ΝΛ15| ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ

Η δημιουργική ικανότητα του ανθρώπου στηρίζεται στον αυτοσεβασμό του. Ο δημιουργικός άνθρωπος θα βρει την αρχή του μέσα στην προαιώνια σπίθα Ζωής του Πυρήνα του. Αυτός ο Πυρήνας είναι ο πραγματικός, ο πριν από τα επίκτητα στοιχεία Εαυτός του. Είναι ο εκδηλωμέ­νος Θεός, που φέρει εντός του. Είναι ο πιο ιερός Πυρήνας του Σύμ­παντος. Είναι ολόκληρος Θεός, εκδήλωση Θείου Φωτός και Γαλήνης.

Την ώρα της πραγματικής Δημιουργίας, της Δημιουρ­γίας διά του Λόγου και των παλμών, ο άνθρωπος προσ­τρέχει σ’ αυτόν τον Θείο Σπινθήρα. Ο άνθρωπος κατανοεί πως είναι Θεός. Ο άνθρωπος, αναγνωρίζοντας Θεό στον Πυρήνα του, υποκλίνεται. Και αυτός ο σεβασμός του Θείου, που φέρει εντός του, είναι εκείνος που του δίνει τη δυνατότητα να ενεργήσει. Να δημιουργήσει. Να Ζήσει. Ο σεβασμός του Θείου Εαυτού του, η αναγνώριση της Δύναμης που φέρει και η εκδήλωση αυτής, είναι αυτή κα­θεαυτή η λειτουργία της δημιουργίας υπό του ανθρώπου από επίπεδο Θεού.

Ο αυτοσεβασμός ως πυρήνας Γαλήνης λειτουργεί σαν καταλύτης των εντάσεων. Η αυτοπεποίθηση, που δίνει η Αρμονία της αποδοχής του Εαυτού του, απαλύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στο «έχω» και στο «θέλω» και, τονώνον­τας την αυτοπεποίθησή του, καθίσταται ικανός να εν­ερ­γή­σει. Ο σεβασμός του Θείου πυρήνα του Εαυτού του, φέρνει τον άνθρωπο στο σεβασμό του Θείου πυρήνα του ανθρώπου. Σαν ένα δυνατό, αλλά και τρυφερό ενωτικό σημείο, ο σεβασμός των Θείων πυρήνων τους φέρνει τα άτομα κον­τύτερα, ακόμα πιο κοντά, ν’ ακουμπήσουν τους Σπινθήρες τους, να τους ενώσουν.

Αυτό το κοινό μυστικό της Αρμονίας των όλων, φέρνει τον άνθρωπο να αγαπήσει τον άνθρωπο. Να ξεχειλίσει Αγά­πη. Να ταυτιστεί. Αυτό είναι η λειτουργία της Αγάπης. Είναι η ανακύκλωση της ενεργείας. Είναι η οδός επιστρο­φής.

Ο αυτοσεβασμός, λοιπόν, είναι αυτός που θα οδηγή­σει τον άνθρωπο στην αναγνώριση του Θείου Εαυτού του. Θα τον κρατήσει στα επίπεδα των Ουράνιων Αξιών. Θα τον ενώσει με τη Θειότητα των όλων. Θα τον ωθήσει στην Επιστροφή και την Αγάπη. Θα τον Ενώσει.

Η πρώτη αποστολή των γήινων διδασκάλων είναι η αφύπνιση του αυτοσεβασμού, που απευθύνεται από τον άνθρωπο της γης στον Άνθρωπο των Ουρανών. Είναι η αφύπνιση, σε κάθε άνθρωπο, της βεβαιότητας ­υπάρξεως Θεού Ζώντος και παλλομένου στην καρδιά του Πυρήνα του. Στην κορυφή των θόλων του. Στην Αλήθεια του Λό­γου. Στην Ουσία, που και ο ίδιος φέρει. Στην κάθε του ενέργεια ή σκέψη, σε κάθε μόριο του «Είναι» του ανθρώπου. Σε κάθε μόριο του «Είναι» κάθε δημιουργήματος σε ολόκληρο το Σύμπαν. Γιατί όλα προέρχονται από την ίδια ουσία: Τη Θεία Ουσία.

