Ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου εἶναι ἡ Ὑπερτάτη Διανόησις, ἡ ἐξ Αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἐκπηγάζουσα, ἡ ἐν Αὐτῷ κατοικοῦσα, ἐν τῷ βάθει Αὐτοῦ ἑδρεὺουσα καὶ ἐξωτερικευομένη ἐν τοῖς ὑλικοῖς κόσμοις, τοῖς ὑπερπληροῦσι τὸ Ἄπειρον.
Ἡ Δύναμις, ἡ περιβάλλουσα τὸν Ἄπειρον κόσμον, τῶν Ἀπείρων ἡλιακῶν συστημάτων, ἡ ζωπυροῦσα καὶ μεταδίδουσα τὴν Πνευματικὴν Αὐτῆς Ἀρχὴν εἰς τὰς ἐξ Αὐτῆς ἐκπορευθείσας ἀνωτάτας, ἀλλὰ ὑποδεεστέρας δυνάμεις, ἡ συγκεντροῦσα ἐν Αὐτῇ πᾶσαν Πνευματικὴν Ὀντότητα, ἡ διαπαράγουσα τὰς ἐν τῷ κόσμῳ ποικίλας καὶ διαφερούσας τὴν μορφὴν τῶν ὄντων, ἡ παρέχουσα ἐκ τῆς Ἀνεξαντλήτου καὶ Ἀκενώτου Αὐτῆς Πηγῆς πᾶσαν πνευματικὴν ἰδιότητα καὶ παραλλαγήν, ἐν τῇ ἐκπροσωπήσει τῆς Ἀρχῆς Αὐτῆς, ἡ ζωοποιοῦσα τὰ πάντα, ἡ κατευθύνουσα τοὺς Ὑπερτάτους Πνευματικοὺς καὶ ὑλικοὺς νόμους, ἡ δίδουσα τὴν Ζωὴν εἰς τὰ ἔμψυχα καὶ τὰ ἄψυχα, διὰ τῆς ἐπιδράσεως Αὐτῆς μετουσιοῦσα καὶ μεταβάλλουσα, αὕτη ἐστὶν ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου.
Ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου δὲν ἐκπροσωπεῖ οὐδένα πλὴν Ἑαυτοῦ. Ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου μὴ ἐκπροσωπῶν οὐδένα, ὡς Ἀνωτάτη Πνευματικὴ Ἀρχή, δὲν δύναται νὰ ἀναγνωρίσῃ ἄλλην τινὰ ἀρχήν, πλὴν τῆς Ἑαυτοῦ Ἀρχῆς, ἥτις ἐστὶν ἡ Ἀνεξάντλητος Πηγή, ἡ παρέχουσα τὴν διηνεκῆ αὐτῆς ροὴν πρὸς τοὺς ἐξ Αὐτῆς πηγάζοντας ποταμοὺς καὶ παραποτάμους, τοὺς διασχίζοντας τὸν Ἄπειρον Κόσμον.
Ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου εἶναι αὐτὸς οὗτος ὁ Θεός, ἐν τῇ Ὑπάτῃ Αὐτοῦ Ἐξουσίᾳ. Πανταχοῦ εὑρισκόμενος, τὰ πάντα πληρῶν, καὶ πρὸς Ἑαυτὸν τὰ πάντα ἑλκύων καθίσταται ἡ Κεντρικὴ Δύναμις, ἡ μεταδίδουσα τὴν κίνησιν, ἐνέργειαν πάσης πνευματικῆς παραγωγῆς εἰς τὰς ὑπ’ Αὐτοῦ ἐξαρτωμένας καὶ ὑπ’ Αὐτὸν ὑπαγομένας πνευματικὰς ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας.
Ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου δὲν εἶναι Ὀντότης μὲ μορφὴν καθωρισμένην, ὡς Ἀπρόσωπος Ὢν καὶ Ἀνεξάντλητος καὶ ἀπηλλαγμένος τῆς μορφικῆς οὐσίας, ἥτις εἶναι τὸ προϊὸν τοῦ ὑλικοῦ κόσμου. Ἀπρόσωπος Ὢν ἐν τῇ οὐσίᾳ καὶ Μορφῇ Αὐτοῦ, δὲν δύναται νὰ κατανοηθῇ ὑπὸ τῶν πνευματικῶν ὄντων, τῶν περιβεβλημένων σάρκα ἢ μορφήν. Ἐκεῖνοι οἵτινες δίδουσι μορφὴν εἰς τὴν Ὑπερτάτην ταύτην τοῦ Κόσμου Ἀρχήν, ὃν ἀποκαλοῦσιν Ἄρχοντα τοῦ Κόσμου, οὐδόλως εὑρίσκονται ἐν τῇ Αληθείᾳ.
Τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι ἡ κατανόησις ὄντος τινος ἐν τῷ κόσμῳ ὑμῶν, τῷ ἀτελῇ καὶ πεπερασμένῳ, τοῦ ὁποίου τὰ ὅρια καὶ ἡ φύσις τῶν ἐν αὐτῷ ὄντων καὶ πραγμάτων γίνεται διὰ τῶν πέντε αἰσθήσεων τοῦ σώματος ὑμῶν, ἐνῷ πλεῖσται ἄλλαι αἰσθήσεις, ἄγνωστοι εἰς ὑμᾶς, ὑπάρχουν ἐν τῇ ἐκδηλώσει τῆς φύσεως ὑπερτέρων ὑμῶν ὄντων, δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ καταστῇ ἄλλως πως κατανοητή, παρὰ διὰ τῆς ἀπεικονίσεως ἑνὸς ὄντος συμβολικοῦ, ἔχοντος ἄλλοτε μὲν τὴν μορφὴν δεκαεξαετοῦς νέου, ἄλλοτε δὲ τὴν μορφὴν γέροντος. Ὁ συμβολισμὸς οὗτος εἶναι ἀπαραίτητος εἰς πάντα ἐπιζητοῦντα νά γνωρίσῃ τὴν Ὑπόστασιν μιᾶς Πνευματικῆς Ἀρχῆς, διαφευγούσης τὰ αἰσθητήρια ὄργανα τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος καὶ ψυχῆς.
Ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου ἀνήκων εἰς Ἑαυτὸν καὶ μόνον, δὲν δύναται νὰ ἐξαρτηθῇ παρ’ ἄλλου τινός, ἂν καὶ οἱ πάντες καὶ τὰ πάντα ἐξ Αὐτοῦ ἕλκωσι τὴν Καταγωγὴν καὶ πρὸς Αὐτὸν τείνουσι διὰ τῆς τελειότητος νὰ προσεγγίσωσιν ὅσον τὸ δυνατὸν πλησιέστερον Αὐτόν.
Ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου εἶναι ἡ Κεντρικὴ Ἑστία τοῦ Φωτός, ἥτις πληροῖ τὰς ἑστίας τῶν ἄλλων πνευματικῶν ἀρχῶν καὶ ἐξουσιῶν, αἵτινες πάλιν δεχόμεναι ἐξ Αὐτοῦ τὸ Φῶς, μεταδίδουσι τοῦτο εἰς τὰ ὑπ’ Αὐτὸν πνευματικὰ ὄντα.
Ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου εἶναι ἡ Ἐνεργὸς καὶ καταφανὴς ἐν τοῖς Ἀπείροις κόσμοις Ὑπερτάτη Πνευματικὴ Δύναμις, ἥτις ὑπὸ τοῦ πλήθους καλεῖται Θεός. Ὁ Θεὸς ἢ Ἄρχων τοῦ Κόσμου εἶναι ἓν καὶ τὸ αὐτό. Οὐδεμίαν μορφὴν ἔχει ὁ πρῶτος καὶ συνεπῶς οὐδεμίαν τοιαύτην δύναται νὰ ἔχῃ καὶ ὁ δεύτερος, ἀφοῦ εἶναι ἓν καὶ τὸ αὐτὸ Πρόσωπον μὲ διαφορετικὰς λέξεις.
Ὁ Θεὸς εἶναι πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληροῖ. Τὸ αὐτὸ δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν καὶ περὶ τοῦ Ἄρχοντος τοῦ Κόσμου. Ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχει δύναμις, ἐκεῖ ὅπου παρατηρεῖται κίνησις καὶ ἐν αὐτῇ εἰσέτι τῇ ἀδρανῆ ὑποστάσει τῆς ὕλης, ἐκεῖ ὑπάρχει καὶ ὁ Θεός. Ύπάρχει βεβαίως ὄχι ὡς Ὑπερτελεία πνευματικὴ ἐκπροσώπησις τῶν Δυνάμεων καὶ τῆς Καθολικῆς Φύσεως Αὐτοῦ, ἀλλ’ ὡς Δύναμις Ἐνεργός, Δρῶσα καὶ Ἐνεργοῦσα.
