Ἀνυψώσατε τὸ πνεῦμα ὑμῶν ὑπεράνω παντὸς ὑλικοῦ, ἐγκαταλείψατε τὴν ψυχὴν ὑμῶν ἵνα καταστῇ ἕρμαιον τῆς πνευματικῆς ὑμῶν ἀνόδου πρὸς τὴν Πηγὴν τῆς Ἀληθείας. Καταστείλατε πᾶν κακόν, τὸ ὁποῖον ἐμφιλοχωρεῖ εἰς τὰ ἔγκατα τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ δώσατε δύναμιν εἰς τὸ σύνολον τῆς ἐξωτερικεύσεως ἁπασῶν τῶν δυνάμεων, αἵτινες ἀποτελοῦσι τὴν πνευματικὴν ὑμῶν ὑπόστασιν ἐν τῇ ὁλοκληρώσει καὶ ἐπιτυχῇ ἐκβάσει τοῦ ἔργου ὑμῶν.
Ὁ ἄνθρωπος κατέχεται πάντοτε ὑπὸ τῶν ἀκράτων ἐπιθυμιῶν, αἵτινες καθ’ ὅλον τὸν βίον αὐτοῦ προβάλλουσι τὰς ἀπαιτήσεις αὐτῶν, ἑδραζομένας ἐπὶ τῆς ἀπολαβῆς τῶν ἐπιγείων ἀγαθῶν καὶ παντὸς πόθου, ὅστις δημιουργεῖται ἐν τῷ βάθει τῆς συνειδήσεώς του ἐν τῇ συσχετίσει τῶν ἀγαθῶν, τὰ ὁποῖα ἄλλοι ὅμοιοι αὐτοῦ ἄνθρωποι καὶ δὴ πολὺ ἀναξιώτεροι αὐτοῦ κέκτηνται.
Μὴν ἐπιθυμήσητε ποτέ, οὔτε νὰ φθονήσητε τὰ ἀγαθὰ τῶν ἄλλων, τὰ ὁποῖα στηρίζονται ἐπὶ τῆς ἀπολαβῆς γηΐνης ζωῆς, ἀλλ’ ἐπιδιώξατε δι’ ὅλων ὑμῶν τῶν δυνάμεων νὰ ἀποκτήσητε τὰ ἀγαθὰ τῆς Ἀφθάστου καὶ Αἰωνίας καὶ διαρκοῦς Ζωῆς. Ὑπεράνω ὑμῶν ὑπάρχει ἡ Ἀκένωτος Πηγὴ τῆς Τελειότητος καὶ Ἀληθείας, τῆς ὁποίας τὰ ἀγαθὰ οὐ μόνον δὲν ἐξαντλοῦνται, ἀλλὰ εἰσὶν Ἄφθαρτα καὶ Ἀναλλοίωτα.
Τὴν Πηγὴν ταύτην, τῆς ὁποίας τοὺς κρουνοὺς ἔχετε εἰς τὴν διάθεσιν ὑμῶν, ὅπως διανοίξητε καὶ ἀντλήσητε ἐξ αὐτῶν τὴν ἐπιθυμητὴν καὶ ὑπεραρκοῦσαν εἰς ὑμᾶς ποσότητα ἔχετε πρὸ ὑμῶν καὶ εἰς τὴν διάθεσιν ὑμῶν εὑρίσκεται ἡ ἐκμετάλλευσις αὐτῆς, πρὸς πλήρη ἰκανοποίησιν ὑμῶν καὶ πάντων ἐκείνων, εἰς οὓς θὰ ἠδύνασθε νὰ μεταδώσητε τὸν τρόπον τῆς ἀντλήσεως.
