Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, για μια φορά ακόμα θα εκδηλωθώ σε σένα με αυστηρότητα, που είναι απαραίτητη για να μπορέσεις να καταλάβεις το μέγεθος της απόκλισης, το μέγεθος της δυσαρμονίας, την οποία προκαλείς με την αμέλεια σου, την ολιγωρία σου, τη στασιμότητά σου, την επιπολαιότητα σου, μέσα σ’ αυτό το Έργο, στο οποίο λες ότι συμμετέχεις κι ότι πραγματικά το αγαπάς κι έχει γίνει ένα με σένα.
Πώς τολμάς Άνθρωπε τέτοιους λόγους από το στόμα σου, να εκπορεύεις, όταν οι πράξεις σου, οι σκέψεις σου και οι κυματισμοί σου όλοι, όχι μόνο δεν εμφανίζουν αυτή την κατάσταση, αλλά έρχονται σε πλήρη αντίθεση; Αναδεικνύεις και μ’ αυτό ακόμα μια φορά την επιπολαιότητά σου, επιπολαιότητα στηριγμένη πάνω στην άγνοια και στην ημιμάθεια, δομημένη πάνω στις αρχές και στις βάσεις του ανθρώπου πλάνη. Άφησε αυτόν τον άνθρωπο που γνωρίζεις, τον σφυρηλατημένο αιώνες με τα κατεστημένα της αναλήθειας, πίσω σου. Μείνε γυμνός, χωρίς γνώσεις, χωρίς πείρα, χωρίς εμπειρίες. Στο έχω τονίσει πολλές φορές. Απελευθέρωσε όλα τα σημεία του «είναι» σου, για να ενδυθείς την Αλήθεια. Δεν μπορείς να οικοδομήσεις την Αλήθεια πάνω στην πλάνη. Η πλάνη θα γκρεμιστεί και μέσα από τα ερείπια, Εγώ ο Λόγος θα ρεύσω και θα οικοδομήσω Πνευματικά οικοδομήματα, γερά, τέλεια, ακλόνητα, στις οποιεσδήποτε καταστάσεις.
Έχεις κάνει, Άνθρωπε, πάρα πολλές παρανοήσεις και πραγματικά η μαθητεία κι η διδαχή, που τόσο καιρό σου γίνεται, δεν επιτρέπει αυτές τις παρανοήσεις. Σου έχω μιλήσει πολλές φορές για τη γραμμή του Έργου, που είναι Αγάπη – Ενότητα και προσπάθεια καθημερινή της εκδήλωσης του Θείου Εαυτού, της συνταύτισης μ’ Εμένα. Όμως δεν έχεις καταλάβει ακόμα αυτή τη γραμμή, δεν έχεις καταλάβει ακόμα, ότι Ένας είναι ο Δάσκαλος, ο Λόγος Χριστός κι ότι σ’ Αυτόν ανήκεις. Δεν έχεις καταλάβει ότι Εγώ όρισα Έναν Πνευματικό Καθοδηγητή, για να σε βοηθήσει και να σε διδάξει στα πρώτα σου βήματα κι ότι απ’ Αυτόν πρέπει να απορροφάς τις διδαχές και να αφομοιώνεις τα στοιχεία που σου προσφέρει. Γιατί αυτός ο Πνευματικός Καθοδηγητής, ενώ από Μένα ορίστηκε σαν Δάσκαλός σου, διαχέει ταπεινότητα, διαχέει Αγάπη κι ουδέποτε θέλησε να εξυψωθεί, ουδέποτε θέλησε να καταδειχτεί ανώτερος από σένα, αλλά πάντα σε διδάσκει, ότι είναι ο γεροντότερος Αδελφός, που βρίσκεται στη διάθεσή σου για κάθε κατάσταση δυσαρμονίας, ώστε να σε βοηθήσει στην επίλυση αυτής.
