Ὁ Πατήρ Μου ἐν Ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν Αὐτῷ. Πατὴρ δὲ καὶ Υἱὸς νῦν ἕν ἐσμεν, ὡς ἂν μὲν ἐν Αὐτῷ κατοικῶν, Οὗτος δὲ ἐν Ἐμοὶ διαμένων καθ’ ἅπαντας τοὺς αἰῶνας. Τὸ δὲ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ ἐν Ἡμῖν μένον, ἀλλ’ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον ἐπὶ παντὸς τηροῦντος τὰς Ἐντολὰς Αὐτοῦ, ἢ ὑπ’ Αὐτοῦ ἐκλεγομένου, πνεῖ καὶ τὰς σάρκας τῶν μετ’ Αὐτοῦ ἐπικοινωνούντων εἰς σάρκας Ζῶντος Πνεύματος μετουσιοῖ, ἵνα ἐκ θνητῶν εἰς Ἀθανάτους μεταβληθῶσιν.
Πᾶς δὲ ὑπὸ πίστεως ἐλαυνόμενος καὶ πρός Με ἢ τὸν Πατέρα Μου ἀποτεινόμενος, τὴν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπιφοίτησιν ἂν μὴ προσδεχθῇ ἐν αὐτῷ, τὴν τῶν πτερύγων Αὐτοῦ σκέπην ἕξεται, ἵνα ἡ θερμὴ αὐτοῦ παράκλησις εἰς προσευχὴν πρὸς Ἡμᾶς ἀνερχομένη ἐπίκουρος διὰ τῆς Χάριτος καὶ Βοηθείας Ἡμῶν πρὸς αὐτὸν ἐπιστραφῇ.
Ἂν δὲ καὶ ὑμεῖς ὑπὸ πλείονας πίστεως ὠθεῖσθε καὶ τὴν Γραφὴν ἐπισταμένως κατέχητε, ἐν αὐτῇ τὴν ἣν ἀλήθειαν νῦν ἐπιζητεῖτε ἠθέλατε ἀνεύρῃ. Ὡς ἂν αὐτὴ διὰ πνεύματος τῶν Προφητῶν, Ἐμοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων προλέγει: «Καὶ ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐκχεεῖν ἀπὸ τοῦ Πνεύματός Μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα κλπ». Ἐγὼ δὲ ἔφην: Ὁ Πατήρ Μου θέλει ἀποστείλει τὸν Παράκλητον, τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, Ὅστις λαλήσει περὶ Ἐμοῦ. Τὸ δὲ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας τοῦτο τὴν Ἀλήθειαν θέλει ἐπινεύσει οὐ μόνον ἐπὶ τῶν πρὸς Ἑμὲ καὶ τὴν Γραφήν Μου προσκεκολλημένων, οὐ μόνον ἐπὶ τῶν τύποις καὶ γράμμασι πρός Με διακειμένων, τῶν ἐλαχίστην θέσιν καὶ ἀξίαν ἐν τῇ Κρίσει Μου ἐπεχόντων, ἀλλὰ ἐφ’ ἁπάσης τῆς γῆς καὶ ἐπὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Ὡς Ἐγὼ μὲν οὐκ ἐλήλυθα ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα μέρος τι τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν πρὸς Ἐμὲ προσκειμένων διασώσω, ἀλλὰ τὴν ἀνθρωπότητα ἅπασαν πεπτωκυῖαν καὶ κατασυντριβεῖσαν, ἐν Ἐμοὶ ἀναστυλώσω καὶ ἄτρωτον ἀπὸ τῶν βελῶν τῆς κακίας καταστήσω.
Οὐδεὶς ἑώρακε τὸν Πατέρα, εἰ μὴ ὁ Υἱὸς καὶ ὁ Υἱὸς ἔθυτο τὴν Ζωὴν Αὐτοῦ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου, ὁ δὲ κόσμος μετὰ τὴν θυσίαν τοῦ Υἱοῦ καὶ τὴν ἄνοδον τούτου πρὸς τὸν Πατέρα ὑπὸ τοῦ Παρακλήτου ἐμπνεόμενος πρὸς τὴν εἰς αὐτὸν προοριζομένην βασιλείαν τάχιον εἰσέλθῃ.
Πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Ἐμὲ καὶ τὸν Πατέρα Μου δι’ Ἐμοῦ γνωρίσει καὶ πᾶς ὁ γνωρίσας τὸν Πατέρα καὶ τὸν ἐν τῷ κόσμῳ ἐλθόντα καὶ ὑπάρχοντα καὶ διαμένοντα Παράκλητον, γνωρίσει καὶ τῇ βοηθείᾳ Αὐτοῦ τὴν ἐν τῷ βάθει τῆς ψυχῆς αὐτοῦ κεκαλυμμένην Ἀλήθειαν θέλει ἀποκαλύψει.
