Είναι ένα θέμα το οποίο έχει επί σειρά αιώνων απασχολήσει τους ανθρώπους, δίνοντας την ευκαιρία σε ορισμένους να επωφεληθούν, εκμεταλλευόμενοι τη φυσική τάση του ανθρώπου να γνωρίσει τον προορισμό του και εν γένει την πορεία της ζωής του στη διάρκεια μιας έλευσης πάνω στη γη.
Ο άνθρωπος ανέκαθεν εκδήλωνε μία έλξη για τα απόκρυφα «μυστήρια», κατασκευάζοντας έτσι μέσα από την περιορισμένη αντίληψή του γύρω από τις λειτουργίες των Νόμων και τα φαινόμενα που εκδηλώνονται απ’ αυτές, δημιουργώντας μέσα από την άγνοια και την ημιμάθεια «απόκρυφες επιστήμες» που η πραγματεία τους είχε αντικειμενικό σκοπό την προμάντευση, την προειδοποίηση και γενικά την πρόγνωση όσων έμελλαν να συμβούν. Έτσι επινοήθηκαν μέθοδοι μαντείας, όπως η χειρομαντεία, η Ταρώ, η Αστρολογία κ.ά. Ακόμη και το I Τζιγκ, το πανάρχαιο αυτό σύγγραμμα της Κινέζικης φιλοσοφίας, που περιγράφει τα φαινόμενα της Θείας Νομοτέλειας όπως εκδηλώνονται στη γη, με παραστάσεις, εικόνες και αλληγορίες, χρησιμοποιήθηκε σαν μέθοδος μαντείας.
Πρέπει, Αδελφοί, να γίνει κατανοητό πως όλες αυτές οι μέθοδοι στηρίζονται σε επινοήσεις διανοητικές, δηλαδή ανθρώπινες συλλήψεις, που περιορίζονται στην ευρύτητα της αντίληψης του κατασκευαστή τους και στον περιορισμένο τρόπο σκέψης, που οι άνθρωποι κατά καιρούς σχημάτιζαν σύμφωνα πάντα με την εκάστοτε εξέλιξή τους που εκδήλωναν κατά καιρούς.
Με την πάροδο των αιώνων οι άνθρωποι παρατήρησαν αλλαγές στα φαινόμενα που ερευνούσαν, κι αυτό το ονόμασαν εξέλιξη. Βασιζόμενοι πάντα στα φαινόμενα που η περιορισμένη ακτίνα δράσης της αντίληψής τους μπορούσε να συλλάβει, σχημάτιζαν εντύπωση και γνώμη μέσω της παρατήρησης αυτών των φαινομένων, χωρίς όμως να μπορούν να σχηματίσουν μία ολοκληρωμένη εικόνα για τις βαθύτερες αιτίες της δημιουργίας των φαινομένων αυτών.
Το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, εμβαθύνοντας, αποσαφηνίζοντας και αποκαλύπτοντας τις βαθύτερες έννοιες της Διδασκαλίας του Χριστού, που ήταν ασύλληπτα Τέλεια, απ’ όπου κι αν την εξετάσει κανείς και ως εκ τούτου Άχρονη, δίνει την πραγματική εικόνα για τις αιτίες κάθε φαινομένου, διδάσκοντας τη Θεία Νομοτέλεια έτσι όπως απορρέει από το Θεό, χωρίς περιορισμούς και συλλήψεις διανοιακές, γιατί οδηγούμενο και εμπνεόμενο από το Πνεύμα του Θεού, φέρνει στο φως τα Μυστήρια του Όντος που μόνο το Πνεύμα της Αληθείας γνωρίζει.
