Ευλογώ το χώρο και τις υποστάσεις που παρευρίσκονται. Απορροφώ μέσα Μου κάθε στοιχείο άρνησης, ημιμάθειας ή πλάνης, κάθε στοιχείο διαχωρισμού που τείνει να υποτάξει τις Υποστάσεις και διαχέω την Ενότητα της Αγάπης του Ενός Θεού Λόγου μέσα στο χώρο, τη Χάρη και την Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, να επιφωτίσει τις ψυχές και τα πνεύματα που παρευρίσκονται στο χώρο αυτό και να μετουσιώσει σε Αγάπη οποιονδήποτε κραδασμό διακατέχει τη σκέψη ή τα συναισθήματα ή γενικότερα τις Υποστάσεις που βρίσκονται στο χώρο αυτό. Ευλογώ τη σύναξη Νέας σειράς μαθητών.
Η ζωή μας, η καθημερινή ζωή, είναι μια πάλη με σκοπό ν’ αναδείξει αθλητές σε διάφορα αθλήματα. Αθλητές της καλοσύνης, της γνώσης, της Αγάπης, της Ενότητας, αθλητές της προσφοράς κλπ. Πα το σκοπό αυτό, την άθληση του ανθρώπου, δημιουργούνται διάφορες καταστάσεις, που είναι φάσεις λειτουργίας των διαφόρων Νόμων, λειτουργίας και αλληλουχίας των διαφόρων Νόμων που προκαλούν τον άνθρωπο αναγκαστικά να λάβει θέση. Η θέση αυτή, Αγαπημένοι Μου, είναι η συνισταμένη της μάθησης, της γνώσης, της εκπαίδευσης, του πιστεύω, όπως έχουμε πει πολλές φορές, του καθενός. Από τη θέση την οποία λαμβάνουν οι διάφοροι Αδελφοί, οι διάφοροι Άνθρωποι, στην καθημερινή εκδήλωση της ζωής τους, στην εκτύλιξη διαφόρων γεγονότων και συμβάντων,κατανοούμε τη στάθμη μας, κατανοούμε το πιστεύω μας πού βρίσκεται, πού βρίσκεται η Αγάπη μας, η Ενότητά μας μέσα στο Έργο στο οποίο συμμετέχουμε, η Ενότητά μας με το Δάσκαλο, η Ενότητά μας με τον πλησίον Αδελφό.
Θα ’πρεπε όλοι να μπορούμε και να επιδιώκουμε την ανάλυση της θέσης μας μπροστά στα διάφορα γεγονότα, τα οποία εκτυλίσσονται καθημερινά στη ζωή μας και βλέποντας τη θέση μας, τη θέση που λάβαμε αστραπιαία, να μπορούμε ν’ αναλύσουμε το βαθμό της εξέλιξης και εκτύλιξης της συνείδησής μας και το βαθμό των διαφόρων επιδόσεων μας στους διάφορους τομείς που αποτελούν το σύνολο της ζωής. Αναλύοντας θα καλύψουμε τη σκοπιμότητα να δούμε τον εαυτό μας πού ακριβώς βρίσκεται από πλευράς εκπαίδευσης και τι μπορεί να παρουσιάσει, να τηρήσει από τη λειτουργία των διαφόρων Νόμων, τους οποίους διδάσκεται με πολλούς τρόπους.
Αυτή είναι η σκοπιμότητα των συμβάντων της ζωής μας, οι εξετάσεις μας. Η δοκιμασία, που σε πολλούς συμβαίνει, δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά η ώθηση για έμπρακτες εξετάσεις, οι οποίες πάλι έχουν τη σκοπιμότητα να μας παρουσιάσουν το βαθμό εκπαίδευσης και εξοικείωσης με τη λειτουργία των διαφόρων Νόμων, αλλά ταυτόχρονα και την ανάγκη να υπερπηδήσουμε μία άλφα πνευματική κατάσταση, η οποία ορίζεται, υποδεικνύεται από την επιμέρους δοκιμασία.
