Ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον ἔζησα μεθ’ ὑμῶν καὶ πλησίον ὑμῶν καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ἐπίστευσε τὰ Ρήματά Μου. Τά Ρήματά Μου διὰ μέσου τοῦ χρόνου καὶ τῶν αἰώνων ἐπέπνευσαν ἐπὶ τῶν νεκρῶν καὶ ἀνέστησαν, ἐπὶ τοῦ αὐχμηροῦ ἐδάφους καὶ μετεβλήθη εἰς γῆν ἀνθηρὰν καὶ καρποφόρον, ἐπὶ λίθων καὶ οὗτοι μετεβλήθησαν εἰς ἄρτους καὶ ἐπλήρωσαν τὰς κενὰς γαστέρας τῶν πεινώντων.
Οὐδεὶς ὅμως ἐξ ὑμῶν ἐξωμοιώθη ἔστω καὶ πρὸς τοὺς νεκρούς, πρὸς τὴν αὐχμηρὰν γῆν ἢ καὶ πρὸς αὐτοὺς τοὺς λίθους, διότι ἐὰν καὶ κατά τι πρὸς αὐτοὺς προσωμοιάζατε ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον μεθ’ ὑμῶν εὑρισκόμενος θὰ ἠδύνασθε νὰ μεταβληθῆτε καὶ ν’ ἀνανήψητε καὶ γιγνώσκοντές Με τὰ Ρήματά Μου ἀκούοντες καὶ ταῦτα ἐν τῇ διανοίᾳ καὶ τῇ ψυχῇ ἐναποθέτοντες νὰ μεταβάλλησθε εἰς πραγματικὰ τέκνα Μου, εἰς ἀληθεῖς μαθητάς Μου, γιγνώσκοντες τὸν Διδάσκαλον καὶ τὸν Πατέρα καὶ κατέχοντες τὴν πλησίον Μου θέσιν, ἣν ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον μάτην προσεπάθησα νὰ σᾶς ἐξαναγκάσω νὰ τὴν ἀποκτήσητε.
Ὁμιλῶ ὑμῖν, ἀλλ’ οἱ λόγοι Μου ἐκπνέουσι πρὸ τῶν ὤτων ὑμῶν, μόλις ἡ τελευταία Μου λέξις παρέλθῃ, διδάσκω ὑμᾶς, ἀλλὰ ἡ Διδασκαλία Μου οὐδεμία μεταβολὴν ἐπιφέρει εἰς τὴν ἀπομακρυνθεῖσαν καρδίαν ὑμῶν, ἥτις ἐπὶ στιγμὴν συγκινουμένη ὑπόσχεται νὰ κρατήσῃ τὰς πρὸς Ἐμὲ ὑποσχέσεις της καὶ τὰς ὁποίας ἀμέσως λησμονεῖ, μόλις ἀπομακρυνθῆτε τοῦ περιβάλλοντος ὑμῶν.
Αἱ βιωτικαὶ μέριμναι, αἱ ἐπιθυμίαι καὶ ὁ ἀκατάσχετος πόθος πρὸς βελτίωσιν τῆς θέσεως ὑμῶν, πλεῖσται ἄλλαι ὑλικαὶ ἐπιδόσεις, σκέψεις ταπειναὶ ἀπομακρύνουν ὑμᾶς καθ’ ἑκάστην ἀπὸ Ἐμὲ καὶ περισσότερον καὶ εἰς μάτην προσπαθῶ νὰ ἐπαναφέρω ὑμᾶς εἰς τὴν εὐθεῖαν, νὰ σᾶς προσεγγίσω πλησίον Μου, νὰ σᾶς ἐξαναγκάσω νὰ ἀκολουθήσητε τὸν πραγματικὸν δρόμον τῆς ζωῆς σας, τὸν ὁποῖον ἐχάραξα καὶ εἰς τὸν ὁποῖον μόλις ἐπλησιάσατε καὶ ἀρχίσατε νὰ βαδίζητε ἐπ’ αὐτοῦ, μία ἀντίρροπος δύναμις καταλαμβάνει ὑμᾶς καὶ ὑποθάλπουσα, καλλιεργοῦσα καὶ ἀναπτύσσουσα τὰς ἀδυναμίας ὑμῶν σᾶς ἐξωθῇ πρὸς ἀντιθέτους αὐτῆς ἀτραποὺς καὶ οὕτω ἀπομακρύνεσθε τῆς εὐθείας, τὴν ὁποίαν σᾶς ὑπέδειξα καὶ ἐπὶ τῆς ὁποίας κατόπιν τόσων προσπαθειῶν σᾶς ἐπαναφέρω ἐπ’ αὐτῆς ὁλοὲν καὶ ἐκ νέου.