Πρέπει, λοιπόν, να γίνει απόλυτα κατανοητό πως στη συγκεκριμένη Διδασκαλία, αλλά και σε άλλες που τυχόν ασχολούνται μ’ αυτά τα ζητήματα, το αντικείμενο δεν είναι να σχηματιστεί απλά μία ακόμη άποψη ή να εκδηλωθεί μία άλλη οπτική γωνία, αλλά να αποσαφηνιστεί το θέμα, για να μπορέσει ο άνθρωπος να κατανοήσει βαθύτερα τη λειτουργικότητα της Θείας Νομοτέλειας του Εαυτού του, που καταγραμμένη μέσα του δρα πάνω σε κάθε κίνησή του, και να αποδεσμευτεί από την προσκόλληση πάνω σε λανθασμένες απόψεις και «επιστήμες», οι οποίες τον καθιστούν υποχείριο κάποιων κινήσεων στο ουράνιο στερέωμα, ενώ θα ’πρεπε να είναι Κύριος, δηλαδή Κυρίαρχος πάνω σε καθετί που αφορά τη ζωή, τον τρόπο σκέψης του, τις αποφάσεις του και εν γένει κάθε κίνησης που απορρέει και εκδηλώνεται από την ελεύθερη βούλησή του.
Τα σημεία του Ζωδιακού Κύκλου και τα ονόματα των μεγαλύτερων αστέρων που δόθηκαν στο απώτερο παρελθόν, κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα από πού έχουν την αρχή τους. Ο Ιώσηπος και οι Εβραίοι ραβίνοι ισχυρίζονται ότι η Επιστήμη της Αστρονομίας άρχισε με τους αρχικούς απογόνους του Σηθ, που ήταν γιος του Νώε.
Ζώδιο είναι το όνομα που δόθηκε από τους ανθρώπους του παρελθόντος σε μία φανταστική συνοδεία αστέρων περιφερόμενη στους Ουρανούς και περιλαμβάνει τους γύρους του Ηλίου και τους πλανήτες Ερμή, Αφροδίτη, Άρη, Δία, Ποσειδώνα, Κρόνο κλπ., δίνοντας μορφές ζώων και σκιαγραφικές παραστάσεις για να παραστήσουν τους συνδυασμούς των αστέρων και τις σχετικές θέσεις τους στους Ουρανούς.
Επί αιώνες ο άνθρωπος πιστεύει ότι επηρεάζεται καλώς ή κακώς σύμφωνα με τον πλανήτη κάτω από τον οποίο γεννήθηκε, εντελώς ξεχωριστά από τη δική του βούληση. Το λάθος δεν έγκειται στις κινήσεις των αστέρων στο Ουράνιο στερέωμα. Αυτό είναι αγαθό, αληθινό και βασισμένο πάνω στην Ενιαία Συμπαντική Κίνηση, στο Νόμο της Αρμονίας βάσει του οποίου κινούνται τα ηλιακά συστήματα, οι αστερισμοί, τα νεφελώματα, οι Γαλαξίες κλπ.
Είναι ακόμη φυσικό και αγαθό, οι κινήσεις των πλανητών που λαμβάνουν χώρα στο ηλιακό σύστημα όπου ανήκει η γη, να στηρίζονται στις αλληλεπιδράσεις των μαγνητικών πεδίων μεταξύ τους και στις πιέσεις που ασκούν οι δυνάμεις της κεντρομόλου και της φυγοκέντρου από την περιστροφική κίνηση που εκτελούν γύρω από τον Ήλιο. Έτσι, είναι φυσικό, μιας και ο άνθρωπος ζει πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη που ανήκει σ’ αυτό το ηλιακό σύστημα, να υπάγεται στους φυσικούς νόμους που ενεργούν επί του υλικού πεδίου και οπωσδήποτε πάνω σε καθετί που κινείται στην ύλη και αποτελείται απ’ αυτήν.
Σε ολόκληρη τη Δημιουργία υπάρχουν εφτά πεδία και ο άνθρωπος εκδηλώνεται σε όλα. Είναι φυσικό λοιπόν, εφόσον κάθε πεδίο έχει τους Νόμους του, ο άνθρωπος να δέχεται την επίδραση των Νόμων κάθε πεδίου στο οποίο εκδηλώνεται και οπωσδήποτε και του υλικού πεδίου εφόσον εκδηλώνεται και σ’ αυτό.
Οι κινήσεις των αστέρων είναι κινήσεις που υπάγονται σε φυσικούς νόμους, γι’ αυτό και είναι λογικό και απόλυτα παραδεκτό, ο φυσικός φορέας του ανθρώπου να δέχεται την επενέργεια των Νόμων που αντιστοιχούν στο φυσικό του φορέα, δεν είναι όμως φυσικό, και εδώ έγκειται το λάθος, φυσικός νόμος να δρα έξω από τα όρια του πεδίου στο οποίο αντιστοιχεί.
