Μακάριοι οἱ εἰδότες τὴν Ἀλήθειαν καὶ ταύτην ὡς γνώμονα τοῦ βίου αὐτῶν θέντες.
Μακάριοι οἱ πιστεύσαντες εἰς αὐτήν, ὡς οὗτοι ἄξιοι αὐτῆς κληθέντες, ἐν αὐτῇ δὲ ἐμμένοντες καὶ ταύτην τηροῦντες ὑπὲρ αὐτῆς τὸν βίον αὐτῶν καταλειψάμενοι τὸν ἐν τῇ Ἀληθείᾳ κεκρυμμένον θησαυρὸν πνευματικῆς ἀποκαταστάσεως ὡς ἄξιοι αὐτῆς τηρηταὶ συναποκομίσωσιν.
Ἀλλὰ τὶς τὴν Ἀλήθειαν ἔγνωκεν ἐν τῇ πραγματικῇ αὐτῆς ἐν τῷ κόσμῳ ἐκτάσει καὶ ὑπὲρ αὐτῆς τὰ πάντα καταλειπὼν ἐπάλαισε; Ἐλάχιστοι διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἐφήψαντο τῶν κρασπέδων αὐτῆς καὶ οὗτοι ὑπεράνθρωποι ἐν τῇ μνήμῃ τῶν διαρρευσασῶν καὶ μελλουσῶν γενεῶν παρέμειναν.
Εἰς τὰς γενομένας ἀποκαλύψεις περὶ Ἀληθείας εἰς τοὺς ἑκάστοτε επικοινωνήσαντας ἐγένετο λόγος περὶ τῆς μελλούσης ζωῆς καὶ μακαριότητος. Αἱ περὶ αὐτῆς κρίσεως καὶ ἰδέαι εἶναι ἀνάλογοι τοῦ βαθμοῦ τῆς πνευματικῆς καὶ ψυχικῆς ἀνελίξεως ἐκείνων, οἵτινες ἀναλόγως τοῦ βαθμοῦ ἠδυνήθησαν νὰ ἀνέλθωσιν ὑψηλότερον πρὸς αὐτήν.
Ὁ κόσμος, εἰς ὃν σήμερον ζῆτε, καὶ διὰ τοὺς μὲν καὶ διὰ τοὺς δὲ, ἐπικρατεῖ ἡ ἀντίληψις καὶ εἴς τινας ἡ πεποίθησις, ὅτι εἶναι εἷς σταθμὸς δοκιμασίας, δι’ οὗ τὸ πνεῦμα ἀποκαθαίρεται καὶ ἡ ψυχὴ διαλευκαίνεται ἐκ τῶν σφαλμάτων καὶ ρύπων τοῦ παρελθόντος. Ἐκεῖνος, ὅστις δύναται νὰ διατηρήσῃ ὀλιγωτέρους δεσμοὺς μὲ τὸ ὑλικὸν περιβάλλον τῆς ζωῆς, ἐκεῖνος καὶ κατορθώνει νὰ ἐξυψωθῇ ὑψηλότερον καὶ νὰ εἰσχωρήσῃ εὐκολώτερον εἰς τὸν ὕπερθεν αὐτοῦ Πνευματικὸν καὶ Ψυχικὸν Κόσμον, ὅστις καὶ ἐγκρύπτει ἐν ἑαυτῷ τῆν πραγματικὴν Ἀλήθειαν.
Ἐκεῖνος ὅστις ἀπέρχεται τοῦ κόσμου τούτου, χωρὶς νὰ συναποκομίσῃ τοὺς ὑλικοὺς δεσμούς, οἵτινες πολλάκις καθήλωσαν τὴν πνευματικήν του ὑπόστασιν ἐπὶ τῶν ὑλικῶν τοῦ κόσμου πραγμάτων, ἐκεῖνος ὅστις οὐδεμίαν ὑλικὴν ἐπιθυμίαν διετήρησεν, ἀλλὰ θυσιάσας αὐτὰς διὰ τὴν πνευματικὴν καὶ ψυχικήν του ἀνάδειξιν καὶ τελειοποίησιν, οὗτος δύναται νὰ ἀποκατασταθῇ ἐν τῷ Πνευματικῷ Κόσμῳ καὶ νὰ ὠφθῇ ἐν ἀπολύτῳ μακαριότητι πᾶν, ὅ,τι ὡς ἐν ὀνείρῳ ἢ ψυχικῇ ἐξάρσει ἀντελήφθη.