Οὐδεμία ὅμως πρόοδος δύναται νὰ σημειωθῇ εἰς τὴν πρόοδον καὶ ἐξέλιξιν ὑμῶν, ὁπόταν ἐπὶ μίαν ἡμέραν βαδίζητε ἐπὶ τῆς ὑποδεικνυομένης παρ’ Ἐμοῦ κατευθύνσεως καὶ ἐπὶ ἑβδομάδας καὶ μῆνας ὁλοκλήρους, ἀπομακρυνθέντες αὐτῆς, ἀκολουθεῖτε τὰς ἀντιθέτους αὐτῇ ἀτραπούς.
Οὐδεμία ἀναγωγὴ ὑμῶν δύναται νὰ ἐπιτευχθῇ κατὰ τοιοῦτον τρόπον, διότι μόλις ἀρχίσητε νὰ προχωρήτε ἓν βῆμα, ὁπισθοδρομεῖτε κατὰ ἑκατόν. Ὅσον δὲ ἀπομακρύνεσθε Ἐμοῦ, ὅσον κωφεύετε εἰς τὰς παροτρύνσεις Μου, εἰς τὰς Συμβουλάς Μου, εἰς τὰς ὑποδείξεις Μου, κατὰ τοσοῦτον θὰ αἰσθάνεσθε τὴν ψυχὴν ὑμῶν κενὴν πάσης εὐτυχίας καὶ χαρᾶς καὶ κατὰ τοσοῦτον οἱ πόνοι ὑμῶν καὶ οἱ ἀνεκπλήρωτοι ὑμῶν πόθοι θὰ κατακλύζουν ὑμᾶς πανταχόθεν καὶ θὰ γεννοῦν ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τὴν θλίψιν καὶ τὴν στενοχωρίαν. Οἱ πόθοι ὑμῶν, ἡ εὐτυχία ὑμῶν, ἡ χαρά ὑμῶν ἔγκειται ἐν τῇ ἐξυπηρετήσει τοῦ ἔργου Μου.
Ἀγνοήσαντες τοῦτο, ἀπομακρυνόμενοι αὐτοῦ, ὀλιγωροῦντες πρὸς ἑαυτοὺς καὶ ἐκεῖνο, οὐδὲν σχετικὸν πρὸς τὴν εὐτυχίαν ὑμῶν καὶ τὴν πρόοδον, πρὸς τὴν γαλήνην καὶ τὴν ἠρεμίαν τῆς ψυχῆς ὑμῶν δέον ν’ ἀναμένητε.
Ταῦτα πάντα ἔχω καθῆκον νὰ ὑποδείξω ὑμῖν ἔτι ἅπαξ, ἐφ’ ὅσον εἰσέτι ὑπάρχει καιρὸς νὰ συνέλθητε, ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει εἰσέτι χρόνος νὰ ἀνανήψητε ἐκ τοῦ ληθάργου, ὅστις σᾶς κατέβαλε καὶ νὰ ἐπανέλθητε εἰς τὴν ὁδόν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἀπεμακρύνθητε καὶ εἰς τὴν ὁποίαν ἐνίοτε ἐπανέρχεσθε, ὄχι διότι αἰσθάνεσθε, ὅτι τὸ ἐν ὑμῖν ἐνυπάρχον καὶ ὑποδαυλισμένον πῦρ σᾶς ὠθεῖ πρὸς αὐτήν, ἀλλὰ μᾶλλον διὰ νὰ ἐκπληρώσητε μίαν ἀπλῆν συνήθειαν καὶ οὐδὲν πλέον.