Ἕκαστον πνευματικὸν ὃν περικλείει ἐν ἑαυτῷ καὶ μίαν μικρὰν ἑστίαν φωτὸς ἐκ τῆς Πηγῆς τοῦ Ὑπερτάτου τούτου Ὄντος. Ἡ Ἐστία αὕτη ἄλλοτε μὲν εἶναι ἀμυδρὰ εἰς ἔντασιν φωτὸς καὶ ἀκτινοβολίας ἄλλοτε δὲ εἶναι ζωηροτέρα, ἀναλόγως τῆς πνευματικῆς ἐξελίξεως καὶ τῆς ἐνεργείας τοῦ ὄντος τούτου. Τὸ ὂν τοῦτο δύναται διὰ τῆς προσπαθείας αὐτοῦ, συντελούσης καὶ τῆς φύσεως τοῦ ὀργανισμοῦ αὐτοῦ καὶ τῶν χαρισμάτων καὶ ἰδιοτήτων αὐτοῦ νὰ ἐνδυναμώσῃ τὸ ἀρχικὸν αὐτοῦ φῶς, διὰ τῆς ἐπενεργείας κατόπιν προσελκύσεως ὑπ’ αὐτοῦ ἰσχυροτέρου φωτός, ἀνήκοντος εἰς ὑπερτέραν αὐτοῦ πνευματικὴν ἑστίαν.
Οὐδεὶς δύναται νὰ ἐπικοινωνήσῃ μετὰ τοῦ Ἄρχοντος τοῦ Κόσμου ἀπ’ εὐθείας, ἐὰν οὗτος δὲν γεννηθῇ ἄνωθεν καὶ δὲν κληθῇ ὑπ’ Αὐτοῦ. Οἱ ἐκπρόσωποι Αὐτοῦ εἶναι οἱ Πνευματικοὶ Διδάσκαλοι, οἵτινες ἀνήκουσιν εἰς διαφόρους βαθμούς, ἀναλόγως τῆς δυνάμεως τῆς πνευματικῆς αὐτῶν ἐκπροσωπήσεως ἐν τῷ κόσμῳ. Οἱ Διδάσκαλοι οὗτοι δὲν δύνανται νὰ ἀνήκωσιν εἰς διαφόρους βαθμοὺς ἀναλόγως τῆς φύσεως καὶ ἐκπορεύσεως αὐτῶν, ἀλλὰ ὁ βαθμὸς τῆς προσωπικότητος αὐτῶν καθορίζεται ἀναλόγως τῶν ἀντιλήψεων ἐκείνων, μεθ’ ὧν εὑρίσκονται εἰς στενωτέραν συνάφειαν καὶ ἐπικοινωνίαν.
Οὕτω παρὰ τοῖς Ἰνδοῖς ὡς ἀνώτερος πνευματικὸς ἐκπρόσωπος τοῦ θείου φέρεται ὁ Βούδας, παρὰ τοῖς Χριστιανοῖς ὁ Ἰησοῦς Χριστός, παρὰ τοῖς Μωαμεθανοῖς ὁ Μωάμεθ καὶ οὕτω καθ’ ἑξῆς. Ἐν τοῖς ἐνοράσεσιν αὐτῶν πάντοτε ὁ Διδάσκαλος μετὰ τοῦ ὁποίου ἡ ψυχὴ αὐτοῦ συνδέεται περισσότερον, φέρεται ὡς Ἀνωτέρα Πνευματικὴ Ἀρχὴ καὶ Ὀντότης.
Ἐκεῖνος ὅμως, Ὅστις ἐκάλεσεν ὑμᾶς, ἵνα σᾶς δώσῃ τὰ ἀληθῆ στοιχεῖα τῆς πνευματικῆς ἐξελίξεως τοῦ Κόσμου, Ἐκεῖνος Ὅστις προσεπάθησε καὶ προσπαθεῖ νὰ ἑλκύσῃ ὑμᾶς πρὸς Αὐτόν, καὶ ἀναβιβάσῃ ὑμᾶς μέχρις Αὐτοῦ, ἵνα ἐξ ἰδίας ἀντιλήψεως ἀντιληφθῆτε τὸν περιβάλλοντα ὑμᾶς Κόσμον, Ἐκεῖνος Ὅστις ἐπί τοσοῦτον ἀνέμενεν καὶ θ’ ἀναμένῃ ὑμᾶς, ὅπως ἐντείνητε τὰς δυνάμεις ὑμῶν καὶ γνωρίσητε τὴν Ἀλήθειαν, πρὶν ἢ ἐγκαταλείψητε τὸν κόσμον τοῦτον καὶ πρὶν ἢ κατέλθητε ἐκ νέου, ἵνα δοκιμάσθητε περισσότερον, διὰ νὰ ὑποβληθῆτε ἐκ νέου εἰς τὸν νόμον τῆς ἀνόδου, Ἐκεῖνος ἤδη θὰ δώσῃ ὑμῖν καὶ τὴν ἀληθῆ ἑρμηνείαν τῶν ἀποριῶν, ὑφ’ ἃς ἤδη κατέχεσθε.
