Στη σημερινή εποχή ο άνθρωπος έχει την ευκαιρία να αποκτήσει πολλών ειδών γνώσεις. Γνώσεις από βιβλία, από Σχολές, από τη συμμετοχή του σε οργανώσεις και ομάδες, που ασχολούνται με ένα ορισμένο θέμα. Αυτό που του λείπει είναι η Πνευματική Γνώση, που δεν στηρίζεται σε παρατηρήσεις της ύλης και των εξωτερικών φαινομένων, αλλά στην εσωτερική ενδοσκόπηση και παρατήρηση, στην αφύπνιση της εσωτερικής ζωής.
Οι τύποι, οι δογματισμοί και οι περιορισμοί δεν ικανοποιούν τον άνθρωπο, που συναισθάνεται την ύπαρξη της Αλήθειας και ψάχνει γι’ Αυτήν. Τον αναγκάζουν να στραφεί προς διάφορες άλλες κατευθύνσεις φαινομενικά πιο ολοκληρωμένες και σαφείς, που στην πραγματικότητα όμως δεν μεταφέρουν παρά ένα μικρό τμήμα της Αλήθειας. Θίγουν και αναπτύσσουν ένα ελάχιστο μέρος της, χωρίς να δίνουν όμως τη σωστή γραμμή που οδηγεί στο τέλος, αλλά υποδεικνύοντας τον παράδρομο, που οπωσδήποτε δέχεται την αντανάκλαση του Φωτός, όμως δεν είναι το Φως.
Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να κατανοήσει ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι η θρησκεία, που η ανθρώπινη Κοινωνία διαμόρφωσε. Ο Χριστιανισμός είναι ο Λόγος του Θεού, το Θέλημα του Θεού, η εναρμόνιση των πάντων, η αποκατάσταση της ισορροπίας, η Αγάπη και η Ένωση.
Ο Χριστιανισμός εμφανίζει και διδάσκει τους Θείους Νόμους και αγκαλιάζει όχι μόνο τη γη, αλλά τα Άπειρα Σύμπαντα. Είναι το Φως, γιατί απορρέει, φανερώθηκε, διδάχτηκε και διαδόθηκε από το Φως. Σύμφωνα με το Θέλημα του Θεού – Πατέρα, ο Υιός Λόγος ενανθρωπίστηκε, Τον φανέρωσε και Τον δίδαξε, και το Άγιο Πνεύμα, ο Παράκλητος, επιφώτισε τον άνθρωπο, ώστε το μήνυμά Του να διαδοθεί και να εξαπλωθεί Σ’ όλη τη γη.
Επομένως είναι φανερό ότι ο Χριστιανισμός είναι η Αλήθεια, μόνο που κάθε άνθρωπος την προσεγγίζει με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με την Πνευματική του καλλιέργεια. Κανείς δεν την έχει κατανοήσει απόλυτα και ολοκληρωτικά, γιατί κανείς δεν έχει φτάσει στο σημείο εκείνο, που να μπορεί να την αντιληφθεί και να τη συνειδητοποιήσει. Πραγματοποιούνται όμως συνεχώς βαθύτερες διεισδύσεις μέσα της, μέχρι ο άνθρωπος να φτάσει στην καρδιά της Αλήθειας και να την εξωτερικεύσει.
Αυτός που την αναζητά δεν πρέπει να χάσει τον προσανατολισμό του γυρεύοντάς την εκεί που δεν υπάρχει. Αλλά παραμερίζοντας τα όρια του νου του, ν’ αφήσει ελεύθερη την υπόστασή του, για να βιώσει τον Χριστιανισμό, να νιώσει το εσωτερικό του Μεγαλείο, να διακρίνει την Αλήθεια και να προσπαθήσει να την κατανοήσει και να την εκδηλώσει. Μόνον έτσι μπορεί να εισχωρήσει μέσα της και να λουσθεί από το Φως που αυτή παρέχει.
Ρεύμα Ζωής, Θείο Ρεύμα, υπάρχει μέσα στον κάθε άνθρωπο. Αυτό είναι που του δίνει δυνάμεις και ενεργητικότητα, διατηρεί την ύπαρξή του. Το Ρεύμα αυτό, που εδρεύει στη σπονδυλική στήλη, διασκορπίζεται προς όλα τα Κέντρα, Ανώτερα και Κατώτερα, και τα ενεργοποιεί. Ο άνθρωπος είναι αυτός που ρυθμίζει τον τρόπο με τον οποίο το Θείο Ρεύμα διοχετεύεται. Ανάλογα με την καθαρότητά του, με τον Πνευματικό ή γήινο τρόπο εκδήλωσής του, καταναλώνει και το Θείο Ρεύμα σε Πνευματικές ή γήινες ενέργειες.
Το Θείο αυτό Ρεύμα, που σήμερα έχει επικρατήσει με τον όρο «Κουνταλίνη», δεν πρέπει να αναλώνεται από τα Κατώτερα Κέντρα και να καθιστά τον άνθρωπο δέσμιο της σάρκας. Σκοπός της ύπαρξής του είναι να ενεργοποιήσει τα Ανώτερα Κέντρα, ώστε ο άνθρωπος να αποδεσμευθεί από την ύλη, τις ορμές και τα ένστικτα που από αυτήν ξεκινούν και ν’ αναβιβασθεί σε Πνευματικά ύψη.
