Ἀρχὴ τῆς κινήσεως ὁ Ἄναρχος Χρόνος. Πᾶσα ὅθεν ἀρχὴ προελθοῦσα ἐκ τῆς ἐν τῷ κόσμῳ κινήσεως, πρὶν ἢ ἡ ἐμφάνισις αὐτοῦ καταστῇ ὁρατὴ διὰ τῶν συγκεντρωθεισῶν ἐν αὐτῷ δυνάμεων πρὸς παραγωγὴν τῶν διαφόρων φαινομένων τῆς ἐνύλου δράσεως, ἀρχὴν ἔχει τὸν Ἄπειρον Χρόνον.
Ἄναρχος χρόνος ἐστὶ τὸ ποσὸν τῶν ἀμετρήτων ἐτῶν, τὰ ὁποῖα θάπτονται εἰς τὸ παρελθὸν τοῦ ἀπείρου κόσμου, τοῦ ὁποίου ἠ Ἀρχὴ Ἄπειρος οὖσα δὲν δύναται νὰ καταμετρηθῇ, ὡς ἀρχὴ ἔχουσα τὸ Ἄναρχον τῆς Ἀπειρότητος.
Οὐδεμία ἐν τῷ κόσμῳ ἀρχὴ δύναται νὰ ἔχῃ ὡς βάσιν καταμετρήσεως τὸν τὴν ἀρχὴν τοῦ διαπλασσομένου κόσμου χρόνον, διότι Ἀρχαὶ ὑπάρχουν πλεῖσται ἐν αὐτῷ, προελθοῦσαι ἐκ τῆς τῶν ἐν αὐτῷ πραγμάτων ταξινομήσεως, ἀλλ’ οὐδεμία Ἀρχὴ ἄλλη δυνατὸν νὰ ὑπάρξῃ πρὸ τῆς τοῦ κόσμου ἐμφανίσεως, πλὴν τῆς Ἀνάρχου Θεότητος.
Ἀρχὴν ὅθεν τοῦ κόσμου παραδεξάμενοι τὸν Θεὸν καὶ Αὐτὸν ὡς Ἀρχὴν τοῦ Ἀνάρχου χρόνου θέτοντες ἀποδεχόμεθα, ὅτι πᾶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ Ἄπειρον ὡς ἀρχὴν ἔχει τὴν Θείαν Ἄναρχον Ἀπειρότητα.
Ἀρχὴ δὲ τοῦ τε Ἀνάρχου χρόνου καὶ τῆς Ἀπειρότητος ὁ Θεὸς καὶ πρὸ πάσης ἀοράτου καὶ ὁρατῆς ἐν τῷ κόσμῳ δυνάμεως ὢν, οὐ δύναται ἄλλως εἶναι, παρὰ αὐτὴ αὕτη ἡ Ἀρχὴ ἡ Νοητὴ τοῦ Κόσμου, ἡ προϋπάρχουσα πάσης ἄλλης ἐν αὐτῇ ἀρχῆς.
Ὡς δὲ Νοητὴ Ἀρχὴ ὑπάρχουσα πρὸ τοῦ Ἀνάρχου χρόνου καὶ τῆς Ἀπειρότητος αὐτοῦ ὡς καὶ πάσης ἄλλης τοιαύτης ὁ Θεός, οὐδεμίαν ἄλλην ἀρχὴν πρὸ Αὐτοῦ ἔσχε ὡς Ἀρχὴ πασῶν τῶν Ἀρχῶν καὶ ὡς Ἀρχὴ τῆς ἰδίας Αὐτοῦ Νοητῆς Ὑποστάσεως.