Οὐδεὶς ἄλλος, ὅσον ὑμεῖς, ἐν τῷ περιβάλλοντι εἰς ὃ ζῆτε, ἔσχε τὴν Εὐτυχίαν νὰ ἀντικρύσῃ ἢ πλησιάσῃ τὴν Πηγὴν ταύτην. Ὑμεῖς τεθέντες πρὸ Αὐτῆς καὶ ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον φερόμενοι πρὸς Αὐτήν, ἵστασθε μακρὰν Αὐτῆς, χωρὶς νὰ προσπαθήσητε δι’ ὅλων ὑμῶν τῶν δυνάμεων νὰ κινήσητε τοὺς πόδας ὑμῶν, ἢ νὰ ἐκτείνητε τὰς χεῖρας ὑμῶν πρὸς τοὺς κρουνούς, ἵνα διανοίξητε αὐτοὺς καὶ διαχυθῇ ὁ χείμαρρος τοῦ Ὕδατος αὐτῆς, ὅπως ἀφθόνως κορέσητε τὴν δίψαν ὑμῶν καὶ ὅπως δι’ αὐτοῦ ποτίσητε τὰ διψῶντα πλήθη, τὰ ἀγνοοῦντα αὐτήν. Ἡ Πηγὴ αὕτη δέν εἶναι κοινὸν ὕδωρ, ἀλλὰ τὸ Ὕδωρ τῆς Ζωῆς, ἐξ οὗ ποτίζεται καὶ διατρέφεται καὶ ἀναπτύσσεται καὶ ἀνθεῖ καὶ καρποφορεῖ ἕκαστον δένδρον τῆς Ζωῆς.
Τὸ δένδρον τῆς ζωῆς ὑμῶν, ἐκλεγέν ἐκ τοῦ ἀρίστου σπόρου καὶ μεταφυτευθὲν ἐπὶ ἀρίστου καὶ γονίμου ἐδάφους, ἔχοντος ἅπάντα τὰ στοιχεῖα τῆς παχείας καὶ καρποφόρου γῆς, δὲν ἀπαιτεῖ οὔτε μεγίστην καλλιέργειαν, οὔτε ἀφθονίαν λιπασμάτων, οὔτε βαρεῖς κόπους, ἀλλὰ ἐπαρκῆ διαπότισιν, ἵνα ἐπιφέρῃ τοὺς προσδοκωμένους καρποὺς καὶ τὴν ἱκανὴν ἀπόδοσιν τῆς ἀφθόνου συγκομιδῆς. Ὑμεῖς ὅμως ἀγνοοῦντες τὴν φύσιν τῆς ποιότητος τοῦ δένδρου ὑμῶν ἐγκαταλείπετε τοῦτο εἰς τὴν τύχην αὐτοῦ καὶ ἀναμένετε μόνον του ἄνευ ὕδατος νὰ ἀποδώσῃ τοὺς καρποὺς αὐτοῦ.
Οὐδεμίαν προσπάθειαν ἔσχετε ἵνα ἀντλήσητε ὕδωρ καὶ ποτίσητε τοῦτο. Μὴ ἔχοντες ἀνάγκην ἀνορύξεως φρέατος ἢ μεταφορᾶς ὕδατος, ὡς πρὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν ἔχοντες τὴν Κυρίαν Πηγὴν τῆς Ἀνεξαντλήτου ἀρδεύσεως, ἐγκαταλείπετε αὐτὴν νὰ διαρρέῃ μακρὰν τῶν ριζῶν τῶν δένδρων τῆς ζωῆς ὑμῶν. Ἀνὰ μακρὰ διαλλείματα καὶ ὁσάκις τὰ φύλλα τοῦ δένδρου ὑμῶν κιτρινίσωσιν ἐκ τῆς ξηρασίας προθυμοποιεῖσθε νὰ ρίψητε ὀλίγον ὕδωρ πρὸς ἀναζωογόνησιν αὐτοῦ, ἀλλὰ δὲν ἐξακολουθεῖτε ἄφθονον καὶ ἐπαρκὲς τὸ πότισμα αὐτοῦ, ἵνα τάχιον οἱ ἀνθοὶ αὐτοῦ καρποφορήσωσι καὶ δώσωσι τὰ ἀποτελέσματα τῶν κόπων ὑμῶν.