Από ποιον διδάχτηκες, Άνθρωπε, ν’ ανακηρύσσεσαι Δάσκαλος; Μήπως από Μένα ή από τον Πνευματικό Καθοδηγητή σου; Από ποιον διδάχτηκες ν’ ανυψώνεις τον εαυτό σου, να χωρίζεις σε ομάδες τα υπόλοιπα μέρη της υπόστασής σου και να λες ότι σου ανήκουν; Από ποιον διδάχτηκες ότι μπορείς εσύ να εξουσιάζεις ψυχές ή πνεύματα και να ενεργείς σύμφωνα με τη δική σου θέληση πάνω σ’ αυτές τις υποστάσεις; Εγώ ο Λόγος, στον οποίον ανήκεις, Άνθρωπε, γιατί είσαι ο Εαυτός Μου, ουδέποτε σε περιόρισα, ουδέποτε σε δέσμευσα, αλλά σε άφησα ελεύθερο να κινηθείς και να εκδηλωθείς με τις επιλογές σου, ώστε να γυρίσεις ενσυνείδητος Θεός μέσα σ’ Εμένα. Κι εσύ αντί να εκδηλώσεις αυτό το παράδειγμα, αυτή την Υπερτέλεια Θεία Διδαχή, που σου παρέχω, μέσα στην καθημερινή σου ζωή εκδηλώνεσαι κατακτητικά υπερυψώνοντας ένα εγώ τρομερό, θέλοντας να κατέχεις οντότητες, θέλοντας να εξουσιάζεις υποστάσεις, θέλοντας να σου ανήκουν.
Μα Άνθρωπε Αγαπημένε, γιατί επιζητάς την κατοχή, γιατί θέλεις ν’ αναδεικνύεις ξεχωριστές εκδηλώσεις, αντίθετες από τη Μία Ενιαία Βουλή και Γραμμή του Θεού; Γιατί δεν προσπαθείς να καταλάβεις, ότι μ’ αυτή σου τη συμπεριφορά αποκόβεσαι, απομονώνεσαι κι όχι μόνο δεν μπορείς να συμμετάσχεις μέσα στην Ολότητα του Ανθρώπου, αλλά απομακρύνεσαι κι από την Ένωση που έχεις μ’ Εμένα. Γιατί δεν προσπαθείς να παραχωρήσεις τον εαυτό σου μέσα στα πάντα, όπως σου έχω διδάξει, για να δεις ότι δεν θα υπάρχει η ανάγκη σου να κατέχεις, αλλά ότι αυτή η Ολότητα της Ελευθερίας που θα σε διαπερά, η αίσθηση της δονητικής Ένωσης, θα σε φέρει στο επίπεδο της Απόλυτης Γνώσης, που τα πάντα είναι Ένα, ο Ένας Εαυτός.
Πόση παρανόηση έχεις κάνει, Άνθρωπε, όταν μέσα σ’ αυτό το Έργο, που σκοπός του είναι η Ένωση και που η γραμμή του είναι η Ενότητα, που ουδέποτε διαρρηγνύεται και με κανένα τρόπο δεν γίνεται να διασπαστεί, εσύ θέλεις να εκφράζεις την προσωπική σου γνώμη και αυτή τη γνώμη να την καταδεικνύεις σαν γραμμή του Έργου και να φέρνεις σε αντίθεση αυτές τις επιμέρους γραμμές, παλεύοντας να καταδείξεις ότι είναι οι αληθινές, ότι είναι η Μία Γραμμή.
Μα, Άνθρωπε, ως πότε θα συμμετάσχεις μέσα στο Έργο, χωρίς να έχεις συνείδηση της Ενότητας, χωρίς να έχεις συνείδηση ότι οδηγείσαι να καταστείς Θεός, χωρίς να έχεις συνείδηση ότι οι εγωιστικές σου τάσεις σε οδηγούν σε παγίδες, που σε απομακρύνουν από Μένα, που σε απομακρύνουν από τον Εαυτό σου; Ως πότε, Άνθρωπε, θα Με διαμοιράζεις μ’ αυτό τον τρόπο, θα Με κατατεμαχίζεις και θα Με εγκλωβίζεις κομμάτι – κομμάτι μέσα στις προσωπικές σου αντιλήψεις, στα προσωπικά σου κατεστημένα; Ως πότε θα θέτεις πλαίσια μέσα στην Ολότητά Μου και θα πιστεύεις με κάθε τρόπο και με δύναμη, ότι αυτά τα πλαίσια είναι η Αλήθεια;
