πορεία εξέλιξης και αναβιβασμού του.
Ποιος, λοιπόν, έχει την ευθύνη για όλα αυτά; Τι δίνουμε στο νέο άνθρωπο, ώστε να οικοδομήσει τον εαυτό του μα και την αυριανή κοινωνία πάνω στις γερές βάσεις των ιδεών που ενστερνίζεται; Πόσα απ’ αυτά τα ιδανικά και τις αξίες που του υποσχεθήκαμε, κάναμε πραγματικότητα μέσω της δικής μας προσπάθειας, ώστε να τον έλξουμε να αγωνισθεί για την ανθρωπότητα; Ας αναρωτηθούμε όλοι μας αδελφοί μου για τις ευθύνες μας, που μέσα απ’ τα πολιτικά κόμματα τάζουμε και υποσχόμαστε στο νέο ελευθερία στη σκέψη, στο λόγο, στην τάξη, ασφάλεια, αρμονία, σωστή οργάνωση. Ας αναρωτηθούμε μήπως οι κομματικοί χρωματισμοί και διαχωρισμοί μας διαχώρισαν απ’ τους εαυτού μας ανθρώπους, οποιοσδήποτε ηλικίας, τάξης ή χρώματος.
Ας ψάξουμε μήπως μέσα από τις εξουσιαστικές και εγωιστικές μας τοποθετήσεις και κινήσεις για προσωπική δόξα κι άνοδο, εκμεταλλευθήκαμε τους συνανθρώπους μας, τους οδηγήσαμε λάθος, υπερυψώνοντας τις δικές μας οικονομικές σκοπιμότητες, τάσεις υπεροχής, προβολής του εγώ και της προσωπικότητας. Μήπως αγνοήσαμε την ουσία του ανθρώπου και την ανάπτυξη ιδεών, που εμείς οι ίδιοι προσπαθήσαμε να στηρίξουμε υποσχόμενοι την υλοποίησή τους, αλλά το μόνο που καταφέραμε είναι μέσα απ’ την προσπάθειά μας ν’ αναδειχθούμε οικειοποιούμενοι τις ιδέες, τις οποίες συλλάβαμε σαν δικές μας, παρασύραμε και τόσους ανθρώπους στο φανατισμό, στην εμπάθεια, στην προσωπολατρεία, στις συγκρούσεις, στο διαχωρισμό, ξεχνώντας τους αρχικούς και βασικούς στόχους μας σαν ηγετικά στελέχη που είχαμε όταν πρωτοξεκινήσαμε τον αγώνα μας περί ενοποίησης συστημάτων ιδεών και ομάδων, περί δικαιοσύνης, ελευθερίας και απεριόριστης και ορθής κυβερνητικής πολιτικής;
Η αλήθεια είναι πικρή αδελφοί μου. Όμως ποιος μπορεί να υποστηρίξει πρώτα στον εαυτό του, ότι η Αλήθεια ψεύδεται; Ποιος μπορεί να καταρρίψει εκείνο που είπε ο μοναδικός ανά τις εποχές αναμορφωτής και Διδάσκαλος Λόγος-Χριστός, που κατέρριψε με τους λόγους Του ένα ολόκληρο κατεστημένο εποχών, ότι δεν υπάρχει πλούσιος ή φτωχός, νέος ή γέρος, άνδρας ή γυναίκα, αλλά όλοι είναι παιδιά του ενός Θεού, του διοικούντος και κινούντος τα άπειρα σύμπαντα; Ποιος μπορεί να αγνοήσει το “Αγαπάτε Αλλήλους” πάνω στο οποίο έπρεπε να στηρίζονται και να κινούνται όλες οι νομοθεσίες και οι νόμοι των ανθρώπων, μα και όλων των δημιουργημένων όντων μέσα στην άπειρη δημιουργία της αρμονίας και του θείου κάλλους;
Πόσο τα εφαρμόσαμε αυτά τα θεία ρήματα στη ζωή μας; Τι είδους σεβασμό καταδεικνύουμε, όταν λέμε ότι τρέφουμε μέσα μας σεβασμό προς τον άνθρωπο και την εξέλιξή του, χωρίς να το πραγματοποιούμε; Με τι τροφοδοτήσαμε το νέο της κοινωνίας μας, ώστε να πυροδοτηθεί το είναι του, και ενεργοποιώντας όλες του τις δυνάμεις, ν αναπτυχθεί και να συμβάλλει ταυτόχρονα και στην αναβίβαση της ανθρωπότητας;
Καυτά ερωτήματα που με τη σιωπή μας προσπαθούμε να τα καλύψουμε. Κι όμως έρχονται κάποια μέρα αυτά τα ερωτήματα και μας κρούουν την πόρτα της συνείδησής μας και τότε πρέπει ν’ απαντήσουμε, να δώσουμε λόγο στον ίδιο μας τον εαυτό, για την αμέλεια και την αγνωμοσύνη, ώστε μετανοημένοι να καταρρίψουμε τα κατεστημένα της πλάνης και της αναλήθειας που ο νους μας έχει πλάσει και που ηθελημένα ή αθέλητα, χρησιμοποιούμε τα πλοκάμια αυτής της πλάνης και της εμπάθειας του εγώ μας δημιουργώντας ρίζες μέσα στο νου και στις καρδιές των νέων οδοιπόρων της κοινωνίας μας, που αντί για νέες και υψηλές και εφαρμόσιμες ιδέες, τους προσφέρουμε, απλά αναμασημένες παλαιές αντιλήψεις, δοσμένες με διαφορετικό τρόπο, ώστε να μοιάζουν νέες, οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να εγκλωβίζουν στα ίδια και στα ίδια το νου του νέου ανθρώπου. Ο νέος χρειάζεται ανώτερες ιδέες, οι οποίες θα του ανοίξουν τους ορίζοντες του νου του, για να αναγνωρίσει τον πραγματικό του προορισμό και την πορεία του πάνω στη γη, ώστε με θέληση, με ζήλο και Αγάπη να μπορέσει να εξελιχθεί και να συμβάλλει ολοκληρωτικά στον αληθινό του προορισμό, που αναζητά να βρει.