Η Αγάπη, Αδελφοί, είπαμε ότι είναι ο Δρόμος της επιστροφής μας, ο Δρόμος για τη Θέωση του Ανθρώπου. Μιλήσαμε κι αναλύσαμε πολλές φορές το θέμα της Αγάπης, όπως μιλήσαμε ταυτόχρονα για το θέμα της προσευχής και της μετάνοιας. Μιλήσαμε αναλυτικά και διεξοδικά για τα τρία αυτά θέματα, τα οποία αποτελούν τη βάση του Χριστιανικού Έργου, μα ταυτόχρονα και τις βάσεις πάνω στις οποίες θα οικοδομήσουμε τον Εαυτό μας, την Πνευματική καθαρά Θεία μας Υπόσταση, με αντικειμενικό στόχο και σκοπό να επιστρέφουμε στο Θεό. Θα περίμενε κανείς ύστερα από μακρό χρονικό διάστημα κατά το οποίο στριφογυρίσαμε τα θέματα αυτά πολύπλευρα και τα αναλύσαμε και δώσαμε και πρακτικές εξετάσεις, θα έπρεπε, υποτίθεται, να ’σαστε άριστοι μαθητές, ικανοί να κατέχετε τις γνώσεις αυτές και ικανοί να τις μεταδώσετε σε νέους αδελφούς οι οποίοι έρχονται.
Ο Δάσκαλος κάνει την αρχή ενός Έργου σ’ ένα μέρος. Δίνει τις ανάλογες Ευλογίες, τις ανάλογες ωθήσεις, την ανάλογη κατεύθυνση, που είναι η γραμμή του Έργου της Νέας εποχής και από κει και πέρα είναι υποχρεωμένος να αναθέσει στους καλύτερους μαθητές, στον καλύτερο μαθητή, τη συνέχιση του Έργου αυτού, της πορείας αυτής, της διδασκαλίας, δεδομένου ότι υπάρχουν πλέον άφθονες διδασκαλίες του Έργου της Νέας εποχής, διδασκαλίες οι οποίες ερευνούν, εξετάζουν, αναλύουν, φανερώνουν την πορεία του Ανθρώπου. Είμαι λοιπόν αναγκασμένος να ερευνήσω, ν’ αναζητήσω τον καλύτερο ή τους καλύτερους μαθητές, οι οποίοι θ’ αναλάβουν ευθύνες, καθήκοντα δασκάλου εκπαιδευόμενου, δασκάλου ο οποίος θα επιφωτίζεται ανάλογα και θα συνεχίσει αυτό το Έργο για ν’ αποδεσμευθεί ο Δάσκαλος να μεταβεί και σ’ άλλα μέρη. Ο σκοπός, Αδελφοί Μου, των συγκεντρώσεων δεν είναι να ’ρχεται ένας ομιλητής, όπως έχουμε εξηγήσει πολλές φορές, να σας αναλύει τα διάφορα θέματα. Ο σκοπός είναι η έμπρακτη συμμετοχή σας, η κατάρτισή σας στο Έργο, στις βασικές αρχές του Έργου της Νέας εποχής, με αντικειμενικό σκοπό να εκπαιδευθείτε όλοι, για να μπορέσετε να γίνετε κάποια μέρα Δάσκαλοι. Αυτό είναι το Έργο, η έμπρακτη συμμετοχή των ακολούθων και μαθητών του Έργου, ώστε κι αυτοί να προχωρήσουν και να εξελιχθούν και να διαδώσουν το Έργο και να λάβουν έμπρακτα μαθήματα τι έχει να πει Δάσκαλος και τι υποχρεώσεις και τι καθήκοντα έχει να μεταφέρει σε νέους μαθητές.