Οι δυνάμεις που το Θείο παραχώρησε, είναι οι δη­μι­ουργοί των πάντων. Λέμε: «Η ύλη σχηματίστηκε από τους εκπεσόντες». Σωστά! Όμως η δύναμη Δημιουργίας, της οποίας οι εκπεσόντες έκαναν χρήση, είναι η Δημιουργική Δύναμη του Παντός. Και είναι Θεία Ουσία. Άρα, αυτό το παν, που άλλοι το αποκαλούν Θεό ή Πατέρα, άλλοι το αναφέρουν ως «το Έν το Απόλυτον» και άλλοι το αποκα­λούν διαφορετικά, είναι ο πραγματικός Δημιουργός και της παραμικρής, εκδηλωμένης ή μη, μορφής ή ιδέας. ­Εξάλλου η Βούληση είναι μία: Η Θεία Βούληση, ή Βού­ληση του Παντός. Δεν είναι δυνατόν να συμβεί τίποτα έξω από αυτήν. Ακόμη και οι δυνάμεις, που την αντιστρατεύονται, υπάρχουν γιατί Εκείνη, για λόγους εκπαίδευσης των όν­των, επέτρεψε να υπάρχουν και να εκδηλωθούν.

Οι Νόμοι εκπαίδευσης είναι Νόμοι τελείωσης. Αυτοί οι Ουράνιοι Νόμοι οδηγούν στην αφύπνιση των Θείων στοι­χείων των όντων. Η αφύπνιση των Θείων στοιχείων πάν­τοτε συνοδεύεται με αυτοσεβασμό. Γιατί πώς ο άνθρωπος να δεχθεί, ότι ο Θεός ενυπάρχει εντός του, εάν δεν σέ­βε­ται αυτή την ίδια του την ύπαρξη; Και εάν δεν υπάρχει αυτοσεβασμός, τι θα είναι αυτό που θα κρατήσει την ποιό­τητα Ενεργειών του στο ύψος της Θείας του υπόστασης;
Ακριβώς αυτή η ευθύνη τού να κρατηθεί ο άνθρωπος στο ύψος του Ουράνιου Εαυτού του, εναπόκειται στον ίδιο. Δεν είναι δυνατόν να θεωρείται άνθρωπος με αυτο­σεβασμό εκείνος που δεν νιώθει απόλυτη και πλήρη την ανάγκη να δρα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε κάθε του ενέρ­γεια να τον καταξιώνει απέναντι στον Θείο του Εαυτό. Δεν έχει σημασία αν μία λανθασμένη του ενέργεια αποκα­λυφθεί ή όχι. Δεν έχει σημασία αν το περιβάλλον του πι­θανώς επικροτεί μία υλικά αποδεκτή επιλογή. Τα δικά του κριτήρια των Ουρανών υπαγορεύουν τις σωστές επιλογές, σύμφωνα με τις Θείες Αξίες. Ακόμα και αν επικροτούνται οι λανθασμένες του ενέργειες ή αν μπορούν να κρατη­θούν μυστικές από τους άλλους, ο Θείος Εαυτός του τον ελέγχει.

Η Ουράνια Υπόστασή του, που σέβεται και ακολουθεί, αυτός ο ίδιος ο Θεός, που κρύβει μέσα του, τον οδηγεί. Τώρα δεν έχει καν τη δικαιολογία της άγνοιας. Η αφύ­πνισή του τον έχει φέρει αντιμέτωπο με την Αλήθεια. Η ευθύνη της επιλογής είναι δική του. Ο αυτοσεβασμός και η συνέπεια, παράλληλα με την καθαρότητα των Ουρανών του, χαράσσουν την πορεία της εξέλιξης.

Δεν υπάρχουν περιθώρια λαθών. Η επίγνωση της Αλή­θειας αποκλείει τις δικαιολογίες. Ο αυτοσεβασμός του απαι­τεί απόλυτη συνέπεια ανάμεσα στη Σκέψη, το Λόγο και την πράξη.

Καθαρίζοντας τους Ουρανούς του, η αλληλουχία των ενεργειών τον φέρνει στην Ενέργεια διά του Λόγου και τη διδασκαλία διά του παραδείγματος.
Υμείς εστέ το άλας της γης. Εάν τούτο μωρανθή, εν τίνι αλισθήσομεν;