Είναι όμως τόσο δύσκολο, να παραδεχθούμε ότι κάναμε λάθος; Είναι τόσο δύσκολο να αναλάβουμε τις ευθύνες μας; Ο τοίχος του εγωισμού που ορθώνεται μέσα μας, δεν μας αφήνει να παραδεχθούμε πως βρισκόμαστε σε στασιμότητα και πλάνη ιδεών. Η ύλη που μας έφτασε στην εφήμερη δόξα με τις φανταχτερές της υποσχέσεις, δεν μας αφήνει V απαγκιστρωθούμε απ’ τα πλούτη και τη χλιδή, ώστε ν’ αντικρύσουμε για πρώτη φορά τον εαυτό μας, ως υπεύθυνο για την ολότητα της εξέλιξης του ανθρώπου.
Ο Λόγος είναι ορθός και δεν εμπλέκεται μέσα στα παιχνίδια και τις σκοπιμότητες των πολιτικών κατεστημένων. Ο Λόγος της Αλήθειας αποκαλύπτει κάθε κρυφή πτυχή όλων των θεμάτων και καταστάσεων, κάθε ατέλεια ή σκοπιμότητα, γκρεμίζοντας τα κατεστημένα των αιώνων και οικοδομώντας το ανθρώπινο πνεύμα, με τα στέρεα υλικά του άφθαρτου της ελευθερίας και της πραγματικής εξέλιξης της πνευματοψυχής του ανθρώπου, που ενατενίζει προς υψηλότερες αξίες.
Η αλήθεια δεν κρύβεται, δεν δεσμεύεται, δεν δημιουργεί πλάνη κι εγκλωβισμό, δεν οδηγεί στο φανατισμό και την εμπάθεια, δεν έχει σκοπιμότητες κέρδους. Η αλήθεια είναι απόλυτη, απεριόριστη. Παρουσιάζεται και καταλύει κάθε ψεύδος και αναλήθεια, φέρνοντάς τα στη διαφάνεια της λάμψης της. Η αλήθεια δεν προβάλλεται, δεν υποθάλπτει, δεν κατακρεουργεί, γιατί στέκεται στο ύψος της και φανερώνει τις ατέλειες για ν ανοικοδομήσει τον εαυτό της μέσα στον άνθρωπο και στην κοινωνία του.
Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, μήπως πρέπει ν αλλάξουμε συμπεριφορά και ιδέες περί της εφαρμογής της πολιτικής μας ιδεολογίας; Μήπως θάπρεπε ν’ αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα μέσα μας, ώστε να μπορέσουμε πραγματικά μέσα από τον εαυτό μας, να προσφέρουμε στο νέο πραγματική ενότητα και αγάπη; Να τον πλησιάσουμε περισσότερο, όχι σαν κόμματα και χρωματιστές σημαίες, μα σαν συνοδοιπόροι σ’ αυτόν τον πλανήτη της εκπαίδευσής μας, προσπαθώντας να εμβαθύνουμε περισσότερο στα προβλήματά του, μα και στη σωστή αντιμετώπιση με ανιδιοτέλεια και ουσιαστικό εσώτερο ενδιαφέρον;
Ο ρυθμός της εποχής μας, έχει μπει σε άλλες ταχύτητες. Τα πάντα γύρω μας, μα και μέσα μας εξελίσσονται γρήγορα. Οι φθαρτές ιδέες καταρρίπτονται. Ο άνθρωπος ζητά τα δικαιώματά του. Ολόκληροι λαοί και μάζες ξεσηκώνονται, ζητώντας υψηλότερες ιδέες και αληθινή εφαρμογή αυτών. Η εποχή μας ζητά περισσότερη υπευθυνότητα, σοβαρότητα και τίμια αντιμετώπιση των όλων καταστάσεων. Μας ζητά ν– ανατρέξουμε μέσα στους εαυτούς μας, ξεκινώντας απ’ τις ιδέες που κινούνται μέσα στο νου μας, μα και στις πράξεις, να τις αναβιβάσουμε και να κατανοήσουμε, πως κάθε θέση η οποία μας δίδεται, δεν είναι για δική μας δόξα και προβολή, μα αντιμετωπίζοντας τη θέση αυτή με σοβαρότητα και υπευθυνότητα απέναντι στον άνθρωπο, να γίνει θέση προσφοράς μας με ειλικρινή τοποθέτηση, χωρίς σκοπιμότητα κέρδους και εξουσίας. Και πρέπει να κατανοήσουμε ότι τίποτε δεν είναι δικό μας, κάθε ιδέα ανάπτυξης που συλλαμβάνουμε, ακριβώς επειδή τη λαμβάνουμε, μας δίδεται εκ του Πατρός του κινούντος τους άπειρους κόσμους, μέσα στην απερινόητη νοημοσύνη Του προς τελείωση μέσα στους θείους κόλπους Του.
