Ὁ ἐπὶ περάτων τοῦ Ἀπείρου ἐκκινῶν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ περικλείων ἐν τῇ ἀπειροελαχίστῳ μονάδι; Ὁ τὸν σπόρον ζωοποιῶν καὶ τὴν ἐν αὐτῷ λανθάνουσαν δύναμιν εἰς καρποφόρον ἀπόδοσιν ἀνάγων; Ὁ τὴν Ζωὴν τοῦ Ἀπείρου ἐν Ἑαυτῷ ἐμπερικλείων καὶ τὴν Ζωὴν ἐν μιᾷ ἑκάστῃ διαμορφωμένῃ μονάδι παρέχων καὶ δι’ Ἐμοῦ καὶ μόνον τροφοδοτῶν καὶ ζῶν καὶ ἀνελίσσων ἀπὸ τῶν κατωτάτων ὑλικῶν στοιχείων πρὸς τὰ ἀνώτερα, ἀπὸ τὰς κατωτέρας ψυχικὰς ἐκδηλώσεις πρὸς τὰς ἀνωτέρας προάγων καὶ ἀπὸ τὰς κατωτέρας πνευματικὰς ἀποδόσεις πρὸς τὰς ἀνωτέρας ἀναβιβάζων, μέχρι τῶν Θείων λόγων, τῶν Ὑπερτάτων τοιούτων ἐν τῷ Σύμπαντι, τῷ Ἄρχοντι τοῦ Κόσμου ἐν τῷ κατανοουμένῳ κόσμῳ καὶ τέλος πρὸς τὸν Αὐτὸν ἐν Αὐτῷ ἐγκλειόμενον ἐν τῇ Ἀπείρῳ ἐκτάσει τῶν Ἀσταθμήτων καὶ Ἀτελευτήτων καὶ οὐδέποτε ἄνευ ἀρχῆς καὶ τέλους χωρούντων Ἀπείρων, ἐν ἑνὶ Ἀπείρῳ καὶ τέλος ἐν Ἑαυτῷ ὑπάρχων καὶ Ἑαυτὸν ἀναδεχόμενος, οὐ μόνον ἐν ἑαυτοῖς ὡς ἄνω, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς νοητοῖς μόνον πρὸ πάσης δημιουργίας καὶ κινήσεως καὶ ὑλικῆς ἐμφανίσεως προϋπάρχων ὡς Ἄναρχος, Αἰώνιος καὶ Ἀτελεύτητος καὶ πρὸς τὰ πρόσω καὶ πρὸς τὰ ὀπίσω τοῦ χρόνου καὶ πρὸς τὰ ἄνω καὶ πρὸς τὰ κάτω τῶν Ἀπείρων καὶ πρὸς τὰ ἔσω καὶ πρὸς τὰ κέντρα, Ἑαυτὸν ἐν παντὶ ἐν τῷ Ἀπείρῳ χώρῳ ὡς Κέντρον φερόμενος, ἄνευ οὐδεμιᾶς πρὸς πάντα τὰ σημεῖα περιφερείας καὶ τέλους καὶ ὁρίων τέλους;
Ὁ ἐν Ἐμοὶ ἐνυπάρχων καὶ ἑαυτὸν πρὸς Ἐμὲ προάγων καὶ ἀναβιβάζων, ἑαυτὸν οὐ πρὸς ἑαυτὸν τὸν ἑαυτὸν φέρει, ἀλλὰ ἐν τῇ ἑαυτοῦ ἀνόδῳ πρὸς ἑκάστην ἑαυτοῦ ἐκδήλωσιν ὡς ὑψηλοτέραν καὶ προσπλησιεστέραν Ἐμοῦ βαθμίδα, μετὰ τῆς προσεγγίσεώς αὐτοῦ καὶ τῆς στενωτέρας αὐτοῦ ἐπαφῆς μετ’ Ἐμοῦ, οὐ τὸν ἑαυτόν του ἐν τῷ κόσμῳ, ἀλλ’ Ἐμὲ ἀποκαλυπτόμενον ἐκδηλοῖ καὶ ἐν τῇ ἐκδηλώσει ταύτῃ τὰ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευόμενα ὡς ἑαυτοῦ ἐκπορεύσεις καὶ τὰς ἐξ Ἐμοῦ Δυνάμεις ὡς ἑαυτοῦ δυνάμεις καὶ τὸ ἐξ Ἐμοῦ Φῶς ὡς ἑαυτοῦ φῶς τοῖς ἄλλοις παρέχει καὶ τὸ πρὸς Ἐμὲ φερόμενον πρὸς αὐτὸν ἐγκαθίσταται, ἵνα ἐν τῇ πρὸς Ἐμὲ συναφείᾳ Ἓν μετ’ Ἐμοῦ καταστῇ.