Ἐκεῖνος ὅστις ἐπιθυμεῖ νὰ γνωρίσῃ την Ἀλήθειαν, δὲν προσηλώνεται ἐπὶ τῶν γηΐνων ἀπολαυῶν, οὔτε θεωρεῖ τοὺς ὑλικοὺς δεσμοὺς ὡς ἀπαραίτητον στοιχεῖον διὰ τὴν εὐτυχίαν καὶ εὐδαιμονίαν τῆς ἐν τῇ γῇ διαμονῆς του.
Ἐὰν ποτὲ ἡ ἀνάγκη ἐπέβαλλεν εἰς αὐτὸν τοιούτους δεσμούς, οἱ δεσμοὶ οὗτοι δέον νὰ θεωροῦνται ὡς δευτερευούσης σημασίας καὶ ἡ τυχοῦσα διακοπὴ αὐτῶν νὰ μὴ πληροῖ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ πικρίας. Ὑπεράνω παντὸς ὑλικοῦ δεσμοῦ, εἰς ἐκεῖνον ὅστις θέλει νὰ γνωρίσῃ καὶ ἐγκολπωθῇ τὴν Ἀλήθειαν, ὑπάρχει ὁ πνευματικὸς δεσμός, ὅστις ὀφείλει νὰ συνδέῃ αὐτὸν πρὸς τὸν κόσμον, τὸν ὁποῖον ἐπιθυμεῖ νὰ γνωρίσῃ καὶ πρὸς τὸν ὁποῖον προσπαθεῖ νὰ εἰσέλθῃ καὶ ἀποκατασταθῇ.
Εἰς τὸν Κόσμον τοῦτον τῆς Ἀληθείας καὶ τοῦ φωτός, εἰς τὸν Κόσμον τοῦτον τὸν Ἀκτινοβόλον καὶ διαυγῆ δὲν ὑπάρχουν θλίψεις καὶ πικρίαι.
Τὰ ἐν αὐτῷ κατοικοῦντα ὄντα ὑπὸ τὸ Ἀνέσπερον Φῶς τῆς Αἰωνιότητος ἐπαφίονται νὰ γνωρίσωσι τὴν κεκρυμμένην εἰς τὰ ἔνσαρκα ὄντα Ἀλήθειαν. Οὐδεὶς δεσμὸς ὑφίσταται πλέον μὲ τὸν ὑλικὸν κόσμον, μεθ’ οὗ συνεδέθησαν, παρὰ αἱ πικρόχολοι ἀναμνήσεις μιᾶς ἐπαράτου καὶ ὑποδουλωμένης πνευματικῆς ὑπάρξεως ἐν τῷ ὑλικῷ σώματι, χάριν τῶν ἐπιθυμιῶν τοῦ ὁποίου ἐγκατέλειψαν τὸν πραγματικὸν αὐτῶν προορισμὸν καὶ ἀφέθησαν νὰ ἐξυπηρετήσωσι τὴν ὅσον ἔνεστι ἀπολαυστικωτέραν διατήρησιν τῆς σαρκός των, ἥτις θὰ τοὺς ἐπέφερε τὴν βραδύτητα τῆς πνευματικῆς ἀνελίξεως καὶ τελειοποιήσεώς των.
Ἐκεῖνος, ὅστις εἰσῆλθεν εἰς τὸν Πνευματικὸν Κόσμον, δὲν ἐπιζητεῖ πλέον νὰ ἐπανέλθῃ ἐν τῷ ὑλικῷ, παρὰ ὁπόταν οἱ ὑλικοὶ δεσμοί, τοὺς ὁποίους συνῆψε, κατέστησαν ἀναγκαίαν τὴν ἐπαναφοράν του, διὰ νὰ πληρώσῃ καὶ τὴν τελευταίαν ὀφειλήν του πρὸς τῆν ὑλικῆν ζωήν.