Ὀφείλετε ν’ ἀντλῆτε συχνώτερον τὸ ὕδωρ ἐκ τῆς ὑπερκειμένης αὐτοῦ Πηγῆς, ἵνα δι’ αὐτοῦ ἐπαρκῶς ποτίζεται οὐ μόνον τὸ δένδρον τῆς Ζωῆς ὑμῶν πρὸς καρποφορίαν, ἀλλὰ ἐκ τοῦ περισσεύματος αὐτοῦ νὰ ποτισθῶσι καὶ καρποφορήσωσι καὶ ἀφθονία ἄλλων δένδρων, φυομένων ἐν ἀνύδρῳ καὶ ἀκαλλιεργήτῳ γῇ. Πόσοι ἂνθρωποι ποθοῦντες νὰ ἀνεύρωσι τὴν Ἀληθῆ Πηγὴν τῆς Αἰωνιὸτητος καὶ Ἀληθείας, ἐπὶ μακρὰν σειρὰν ἐτῶν πλανῶνται εἰς τὸν δρόμον τῆς ζωῆς αὐτῶν, χωρὶς νὰ κατορθώσωσι νὰ διακρίνωσιν ἔστω καὶ ἀπὸ μακρὰν Αὐτήν!
Ὑμεῖς δέ, οἵτινες εὑρίσκεσθε πλησίον αὐτῆς, ὑμεῖς οἵτινες οὐδένα κόπον δύνασθε νὰ καταβάλητε, ὅπως ἀντλήσητε ἐξ αὐτῆς τὸ ὕδωρ, οὐδεμίαν προσπάθειαν καταβάλλετε, ἀπεναντίας δὲ ἐγκαταλείπετε ἑαυτοὺς εἰς τὴν ἀντίθετον αὐτῆς πλευρὰν καὶ ἐνῶ ὠθεῖσθε πρὸς αὐτήν, ἐπιδιώκετε ὑπὸ τοῦ ἑαυτοῦ σας νὰ ἀπομακρυνθῆτε ὅσον τὸ δυνατὸν περισσότερον.
Ἰδοὺ ἡ Πηγὴ πρὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν. Ἐκτείνατε τοὺς πόδας ὑμῶν, ἵνα ἀνέλθητε ἐπί τῶν χειλέων αὐτῆς. Ἐκτείνατε τὰς χείρας ὑμῶν, ἵνα ἀνοίξητε τοὺς κρουνοὺς αὐτῆς καὶ ἀντλήσητε ἐξ αὐτῆς ὅσον Ὕδωρ ἐπιθυμεῖτε. Ὁ Ἄρχων αὐτῆς, ὁ Κύριος αὐτῆς σᾶς καλεῖ ἤδη.
Μὴν ἀμελήσητε, μὴν ἀδιαφορήσητε νὰ πλησιάσητε ταχύτερον καὶ διὰ τῆς συντομωτέρας ἀτραποῦ πρὸς αὐτήν. Ἀδιαφορήσατε πρὸς τὸ παρελθόν, μὴν ἐκτείνετε τὰ βλέμματα ὑμῶν πρὸς τὴν διανυθεῖσαν παρ’ ὑμῶν ἀπόστασιν, εἴτε πρὸς τὰ πρόσω ἐγένετο, εἴτε πρὸς τὰ ὀπίσω ἐὰν ἐπεκτάθη. Προσβλέψατε πρὸς τὸ μέλλον καὶ τοῦτο ἂς καταστῇ ὁ ὁδηγὸς ὑμῶν.