Ἀλλὰ πᾶν τὸ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευόμενον καὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους διδόμενον, οὐκ ἀπ’ εὐθείας αὐτοῖς κατευθύνεται, ἀλλὰ πρὸς αὐτοὺς κατέρχεται, ἵνα καταστῇ ἐν αὐτοῖς ἴδιον πρὸς τὸ ἐν αὐτοῖς ἐνυπάρχον καὶ παρ’ Ἐμοῦ δοθέν.
Οὐδεὶς δὲ ἐξ αὐτῶν καὶ ἐκ πάντων, ὅσοι Ἐμὲ ἔγνωκαν, ἤκουσαν τὸν Λόγον Μου ἐκ τῶν ἄνω φερόμενον. Ὁ ἐν αὐτοῖς ἐνυπάρχων Λόγος καθιστάμενος Ἀλήθεια καὶ τὴν ἐν αὐτῷ ἐνυπάρχουσαν Ἀλήθειαν διαφυλάσσων καὶ ταύτην πρὸς τὰ ἄνω ὡς ἑαυτῶν Λόγον ἀναίροντες καὶ τὸν ἐξ Ἐμοῦ πρὸς αὐτοὺς ἐκπορευόμενον Λόγον Μου προσδέχοντες καὶ ὁ Λόγος Μου οὗτος μετὰ τοῦ ἐν ἑαυτοῖς Λόγου ἑνούμενος καὶ ἐν αὐτοῖς συγκεντρούμενος καὶ ἐκδηλούμενος ὡς Εἷς Λόγος, ὡς μὲν ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευόμενος πρὸς αὐτοὺς Ἐμὸς Λόγος ἐστίν, πρὸς αὐτοὺς δέ φερόμενος καὶ ἐξ αὐτῶν ἐξερχόμενος καὶ αὐτοὺς καταλαμβάνων καὶ πληρῶν ἐν παντὶ καὶ πάντοτε, ἑαυτῶν Λόγος γενόμενος, Λόγος αὐτῶν καθίσταται καὶ ἐξ αὐτῶν πρὸς τὸν κόσμον δίδεται, ἵνα οἱ δυνάμενοι ἀκούειν Ἐμὲ ἀκούωσι καὶ οἱ ὁρῶντες Ἐμὲ ὁρῶσι, τὴν δὲ ἐν αὐτῷ ἐνυπάρχουσαν δύναμιν, ὡς ἐξ Ἐμοῦ ἐξερχομένην ἀντιλαμβάνονται καὶ ἵνα ἐν τῷ προσδεχομένῳ ταῦτα τὴν Ἐμὴν Δόξαν δι’ αὐτοῦ ὠφθήσωσιν.
