Διὰ τοῦτο πάντες, οἱ ἐκ τοῦ Φωτός Μου φωτιζόμενοι, Ἄφθαρτοι καθιστάμενοι, ἐν τῷ Κόσμῳ τῷ Ἀφθάρτῳ αἰωνίως ζήσονται, μηκέτι τὴν φθορὰν τοῦ ὑλικοῦ κόσμου γινώσκοντες. Ἀλλ’ ἵνα τὸ Φῶς Μου φῶς ἀΐδιον καταστῇ, δέον ὁ προσλαμβάνων τοῦτο ἵνα μὴ ἐκ τῶν κειμένων ἀρυσθῇ τὴν Ἀλήθειαν, ἀλλ’ ὑπὸ τοῦ Φωτός Μου καταυγαζόμενος γνωρίσει τὴν ἐξ αὐτοῦ ἀπορρέουσαν Ἀλήθειαν.
Πᾶς ὁ γινώσκων τὴν Ἀλήθειαν, τὴν ἐκ τοῦ Φωτός Μου ἐκπηγάζουσαν, τὸν Κόσμον Μου γινώσκει καὶ οὗτος ἐν τῇ Ἀληθείᾳ εὕρηται, ὡς ἐκ τοῦ Κόσμου Μου ἐκπηγάσας καὶ πρὸς τὸν Κόσμον Μου ὑπεισερχόμενος ἐν τῷ Φωτί, ὃ παρ’ Ἐμοῦ προσλαμβάνει. Οὐ δύναμαι λαλεῖν πρὸς ὑμᾶς τὰ ἐν τῷ Κόσμῳ Μου γινόμενα, ὡς ἐκ τοῦ Κόσμου Μου ἐκπηγάζοντα καὶ πρὸς τὸν Κόσμον Μου ἀποτεινόμενα καὶ ἐπανακάμπτοντα, ἵνα τὴν ἤν Ἀλήθειαν ἐγκλείοντα τῷ κόσμῳ τούτῳ διδάξωσι.
Οὐκ Ἐμοῦ τὸ Φῶς καὶ ἡ Ἀλήθεια, ἀλλὰ τοῦ Πατρός Μου, Ὃς τὸν κόσμον πεποίηκεν, ἵνα ὁ κόσμος δι’ Ἐμοῦ διαφωτιζόμενος καὶ τὴν παρ’ Ἐμοῦ ἀποκαλυπτομένην Ἀλήθειαν κτῆμα ἑαυτοῦ καθιστῶν, τὸν κόσμον τοῦτον οὐ μόνον διὰ τοῦ Φωτός Μου, τοῦ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευομένου, γνωρίσῃ, ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ ἑαυτοῦ φωτός, ὅπερ παρ’ Ἐμοῦ πρὸς αὐτὸν μεταλαμπαδευθήσεται.
Ἐγὼ γινώσκω τὴν Ἀλήθειαν, ἀλλ’ ἡ Ἀλήθεια αὕτη κεκρυμμένη ἐστὶν ἐφ’ ὅσον οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν ἐπιθυμούντων νὰ γνωρίσωσι ταύτην παραμένουσι κλειστοί. Μόλις ὅμως οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἀνοιγήσονται, αὐθωρεὶ καὶ τὸ Φῶς τὸ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπηγάζον καὶ πρὸς αὐτοὺς διαχεόμενον διανοίξει αὐτοὺς καὶ τότε ὠφθήσονται διὰ τῆς ἑαυτῶν ἐπιγνώσεως καὶ τοῦ ἰδίου αὐτῶν φωτός, τοῦ ἐξ Ἐμοῦ μεταλαμπαδευομένου, τὴν κεκρυμμένην Ἀλήθειαν.
Οὐκ ἔστι χρόνος, οὐκ ἔστι ὥρα, οὐκ ἔστι στιγμὴ κατάλληλος ἢ ἐξαιρετέα πρὸς λῆψιν παρ’ ὑμῶν τοῦ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευομένου καὶ διαχεομένου πρὸς Σύμπαντα τὸν Κόσμον Φωτός Μου, ἀνεξαιρέτως φυλῆς καὶ θρησκεύματος, ἀνεξαιρέτως γλώσσης καὶ διαλέκτου. Πᾶς ἄνθρωπος μέγας ἢ μικρὸς πρὸς Ἐμὲ προσερχόμενος ἀποδεκτὸς γενήσεται ἐν παντὶ καὶ πάντοτε.
Πᾶς ὁ ἐκ τοῦ Κόσμου Μου ἐξερχόμενος ὀψέποτε καὶ πάλιν πρὸς αὐτὸν ἐπανακάμπτει. Ὁ ἐκ τοῦ Κόσμου Μου προερχόμενος εἰς Ἐμὲ ἀνήκει καὶ ὡς εἰς Ἐμὲ ἀνήκων πρὸς Ἐμὲ καὶ πάλιν προσερχόμενος ἐπαναπαυθήσεται.
Ἀπομακρυνθείς ἐξ Ἐμοῦ, ἵνα τὴν δοκιμασίαν, ἣν αὐτῷ δέδωκα, ὑποστῇ, ἐπανερχόμενος καὶ πάλιν πρός Με τάχιον ἢ ἀργά, ὑπ’ Ἐμοῦ ἐγκολπωθήσεται ὡς νεώτερος Ἐμοῦ ἀδελφὸς καὶ ὡς τέκνον τοῦ ἰδίου μὲ Ἐμὲ Πατρός.