Τὸ παρὸν εἶναι ἡ κριταία ἀνάπαυλα πρὸς τὴν ἀληθῆ κατεύθυνσιν, ἀλλὰ συγχρόνως ἡ ἐπιβεβλημένη ἀναγκαὶα ὤθησις καὶ προσπάθεια ἐκ μέρους ὑμῶν, ἵνα τὸ ταχύτερον καὶ συντομώτερον πλησιάσητε πρὸ τῆς Πηγῆς, Ἐν τῇ προσπαθείᾳ ὑμῶν ταύτῃ μὴ ἀφεθῆτε νὰ ριφθῆτε ἐκ νέου εἰς τὴν ἀδράνειαν καὶ τὴν ἀμεριμνησίαν καὶ ἀφροντισίαν, αἵτινες μέχρι σήμερον διέκρινον τὰς προοπαθείας ὑμῶν. Λάβετε ὑπ’ ὄψει ὅτι ὑπεράνω ὑμῶν εὑρίσκεται πάντοτε Ἐκεῖνος, Ὅστις παρ’ ὅλην τὴν ὀλιγωρίαν καὶ ἀδιαφορίαν ὑμῶν οὐδέποτε σᾶς ἐγκατέλειψεν, ἀλλ’ εἶναι πρόθυμος νὰ σᾶς καθοδηγήσῃ, νὰ σᾶς ὑποστηρίξῃ, νὰ σᾶς συνδράμῃ, νὰ σᾶς παρέξῃ πᾶσαν δύναμιν, ἵνα ταχύτερον φθάσητε εἰς τὸν σκοπὸν τοῦ προορισμοῦ ὑμῶν.
Ἀπὸ ὑμάς ἐξαρτᾶται νὰ ἀκολουθήσητε Αὐτόν. Ἀπὸ ὑμᾶς ἔγκειται νὰ προσδεχθῆτε τὰ ἀναγκαιοῦντα εἰς ὑμᾶς ἐφόδια, ἵνα στερρῶς βαδίσητε. Ἀπὸ ὑμᾶς ἐξαρτᾶται ἵνα ἀποκτήσητε ἐκ νέου τὰς δυνάμεις ἐκείνας, αἵτινες σᾶς ἐγκατέλειψαν καὶ τὰς ὁποίας ἔτι μᾶλλον ὀφείλετε νὰ ἀναπτὺξητε καὶ καλλιεργήσητε διὰ τὴν καρποφορίαν καὶ συγκομιδὴν αὐτῆς ἐκ τοῦ δένδρου τῆς ζωῆς ὑμῶν. Ἀπὸ ὑμᾶς τέλος ἐξαρτᾶται νὰ φθάσητε εἰς τὴν Κυρίαν Πηγὴν καὶ νὰ ἀντλήσητε τὸ ὕδωρ αὐτῆς, διὰ νὰ ποτίσητε μετὰ τοῦ δένδρου ὑμῶν καὶ πάντα τὰ δένδρα τὰ διψῶντα καὶ ἔχοντα ἀνάγκην τοῦ ὕδατος αὐτῆς. Ἄπειρα πλήθη συνωθοῦνται εἰς τὸν δρόμον, τὸν φέροντα πρὸς τὴν Πηγὴν ταύτην. Ἄπειρα πλήθη διψῶσι νὰ ἀπολαύσωσι ὀλίγας σταγόνας ἐκ τῆς δρόσου Αὐτῆς, χωρὶς νὰ δύνανται νὰ διακρίνωσι ταύτην.
Ὑμεῖς φέρεσθε πρὸς Αὐτήν, διακρίνετε ταύτην καὶ ὅμως ἀδιαφορεῖτε καὶ ἵστασθε χωρὶς νὰ κατευθύνητε τοὺς πόδας ὑμῶν πρὸς Αὐτήν. Ἀπαλλαχθῆτε τὸ ταχύτερον τῶν κωλυμάτων, τὰ ὁποῖα παρεμποδίζουν τὸν δρόμον ὑμῶν, ἐγκαταλείψατε πλέον τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον, ἐνδυναμώσατε τὰς προοπαθείας ὑμῶν, ὅπως ἀκολουθήσητε τὸν Ὁδηγὸν ὑμῶν καὶ ἀφεθῆτε ἐλεύθεροι, ἰσχυροί, ἀπηλλαγμένοι παντὸς ἐμποδίου, ἀλλὰ ἔχοντες πλήρη ἐπίγνωσιν καὶ συναίσθησιν τῆς πορείας ὑμῶν πρὸς τὴν Πηγὴν τῆς Ἀληθείας.
Ἄφθονον τὸ Ὕδωρ Αὐτῆς σᾶς ἀναμένει πρὸ πολλοῦ.
31/5/1932