Είναι, λοιπόν, λανθασμένη η αντίληψη να στηρίζουμε τη ζωή μας, τις αποφάσεις μας, τις κινήσεις μας, τις σκέψεις μας και γενικά τη βούλησή μας πάνω στους φυσικούς νόμους των κινήσεων των αστέρων στο Ουράνιο στερέωμα, αφού ο άνθρωπος εκδηλώνεται σε πεδία όπου αυτοί οι Νόμοι δεν μπορούν να δράσουν.
Οι φυσικοί Νόμοι είναι Νόμοι που αναμφισβήτητα δρουν και ενεργούν επί του φυσικού πεδίου κι εφόσον το φυσικό πεδίο αποτελεί τμήμα της Εκδηλωμένης Δημιουργίας, και οι νόμοι που το διέπουν είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Θείας Νομοτέλειας και είναι πολύ βασικό να κατανοήσουμε πως οι φυσικοί Νόμοι προέρχονται, απορρέουν, συντονίζονται και δρουν βάσει Πνεύμα-
τικών Θείων Νόμων που δεν δρουν μόνο στα Πνευματικά πεδία, αλλά σε ολόκληρη τη Δημιουργία, σε όλα
τα πεδία όπου αυτή εκδηλώνεται, ακριβώς γιατί προέρχονται εκ Πνεύματος κι εφόσον το Πνεύμα περιέχει τα πάντα, οι Νόμοι Του δρουν σε όλα τα Δημιουργήματα και είναι οι Ύπατοι Νόμοι μέσα στους οποίους περιέχον- ται όλοι οι άλλοι. Και για να γίνει πιο κατανοητό, θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα:
Ας υποθέσουμε ότι η Δημιουργία είναι ένα Κράτος, ένα Κράτος Τέλειο που τα πάντα στηρίζονται πάνω στους Νόμους, πάνω στο Σύνταγμα που έχει θεσπιστεί από την Ανώτατη Αρχή.
Μέσα σ’ ένα Κράτος ασκούνται διάφορες εξουσίες, οι οποίες υπόκεινται όλες στη Μία Αρχή, ως απορρέουσες από Αυτήν. Η Αστυνομία είναι μία εξουσία με συγκεκριμένο τρόπο και χώρο δράσης. Η Πυροσβεστική είναι μία άλλη εξουσία με μία άλλη περιοχή δράσης. Το Δικαστήριο, η Αεροπορία, το Νοσοκομείο, είναι άλλες εξουσίες με διακεκριμένες αυτοτελείς περιοχές δράσης, που όμως όλες ανήκουν στο ένα Κράτος, στη Μία Ανώτατη Αρχή και έχουν οριστεί απ’ Αυτήν να ασκούν την Εξουσία τους ως εκπρόσωποι επί του συγκεκριμένου χώρου, της Ανώτατης Αρχής.
Μπορούμε έτσι να κατανοήσουμε, πως ο χώρος όπου επιδρά μία εξουσία είναι συγκεκριμένος και μόνο μια εξουσία ανώτερη, υψηλότερη, μπορεί να επιδράσει στο χώρο αυτό, ακριβώς γιατί τον περιέχει και φυσική συνέπεια είναι στην παρουσία μίας άλλης ανώτερης εξουσίας η κατώτερη να υποστέλλεται, να υπερκαλύπτεται απ’ αυτήν. Πόσο μάλλον στην παρουσία της Ανώτατης Αρχής, που περιλαμβάνει κάθε πεδίο δράσης.
Είναι αυτονόητο πως το λάθος δεν έγκειται στις κινήσεις των αστέρων, αλλά στους εαυτούς μας, στο ότι είμαστε υποτακτικοί λόγω της άγνοιας και της διανοητικής επεξεργασίας των πραγμάτων, κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, ο άνθρωπος που, βασισμένος στη διανοητική αντίληψή του, πείθεται για το βέβαιο της απόφασης που βγάζουν οι κινήσεις των πλανητών γι’ αυτόν, να δημιουργεί μέσα του τις υποδοχές, ώστε να υλοποιεί την εικόνα που η αστρολογική πρόβλεψη δίνει γι’ αυτόν.