Σύνελθε, αφυπνίσου και ξεκίνα νέα πορεία χωρίς επιπολαιότητες, χωρίς τάσεις επικράτησης, χωρίς τάσεις εξουσιασμού, χωρίς τάσεις κατάκτησης υποστάσεων. Φέρε στο νου σου τη διδαχή Μου, την οποία πριν δύο χιλιάδες χρόνια έχω αφήσει πάνω στη γη και η οποία λέει, ότι όποιος είναι πρώτος, ας είναι διάκονος των πάντων. Κι αν πιστεύεις ότι έχεις κατακτήσει ορισμένα πνευματικά χαρίσματα, διακόνησε τον Αδελφό σου, τον Εαυτό σου, πρόσφερε ό ,τι έχεις και μη ζητάς αυτά τα χαρίσματα να τα κάνεις όπλα εξουσιασμού και κατάκτησης, γιατί τότε σου τα αφαιρώ. Φέρε στο νου σου τη διδαχή Μου, που λέει ότι οι έσχατοι έσονται πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι, και κατανόησε ότι δεν είσαι εσύ αυτός που θα κρίνει την πνευματική άνοδο και εξέλιξη της κάθε υπόστασης, θα συγκρίνει και θα κατατάξει σε βαθμίδες. Εγώ Είμαι ο Μόνος που μπορώ να κρίνω, ο Απόλυτος Κριτής και παρ’ όλα αυτά δεν σε κατέταξα, Άνθρωπε, αλλά σε αγκάλιασα, σε απορρόφησα μέσα Μου, χωρίς διαχωρισμούς, κι εσύ κατατάσσεις, συγκρίνεις; Μα νομίζεις ότι αυτό προέρχεται από το Θείο Εαυτό σου; Δεν έχεις καταλάβει ότι είναι μια ακόμα εκδήλωση του εγωιστικού ανθρώπου πλάνη; Αυτού του ανθρώπου, που κανένας παλμός του δεν είναι Αλήθεια, που κανένας παλμός του δεν είναι Αγάπη, κανένας παλμός του δεν είναι Ελευθερία.
Μη συνεχίζεις αυτή την τακτική, Άνθρωπε, γιατί αν κατατάσσεις εσύ, θα σε κατατάξω κι Εγώ και τότε δεν ξέρω πώς θα αντιμετωπίσεις αυτή την κατάσταση. Αν ανακηρύσσεις τον Εαυτό σου δάσκαλο, πρόσεξε, γιατί θα απαιτήσω από σένα και την ανάλογη υπευθυνότητα και την ανάλογη σωστή εκδήλωση των καταστάσεων και θα σε κρίνω σαν δάσκαλο. Κι αν τα λάθη σου είναι μεγάλα, μεγάλες και οι επιπτώσεις σου. Κατάλαβε ότι με μεγάλη επιείκεια φέρομαι απέναντι σου και σε άφησα να εκδηλώνεσαι με όλους αυτούς τους τρόπους, γιατί ανέμενα να συνειδητοποιήσεις μόνος σου. Όμως εσύ, επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη, αποφεύγεις τη συνειδητοποίηση. Και σου μιλώ έντονα κι αν ο Λόγος Μου κι η δόνησή Μου δεν σε συνεφέρει, θα σε συνεφέρω με τρόπους άλλους, με τις επιπτώσεις που συ ενεργοποιείς, με τον τρόπο που εσύ επικαλείσαι. Γιατί Εγώ στη διδαχή Μου έχω ξεκαθαρίσει, σου έχω μιλήσει ανοιχτά και σαφέστατα και σου έχω πει να μην κρίνεις, γιατί με όποιο μέτρο κρίνεις μ’ αυτό θα κριθείς. Σου έχω πει να μη θεωρείς υποδεέστερο κανέναν άνθρωπο, γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις καταλάβει τίποτα από την Ολότητα του Εαυτού. Σου έχω πει να μην ανακηρύσσεσαι ηγέτης υποστάσεων, γιατί Ένας είναι ο Δάσκαλος. Κι αν ανακηρυχθείς εσύ ηγέτης υποστάσεων από μόνος σου, τότε Εγώ θα απαιτήσω τα λάθη αυτών των υποστάσεων και τα λάθη τα δικά σου από σένα να ισορροπηθούν.