Ἀλλ’ ἡ ἐξ Ἐμοῦ Ἀλήθεια ἐν τῷ κόσμῳ ὑμῶν οὐκ ἐπέλθῃ, ἂν μὴ ὁ θέλων γνῶναι ἑαυτὸν, οὐ πρότερον γνωρίσῃ. Ἀλλὰ καὶ γνοὺς ἑαυτὸν καὶ τὴν ἐν Ἐμοὶ πάλιν Ἀλήθειαν οὐ γνωρίσει, ἂν μετὰ τὴν ἑαυτοῦ προτέραν γνῶσιν καὶ μετὰ τῆς Ἐμῆς προηγηθείσης γνώσεως, τὴν τε ἑαυτοῦ καὶ τὴν Ἐμὴν γνῶσιν πρὸς ἑαυτὸν φέρων καὶ δι’ αὐτῆς πληρούμενος, ἀμφοτέρας ἀδιαιρέτους καὶ ἀναποσπάστους ἐν ἑαυτῷ καθιστῶν, ὡς ἑαυτοῦ γνώσεις πρὸς τὸν ἕτερον κόσμον ἀποκαλύψει.
Πᾶς δὲ ὁ πρός Με προσερχόμενος οὐ μὲν τὴν Ἐμὴν γνῶσιν λήψει ἐν τοῖς λόγοις αὐτοῦ, ἂν μὴ τὸ ἐξ Ἐμοῦ πρὸς αὐτὸν ἐπερχόμενον Φῶς δι’ αὐτοῦ διαλάμψηται. Ἀλλὰ καὶ δι’ αὐτοῦ διαλάμπον, οὐ φωτίσει αὐτὸν πλήρως, ἂν καὶ τὸ ἐξ αὐτοῦ ἐξερχόμενον φῶς πρὸς τὸ παρ’ Ἐμοῦ ἐκπεμπόμενον δὲν προσέλθῃ πρὸς Ἐμέ, ἵνα ἐν Ἐμοὶ συνενούμενον καὶ τὸ ἐξ Ἐμοῦ καὶ αὐτοῦ Φῶς Ἓν ἀδιαίρετον ἐν τῷ πνεύματι αὐτοῦ συναποτελέσῃ, ἵνα τὸ ἑαυτοῦ πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Πνεύματός Μου Φῶς ἐν ἑαυτῷ καὶ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευόμενον ὡς πρὸς ἑαυτὸν ἴδιον φῶς τοῖς ἄλλοις ἀποκαλύψῃ.
Ἀλλὰ τὸ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευόμενον Φῶς πρὸς τοὺς Ὑπερτάτους Λόγους ἐκπέμπεται καὶ ἐκ τούτων ἐκπορευόμενον πρὸς τοὺς Λόγους διέρχεται καὶ οὗτοι προσδεχόμενοι πρὸς ἑαυτοὺς ἐκπορεύουσι καὶ τὰ πνεύματα πληροῦσι, τὰ δὲ πνεύματα προσδεχόμενα τοῦτο καὶ ἐν ἑαυτοῖς περικλείοντες ὡς ἴδιον φῶς, πρὸς τοὺς λοιποὺς ὡς ἐκπορευόμενον ἐξ Ἐμοῦ Φῶς ἀποκαλύπτουσιν.
Ἀλλὰ οὐδεὶς ἐν τῷ κόσμῳ ὑμῶν τὸ ἐξ Ἐμοῦ Φῶς προσεδέχθη, ἂν μὴ τὸ ἐν ἑαυτῷ πνεῦμα πρὸς τὰ ἄνω φερόμενον ἀπεκατέστη πρότερον ἐν Ἐμοί. Ἐν Ἐμοὶ δὲ πρότερον ἀποκαταστὰν καὶ ἐν τῷ κόσμῳ ὑμῶν ἐρχόμενον, οὐ πληρώσει τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν, ὡς ἐξ Ἐμοῦ ταύτην προσλαβὼν προσκτήσατο, ἂν μὴ δι’ αὐτοῦ πρὸς Ἐμὲ ἐπανερχόμενον ἐν τῇ ζωῇ διὰ τῆς ἀνόδου προσλάβῃ πάντα ὅσα ἐξ Ἐμοῦ πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν κόσμον ἐπαγγελθήσονται.