Ὁ ἐκ νέου ἐπανερχόμενος αἰσθάνεται ὅλον τὸ βάρος τῶν νέων πρὸς τὴν ζωὴν ὀφειλῶν του καὶ ἐὰν ὑπάρχῃ τρόπος θὰ ηὐχαρίστη Τὸν ἰθύνοντα τὰ τῆς ζωῆς, ὅπως ἡ ἐν τῇ νέᾳ ζωῇ του διατήρησις συντομευθῆ τὸ ταχύτερον.
Εὐτυχὴς ὅθεν ἐκεῖνος, ὅστις γνωρίσας τὴν πρὸς τὴν ζωήν ὀφειλήν του καὶ ἐπανορθώσας τὴν πρὸς τὴν προγενεστέραν τοιαύτην, ἐγκαταλείψει τὴν ὑλικήν αὐτοῦ ζωὴν τὸ ταχύτερον.
Εἷς ἐξ ὑμῶν νῦν ἐδοκιμάσθη ὑπὸ τοῦ χωρισμοῦ τοῦ μεθ’ οὗ συνεδέθη συντρόφου του. Ἐν τῇ κρίσει αὐτοῦ ἴσως τοῦτο νὰ θεωρηθῇ ὡς ἀδικία ἢ τελεία ἐγκατάλειψις αὐτοῦ παρὰ τῶν πνευματικῶν αὐτοῦ ὁδηγῶν καὶ προστατῶν. Ἀλλὰ οὔτε τὸ ἓν οὔτε τὸ ἄλλο συνέβη.
Αὕτη ἐξεπλήρωσεν τὴν πρὸς τὴν ζωὴν ὀφειλήν της ὡς ἄτομον. Πέραν τούτου δέν ὑπάρχει, παρὰ μία σελὶς ἐκ τῆς βίβλου τῆς ζωῆς, ἥτις ἐστράφη, διὰ νὰ συνεχισθῇ ἐν ἄλλῃ σελίδι.
Οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ἐγνώρισεν εἰσέτι πλήρως τὴν ἀποκαλυπτομένην εἰς ὑμᾶς Ἀλήθειαν καὶ συνεπῶς δὲν δύνασθε νὰ κρίνητε, ὡς κρίνετε τά καθ’ ὑμᾶς.
Προσπαθήσατε καὶ ἐντείνατε τὰς δυνάμεις ὑμῶν, ὅπως ἀποκαλυφθῇ ὑμῖν πλήρως ἡ Ἀλήθεια τῆς ζωῆς ὑμῶν καὶ τοῦ προορισμοῦ αὐτῆς. Ὅταν δὲ τοῦτο πραγματοποιηθῇ διὰ τῆς πνευματικῆς καὶ ψυχικῆς ὑμῶν τελειοποιήσεως, τότε θὰ ἀντιληφθῆτε, ὅτι οἱ ὑλικοὶ δεσμοὶ τοὺς ὁποίους συνήψατε ἢ μέλλετε νὰ συνάψητε, οἱασδήποτε μορφῆς καὶ ἀνάγκης ἐὰν εἶναι, δέν εἶναι παρὰ ἀπλᾶ ἐπεισόδια τῆς ζωῆς τῆς ἀτομικότητός σας καὶ ὅτι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἀπαιτεῖται παρ’ ὑμῶν νὰ ἀκολουθήσητε, μέχρι σήμερον τοὐλάχιστον δὲν τὸ ἐπράξατε, ἀλλ’ ἀφέθητε ἕρμαια τῶν ὑλικῶν ὑμῶν ἐπιδιώξεων καὶ ἀπολαυῶν, αἵτινες καὶ ἐπέφερον καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ ἐπιφέρουν τὴν παρὰ τὸν προορισμόν σας πνευματικὴν καὶ ψυχικήν ὑμῶν κατάπτωσιν καὶ ἐξασθένησιν.
18/8/1939