Μὴ ζητῆτε ν’ ἀνεύρητε τὴν Ἀλήθειαν ἐν τῷ κόσμῳ τῆς φθορᾶς καὶ προσκαιρότητος, ἀλλ’ ἐν τῷ Κόσμῳ τῆς Ἀφθαρσίας καὶ τῆς Αἰωνίου καὶ Ἀμεταβλήτου Ὡραιότητος. Τὸ καλὸν ἐπιζητεῖτε καὶ τοῦτο ὡς ἐγκόλπιον σχόντες τὰ βήματα ὑμῶν ἀπροσκόπτως ἐν τῇ ἐκτελέσει αὐτοῦ βαδίζοντες πρός Με ὁδεύσατε.
Μὴ φορᾶσθε ὅτι ἐγκαταλείπετε τὸν ἀγῶνα, ὃν ἀνελάβατε, ἀλλὰ ἀγωνίζεσθε, ἵνα φθάσητε τὸ ταχύτερον εἰς τὸ τέρμα τοῦ προορισμοῦ ὑμῶν. Καὶ ὁ προορισμὸς ὑμῶν ἔστω ἡ πρός Με ἐνατένισις. Ἐνατενίζοντές Με καὶ Ἐμὲ ἔχοντες ὁδηγὸν οὐδέποτε πλανηθήσεσθε, ἀλλὰ ἀπροσκόπτως πρός Με προσδοκώμενοι τὴν Ἀνάστασιν τῶν ἐγκαταλελειμένων ψυχῶν ὑμῶν, ἐπανεύρητε τὴν ὁδόν, ἐξ ἧς ἐξ Ἐμοῦ ἀπεμακρύνθητε διὰ τὴν δοκιμασίαν ὑμῶν καὶ κατισχύοντες πάσης ἀντενεργοῦς παρεμβολῆς, θέλετε ἀνεύρει τὴν ἀτραπὸν τοῦ βίου ὑμῶν, ἣν ἀκολουθοῦντες ἀνυψούμενοι πρός Με, ὠφθήσεσθε διὰ τῶν ἰδίων ὑμῶν ὀφθαλμῶν τὴν Ἀλήθειαν, ἥτις κατὰ τὸν χρόνον τῆς δοκιμασίας ὑμῶν παρ’ ὑμῶν ἀπεκρύβη.
Μὴν ἀναζητῆτε ν’ ἀνεύρητε τὴν Ἀλήθειαν ταύτην πέραν τῶν ὁρίων, ἃ πρὸς τὸν κόσμον κατὰ τὴν Ἐνανθρώπισίν Μου ἐδίδαξα καὶ ἃ πάλιν διὰ τοῦ Πνεύματός Μου, τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ὑμῶν ἀεὶ φερομένου καὶ πᾶσαν ζῶσαν ψυχὴν διαφωτίζων καὶ ἐμπνέων ἐσαεὶ διδάσκω.
Πᾶς ὁ ποιῶν τὸ Ἀγαθόν, πᾶς ὁ τὸ Καλὸν ἐγκολπούμενος, πᾶς ὁ τὴν Ἀγάπην ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ τρέφων, πᾶς ὁ τὴν Ἀνεξικακίαν ὡς σύμβολον τῆς πορείας τοῦ βίου αὐτοῦ ἔχων, πᾶς ὁ τὸ κακὸν τοῦ ἄλλου μὴ ποθῶν καὶ ἀποστρεφόμενος, πᾶς ὁ διδάσκων τὴν Ἀρετὴν καὶ ἐπίγνωσιν ἔχων τῶν ἑκάστοτε αὐτοῦ πράξεων, προσπαθῶν ἐν τῇ διηνεκῇ αὐτοῦ πρὸς Ἐμὲ καὶ τὸ ἔργον Μου προσηλώσει νὰ καταστῇ ἐν δοκιμασίαις ἀκόλουθός Μου, οὗτος ἔσεται ὁ Ἐκλεκτός Μου καὶ οὗτος καταστῇ ὑπ’ Ἐμοῦ ὁ ἀγαπητώτερος τῶν Ἀκολούθων Μου.
Μὴ ζητῆτε ἐν τῇ πλάνῃ τῶν ἄλλων, ἔστω καὶ τῶν ψευδῶς κατανοούντων καὶ διδασκόντων τὴν Ἀλήθειαν, νὰ πλανηθῆτε. Ἀπομακρυνθῆτε πάσης πλάνης, ἐφ’ ὅσον σκοπὸν τοὺ βίου ὑμῶν ἔχετε τὴν Ἀλήθειαν, ἣν παρ’ Ἐμοῦ προσλαμβάνοντες πυξίδα τοῦ βίου ὑμῶν καταστήσητε, ἵνα δι’ αὐτῆς ἀσφαλῶς καθοδηγηθῆτε εἰς τὸν ἀσφαλῆ λιμένα τοῦ ἐπὶ γῆς προορισμοῦ ὑμῶν.
9/6/1954