Έρχομαι, τώρα, στο σημείο να ερευνήσω το θέμα αυτό, της συνέχισης του Έργου από τους ίδιους τους μαθητές. Πολλοί, με τη μελέτη ή με τις διάφορες διδασκαλίες που άκουσαν, πιστεύουν ότι τα κατέχουν τα θέματα, όμως δεν είναι να το κατέχουμε ένα θέμα σαν μια γενική γνώση, αλλά να μπορούμε να το μεταδώσουμε αναλυτικά, όπως το λάβαμε, όπως το ακούσαμε, όπως το διδαχθήκαμε, πολύπλευρα. Τότε μπορούμε να πούμε μόνο ότι το κατέχουμε. Αλλά δεν είναι μόνο η διδασκαλία που αφορά έναν εκπαιδευόμενο Δάσκαλο, η διδασκαλία και η μεταφορά ορισμένων γνώσεων και ορισμένης πείρας, είναι γενικότερα το Έργο, η σύνδεση με τους Αδελφούς του, η επικοινωνία η εσωτερική κι εξωτερική με τους Αδελφούς, η επιμέλεια του μέρους όπου γίνονται οι συγκεντρώσεις, η παρουσία ή η απουσία των διαφόρων μαθητών και η ανάγκη συνεχώς να προστίθενται νέα άτομα στους ήδη υφιστάμενους μαθητές, για ν’ αναπληρώνουν τα κενά εκείνων που απουσιάζουν άλλοτε καλοπροαίρετα, άλλοτε αιτιολογημένα κι άλλοτε αδικαιολόγητα. Γιατί υπάρχει ο φυσικός Νόμος της φθοράς κάθε κατάστασης, ο φυσικός Νόμος της επιλογής των διαφόρων μαθητών που επιλέγουν τον προορισμό τους, επιλέγουν την πορεία τους, την εξέλιξη και την ανάδειξή τους. Αλλά υπάρχει ακόμα ο φυσικός Νόμος της έλξης και άπωσης, δηλαδή υπάρχουν μαθητές που έλκονται σ’ αυτό το Έργο γιατί η εσωτερική τους υπόσταση έλκεται από το Έργο αυτό, αλλά είναι και μαθητές που απωθούνται από το Έργο αυτό γιατί είναι ανώριμοι, όχι γιατί το Έργο παρουσιάζει ελαττώματα.
Το αμέσως επόμενο βήμα, Αδελφοί, είναι η Κρίση και η Κατάκριση. Μετά τα τρία πρώτα θέματα που σας δόθηκαν και αναπτύχθηκαν, το επόμενο θέμα που θ’ αναπτύξω λίγο σήμερα είναι η Κρίση και η Κατάκριση. Είναι μια συνηθισμένη καθημερινή κατάσταση όλων των ανθρώπων, δηλαδή όλοι οι άνθρωποι συνεχώς κρίνουν και κατακρίνουν. Με τον τρόπο αυτό δεν κάνουν τίποτ’ άλλο παρά να συσσωρεύουν αρνητική ενέργεια για το σύνολο του Ανθρώπου, για τους Αδελφούς στους οποίους αποτείνεται η κρίση και η κατάκριση, αλλά και για τον ίδιο τον εαυτό τους, όντας υπόλογοι και συνυπεύθυνοι για τη γενική κατάσταση της ανθρωπότητας, για τα γενικά βάρη της ανθρωπότητας, για την εν γένει κραδασμική εκπόρευση των ανθρώπων, όντας υπεύθυνοι έναντι του Νόμου της Θείας Δικαιοσύνης για την εκπόρευσή τους. Υπάρχει στα Ευαγγέλια γραμμένο: «Μην κρίνετε για να μην κριθείτε, με όποιο μέτρο κρίνετε μ’ αυτό θα κριθείτε». Είναι η λειτουργία του Νόμου της ανταπόδοσης. Αλλά πέρα απ’ αυτό συνιστάται να μην κρίνετε, γιατί δεν γνωρίζετε τα βαθύτερα αίτια της λειτουργίας και της εκπόρευσης μιας πράξης ή λόγων ή συναισθημάτων. Οι μορφές της εξωτερίκευσης είναι άπειρες, εφόσον και ο Άνθρωπος είναι Άπειρος. Δεν γνωρίζουμε σχεδόν ποτέ τα πραγματικά αίτια που ωθούν τον κάθε Άνθρωπο να έχει την άλφα κρίση ή να εκφέρει τη βήτα κατάκριση κατά του Αδελφού του. ΓΊ’ αυτό ο Θεός με το Νόμο Του, ο οποίος εκπορεύθηκε διά του Θεού Λόγου, μας απαγορεύει να κρίνουμε. Γιατί αγνοούμε βασικά τη λειτουργία όλων των Θείων Νόμων και την εκπόρευση του κάθε δημιουργήματος, του κάθε Ανθρώπου, ο οποίος ξεκινά από αίτια που δεν είναι φανερά πάντα, δεν είναι ορατά, δεν γνωρίζουμε τις καρμικές σχέσεις των ανθρώπων, δεν ξέρουμε πότε πρέπει να κατακρίνουμε μία πράξη ή πρέπει να τη συγχωρούμε και να την ελεούμε ή είναι ανταπόδοση της Θείας Δικαιοσύνης. Επομένως ρητά μάς υπαγορεύεται να μην κρίνουμε και να μην κατακρίνουμε. Είναι περίπου συνυφασμένο, για να το δώσω πιο κατανοητά σε όλους, με το Νόμο της ανταπόδοσης, κι αυτό: «ό,τι σπείρει ο άνθρωπος θα θερίσει», ή «μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις», είναι το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια, το οποίο δεν κάνει τίποτ’ άλλο παρά να φανερώνει, να παρουσιάζει στον Άνθρωπο κάτω από ορισμένες λέξεις ανθρώπινες τη λειτουργία Νόμων. Εμείς θα πρέπει να το δούμε ακριβώς, σαν λειτουργία Νόμου και οφείλουμε, είμαστε υποχρεωμένοι, να το τηρήσουμε.