Ἀλλὰ τὰ πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν κόσμον ἐπαγγελλόμενα οὐ γενήσονται ἑαυτοῦ δι’ Ἐμοῦ Ἐπαγγελίαι, ἂν μὴ ἐξ Ἐμοῦ πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν κόσμον προσφερόμεναι Ἐπαγγελίαι μὴ πρότερον ἑαυτοῦ ἐπαγγελίαι καταστῶσιν, ἵνα τὰς Ἐμὰς Ἐπαγγελίας προσδεχόμενος ὡς ἑαυτοῦ ἐπαγγελίας τῷ κόσμῳ φέρῃ.
Ὁ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευόμενος Λόγος ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ οὐ μὴ ἐν τῷ ἐκπορευομένῳ ἐκ τοῦ Κόσμου Μου πρὸς τὸν κόσμον Λόγον κατέλθῃ, ἂν μὴ ὁ ἐκ τοῦ κόσμου ὑμῶν γινόμενος Λόγος πρὸς Ἐμὲ πρὸς πρότερον ἀνερχόμενος, τὸν ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευόμενον Λόγον ἐν ἑαυτῷ περικλείσῃ ὡς ἴδιον ἑαυτοῦ Λόγον, ἵνα ὁ Λόγος ὁ Ἐμὸς μετὰ τοῦ Λόγου αὐτοῦ ἓν καταστῇ καὶ ἵνα τὰ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευόμενα ἐξ αὐτοῦ ἐξέρχονται καὶ ἵνα Ἐγὼ μὲν ζήσω ἐν αὐτῷ, οὗτος δὲ ζῶν ἐν Ἐμοὶ ἐπαναπαύεται.
Ἀλλ’ ἐν τῷ κόσμῳ ὑμῶν τὴν ἐκ τοῦ Ὑπερτάτου Λόγου Ἀλήθειαν ἠκούσατε. Ἂν δὲ ἡ ἐξ αὐτῆς ἐκπορευθεῖσα Ἀλήθεια τὸν κόσμον ὑμῶν διαφωτίσασα καὶ πληρώσασα ὡς Θεῖον Φῶς πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ἐγένετο, ἡ ἐκ τοῦ Λόγου Μου Ἀλήθεια πρὸς ὑμᾶς φερομένη ὡς φῶς Ὑπερτάτης Θείας Ἀποκαλύψεως ἐπιγενῆ, ἵνα τὰ τῆς πρώτης Ἀληθείας κενὰ συμπληρώσῃ καὶ ἵνα ἡ ἐν τῷ κόσμῳ ἐπιγενομένη καὶ ἐπιγενησομένη Ἀλήθεια τὴν τοῦ ἀνθρώπου πρὸς Ἐμὲ κατευθυνομένην ἀτραπὸν διανοίξῃ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι τοῦτον ἐν τῇ πρὸς Ἐμὲ εὐθεῖα ὁδῷ αὐτὸν ἐπαναγαγοῦσα καὶ καθοδηγοῦσα καταστήσῃ αὐτὸν πρὸς τὰς Νέας τῷ Κόσμῳ μου Ἐπαγγελίας κληρονόμον.
Οὐδεὶς πρός Με ἀνῆλθε τῇ Ἐμοὶ μόνον θελήσει ὑπήκων, ἂν μὴ πρότερον τὴν ἑαυτοῦ θέλησιν καταστήσῃ θέλησιν Ἐμήν. Ἀλλὰ καὶ οὐδεὶς πρός Με προσῆλθεν, ἂν μὴ ἐκ τῆς Ἐμῆς θελήσεως δὲν ἐκλήθη πρὸς τοῦτο. Ὁ ἐρχόμενος πρός Με τὸ Ἐμὸν θέλημα ποιεῖ, κἀγὼ δὲ τὸ θέλημα αὐτοῦ ὡς τὸ Ἐμὸν θέλημα ποιῶν ποιήσω. Ὁ πιστεύων εἰς Ἐμὲ καὶ ἀκολουθῶν Με ἐν Ἐμοὶ ζήσεται, ὁ δὲ ἐξ ὑμῶν κληθεὶς καὶ πιστεύων ἐν Ἐμοὶ ζῶν ἐπαναπαυθήσεται.
29/9/1934