Οὐδεμία εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπέλθῃ βελτίωσις τῆς ἤδη ἀποτελματωθείσης καταστάσεως, ἐὰν ἐντὸς τῆς ψυχῆς ὑμῶν δὲν προσπαθήσητε δι’ ὅλων ὑμῶν τῶν δυνάμεων ν’ ἀναζωπυρώσητε τὴν φλόγα ἐκείνην, ἥτις διὰ τῆς βοηθείας καὶ Δυνάμεώς Μου θὰ ἠδύνατο νὰ ἐξέλθῃ ἐκ τῶν ἐγκάτων αὐτῆς καὶ γιγαντουμένη ἐν αὐτῇ νὰ περιβάλῃ διὰ τῆς λάμψεως καὶ φωτὸς αὐτῆς σύμπασαν τὴν ἀνθρωπότητα.
Πᾶσα προσφυγὴ ὑμῶν εἰς ἔργα καὶ ἐπιδόσεις, ἀντιθέτους πρὸς τὸ παρ’ Ἐμοῦ ὑποδειχθὲν ἔργον, θὰ ἔχῃ ὡς ἀμεσον ἀποτέλεσμα τὴν τελείαν ὑμῶν ἐξουθένωσιν καὶ τὴν κατάπτωσιν τῶν πνευματικῶν, ἠθικῶν καὶ ψυχικῶν ὑμῶν δυνάμεων.
Οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν θὰ δυνηθῇ ποτὲ νὰ ἀντικρύσῃ τὸν Διδάσκαλον αὐτοῦ, ὁπόταν ἀφήσητε ἑαυτοὺς ἕρμαια τῶν προσκαίρων ὑμῶν πόθων, τῶν κατεχόντων ὑμᾶς συναισθημάτων, τῶν σχετιζομένων μὲ τὴν ὑλικὴν ὑμῶν ζωήν, ἀλλ’ οὐδὲ τὸ ἐλάχιστον ἴχνος ἐμπερικλειόντων ἐκ τῆς οὐσίας, ἣν ἡ Διδασκαλία Μου καὶ ἡ πνευματικὴ καὶ ψυχικὴ ὑμῶν ἀναγωγὴ θὰ σᾶς προσέφερε.
Ἐπιζητήσατε νὰ ἀπολαύσητε ἀποκτῶντες πᾶν, ὅ,τι ἡ ἀνθρώπινος εὐτυχία σᾶς παρέχει. Ὀ ἄνεμος βίος, αἱ διασκεδάσεις, αἱ ὑλικαί ἀπολαυαί, τὰ πάντα δι’ ὑμᾶς θὰ εἶναι ἐφήμερος κολασμὸς καὶ οὐδὲν πλέον.
Εἰς τὸ βάθος τῆς ψυχῆς ὑμῶν διαμένει ζῶν καὶ θὰ ἐξακολουθεῖ νὰ ζῇ ὁ Ἀκοίμητος σκώληξ τῆς Παρουσίας Μου, ὅστις ἐν μέσῳ τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐτυχίας τοῦ ὑλικοῦ κόσμου θὰ σᾶς ὑπομιμνήσκει τὴν ἀπομάκρυνσιν ὑμῶν ἐκ τοῦ δρόμου τῆς Ἀληθείας. Εἰς μάτην θὰ βαυκαλίζεσθε μὲ πρόσκαιρα καὶ ψευδῆ ὄνειρα, ὁ Ἀκοίμητος Ὀφθαλμός Μου θὰ σᾶς παρακολουθῇ εἰς ἔκαστον ὑμῶν βῆμα καὶ ἡ φωνή μου πάντοτε εἰς ἑκάστην ὑμῶν ἀδυναμίαν, εἰς ἕκαστον ὑμῶν ὀλίσθημα, εἰς ἑκάστην ὑμῶν ἀποτυχίαν θὰ σᾶς καλῇ νὰ ἐπανέλθητε εἰς τὴν εὐθεῖαν καὶ θὰ σᾶς βροντοφωνῇ: Ὁ δρόμος τῆς Ἀληθείας, τῆς πνευματικῆς καὶ ψυχικῆς ὑμῶν ἀναγωγῆς, ὁ δρόμος τῆς ἀληθοῦς εὐτυχίας δὲν εἶναι αὐτός, τὸν ὁποῖον ἤδη ἀκολουθεῖτε, ἀλλ’ ἐκεῖνος ὅστις σᾶς ὑπεδείχθη, ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον ἐγκατελείψατε πρὸ τῶν βημάτων τοῦ Διδασκάλου ὑμῶν, Ὅστις πλειστάκις σᾶς ἐχειραγώγησεν, Ὅστις ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον σᾶς καθωδήγει διὰ τῶν ἀτραπῶν αὐτοῦ, διὰ νὰ φθάσητε εἰς τὸ τέρμα τοῦ προορισμοῦ ὑμῶν.