Όμως ο Πνευματικός άνθρωπος, εκείνος που δρα βασισμένος στην εσωτερική του φωνή, την ώθηση της Πνευματικής Συνείδησης, του ενοικούντος Χριστού, μπορεί να περιέχει και να ελέγχει τις επενέργειες των φυσικών Νόμων και να αποφασίζει εκείνος για τον εαυτό του, κυριαρχώντας με τη βούλησή του πάνω στη ζωή και τα αποτελέσματα των κινήσεών του, που μπορούν να προβλεφθούν από τον ίδιο, όταν με πνευματική ωριμότητα και γνώση της Θείας Νομοτέλειας αποφασίζει. Έτσι μπορεί ο καθένας να επιβάλλεται πάνω στη «μοίρα» ή το «πεπρωμένο», χωρίς κανείς να προκαθορίζει την τύχη του.
Η Δεύτερη Παρουσία διδάσκει στον άνθρωπο τη Θεία Νομοτέλεια, με κύριο σκοπό να τον αποκαταστήσει στην αρχική του κατάσταση, όπως αναγράφεται στη Γένεση ότι ο Θεός εποίησε τον Άνθρωπο κατά τη δική Του Εικόνα και Ομοίωση και του έδωσε Κυριαρχία, η οποία κατά πρώτον ορίζεται Κυριαρχία επί του Εαυτού του.
Ο άνθρωπος, λοιπόν, πρέπει να αναγάγει τον τρόπο σκέψης του και να διευρύνει την αντίληψή του, για να μπορέσει να κατανοήσει πως είναι τόσο Άπειρος όσο και Εκείνος που τον δημιούργησε και να αποδεσμευτεί έτσι από τις περιορισμένες αντιλήψεις που οι δοξασίες της διάνοιας προβάλλουν σαν επιστήμες, «πρεσβευτές Απόλυτης Αλήθειας», κάτι που δεν είναι αληθές εφόσον αυτό που η διάνοια προβάλλει δεν περιέχει την Ύπατη Αρχή όλων των πραγμάτων και αναπόφευκτα απέχει της Συμπαντικής Αλήθειας.
Η Δεύτερη Παρουσία, Αδελφοί, του Λόγου Χριστού στη γη, διαποτίζει τον πλανήτη με Θείους κυματισμούς Φωτός, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα αυτό να επιφέρει αλλαγές στο μήκος κύματος της γης, οδηγώντας έτσι τον πλανήτη σε μεταβολές που οπωσδήποτε θα επηρεάσουν σύντομα τους αστρολογικούς χάρτες των αστρολόγων και βεβαίως κατά πολύ τις προβλέψεις τους.
Ο συντονισμός του πλανήτη με ανώτερες ποιότητες κραδασμών σημαίνει ότι το μήκος κύματος θα αλλάξει ως προς την αναγωγή του πλανήτη σε υψηλότερο πεδίο από αυτό που μέχρι τώρα κραδαινόταν και αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί πλανήτες οι οποίοι σήμερα είναι ορατοί από τη γη, λόγω του σημερινού της μήκους κύματος, στο μέλλον να χαθούν από τα μάτια των αστρονόμων, όχι γιατί αυτοί οι πλανήτες θα εξαφανιστούν, αλλά γιατί οι άνθρωποι που στο μέλλον θα ζουν με άλλες ποιότητες κραδασμών, πιο εκλεπτυσμένων, είναι φυσικό ν’ αντιλαμβάνονται λόγω της εκλέπτυνσης των φυσικών αισθήσεών τους και της ανάπτυξης ανώτερων αισθήσεων άλλα μήκη κυμάτων, ανώτερων και λεπτότερων κραδασμών.
Έτσι, οι άνθρωποι του μέλλοντος θα αντιλαμβάνονται τους πλανήτες που θα εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος, στο μελλοντικό εκείνο της γης. Όσοι πλανήτες ακολουθήσουν αυτή τη μεταλλαγή θα είναι ορατοί από τη γη του μέλλοντος, ενώ οι υπόλοιποι θα παραμείνουν αόρατοι από τις αισθήσεις των ανθρώπων, επειδή ακριβώς θα κραδαίνονται σε πολύ χαμηλότερες ποιότητες κραδασμών από εκείνους με τους οποίους θα συντονίζονται οι άνθρωποι.