Εντάξου μέσα στο Έργο, Άνθρωπε, μέσα στην ενιαία γραμμή του και μην επιθυμείς ν’ ανακηρύσσεις τον εαυτό σου σε θέσεις υψηλές, διαμορφώνοντας ιεραρχίες. Δεν διαμόρφωσα καμιά ιεραρχία. Κι όταν απευθύνομαι απέναντι σου, με την εκφώνηση και την προσφώνηση Άνθρωπος Λόγος, δεν σε διαχωρίζω, ούτε την απευθύνω μόνο σε μερικούς. Πώς διαμορφώνεις εσύ ιεραρχία, γνωρίζεις τι κρύβεται μέσα σε κάθε σκήνωμα; Γνωρίζεις αν το σκήνωμα που θες να εξουσιάσεις ή που θες να πιστεύεις ότι σου ανήκει, βρίσκεται σκάλες ψηλότερα κι Εγώ ακόμα δεν το ξεκλείδωσα για κάποιο συγκεκριμένο λόγο; Ενδύσου ταπεινότητα, σου χρειάζεται, χωρίς αυτήν δεν μπορείς να κάνεις κανένα βήμα. Μίκρυνε τον άνθρωπο πλάνη, εξάλειψέ τον μέσα στη Φλόγα της Μετουσίωσης κι ανάδυσε τον Άνθρωπο Αλήθεια. Μην επιθυμείς να εμφανίζεις δικές σου γραμμές, που επηρεάζονται από την προσωπικότητα κι από τις ημιτελείς γνώσεις της διάνοιας και να τις παρουσιάζεις σαν γραμμή του Έργου. Μην επιθυμείς με κανένα τρόπο να απομονώνεσαι μέσα από την Ολότητα του Έργου, γιατί όπως κι αν γίνεται ή αν εκδηλώνεται αυτή η απομόνωση, είναι πάντα λανθασμένη. Επιδίωκε την ενότητα, τον συντονισμό και τον συγχρονισμό σου, με τη γραμμή του Έργου, με το Μήνυμα της Χριστοποίησης και έλεγχε συνεχώς τα στεγανά σου στην ταπεινότητα, ώστε να είσαι σίγουρος ότι δεν εκδηλώνεσαι μέσα από τον εγωισμό του ανθρώπου πλάνη. Μη χρησιμοποιείς την έμπνευσή σου για εξύψωση του εγωισμού της πλάνης σου και καθιστάς έτσι το Θείο Δώρο, δεσμά και στασιμότητα. Μη χρησιμοποιείς ό,τι μαθαίνεις για να εκδηλώνεσαι με σκοπό να επισύρεις θαυμασμό ή επικράτηση και καθιστάς έτσι οποιαδήποτε πνευματική κατάκτησή σου πτώση.
Έλα σε επίγνωση, Άνθρωπε, γιατί η ανακύκλωση της δυσαρμονίας που έχεις διαπράξει, θα προκαλέσει επιπτώσεις. Έλα σε επίγνωση και μετάλλαξε τις επιπτώσεις. Το Έλεος Μου σου παρέχει ακόμα μία φορά χρονικές προθεσμίες, ώστε να αντεπεξέλθεις με σωστούς τρόπους στις απαιτήσεις του Έργου, ώστε να διορθώσεις τα οποιαδήποτε σφάλματα και να εκδηλωθείς ενωμένα.
Αναμένω, Άνθρωπε, να σε δω Φωτεινό, απεκδυόμενο το «Εγώ» σου, ενδυόμενο Εμένα. Για να ενδυθείς Εμένα, κανένα άλλο ένδυμα δεν μπορείς να έχεις, γιατί Είμαι τόσο Άπειρος, που μέσα σε κανένα άλλο ένδυμα δεν χωράω. Χωράω μόνο στη Θεία Ουσία σου, στο Θείο Εαυτό σου, που έχει τη δυνατότητα και την ελαστικότητα του Απείρου. Χωράω μόνο στη Θεία Ατέρμονη Ύπαρξή σου, που διαθέτει χαρακτηριστικό το Άχρονο, το Άχωρο, το Υπερτέλειο. Μη γελιέσαι, μην παγιδεύεσαι από την υπευθυνότητα την οποία σου παρέχω. Αυτή η υπευθυνότητα δεν είναι υπευθυνότητα που σου επιτρέπει να εξουσιάζεις, είναι υπευθυνότητα που σου επιβάλλει να προσφέρεις. Να προσφέρεις τον Εαυτό σου, μέσα σε κάθε κομμάτι του Εαυτού σου Ανθρώπου. Μη χρησιμοποιείς αυτή την υπευθυνότητα για να καθηλώνεσαι, γιατί στην παραχώρησα ακριβώς για να εκπαιδευθείς και να καταδείξεις αν και κατά πόσο μπορείς να τιθασεύσεις τον εγωισμό του ανθρώπου πλάνη, και να αναδείξεις την Υπόσταση Αγάπη Λόγο που έχεις μέσα σου, προσφέροντας Ουσία και Θεία Ενέργεια μέσα σε καθετί. Σου παραχώρησα την υπευθυνότητα, για να σφυγμομετρήσω τη συνισταμένη της Αγάπης σου, της ταπεινότητάς σου, της κατανόησης των Θείων Αληθειών Μου, των Θείων Υπερτέλειων διδαχών Μου και τη συνισταμένη του τρόπου εκδήλωσης αυτών.