Η σωστή μας τοποθέτηση έναντι του εαυτού μας, που είναι ο Θεός, πρέπει να είναι η προσφορά και η αφοσίωσή μας στο έργο -το οποίο δεν μας δόθηκε τυχαία μέσα απ’ την πολιτική να το διεκπεραιώσουμε- ως συνειδητοί σπορείς ιδεών και πρώτοι εφαρμοστές τους στη ζωή μας.
Ας αφήσουμε τα μίση και τους διαξιφισμούς που προκαλούν οι διαφορετικές αντιλήψεις των πολιτικών κομμάτων, κι ας ομοιοκραδαστούμε μέσα στον ένα νόμο της αγάπης, της αγάπης που πρέπει να τρέφουμε για τον αδελφό άνθρωπο και την εξέλιξή του.
Ας ξυπνήσουμε απ’ το λήθαργο που μας προκάλεσε το κατεστημένο της σκέψης μας που είναι πλάνη κι ένα όνειρο που πλάσαμε, πιστεύοντας πως είναι η αλήθεια, η πραγματικότητα, κι ας αντικρύσουμε στον εαυτό μας την πραγματική αλήθεια, δίχως φόβους κι αναστολές.
Η παγκόσμια συνειδητότητα οδηγείται μέσα από δονητικές εκρήξεις μέσα στο είναι του ανθρώπου να διασπάσει τα περιορισμένα πλαίσια του νου του, να τον ζωογονήσει, εμποτίζοντάς τον με τον έναν κραδασμό της ενότητας των πάντων, με τη θεία φλόγα του πνεύματος.
Η παγκόσμια συνειδητότητα οδηγείται απ’ τον αεί υπάρχοντα, τέλειο και θείο εκπρόσωπο της νέας κοσμικής περιόδου, προς τη σταύρωση των κατώτερων στοιχείων, ιδεών και εκδηλώσεων, οδηγώντας τον παγκόσμιο νου του ανθρώπου μέσα στον ενωμένο Εαυτό του, που είναι ο Άνθρωπος-Αόγος-Αλήθεια και Φως, ενωμένος αδιάρρηκτα με τον Δημιουργό της ιδέας της ύπαρξής του, Πατέρα των πάντων.
Είθε ο άνθρωπος να κατανοήσει την ύψιστη προσφορά της θείας παροχής των ιδεών μέσα στο νου του και να λειτουργήσει χωρίς ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα εκμετάλλευσης, προσφέροντας τον εαυτό του, προς αναβίβαση του συνόλου του εαυτού του ανθρώπου, στα ύψη της πραγματικής του ύπαρξης και πορείας, που είναι η επιστροφή του εκπεσόντος ανθρώπου στην άπειρη αγκαλιά του Πατέρα Θεού, εκεί όπου είναι η αληθινή κοινωνία μέσα στην οποία θα κινείται και θα αναπνέει απ’ τη μία ανάσα των κόσμων.
Είθε να ενταχθεί με τη θέλησή του, μέσα στη ροή της αγάπης της πραγματικής για τον άνθρωπο. Ν’ ανοίξει το νου του στο άχωρο και άχρονο του ασύλληπτου θείου νου και να λαμβάνει από εκεί ιδέες, ώστε συντονισμένος με την ταχύτητα της εποχής και των εξελίξεων, ν’ ανυψωθεί στα επίπεδα που είναι προορισμένος να φτάσει και να εισχωρήσει μέσα στον εαυτό του, που είναι η απειρότητα του Θεού Αγάπη, κι αυτό να εκδηλώσει.
Σε ευλογώ άνθρωπε, για να κατανοήσεις την ύψιστη προσφορά που σου γίνεται τη νέα αυτή κοσμική περίοδο, που οι άνθρωποι ονομάζουν εποχή του Υδροχόου, άλλοι εποχή της επικράτησης της Αγάπης, μα είναι πράγματι η νέα εποχή του φωτισμού των ανθρώπων εκ του Αγίου Πνεύματος. Σε ευλογώ για να ανοιχθούν οι ορίζοντες του νου, της καρδιάς και της συνείδησής σου και να δεις το πραγματικό μεγαλείο της ενωμένης ύπαρξής σου, της ύπαρξης του Ανθρώπου Λόγου, ενωμένου με τα πάντα και εκδηλούμενου μέσα από τα πάντα.
