Κ. Τσιώλη
Στη διάρκεια της ζωής σου έκανες επιλογές, χάραξες κατευθύνσεις, έζησες όπως διάλεξες για να φθάσεις τώρα στον απολογισμό και να συνειδητοποιήσεις ότι τόσα χρόνια νόμιζες ότι δημιουργείς, προσπαθώντας μόνος σου να σταθείς στα πόδια σου, τόσο υλικά όσο και ψυχικά. Οι επιλογές σου διέπονταν από το ατομικό σου συμφέρον, την προσωπική σου ευτυχία.
Τώρα, βλέπεις ότι όλα αυτά σε οδήγησαν σε αδιέξοδο. Η προσωπική σου ευτυχία μοιάζει με τρένο, που το κυνηγάς χωρίς ποτέ να το φθάνεις. Όσο για τα αποκτήματά σου, ναι μεν κομπάζεις γι’ αυτά στους άλλους, αλλά μέσα σου σ’ αφήνουν άδειο. Λοιπόν; Πού είναι η ευτυχία σου, άνθρωπε; Μήπως κάπου έκανες λάθος; Μήπως η ζωή δεν είναι αυτή που οι άλλοι σου έδειξαν; Προσπάθησες να τους μιμηθείς, όμως τώρα απορείς πώς γίνεται να είναι ευτυχισμένοι μέσα σ’ ένα τέτοιο κόσμο αδικίας, ψεύδους και εξαρτήσεων!
Αποζητάς την ελευθερία σου και κάτι μέσα σου σου λέει πως αυτή βρίσκεται πρώτα-πρώτα στην παραδοχή του λάθους σου! Δεν το αποφασίζεις; Θα χάσεις, λες, τα πάντα! Μα μήπως έχεις και τίποτα; Ό,τι νομίζεις ότι έχεις, στην ουσία σε κρατά δέσμιο του, αφού φοβάσαι μήπως το χάσεις! Η ελευθερία όμως, η πραγματική ελευθερία, δεν γνωρίζει φόβο! Τόλμησε να καταρρίψεις όλα τα προσωπεία της πλάνης που κατά καιρούς φόρεσες, να απαρνηθείς όσα κατάκτησες για να νιώσεις πως αξίζει να θαυμάσεις τον εαυτό σου! Τόλμησε ν αντικρύσεις τον Θεό που είσαι και ανέλαβε επιτέλους την ευθύνη του να φέρεις όλο αυτό το μεγαλείο που υπάρχει μέσα σου σε εκδήλωση.
Είναι ώρα να αντικαταστήσεις το “έχω” με το “είμαι” για να νιώσεις ότι υπάρχεις σαν οντότητα που ζει, αγαπά και δημιουργεί προσφέροντας την αγάπη ολοκληρωμένα, τέλεια.
Δεν είσαι το περιορισμένο συνονθύλευμα σκέψεων και ιδεών που ως τώρα έχεις συλλέξει στο νου σου! Δεν είσαι τα συναισθήματα, δεν είσαι καν η ελευθερία σου να επιλέγεις! Δες! Είσαι αρμονία, είσαι Αγάπη, είσαι γαλήνη που κατακλύζει τα πάντα μέσα σου! Μια ματιά στον εαυτό σου φθάνει για να γεμίσεις από αυτόν! Τι άλλο λοιπόν ζητάς , τι ζητάς που δεν το έχεις ήδη;
Βρίσκεσαι και συμμετέχεις στο Έργο που κάνει ο εαυτός σου για να σε αλλάξει, να μπορέσει το όνειρό σου να γίνει πραγματικότητα σήμερα. Πρόσεχε όμως! Συμμετέχω συνειδητά, σημαίνει μαθητεύω από την απειρότητα του εαυτού, που δεν περιορίζεται σε μορφές, ή σε χρονικές στιγμές και καταστάσεις. Μαθητεύεις όχι όπως εσύ νομίζεις, σύμφωνα με τα δικά σου μέτρα και σταθμά αλλά όπως ο Θείος Εαυτός εντός σου εργάζεται, για να μπορέσει να εκδηλωθεί από σένα. Αφέσου να ενωθείς μαζί Του. Μη ζητάς να ελέγχεις και να καθορίζεις εσύ τη μαθητεία που σου παρέχει μέσα από καθετί. Μη βολεύεσαι! Μη σταματάς! Μη νομίζεις ότι έφθασες, επειδή σου παρέχονται συλλήψεις, έστω και πολύ υψηλές.
