ΘΕ17| ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Πολυαγαπημένε Κύριε, Άπειρε Λόγε, Φως Ατελεύτητο που ανακυκλώνεσαι δίνον­τας Ζωή στους Κόσμους.

Κύριε, Σε παρακαλώ, γέμισέ με με την Αγάπη Σου, την Πηγή κάθε Αγαθού. Οδήγησέ με, Αγαπημένε Οδηγέ και Δάσκαλε, ν’ αποκτήσω διάκριση. Σε παρακαλώ, Κύριε, προσ­τάτεψέ με από την τεράστια πίεση που νιώθω μέσα μου. Μίλησέ μου γι’ αυτήν. Μάθε με να την εκ­δηλώνω. Χάρισέ μου την Ισορ­ροπία Σου. Δείξε το Έλεός Σου. Μη με απο­μακρύνεις ακόμα από το Δάσκαλό μου, Σε παρακαλώ πο­λύ. Οδήγησέ με, Λόγε Χριστέ, από το σταυροδρόμι που βρίσκομαι.

Αν είναι το Θέλημά Σου, σβήσε τις επιλογές από το μυαλό μου κι άφησε μόνο εκείνο το δρόμο που είναι ο δρόμος μου, χαραγ­μένος από Σένα προ αιώνων. Λύτρωσέ με, Κύριέ μου Αγαπημένε, από ανάμειξη σε υποθέσεις ανά­ξιες της Αγάπης Σου. Μακάρι να με ξεχνούσαν οι άνθρω­ποι, να ζούσα κάπου αόρατα χωρίς να επηρεάζω τους κύ­κλους των ανθρώπων, χωρίς να επηρεάζουν το έρ­γο μου. Αλ­λά ας γίνει το Θέλημά Σου, Κύριέ μου! Ανήκω σε Σένα!

Βάλε φρουρούς – σημάδια, Παν­τοδύναμε Κύριε, κι οδή­γησέ με στο Δρόμο Σου. Είθε η φωτιά να φρουρεί το παραστράτημά μου! Να καίγομαι όταν η σκέψη μου αρ­χίζει να χαράζει άλ­λο μονοπάτι!… Ας με μυήσει, Κύριε, το Πνεύμα Σου, να καταλαβαίνω τα σημάδια του δρόμου. Απομάκρυνε, Κύριε, κατά το Έλεός Σου την πλάνη της επιλογής!

Μην ταράζεσαι από τις εν­τάσεις. Δουλεύω μέσα στο Ναό σου. Φτιάχνω το χώρο και δοκιμάζω τη φλόγα. Μοιά­ζει μ’ εκείνες τις κοιλότητες που έφτιαχναν στους αρ­χαί­ους ναούς. Είναι, σαν εκείνες, κατασκευασμένη κατάλ­λη­λα για να δεχτεί Άπειρες φορές τη φλόγα. Είναι ο ιερότε­ρος χώρος, ο χώρος της εκκίνησης κάθε νέου, ο χώρος της αποδοχής της Δύναμης του Πατέρα, ο χώρος της Γνώσης της Θυσίας, ο χώρος του εξαγνισμού κάθε ενέρ­γειας που θ’ ακολουθήσει. Είναι ο χώρος πυροδότησης του Όν­τος.

Είναι ολοφάνερο ότι μόνο έκρηξη θα μπορούσε να είναι το πρώτο του άναμ­μα! Και γιατί θα πρέπει να σε παραξε­νεύει ο γίγαν­τας της Φλόγας; Μήπως θα μπορούσε κά­ποιος άλ­λος να ζήσει με την ανάσα της φλόγας στο σώμα του; Μήπως θα μπορούσε κάποιος με περιορισμένη δύναμη να εκτελέσει το Έρ­γο που απαιτεί η Πύρινη ­Ουσία;

Είναι ολοφάνερο ότι δεν θα υπάρ­χεις πια χωρίς Αυτόν. Είναι ο φύλακας της φλόγας Μου μέσα σου. Είναι η φωνή της φλόγας που ζητάει την εκπλήρωσή της. ­Είναι η τερά­στια δύναμη που σαρώνει τις αν­τίξοες συνθήκες, τις ελ­λείψεις και τις αδυναμίες! Είναι βέβαια ευνόητο ότι, αν αυτά εξακολουθούσαν να υπάρ­χουν, δεν θα γινόταν και τίποτα σπουδαίο. Τώρα προσπάθησε να παρακολουθείς τι θα κάνεις. Υπάρ­χει περίπτωση μερικές φορές να λειτουρ­γείς χωρίς να προλαβαίνεις να το συνειδητοποιήσεις!…

Σίγουρα θα σε οδηγώ με σημάδια. Η σημασία τους ­είναι καταχωρημένη μέσα στα κύτ­ταρά σου! Την έχεις μαζί σου σαν απαραίτητο εφόδιο της αποστολής σου! Αν κοιτάξεις καλά, θα δεις ότι στην πραγ­ματικότητα δεν υπάρ­χει επι­λογή. Ή αν θέλεις να τα πούμε όλα, η επιλογή είναι δικιά Μου!