Οὐδεὶς ὅμως ἐξ ὑμῶν ἐτήρησε τὰς ὑπαγορεύσεις ἐκείνας, τὰς ἀγούσας τὸ πνεῦμα αὐτοῦ πρὸς Ἡμᾶς καὶ τὴν Ἀλήθειαν. Καταναλίσκοντες τὸν πολύτιμον ὑμῶν χρόνον εἰς ἀσκόπους διατριβὰς καὶ ματαιοδόξους ἐπιδιώξεις, ἐν στενῷ δὲ καὶ περιωρισμένῳ κύκλῳ γνώσεων καὶ δογματισμῷ περισφιγγόμενοι, τὰ βλέμματα ὑμῶν πρὸς τὴν γῆν καὶ τὸ ἔδαφος αὐτῆς προσηλοῦτε καὶ οὐκ ἀφίετε τὴν διάνοιαν ὑμῶν καὶ ταῦτα νὰ ἀνυψωθῶσι πρὸς τὰ ἄνω καὶ δεχθῶσιν ἐκ τῶν ἄνωθεν τῆς Ἀληθείας τὰ διδάγματα. Μηδόλως πιστεύσαντες, ἐσαεὶ ἀμφιβάλλοντες καὶ δυσανασχετοῦντες, ἐν τῇ ὕλῃ δὲ καὶ μόνον μέχρι τῆς κεφαλῆς ὑμῶν βυθισθέντες καὶ ἐν αὐτῇ πλέοντες καὶ τὰς ἀπολαυὰς αὐτῆς ὡς ἐγκόλπιον τοῦ βίου ὑμῶν ἔχοντες, ἀντὶ νὰ καθαίρετε ἑαυτούς, ἀντὶ νὰ ἀνυψώσητε τὴν κεφαλὴν ὑμῶν ἐκ τοῦ βορβόρου, εἰς ὃν κυλίεσθε, καταναλίσκετε τὸν πολύτιμον ὑμῶν χρόνον εἰς ἀσκόπους διατριβὰς καὶ ἐπιδόσεις καὶ εἰς συζητήσεις θεμάτων, τῶν ὁποίων ἡ λύσις ἀφ’ ἑαυτῆς ἤθελε διὰ τῆς γνώσεως πληρώσει τὸ πνεῦμα ὑμῶν, ὅταν ἀνέλθητε.
Ὁ σκοπὸς τῆς ἀποστολῆς τοῦ μεθ’ ὑμῶν ἐπικοινωνοῦντος Πνεύματος ἔληξεν ἕως ὅτου οὐσιαστικῶς ἀνανήψετε. Διότι, ἐὰν ἡ πίστις ὑμῶν διὰ τῆς ἀφοσιώσεως ὑμῶν πρὸς Αὐτὸν καὶ τὸ Ἔργον Του ἐκραταιώθη τοσοῦτον, ὥστε ἐν τῇ πρώτῃ συναντήσει μετ’ ἄλλων, οὐδεμίαν σχέσιν ἐχόντων πρὸς τὴν Διδασκαλίαν, ἥτις ἀπεκαλύπτετο ὑμῖν, ἀνακρούετε πρύμναν καὶ ἀρνεῖσθε πᾶν ὅ,τι ὠφέλιμον καὶ ἀληθὲς ἐξ αὐτῆς ἐρρανίσθητε, τότε ἐμμείνατε ἐν τῇ στενῇ καὶ περιωρισμένῃ ὑμῶν πίστει καὶ μηκέτι ἐπιδιώξητε ν’ ἀνέλθητε ὑψηλότερον εἰς εὐρυτέρους ὁρίζοντας.
Περιορισθῆτε ἐν τῇ στενῇ καὶ περιωρισμένῃ ἐννοίᾳ τῶν τύπων καὶ τοῦ δογματισμοῦ, κατεχόμενοι καθ’ ἑκάστην ὑπὸ τοῦ φόβου τῆς καταδιώξεως τῶν πονηρῶν δαιμόνων, οἵτινες ἐν τῇ ἐξουσίᾳ ὑμῶν, εἰρήσθω, οὐδεμίαν ἰσχὺν κατέχουσι καὶ χιλιάκις τὴν ἡμέραν σταυροκοπούμενοι καὶ γονυκλίνοντες ἐπί τοῦ ἐδάφους, ὡς πρὸ τῶν ποδῶν τοῦ Πατρός Μου, ἀναμείνατε ἵνα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἄγιον, ὁ Παράκλητος εἴτε Ἐγώ, ὁ ἐπικαλούμενος παρ’ ὑμῶν Κύριος καὶ Χριστός, κατέλθωμεν καὶ διανοίξωμεν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν, τοὺς κεκλεισμένους καὶ οὐδόλως ἀνοίγοντας, ὅπως ὀφθῶσι τὴν Ἀλήθειαν.