Έχουμε δώσει πολλά δείγματα Χάρης. Τα δείγματα που σας έδωσα Εγώ κι η Αδελφή Μητέρα, είναι ικανά για να σας τονώσουν την πίστη μέσα στο Θείο Έργο, είναι ικανά να συντελέσουν στην ανοικοδόμηση της πίστης σας, είναι ικανά για να μορφώσετε μια ιδέα πιο εμπεριστατωμένη πέρα από τις διδασκαλίες και τις ομιλίες που έχετε ήδη στα χέρια σας. Αλλά αυτό αφορά τη μία πλευρά, την πλευρά Δάσκαλος. Η άλλη πλευρά είναι η πλευρά μαθητές. Τι κάνουν οι μαθητές; Πώς τοποθέτησαν τη διδασκαλία και τις διάφορες εμπειρίες και γνώσεις τις οποίες απέκτησαν; Είναι υποχρεωμένοι να το δείξουν. Πολλές φορές στο παρελθόν προέτρεψα Αδελφούς να κάνουν προσευχή και πολλές φορές απογοητεύθηκα από την απροθυμία. Όμως να πάψω να ζητώ την έμπρακτη ανταπόκρισή σας μέσα στο Έργο; Να πάψω ν’ αναζητώ τους ικανούς οι οποίοι μπορούν να εκπορεύσουν μία πλήρη προσευχή, με όλα τα στοιχεία εκείνα τα οποία αναπτύξαμε στο θέμα της προσευχής; Μα, Αδελφοί, πιστεύετε ότι μπορείτε να προχωρήσετε και να εξελιχθείτε μέσα σ’ ένα Θείο Έργο το οποίο έχει ύψιστους στόχους, χωρίς να κατανοήσετε το θέμα της προσευχής και χωρίς να μπορείτε να εκ- φράσετε ολοκληρωμένα αιτήματα με ολοκληρωμένες ιδέες;
Μπορείτε ν’ αποτείνεσθε στο Θεό, χωρίς να ’σαστε σωστοί, χωρίς να ’χετε τον παλμό, χωρίς να ’χετε την ηρεμία, τη γαλήνη, ή γενικότερα τα συναισθήματα εκείνα, τους παράγοντες εκείνους οι οποίοι αναπτύσσουν, καλλιεργούν, ωθούν, εξωτερικεύουν το θέμα της προσευχής; Είναι δυνατόν, άνθρωποι, να εξακολουθήσετε να ’χετε πνευματική ενατένιση πιστεύοντας ότι ακολουθείτε πνευματική πορεία, χωρίς να μπορείτε να εκφράσετε μία πλήρη προσευχή ή χωρίς να έχετε αιτήματα ικανά, ανάλογα με το στάδιο εξέλιξής σας και την εν γένει κατάσταση της ανθρωπότητας; Δεν λέγεται ούτε συμμετοχή, ούτε καλλιέργεια, ούτε πορεία, ούτε εκλέπτυνση, ούτε άνοδος. Η άνοδος δεν εξαρτάται από τις διάφορες γνώσεις ή τις διάφορες εμπειρίες τις οποίες αποκτήσατε κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής σας, αλλά η άνοδος του καθενός εξαρτάται από την τήρηση των διδαχθέντων. Εάν και εφόσον είστε ικανοί να εκφραστείτε τηρώντας αυτά τα οποία ελάβατε σαν γνώσεις, σαν καθοδηγήσεις και σαν πείρα, τότε πράγματι γνωρίζετε το θέμα, τότε πράγματι είσαστε καλοί μαθητές κι όχι ακροατές, τότε πράγματι μπορείτε ν’ αντικαταστήσετε το Δάσκαλο, διδάσκοντας άλλους Αδελφούς σας και καλλιεργώντας τους στην πορεία ανόδου.