Όσο ο άνθρωπος θα εξελίσσεται, τόσο ο πλανήτης θα γίνεται πιο φωτεινός, μέχρις ότου καταστεί, ανεβαίνοντας τα πεδία, Πνευματικός Ήλιος, πλανήτης Πνεύματος, κέντρο μιας ανώτερης σε ποιότητα κραδασμών και δονήσεων Δημιουργίας.
Η Σελήνη εξελισσόμενη κι αυτή, λόγω της τροφοδοσίας της από τη γη με ανώτερες ποιότητες δονήσεων, θα χρησιμεύσει σαν κατοικήσιμος πλανήτης για τους ανθρώπους εκείνους που δεν θα μπορέσουν να συντονιστούν με το μήκος κύματος της γης, ώστε σε μέρος προσιτό, με κραδασμούς ανάλογους μ’ αυτούς που μπορούν ν’ αντέξουν, να εξελίσσονται και αυτοί σύμφωνα με το Θείο Σχέδιο.
Αυτή η εξέλιξη είναι μία κίνηση άχρονη και υπόκειται στο Ζωδιακό Κύκλο των Κοσμικών Περιόδων που η διάρκειά τους είναι κατά μέσο όρο 2.000 χρόνια και οριοθετείται από τις Παρουσίες του Θεού στον πλανήτη.
Έτσι η Περίοδος του Κριού ήταν η Περίοδος του Προφητικού Λόγου, η Περίοδος των Ιχθύων ήταν η Περίοδος της Ενανθρώπισης του Ιησού Χριστού και η Τρίτη Περίοδος είναι η Εποχή του Υδροχόου, της Δεύτερης Παρουσίας του Λόγου, της Παρουσίας της Ολότητας του Ανθρώπου Θεού, η οποία διά της Πανταχού Παρουσίας του Ιωάννη – Χριστού θα οδηγήσει τον Άνθρωπο στην πλήρη αποκατάστασή του μέσα στον Άναρχο Πατέρα.
Αυτές οι Περίοδοι του Μεγάλου Ζωδιακού Κύκλου δεν παρουσιάζουν, εκφράζουν ή ορίζουν τη Βούληση του Ανθρώπου, ούτε και σημαίνει πως στην Περίοδο των Ιχθύων, π.χ., όλοι οι άνθρωποι εκδηλώνονταν όπως το Ζώδιο των Ιχθύων περιγράφει, ή στη Νέα Κοσμική Περίοδο του Υδροχόου όλοι οι άνθρωποι θα παρουσιάζουν χαρακτηριστικά του Ζωδίου του Υδροχόου και οι επιλογές τους θα καθορίζονται απ’ αυτό.
Είναι Κοσμικές Περίοδοι που εκφράζουν μία συνολική κίνηση εξέλιξης, η οποία είναι ουδέτερη και εκδηλώνεται σε κάθε άνθρωπο ανάλογα με τις ατομικές του επιλογές.Ο Θεός δεν πιέζει κανέναν, ούτε και καταστρατηγεί την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Εξελίσσει τον Άνθρωπο σαν Ενότητα χωρίς να ξεχωρίζει πρόσωπα ή να μεροληπτεί. Σαν Πανταχού Παρών όμως βρίσκεται μέσα στον κάθε άνθρωπο και τον εξελίσσει με τις εσωτερικές ωθήσεις Του από το στάδιο εξέλιξης που το κάθε τμήμα του ανθρώπου παρουσιάζει, γιατί ο Θεός Αγάπη εστί, Αγάπη Τέλεια, που εξελίσσει κάθε δημιούργημα με την Τελειότητα της Αγάπης του Πατέρα Δημιουργού, που αγαπά τον Άνθρωπο σαν τον Εαυτό Του και εξελίσσοντάς τον εξελίσσει και προσφέρει στην Άνοδο και στην Εξύψωση του Όλου. Έτσι ο Θεός αγαπά τον Άνθρωπο, Αγαπά τον Εαυτό Του.