Ὡς ἀρχὴ δὲ τοιαύτη οὐδὲν ἄλλο ἐν τῷ κόσμῳ πρὸ Αὐτοῦ εἶχε, τοῦ κόσμου μὴ ὑπάρχοντος. Ἑαυτοῦ δὲ ὑπάρχοντος καὶ Ἑαυτὸν καὶ μόνον ὡς Ἀρχὴν Νοητὴν καταλογίζων καὶ ἐννοῶν καὶ οὐδενὸς ἄλλου ὑπάρχοντος τὴν τοῦ κόσμου ἀρχὴν ὡς ἰδέαν συνέλαβε καὶ κατενόησεν. Συλλαβὼν καὶ κατανοήσας τὴν ἀρχὴν τοῦ κόσμου ὡς ἰδέαν ἐνεφάνισεν. Ἐνεφάνισε δὲ τὴν ἀρχὴν ταύτην ἐν Ἑαυτῷ καὶ ἡ ἀναπαράστασις καὶ σύλληψις τῆς τοῦ κόσμου ἀπειρότητος ἐν Ἑαυτῷ Νοητὴ ὑπῆρξεν ὡς οὐδεμία ἄλλη ἀρχὴ ὑπάρχουσα πρὸ τῆς συλλήψεως ὑπ’ Αὐτοῦ ὡς ἰδέας τῆς ἀρχῆς τῆς ἀπειρότητος τοῦ κόσμου, πλὴν τῆς Ἑαυτοῦ Νοητῆς Ἀρχῆς.
Ἀναπαραστήσας δὲ ἐν τῇ Νοητῇ Αὐτοῦ ὑπάρξει τὴν ἀρχὴν τοῦ ἀπείρου κόσμου, προσέδωσεν εἰς αὐτὴν τὴν τῆς ἐκ τῆς Νοητότητος Αὐτοῦ τῆς Ἀνάρχου καὶ Ἀπείρου ἀρχικὴν εἰκόνα, ἥτις ὡς ἀναπαραστατικὴ ἰδέα ἐν Αὐτῷ ὑπῆρχε.
Καὶ ἡ ἐξωτερίκευσις ἐκ τῆς ἀναπαραστάσεως τῆς ἰδέας ταύτης, εἰκόνος ἐν τῷ μὴ ὑπάρχοντι ἀπείρῳ κόσμῳ καὶ ἐν τῷ ἀπείρῳ χώρῳ, τὸν ὁποῖον ἐξορμουμένη κατελάμβανεν, δὲν ἦτο παρὰ μία ἀσύλληπτος εἰκὼν Νοητῆς ανακλάσεως ἐν αὐτῷ.
Ἀναπαριστωμένη δὲ ἐν Ἑαυτῷ ὡς νοητὴ εἰκὼν καὶ ἀντανακλωμένη ἐν τῷ ἀπείρῳ χώρῳ τοῦ ἀπείρου κόσμου, διὰ νὰ καταστῇ ἐμφανὴς καὶ διὰ νὰ προσλάβῃ τὸ δοθὲν εἰς αὐτὴν σχῆμα καὶ τὴν ἐξεικόνισιν, ἐξ ἧς ἀρχικῶς ὑπ’ Αὐτοῦ συνελήφθη, ἔδει νὰ ἐπενεργήσουν ἐπ’ αὐτῆς Δυνάμεις, αἵτινες ἀρχικῶς Νοητῶς μόνον ὑπάρχουσαι διῆλθον ἐπ’ αὐτῆς ὡς ἀντανακλαστικὸν ἀποτέλεσμα τῆς Νοητῆς Ἀρχῆς, παρ’ ἧς παρήχθησαν καὶ ἐπέδρασαν ἐπὶ τοῦ περιβάλλοντος τοῦ ἀπείρου χώρου, τοῦ Ἀπείρου ὡς Δυνάμεις ἐνεργοὶ τῆς Νοητῆς Ἀρχῆς, καθιστῶσαι οὕτω ἐμφανῆ ἐν αὐτῷ τὴν ἐν Αὐτῇ Νοητὴν Εἰκόνα.