Η άνοδος του Θείου Ρεύματος, της Κουνταλίνης, συμβαδίζει με την εξύψωση του όφι από σύμβολο της αισθησιακής συνείδησης σε σύμβολο του Απολύτου. Ο άνθρωπος της γης έχει επινοήσει διάφορους τεχνικούς τρόπους, για να το αναβιβάσει. Αυτός όμως που γνωρίζει την Αλήθεια, ξέρει ότι για να συμβεί αυτό δεν χρειάζεται η σωματική άσκηση, η παντελής στέρηση και αποδυνάμωση του υλικού φορέα. Απαιτείται η σταδιακή εσωτερική εξύψωση της Πνευματικής υπόστασης, που φυσικά θα οδηγήσει στην απομάκρυνση από ορισμένες γήινες συνήθειες, εκδηλώσεις και πάθη και στην εκλέπτυνση του υλικού φορέα. Οι τεχνικοί τρόποι, δηλαδή, επιδιώκουν βίαια να αναβιβάσουν το Θείο Ρεύμα, προετοιμάζοντας τον φυσικό φορέα, χωρίς όμως να εξελίσσουν την Πνευματική υπόσταση.
Αντίθετα, η Αλήθεια που πηγάζει από τον Θεό, φροντίζει και διδάσκει για την εσωτερική εξέλιξη και άνοδο, που αναγκάζει και τον φυσικό φορέα να εκλεπτυνθεί. Έτσι ομαλά, χωρίς αντιδράσεις και διαταραχές, ανέρχεται και το Θείο Ρεύμα και διοχετεύεται από Ανώτερα Κέντρα. Καμιά άνοδός του δεν γίνεται να συντελεσθεί, αν η Πνευματική υπόσταση δεν έχει εξελιχθεί και προετοιμαστεί για να τη δεχτεί. Γιατί η αναβίβαση του Θείου Ρεύματος έλκει περισσότερο Φως και Θεϊκή Ενέργεια, που απαιτεί πλήρη εσωτερική οργάνωση και ετοιμότητα για Πνευματική διοχέτευση της πρόσθετης Φωτοχυσίας και Ενέργειας.
Το Θείο Ρεύμα της σπονδυλικής στήλης, όφις κουνταλίνη, πρέπει από το κατώτερο σημείο της να φθάσει στο ανώτερο, να εισχωρήσει και να αφομοιωθεί με τον Ουρανό του ανθρώπου, όπου κυριαρχούν οι Πνευματικές ιδέες και εκδηλώνεται ο Πνευματικός άνθρωπος. Όσο ανεβαίνει, ο άνθρωπος ενεργεί από υψηλότερες συνειδήσεις και δέχεται ιδέες από πιο εξελιγμένα Πνευματικά πεδία. Δηλαδή, οι νοητικές συλλήψεις, η συνείδηση και οι πράξεις του ανθρώπου ανέρχονται και εξελίσσονται ταυτόχρονα με το Θείο Ρεύμα. Τα Κατώτερα Κέντρα σταδιακά αδρανοποιούνται, ενώ τα Ανώτερα έρχονται σε πλήρη εγρήγορση. Όταν το Θείο Ρεύμα φθάσει στο ανώτερο σημείο της σπονδυλικής στήλης, ο Ουρανός του ανθρώπου επικρατεί, η ύλη Πνευματοκρατείται και όλα τα Κέντρα, που έχουν Πνευματικές εκφάνσεις και εξυπηρετούν το Πνεύμα, είναι ενεργά και τέλεια συντονισμένα, για να συντελέσουν στη φανέρωση και επικράτηση του Πνεύματος. Ο όφις τότε είναι το σύμβολο του Απολύτου.
Ο άνθρωπος πρέπει να αντιληφθεί ότι η Αλήθεια, που ο Χριστός δίδαξε, δεν έχει ολόκληρη αποκαλυφθεί, γιατί ο άνθρωπος δεν μπορούσε να την κατανοήσει. Τώρα που το πνεύμα του έχει αρκετά καλλιεργηθεί, πρέπει να αποκολληθεί από τις περιορισμένες και καθηλωτικές του γνώσεις και να ζητήσει να προχωρήσει πέρα από αυτές, για ν’ αγγίξει την Αλήθεια. Οι γνώσεις είναι χρήσιμες για να του δώσουν το έρεισμα, που θα τον ωθήσει στον προβληματισμό και την αναζήτηση. Όταν όμως μπει στην ατραπό της Αλήθειας τον περιορίζουν, γιατί δεν μπορεί να κινηθεί έξω από τα δικά τους πλαίσια, και επομένως αδυνατεί ν’ ακολουθήσει την Αληθινή πορεία, που οδηγεί στον Θεό – Πατέρα μέσω του Ιησού Χριστού.
Ο άνθρωπος είναι απαραίτητο να κατανοήσει ότι ο Χριστιανισμός είναι το Φως και να πάψει να κατευθύνεται εκεί όπου μόνο ακτίνες του μπορεί να βρει. Να συνειδητοποιήσει ότι η Αλήθεια επεξηγεί τα πάντα και διαλύει όλες τις Πνευματικές απορίες. Να οδηγηθεί Σ’ αυτήν ακολουθώντας τον Χριστό, όπως δίδαξαν πριν δύο χιλιάδες χρόνια τα λόγια του Θεανθρώπου, που αντήχησαν στη γη.
Μόνο τότε θα μπορέσει να αποκαταστήσει την Αρμονία και να την εκδηλώσει. Να ενταχθεί στους Νόμους της Αλήθειας, να εναρμονισθεί με την Αγάπη, την Ένωση, τον Θεό και να γίνει ένα μαζί τους.