Μάθε να εφαρμόζεις τη μαθητεία σου ταπεινά, πρώτα σ’ εσένα τον ίδιο και γίνε σιωπηλό παράδειγμα αυτής της εφαρμογής! Μάθε να λάμπεις, για να είσαι άξιος Διδάσκαλος των αδελφών σου. Μάθε να λάμπεις πρώτα απ’ όλα για σένα τον ίδιο και ζήσε ολόκληρος. Μην αφήνεις ορισμένα τμήματά σου να ζουν κι άλλα όχι, επειδή φοβάσαι να τα αντικρύσεις. Έχουν κι αυτά δικαίωμα στη Θέωση. Έχουν κι αυτά δικαίωμα στη μεταμόρφωση, την αναδημιουργία! Αν δεν εκδηλωθούν, πώς θα τα αγαπήσεις;
Μην κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες ότι τάχα οι άλλοι δεν θα σε αποδεχθούν όπως είσαι, αν τα εκδηλώσεις. Το σημαντικότερο είναι να αποδεχθείς εσύ τον εαυτό σου στην πράξη, ολόκληρο. Ακολουθείς πορεία τελείωσης, πορεία Αγάπης και νομίζεις ότι με ημίμετρα μπορείς να εκδηλώσεις το άπαν; Βρίσκεσαι σε Έργο τελειοποίησης και όχι σε κάποια φιλοσοφική κίνηση που απλά θα σου δείξει πώς να κατασκευάσεις ωραιότερες μάσκες για να καλύψεις αυτά που εσύ θεωρείς ασχήμια, μα που για τον Θεό δεν είναι παρά ένας ακόμη μεμονωμένος παλμός! Ο δικός σου παλμός που αρνείσαι, ενώ Εκείνος αγαπά απεριόριστα, ενώνει απεριόριστα εντός Του. Εκείνος; Μα ποιος είναι επιτέλους Εκείνος, που μπορεί να κάνει όλα αυτά και σιωπηλά να σου καταδεικνύει ότι μπορείς και πρέπει να Τον φθάσεις; Μα είναι εσύ, γιατί βρίσκεται και μέσα σου, αφού βρίσκεται παντού. Συνεπώς και στις ατέλειες σου και μέσα σε όλα όσα αρνείσαι. Νομίζεις ότι Τον αγαπάς και δέεσαι και επικοινωνείς μαζί Του και όλα αυτά σου φθάνουν. Βολεύεσαι σε κάποιο σημείο εξέλιξης, όπου νομίζεις ότι η αγάπη σου για τον Θεό και τον άνθρωπο σε πληρεί και δεν φαντάζεσαι καν, ότι υπάρχει επόμενο στάδιο.
Μήπως κρύβεσαι; Σε ρωτώ. Για ποια αγάπη διατείνεσαι και κομπάζεις όταν αγαπάς τον μισό σου εαυτό; Όταν δεν μπορείς, γιατί δεν θέλεις, να ενώσεις μέσα σου τις αντιθέσεις ομορφιά-ασχήμια, θέση- άρνηση, καλό-κακό και να αναδυθείς πάνω από όλα αυτά, ουδέτερος, ένα με τον άπειρο εαυτό σου που νομίζεις -παρόλα όσα λες- περιορισμένο;
Αυτή η διαδικασία σε πονάει λες! Δεν γνωρίζεις ότι πονάει ό,τι είναι διαχωρισμένο, ό,τι πάλλεται μεμονωμένα; Αυτό θα έπρεπε ήδη να σου έχει δώσει το κλειδί της μετουσίωσης, γιατί η αποδοχή του αρνητικού σου μέρους δεν πονάει όταν είσαι Θεός! Αν λοιπόν εκείνη την ίδια ώρα της δοκιμασίας σου, όπως την αποκαλείς, τολμήσεις να στραφείς στον εαυτό σου, να ενωθείς μαζί Του συνειδητά, τότε θα πονέσεις ή μήπως θα νιώσεις χαρά, γιατί μπόρεσες να συμμεθέξεις κι εσύ συνειδητά στη διαδικασία μετουσίωσής σου;
Όλα εξαρτώνται από την ενότητα που παρουσιάζεις σαν υπόσταση, από το κατά πόσο δηλαδή έχεις ενώσει πνεύμα, ψυχή και σώμα στον αυτό σκοπό, κίνηση απόλυτα απαραίτητη για να φθάσεις στην κυριότητα των δυνάμεών σου. Η ενότητα αυτή εξαρτάται από το επίπεδο συνείδησης στο οποίο κάθε φορά ανάγεσαι και στο οποίο, σου αποκαλύπτω ότι μπορείς να βιώνεις την κυριότητα του εαυτού σου. Απορείς και εξίστασαι; Ταράσσεται η συνείδησή σου ή απογοητεύεσαι αναλογιζόμενος την αδυναμία σου να κατανοήσεις;
Μη φοβάσαι! Ο Δάσκαλος είναι πάντοτε παρών για να σε οδηγήσει στην ελευθερία του πνεύματος, στις ιδέες της απειρότητας. Τις ιδέες που εκπηγάζουν από την Πανσοφία του Δημιουργού.