Και τι αντικρίζω, Άνθρωπε; Παρανοήσεις, απέραντες και πολλαπλές, που σε απομακρύνουν από Μένα. Τι αντικρίζω, Άνθρωπε, Άνθρωπε Λόγε, όπως σε καλώ, παρά σειρά από καλύμματα, που θέτεις χρησιμοποιώντας αυτή την υπευθυνότητα με εσφαλμένο τρόπο. Κι όμως Άνθρωπε, την υπευθυνότητα δεν την αποσύρω. Σου την αφήνω μαζί με τις επιπτώσεις, όποιες είναι, για να διδαχθείς. Κι όταν σφάλλεις απέναντι του Εαυτού σου αμελώντας, οι επιπτώσεις έρχονται και σε διδάσκουν. Αλλ’ όταν σφάλλεις απέναντι σε άλλες ψυχές και τις καθοδηγείς με λανθασμένους τρόπους, εξυψώνοντας την προσωπική σου επιθυμία, την προσωπική σου γνώμη σε Θεία Διδαχή, τότε η επίπτωση έρχεται αυστηρά και άμεσα, προκαλώντας κρίση, γιατί οδηγείς σε πλάνη κι άλλες υποστάσεις.
Έλα σε επίγνωση και συνειδητοποίησε με ποιους τρόπους έσφαλες, με ποιους τρόπους παρέσυρες υποστάσεις, με ποιους τρόπους έθεσες εμπόδια, φραγμούς, αδιέξοδα, διλήμματα, σε άλλες υποστάσεις. Και πριν σου δώσω Εγώ τις επιπτώσεις, ανάλαβέ τες και κάνε Προσευχή Μετάνοιας. Ζήτησε και επικαλέσου το Έλεος Μου, ζήτησε και επικαλέσου την Ατέρμονη Αγάπη Μου, για να ντύσεις όλα αυτά και να φέρεις στη σωστή ισορροπία εκδήλωσης, οτιδήποτε διατάραξες.
Άνθρωπε, μέσα στην πλάνη σου, μέσα στην άγνοιά σου, διαπράττεις συνεχώς τα ίδια λάθη, ενώ συνεχώς σε διδάσκω για την Αλήθεια. Ως πότε, ως πότε πια Εαυτέ Μου, ως πότε πια Αγαπημένε Λόγε, θα αρνείσαι να φανερωθείς; Ως πότε θα χρησιμοποιείς ό,τι σου παρέχω για να καθηλώνεσαι, για να Με δένεις μέσα σου και για να προσπαθείς να Με δεσμεύεις; Μα δεν δεσμεύομαι, Άνθρωπε, εσύ δεσμεύεσαι. Εγώ Απεριόριστος και Άπειρος κατέχω τα πάντα, κατέχομαι από τα πάντα.
Συνειδητοποίησε το Μυστήριο της Ενότητας, το Μυστήριο της Ελευθερίας, που δεν υπάγεται μέσα σ’ αυτό η έννοια της κατάκτησης, αλλά η έννοια της προσφοράς και πρόσφερε ό,τι έχεις μέσα σε όλους, χωρίς αυτή η προσφορά να περιέχει εντός της κανένα στοιχείο ιδιοτέλειας, κανένα στοιχείο επιθυμίας αναγνώρισης. Μάθε να έχεις σεβασμό σε κάθε υπόσταση, σε κάθε μέρος του Εαυτού σου, γιατί δεν μπορείς να ξέρεις τι περιέχει, δεν μπορείς να ξέρεις την τιμή που από Μένα έχει λάβει. Και μόνο η προσφώνηση, που αποδίδω στην Ολότητα του Ανθρώπου, πρέπει να σε φέρει σε επίγνωση σεβασμού σε κάθε σημείο του. Γιατί αν δεν σέβεσαι κάθε μέρος του Ανθρώπου, δεν σέβεσαι τον Εαυτό σου, δεν σέβεσαι Εμένα και επομένως δεν μπορείς να ενωθείς μ’ Εμένα, δεν μπορείς να Με εκδηλώσεις και να Με φανερώσεις μέσα από την ύλη σου.