Οι αν­τιξοότητες των συνθηκών εξυπηρετούν μια θαυ­μαστή πολ­λαπλή Σοφία, δίνουν ένα πολύπλευρο μάθημα σε πολ­λά επίπεδα Συνείδησης, σε πολ­λές χρονικές επο­χές, σε διαφορετικές καταστάσεις εμπειρίας. Αυτή η Σκοπιμότητα είναι συχνά κρυμ­μένη, αλ­λά αυ­τό δεν σημαίνει ότι, μια και η λογική εκείνου που πιέζεται σηκώνον­τας το βάρος αιτεί απαλ­λαγή, θα αλ­λάξει την κατάσταση. Αιτείτε πρόοδο και διαθέτετε τον εαυτό σας, αλ­λά αφού γίνει αυ­τό αποδεκτό, Εγώ ρυθμίζω τις συνθήκες. Και ο Ιησούς θα μπορούσε να είχε γεν­νηθεί Βασιλιάς! Δεν ήταν το Θέλημά Μου. Ίσως τώρα φαίνεται κάπως από ποιες λοξοδρομή­σεις προφύλαξα τον Άνθρωπο δίνον­τας ταπεινή προέ­λευση στον Βασιλιά της Δόξας! Ανοίχτε τα μάτια σας και θα δείτε.

Αν ο άνθρωπος εφοδιαστεί με υλικά αγαθά, κάθε επί­τευγ­μα θα αποδοθεί στην υλική επάρ­κεια. Αρ­κετή παρανόηση έχει γίνει. Εφοδιάζω τους Εκλεκτούς Μου με Φλό­­­γα. Οι δικές Της ιδιότητες, που γκρεμίζουν τους νοητι­κούς και σωματικούς περιορισμούς, είναι πραγ­ματικά απαραί­τη­τα εφόδια για την επίτευξη ενός Μεγάλου Σκοπού. Έχετε τόσα δείγ­ματα από την ιστορία των εθνών, από την ιστο­ρία των επιστημών, από την ιστορία της τέχνης. Μήπως δεν ήταν τα λαμπρά πνεύματα, που πρόσφε­ραν έρ­γο στην ανθρωπότητα, φορτωμένα πάν­τα με τους πιο βαρείς υλι­κούς περιορισμούς; Το θεωρείτε τυχαίο;

Μπορώ να χαρίζω οτιδήποτε σε οποιον­δήποτε, αλ­λά για σας έχει μεγάλη σημασία το τι στερείστε!… Θα φρον­τίζω πάν­τα να μη λείπουν τα αναγκαία, αλ­λά ποτέ δεν θα δείτε πληθώρα αγαθών, ούτε για να δείξετε μ’ αυτά την Αγάπη σας, ούτε για το Έρ­γο. Το Θέλημά Μου είναι το Έρ­γο να πραγ­ματοποιηθεί με θυσίες, να είναι ένας Σταυρός που τον σηκώνετε ομαδικά. Σε τι θα εξυπηρετούσε μια επίδει­ξη των δυνατοτήτων της Θείας Χάριτος; Να αυξήσουμε το διαχωρισμό θέλουμε ή μήπως να ενώσουμε, να εκμηδενί­σουμε τις αποστάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, κι ανά­μεσα στον άνθρωπο και στον Θεό;

Εκείνα που είναι απαραίτητα πραγ­ματικά, θα σας βοη­θήσω με κόπο και αγώνα να τ’ αποκτήσετε. Σας εφοδιάζω με Θεία Δύναμη. Πώς αλ­λιώς θα ήσαστε διατεθειμένοι να προχωρήσετε; Μόνο στη θέα της αποστολής θα τρομάζατε. Τίποτα υλικό δεν μπορεί να το αν­τικαταστήσει αυτό! Μήπως προτιμάτε να κάνουμε αν­ταλ­λαγή; Ξέρω ότι δεν θα είχε νόημα η ύπαρξή σας έξω από το Έρ­γο, και τίποτα δεν θα σας κρατούσε εκεί.

Σας αγκαλιάζω με Αγάπη, πορεύομαι μαζί σας, πονάω μαζί σας, και το δικό σας αγκάλιασμα στον Άνθρωπο είναι ο πόνος της θυσίας κάθε είδους! Είναι η σωματική σας κόπωση, ο αγώνας με τους νοητικούς περιορισμούς, ο αγώνας της επιβίωσης και κάθε είδους προσπάθεια. Αυτός είναι ο Δρόμος για τον καθένα. Διαφορετικά θα ήταν για μερικούς ευνοημένους. Να λοιπόν που πράγ­ματι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης!… Θέλει να ξέρει ο κάθε χαμέ­νος, ότι μέσα από την κόλαση των περιορισμών, που τον αναγκάζουν να παλέψει με κάθε είδους εμπόδια, μπορεί να φθάσει σε Μένα!

Η Αγάπη τούς καλεί όλους. Να είστε το ζων­τανό δείγ­μα της πορείας. Στέλνω ειρήνη στο είναι σας.