Εγώ ειμί το Άλφα και το Ωμέγα, συνεπώς η ουσία σου, μέσω της οποίας εκδηλώνομαι, αποτελεί για κάθε στάδιο το κλειδί της κυριαρχίας σου επί των δυνάμεών της. Σύντριψε με τις δυνάμεις της τα δεσμό του ατομικού σου εγώ. Τόλμα να βιώσεις την απελευθέρωση των δυνάμεων της ενότητας, για να αναγνωρίσεις στον εαυτό σου την ύψιστη εξουσία του ανθρώπου, που όχι μόνον τον διαφοροποιεί από τα δημιουργήματα των κόσμων, αλλά τον τοποθετεί κορωνίδα στη νοημοσύνη της δημιουργίας που ο ίδιος είναι, την εξουσία να αγαπά και να ενώνεται.
Όταν λες “είμαι άνθρωπος κι εγώ, κι έχω αδυναμίες,” διαχωρίζεις τον εαυτό σου. Τον διασπάς στα δύο. Γνωρίζεις ότι ο διαχωρισμός προκαλεί πόνο. Γιατί απεκδύεσαι το δικαίωμά σου να αγαπάς και να ενώνεσαι; Θα μου πεις είναι δύσκολο κι ότι είναι σκληρός ο δρόμος της ένωσης. Με τι συγκρίνεις; Με τι το μετράς; Έχεις σκεφθεί πόσο σκληρό είναι να αντιτάσσεσαι στους Νόμους; Μα θά ‘πρεπε, γιατί τό ‘χεις ήδη βιώσει.
Ύψωσε τα χέρια σου. Τέντωσε τα όσο περισσότερο μπορείς για ν’ αγγίξεις τη Θεότητα. Τέντωσε το σώμα σου μέχρι να γίνει σαν χορδή τόξου, ώστε να εκτοξευθείς στα υψηλά της Θέωσης βήματα. Ανέλαβε τα ηνία ως άλλος αρματηλάτης Ηλίας και εξακοντίσου πυριφλεγής στους ουρανούς του πνεύματος! Σου λέω ότι είναι εφικτό! Αρκεί να το θελήσεις. Είσαι, πριν το πετύχεις! Στέκεσαι στην κορφή του βουνού, πριν ακόμη το κατακτήσεις! Είσαι, είτε το θέλεις, είτε όχι, είτε το γνωρίζεις, είτε θέλεις να το αγνοείς! Είσαι ένα με τον άπειρο Θεό Πατέρα! Τίμησε την ουσία του Ιωάννη που ζει μέσα σου! Δώσ’ της χώρο να ξεδιπλωθεί και να σε κατακλύσει. Γιατί αν σήμερα βρίσκεσαι στη γη για να επιτελέσεις τον ύψιστο προορισμό και δεν το κάνεις, τότε δεν θα διαφέρεις σε τίποτε από τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που παρήλασαν ανά τους αιώνες στη γη, χωρίς να κάνουν ποτέ κάτι περισσότερο από ό,τι έκαναν οι πρόγονοί τους.
Τόλμα να ενστερνιστείς και να βιώσεις τη διδασκαλία της Θέωσης! Τόλμα τη μετουσίωση των κατεστημένων και των περιορισμών!Τόλμα να οδεύσεις προς την τελειότητα!