Μην οδηγείσαι σε ανταγωνισμούς, Άνθρωπε, γιατί αυτό που διακρίνω μέσα σε σένα είναι ανταγωνιστικότητα. Μέσα σ’ ένα Έργο που μιλάει για ενότητα, που εκδηλώνει την Ολότητά του Εαυτού Ανθρώπου, οι επιμέρους μονάδες υποστάσεις εκδηλώνουν ανταγωνισμό, προς τα υπόλοιπα μέρη του Εαυτού τους. Μα είναι πλήρως αντιφατικό κι αυτή η εκδηλωμένη αντίφαση καθηλώνει τις υποστάσεις όλων, που συμμετέχουν μέσα στο Έργο και συσσωρεύει αρνητική ενέργεια, δίνοντας χώρο σε αρνητική δύναμη να εισχωρήσει και να προκαλεί δυσαρμονίες και ταραχές. Μην ανταγωνίζεσαι, αλλά βάζε τον Εαυτό σου δίπλα σε κάθε εκδήλωση Χάρης και Φωτός Αδελφού Ανθρώπου και μη ζητάς λόγο εξουσίας δήθεν ή λόγο δήθεν υψηλότερης τάξης να επικυρώνεις δημόσια εσύ τις οποιεσδήποτε εκδηλώσεις Χάρης. Εγώ θα τις επικυρώνω κι όχι η προσωπική γνώμη και η σκέψη οποιουδήποτε Αδελφού. Η επικύρωση μόνο από Εμένα μπορεί να γίνει, το Λόγο, τον Αρμόδιο να κρίνει και να επικυρώσει με Ευλογία τα πάντα. Εσύ πώς έρχεσαι με τη γήινη σκέψη σου, να επικυρώσεις μια Θεία εκδήλωση; Με ποια δεδομένα κρίνεις; Με ποια χωρητικότητα περιλαμβάνεις το Άπειρο Μεγαλείο της Θείας εκδήλωσης, όταν ο γήινος νους σου κι η γήινη δυνατότητα κίνησής του είναι τόσο περιορισμένη; Μήπως αντιλαμβάνεσαι το λάθος σου; Μήπως τώρα κατανοείς σε πόσα αλλεπάλληλα σφάλματα έχεις πέσει; Σου δίνω μέσα σου τη δόνηση, ώστε να καταλάβεις και να αποκολληθείς από τη λανθασμένη θέση.
Εντονοποιώ την κατάσταση της Κρίσης εντός σου, ώστε να έρθεις σε άμεση μετάλλαξη και μετουσίωση κάθε στοιχείου, που αντιμάχεται τον Θείο Εαυτό και δεν του επιτρέπει να εκδηλωθεί.
Άνθρωπε, Άνθρωπε, ξεκίνα την πορεία σου υπεύθυνα, ενσυνείδητα, σταθερά, με ταπεινότητα απέραντη, με διάθεση για προσφορά. Και μέσα σ’ αυτά τα κριτήρια να θέτεις κάθε σου εκδήλωση και να την εξετάζεις ολοκληρωμένα, ώστε κάθε στοιχείο, που δεν υπόκειται μέσα στην Αγάπη και την Ενότητα, να το μετουσιώνεις. Εμφανίζω σε κάθε υπόσταση Ανθρώπου, που βρίσκεται στο χώρο αυτό τούτη τη στιγμή, αλλά και σε κάθε υπόσταση που συμμετέχει μέσα στο Έργο κι έχει λάβει την κλήση, τα λάθη, τις ατέλειες, τη λανθασμένη χρήση της Χάρης και της υπευθυνότητας μπροστά του σαν κινηματογραφική ταινία κατά τη διάρκεια της νυχτερινής ξεκούρασης του σκηνώματος και θέτω σε έντονη ενεργοποίηση τη συνειδητότητα, ώστε να μπορέσει να συγκροτήσει αυτή την αναδρομή των λανθασμένων εκδηλώσεων και να στραφεί σε μετουσίωση, σε μετάνοια, σε μεταστροφή και σωστή εκδήλωση.