Ἀφήσατε τὰς κατεχούσας ὑμᾶς ἀδυναμίας καὶ ὁπλισθῆτε διὰ πίστεως καὶ θάρρους καὶ ἀκολουθήσατέ Με καὶ πάλιν. Ἐπιμεληθεῖτε νὰ φθάσητε ὅσον τὸ δυνατὸν ἐνωρίτερον ἐκεῖ, ὅπως προωρίσθητε. Ἐγκαταλείψατε τὰ συνέχοντα ὑμᾶς ὑλικὰ καὶ ἀνωφελῆ συναισθήματα καὶ βαδίσατε τὸν ἀληθῆ δρόμον, ὅστις σᾶς ὑπεδείχθη καὶ πρὸς τὸν ὁποῖον ἐπὶ τόσας φοράς ἐπανήλθατε, διὰ ν’ ἀπομακρυνθῆτε καὶ πάλιν αὐτοῦ ἀμέσως.
Αἱ ἀδυναμίαι ὑμῶν ἂς καταπνιγῶσι καὶ ἂς ἀφεθῇ ἐλευθέρα ἡ λογικὴ ὑμῶν κρίσις νὰ ἀνεύρῃ ὄχι πλέον τὴν ἀληθῆ ὁδόν, ἀλλὰ τὴν συμφερωτέραν.
Ὀ ἀγαπῶν ὑμᾶς πάντοτε καὶ ὁ ἐπιθυμῶν νὰ σᾶς ὁδηγήσῃ εἰς αὐτὴν τὸ ταχύτερον ἀναμένει νὰ σᾶς ἴδῃ ἐπιλαμβανομένους τὰ καθήκοντα, ἅτινα πολλάκις ὑπέδειξα καὶ ζωηρῶς ἐτόνισα ὑμῖν, διὰ νὰ δυνηθῇ νὰ σᾶς χειραγωγήσῃ ἐν τῇ περαιτέρω κατευθύνσει, τῇ ὁδηγούσῃ εἰς τὴν κορυφήν, ἔνθα ἡ κατοικία Αὐτοῦ καὶ ὅπου οἱ καρποὶ τῆς Τραπέζης Αὐτοῦ οὐδόλως μαραίνονται καὶ ἀλλοιοῦνται, ἀλλὰ νωποὶ πάντοτε ἀναμένουσιν ὑμᾶς.
Ὁ μεθ’ ὑμῶν πάντοτε Ζῶν καὶ Ὑπάρχων, ὁ διὰ μέσου τῶν αἰώνων τὴν Ζῶσαν Ἀλήθειαν μεταλαμπαδεύων καὶ ἐπὶ μᾶλλον ἀποκαλύπτων, Οὗτος νῦν προτρέπει ὑμᾶς, ὅπως ἀφοσιωθῆτε ἐν τῷ ὑποδειχθέντι ὑμῖν ἔργῳ, ὅπερ θέλει ἀναβιβάσει ὑμᾶς μέχρις Αὐτοῦ καὶ χορηγήσει ὑμῖν τὴν Ἀληθῆ τῆς Ζωῆς Εὐτυχίαν.
18/4/1933