Ἡ ἀρχὴ ὅθεν τοῦ κόσμου ὡς Νοητὴ Εἰκὼν πρῶτον ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξορμηθεῖσα καὶ καταλαβοῦσα τὸν ἐν τῷ ἀπείρῳ χῶρον ὡς ἀντανακλαστικὸν ἀποτέλεσμα καὶ ὑπὸ τῆς ἐξωτερικεύσεως τῶν ἐν τῇ Νοητῇ Ἀρχῇ Νοητῶν Δυνάμεων περιβαλλομένη ἀπεκατέστη ἐν αὐτῷ ὡς δρῶσα Νοητὴ ἐξεικόνισις τοῦ Θείου Δημιουργικοῦ Ἔργου τοῦ Σύμπαντος Κόσμου.
Αἱ ἐπ’ αὐτοῦ δρῶσαι Δυνάμεις αἱ καταλαβοῦσαι τὸν ἄπειρον χῶρον Νοηταὶ οὖσαι ἐν τῇ Πνευματικῇ αὐτοῦ ἀρχῇ καὶ περιβαλλοῦσαι τὴν ὁρατὴ καταστᾶσαν εἰκόνα τοῦ ἀπείρου κόσμου, τὴν καταλαβοῦσαν τὸν ἄπειρον χῶρον τοῦ περιβάλλοντός του ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἐξωτερικεύσεώς των ἐπ’ αὐτῆς, ἔσχον τὴν πρωταρχικὴν ἐνέργειαν τῆς ἐκδηλώσεώς των ὡς ὑλικῶν δυνάμεων ἀΰλου περιεχομένου.
Αἱ δυνάμεις αὗται διὰ μέσου τοῦ ἀπείρου διαστήματος καὶ τοῦ χρόνου ἐνεργοῦσαι καὶ δρῶσαι προσέδωκαν εἰς τὴν ἀρχικὴν ὄψιν τοῦ κόσμου τὴν ἐν τῷ ἀπείρῳ κόσμῳ ἐξωτερικευθεῖσαν ὡς ἀντανακλαστικὴ ἀναπαράστασις τῆς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ συλληφθείσης ἀρχικῆς Νοητῆς Εἰκόνος τοῦ κόσμου, τὴν ὁρατὴν ἐν τῷ ἀπείρῳ διαστήματι ἐμφάνισιν αὐτῆς.
Αἱ δυνάμεις αὗται ὡς Νόησις ἐξελθοῦσαι ἐκ τῆς συλλαβούσης τὸ πρῶτον αὐτὰς Ὑπερτάτης Θείας Διανοήσεως καὶ καταλαβοῦσαι τὸν ἄπειρον χῶρον τοῦ διαστήματος καὶ ὑπ’ αὐτῆς ἐπ’ αὐτοῦ νοητῶς δρῶσαι ἐν τῇ ἐκδηλουμένῃ αὐτῶν ἐνεργείᾳ ὑλικῶς ἐπέδρασαν ἐπὶ τοῦ ἀρχομένου νὰ δημιουργῆται κόσμου.
Οὕτω πως ἤρχισε ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου, ἥτις διὰ μέσου τοῦ ἀπείρου χρόνου διεμορφώθη εἰς τὰς ἀπείρους σφαῖρας τῶν ἡλιακῶν συστημάτων, τῶν ὑπερπληρουσῶν τὸ ἄπειρον αὐτοῦ διάστημα.
Ἀρχὴν ὅθεν πάσης ἐν τῷ κόσμῳ πνευματικῆς καὶ ὑλικῆς ἀρχῆς ἐστὶν ὁ Θεός.