Ευλογώ Αγαπημένε, την υπόστασή σου και τη δονώ μέσα Μου. Αναλαμβάνω τα βάρη των λαθών σου και σου δίνω την άδεια και το δικαίωμα να επικαλεστείς το Έλεος Μου και χωρίς το βάρος των επιπτώσεων να μετουσιώσεις ό,τι προκάλεσες. Σε Ευλογώ να επέλθει η Γαλήνη και η Ισορροπία εντός σου και να εκδηλωθείς ως Θεός εν δυνάμει, χωρίς λάθη και ατέλειες. Ευλογώ καθέναν που έλαβε την κλήση Μου κι ενεργοποιώ εντός του αυτή την κλήση που απενεργοποιήθηκε. Συσπειρώνω τους μαθητές Μου γύρω Μου, συσπειρώνω τον Εαυτό Μου μέσα Μου. Δημιουργώ εκ νέου ενωτικούς αγωγούς, ανάμεσα στα κομμάτια του αγωγού Μου κι ανάμεσα σ’ Εμένα και στις υποστάσεις των Μαθητών Μου. Ενεργοποιώ εκ νέου τις Θείες παρακαταθήκες και τις Θείες παροχές και τις απελευθερώνω να φανούν. Διαρρηγνύω τα καλύμματα της πλάνης και της ημιμάθειας με τη ρομφαία του Λόγου Μου κι ανασυγκροτώ αυτά σε προωθητήρες Θείου Πυρός. Αφαρπάζω τις σκέψεις και τα κατεστημένα της ημιμάθειας, τα μετουσιώνω και παραδίδω Θείες Αλήθειες μέσα στο νου των Μαθητών Μου. Φέρνω στη σωστή θέση και στη σωστή γραμμή όλους τους μαθητές Μου και τους καλώ σε νέα ενεργή πορεία, με μεγαλύτερη υπευθυνότητα και προσοχή. Τους καλώ στην εκδήλωση του Εαυτού Μας, χωρίς όρια και περιορισμούς της πλάνης. Τους καλώ σε υπακοή, σε ταπεινότητα, σε σωστή συμπεριφορά, ώστε να αναδείξουν πραγματικά Θείο Εαυτό. Ανακαλώ κάθε Μαθητή στην τάξη και τον θέτω υπεύθυνο για οποιαδήποτε δυσαρμονία δημιουργηθεί από δω και στο εξής, με άμεσες επιπτώσεις διδαχής, θέτω όλους σε κίνηση και δραστηριότητα Θεία και τονίζω ότι δεν πρέπει να επιτρέπεται από τους Μαθητές του Λόγου η ανάδειξη εγωισμού και η μη παραδοχή Θείων Διδασκαλιών ή Θείων εμπνεύσεων και διδαχών, που οδηγούν στη σωστή υπόδειξη κάποιας λανθασμένης εκδήλωσης Μαθητών.
Καλώ όλους σε ενεργή συμμετοχή και προσπάθεια, ώστε κάθε λάθος να αναφανεί και να μετουσιωθεί, χωρίς να υπάρχουν εκπομπές δυσαρμονίας.
Ευλογώ την ενιαία πορεία του Έργου, την αδιάσπαστη δομή του. Ευλογώ τη Μία γραμμή που υπάρχει. Απορροφώ οποιοσδήποτε προσωπικές γνώμες διατυπώθηκαν ως γραμμές μέσα σ’ αυτήν και τις μετουσιώνω. Εντέλλω όλους να εκδηλώσουν τη Μία Γραμμή, αναπτύσσοντας πρωτοβουλίες, κρατώντας σε ενημέρωση την Ολότητα του Έργου και κινούμενοι πάντα μέσα στα πλαίσια της Αγάπης, της Ενότητας, της Χριστοποίησης, των Θείων Μηνυμάτων και Διδαχών της εσωτερικής επαφής και μετουσίωσης, που το Έργο έχει διοχετεύσει και διαχύσει μέσα σε όλους.