Ὁ Θεὸς εἶναι ἡ Ὑπερτάτη Πνευματικὴ Ὀντότης καὶ Δύναμις τοῦ Ἀπείρου Κόσμου. Ἐξ Αὐτοῦ ἐξεπορεύθησαν οἱ Πνευματικοὶ Νόμοι ἢ Ἀρχαί, αἵτινες ἐνσαρκωθεῖσαι ἀπετέλεσαν τοὺς Θείους Λόγους, τὸν Υἰόν, ἐν τῇ σφαίρᾳ τοῦ κόσμου ὑμῶν. Ὁ Υἱὸς οὗτος ἀποτελεῖ ἐν τῇ Ὑποστάσει τῇ ὑπὸ τῶν ὑλικῶν νόμων ἐκδηλουμένη, τὸ Δεύτερον Πρόσωπον τῆς Τριαδικῆς Θείας Ὁμοουσιότητος, ἐνῶ ἐν Αὐτῷ ἡ Πνευματική Του Φύσις, ἡ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐκπορευθεῖσα καὶ εἰς Αὐτὸν ἀνήκουσά ἐστι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.
Ἐφ’ ὅσον ὁ Θεὸς παρέμεινεν ἐν τῇ γῇ, περιβεβλημένος τὴν σάρκα Αὐτοῦ, διετήρει τὴν Προσωπικότητα Αὐτοῦ, ἐν τῷ Χριστῷ. Ὅταν ὅμως ἐπανῆλθεν εἰς τὸν Πατέρα Αὐτοῦ, καὶ μετ’ Αὐτοῦ καὶ τὸ Πνεῦμα Αὐτοῦ, οὐχὶ ἀνθρώπινον, ἀλλὰ τὸ Θεῖον, τὸ ἐν τῇ Χριστιανικῇ λατρείᾳ φερόμενον ὡς Ἅγιον Πνεῦμα, τότε τοῦτο ἐπικοινωνοῦν μετὰ τοῦ κόσμου μετὰ παντὸς πνευματικοῦ ὄντος ἐν τῷ Προσώπῳ τοῦ Ἰησοῦ, ἢ τῷ Ἄρχοντι τοῦ Κόσμου ἢ τῷ Θεῷ, φέρεται ὡς Ἅγιον Πνεῦμα, καὶ ἡ Διαφώτισις ὑπ’ Αὐτοῦ πάσης σαρκὸς καὶ πνευματικῆς ὀντότητος γίνεται πάντοτε καὶ καθ’ ἑκάστην εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους τοῦτο.
Ἡ Ἐπενέργεια Αὐτοῦ, αὕτη ἡ ἔκδηλος καὶ καταφανὴς εἰς πάντας τοὺς προσδεχομένους αὐτήν, εἶναι τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας ἢ ὁ Παράκλητος. Ὁ Παράκλητος ὅθεν, ἢ τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, τὸ ὁποῖον ὁ Ἰησοῦς προεῖπεν ὅτι θὰ ἀπέστελλεν ὁ Πατήρ, ὅπως μαρτυρήσῃ περὶ Αὐτοῦ, εἶναι τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ἡ Ἐπιφοίτησις Αὐτοῦ ἐπί παντὸς ὄντος, προσδεχθέντες τοῦτο, εἶναι Αὐτὸς Οὗτος ὁ Θεός, ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου ἐν τῇ Τριαδικῇ Αὐτοῦ Ὑποστάσει, ὁ ἐπικοινωνῶν μετὰ τοῦ ἀνθρώπου.
Οὐδόλως ὅθεν ἂς μὴ συσκοτίζετε τὸν νοῦν ὑμῶν μὲ τὰ ζητήματα ταῦτα, τὰ ὁποῖα θὰ ἠδυνάμην ν’ ἀναπτύξω ὑμῖν ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ τῶν Γραφῶν ἐκτενῶς. Ἀτυχῶς ὅμως ἀφήνετε νὰ παρέλθῃ ὁ χρόνος ὑμῶν ὁ πολύτιμος εἰς ἀσκόπους διατριβάς, ἐπιζητοῦντες νὰ φωτισθῆτε παρ’ ἑτεροφώτων λυχνιῶν περὶ πάσης Ἀληθείας καὶ Γνώσεως, ἐνῷ μεθ’ ὑμῶν ἔχετε τὴν Ἑστίαν τοῦ Κεντρικοῦ Φωτός, ἔστω καὶ ὡς διεθλασμένη Ἀκτὶς ἐπὶ τοῦ παρόντος πρὸς ὑμᾶς εἰσερχομένη. Ἀνάγκη ὅθεν νὰ συνέλθετε καὶ νὰ προαχθῆτε ὑπὸ τὴν Ἐπήρειαν Αὐτῆς καὶ τὴν Ζωογόνον Ἀκτινοβολίαν Της ἐπὶ τῇ Ἀληθείᾳ.
12/8/1932