Ἄπειρος ὢν καὶ περικλείων ἐν Ἑαυτῷ τὴν Ἀπειρότητα τοῦ Ἀνάρχου χρόνου καὶ τοῦ Ἀπείρου διαστήματος ὡς καὶ πασῶν τῶν ἐν τῷ κόσμῳ δυνάμεων δὲν εἶναι δυνατὸν παρὰ νὰ περιβάλλῃ δι’ Ἑαυτοῦ καὶ τῶν ἐξ Αὐτοῦ προελθουσῶν δυνάμεων καὶ τὸν ἐλάχιστον χῶρον τοῦ ἀπείρου κόσμου, ὡς ἐπίσης ὢν Οὗτος ὁ ἀρχικὸς Δημιουργὸς τοῦ Σύμπαντος, τοῦ ὁποίου ἡ διαμόρφωσις καὶ ἐξέλιξις αὐτοῦ ἐν τῷ διαρρεύσαντι καὶ διαρρευσομένῳ χρόνῳ ἐπῆλθε καὶ θὰ ἐπέλθῃ ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ὑπ’ Αὐτοῦ συλληφθείσης ἀρχικῶς Νοητῆς Εἰκόνος, ἥτις ἐν τῷ κόσμῳ τῷ ὁρατῷ διαμορφωθεῖσα τὸ ἀρχικὸν σχέδιον ἐν τῇ διαρρεύσει τοῦ χρόνου διαμορφοῖ καὶ αὐτὸ πιστῶς, ἀπαραβάτως καὶ ἀνεκκλήτως ἀκολουθεῖ.
Ἀρχὴ πασῶν τῶν Ἀρχῶν ὁ Θεὸς καὶ ἐν τῷ ὁρατῷ κόσμῳ ἐκδηλούμενος ὡς Ἀρχὴ τῶν πνευματικῶν ὄντων διὰ τῆς ἐν αὐτοῖς ἐνυπαρχούσης Θείας Καταγωγῆς καὶ ἐν τῷ ὑλικῷ κόσμῳ διὰ τῶν Ἀπείρων Αὐτοῦ Δυνάμεων τοῦτον διαμορφώνων καὶ προάγων, ἐμπνέει πᾶν τὸ ἐξ Αὐτοῦ προελθὸν Νοητὸν ὡς πνεῦμα.
Ὅθεν Πνεῦμα ὁ Θεὸς καὶ οἱ προσκυνοῦντες αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ Ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν, λέγει ἓν ρητόν.
Ἀρχὴ ὅμως πασῶν τῶν Ἀρχῶν ὁ Θεὸς κατὰ τὸ ἀμέτρητον διάστημα τῶν ἀμετρήτων αἰώνων τοῦ διαρρεύσαντος ἐν τῷ ἐξακολουθητικῶς διαμορφουμένῳ καὶ ἐξελισσομένῳ κόσμῳ, ἀπέρρευσαν ἐξ Αὐτοῦ καὶ ἄλλαι Ἀρχαί, αἵτινες ἐπὶ τοῦ κόσμου δρῶσαι ἐπέφερον τὴν ταχυτέραν αὐτοῦ τελειοποίησιν. Αἱ Ἀρχαὶ αὗται εἶναι τὰ Πρωταρχικά Πνεύματα τὰ ἐκ τῆς Θείας Αὐτοῦ Ὀντότητος ἐκπορευθέντα. Τὰ πνεύματα ταῦτα εἰσὶν οἱ ὁδηγοί, οἱ κατευθύνοντες τὰς τύχας τῶν πνευματικῶν ὄντων καὶ προάγοντες αὐτά, ὅπως διὰ μέσου τοῦ ἀπείρου χρόνου καὶ τοῦ διαστήματος προαγόμενα καὶ τελειοποιούμενα καταστῶσι καὶ αὐτὰ ὁδηγοὶ ἔν τε τῷ ὑλικῷ κόσμῳ, ἐν ᾧ ἔζησαν καὶ ἐν τῷ πνευματικῷ, εἰς ὃν θὰ ἀποκατασταθῶσιν.
Τὰ πνεύματα ταῦτα, τὰ ἐκ τῆς Θείας Ὀντότητος ἐκπορευθέντα, εἶναι οἱ Θεοὶ τῶν πνευματικῶν ὄντων, τὰ ὁποῖα διῆλθον δι’ ὅλων τῶν ἐν τῷ κόσμῳ ὑλικῶν, ψυχικῶν καὶ πνευματικῶν σταθμῶν.
15/9/1934