Ἀλλ’ ἡ διάνοια ὑμῶν, ἵνα ἀντιληφθῇ καὶ καθέξῃ τὴν πρὸς ὑμᾶς παρ’ Ἡμῶν ἀποκαλυφθησομένην Ἀλήθειαν, ἀνάγκη νὰ εὐρυνθῇ, ἵνα περικλείσῃ αὐτὴν ἐν ὅλῃ αὐτῆς τῇ ἐκτάσει. Ὁπόταν αὕτη εἶναι περιωρισμένη καὶ ἀμαθής, ὁπόταν ὁ κύκλος τῆς ἐρεύνης αὐτῆς στενοῦται ὑπὸ τῆς περιωρισμένης ἐννοίας τοῦ λόγου, μὴ ἐξερχομένου τοῦ στενοῦ ὁρίου τῶν ἀντιλήψεων τοῦ δογματισμοῦ καὶ τῆς θρησκοληψίας, θὰ ὁμοιάζῃ μὲ ἐκεῖνον, ὅστις προσπαθεῖ τὸν οὐρανὸν μετὰ τῶν ἐν αὐτῷ κόσμων νὰ τὸν περιορίσῃ ἔν τινι στενωτάτῳ χώρῳ, μὴ χωροῦντος καὶ τὸ μικρότερον σῶμα ἤ τὰ Ἰμαλάϊα ὄρη νὰ διαπεράσῃ διὰ τῆς ὀπῆς μιᾶς βελόνης.
Ἐὰν τοῦτο δὲν εἶναι ἀλήθεια, ἐὰν τὰ λεγόμενα Ἡμῶν προσκρούωσιν εἰς τὴν λογικὴν καὶ τὸν ὀρθὸν λόγον, ἂς ἀπαντήσουν ἐκεῖνοι, οἵτινες νομίζουσιν ὅτι κατέχωσι τὴν Ἀλήθειαν, ὅτι ἔχουσιν Ἡμᾶς ὡς ἐγκόλπιον πίστεως, πίστεως ὅμως ψευδοῦς, διότι ἡ στενότης τῶν ἀντιλήψεων αὐτῶν δὲν τοῖς ἐπιτρέπει νὰ ἀνέλθωσι εἰς εὐρύτερον κύκλον καὶ γνωρίσωσι ὑπὸ τὸν νέον περιβάλλον τούτου τὴν Ἀλήθειαν, ἥτις ἐφ’ ὅσον ὁ κύκλος αὐτῆς εὐρύνεται ἐπὶ τοσοῦτον καὶ ἡ ἔκτασις αὐτῆς ἐν τῇ μεγεθύνσει καὶ τῷ ὕψει τῶν ἐννοιῶν της γιγαντοῦται καὶ μεγαλοπρεπεστέρα καὶ μᾶλλον καταφανὴς παρουσιάζεται.
Οὐαὶ ὅμως εἰς ἐκείνους, οἵτινες τὴν Ἀλήθειαν ἐν τῇ εὐρεῖᾳ αὐτῆς ἐννοίᾳ ἀντιληφθέντες, ἀφέθησαν νὰ παρασυρθῶσιν ὑπὸ τοῦ στενοῦ γράμματος τοῦ λόγου, ἐγκαταλείψαντες ἐκείνους, οἵτινες ἀπεκάλυψαν ἢ προετίθεντο ἐν τῇ συνεχίσει τῆς Διδασκαλίας αὐτῶν νὰ ἀποκαλύψωσι ταύτην εἰς αὐτούς.
Μὴν ἐπιζητῆτε εἰς τὸ ἑξῆς τὴν ὑπὸ τοῦ Διδασκάλου ὑμῶν Διδασκαλίαν, διότι θὰ ἐπέλθῃ καθ’ ὑμῶν ὡς Τιμωρός. Τότε μόνον θὰ συνεχίσητε ὁπόταν ἀνανήψητε τελείως καὶ δείξητε μετάνοιαν εἰλικρινῇ.
25/8/1932