Είπαμε, Αγαπημένοι Αδελφοί, ότι το Έργο συνεχώς επεκτείνεται. Εδώ έμεινε στατικό. Είναι ένα άλλο σημείο που αφορά εσάς που συμμετέχετε, οι οποίοι δεν προσπαθήσατε, δεν έλξατε, δεν διαθέσατε χρόνο, δεν δείξατε το ενδιαφέρον σας έμπρακτα, για να προσελκύσετε έναν Αδελφό. Αυτό είναι μια παθητική κατάσταση η οποία πρέπει να διορθωθεί. Δεν επέμενα πολύ στο πρώτο στάδιο της εκπαίδευσής σας, να φέρετε πολλούς νέους, για να μη δημιουργηθεί ανωμαλία μέσα στο χώρο, για να μη δημιουργηθούν καταστάσεις τέτοιες, οι οποίες ίσως θα σας καθήλωναν περισσότερο στη διδασκαλία που εκπορεύτηκε. Άφησα αυτή τη μικρή σύναξη να καρποφορήσει όπως ήταν, παρουσιάζοντας εκείνους τους πρωτεργάτες ή εκείνους τους πρωτοπόρους από σας που θα μπορούσαν να εξακολουθήσουν αυτό το Έργο.
Αποβλέπω όχι στη μετάδοση πολλών γνώσεων, γιατί αυτό δεν θα σας σώσει. Αποβλέπω στην πλήρη αφομοίωση των διδασκαλιών που λάβατε και εν συνεχεία στην εκπόρευσή τους, στην παρουσίασή τους από τους παλαιότερους μαθητές. Διότι η Θεία Δικαιοσύνη απαιτεί, κάποτε σας είπα, με το ένα χέρι να λαμβάνετε βοήθεια, με το άλλο χέρι όμως είσαστε υποχρεωμένοι να δίνετε.
Σας αφαίρεσα τα βάρη, τις ποινές, σας πήρα τα καθημερινά σας αμαρτήματα πολλές φορές, σας μετουσίωσα εκπορεύσεις. Σας έδωσα Χάρη και Ευλογία να ευλογείτε τα πάντα χωρίς περιορισμό, δηλαδή με άλλα λόγια σας προετοίμασα για να μπορέσετε να συνεχίσετε την πορεία και την εξέλιξή σας κι όχι μόνο να συνεχίσετε, αλλά να μάθετε να οικοδομείτε, να ’στε παραγωγικοί, να μάθετε να δίνετε όπως παίρνετε, να εξωτερικεύεστε. Εκείνο το οποίο συναντώ πάρα πολλές φορές σ’ όσα μέρη πηγαίνω είναι η δυσπιστία, η προσκόλληση στα δογματικά πλαίσια και ακόμα η προσκόλληση ορισμένων Αδελφών σ’ ένα είδος συστολής. Ντρέπονται να εξωτερικευθούν, να φανερώσουν τις σκέψεις τους, να φανερώσουν την ποιότητα του λόγου τους, την ποιότητα των συναισθημάτων τους, να φανερώσουν τη Θεία Πνοή τους. Μα, Αδελφοί Μου Αγαπημένοι, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει πρόοδος μ’ αυτές τις συστολές, μ’ αυτές τις απαγορεύσεις που θέτετε οι ίδιοι στον Εαυτό σας. Ο Δάσκαλος απ’ την πλευρά του φρόντισε να επεκτείνει και το νου και την καρδιά σας στην Απειρότητα του Θεού Λόγου, ώστε καμιά σας ενέργεια, καμιά σας εκπόρευση, καμιά σας αίτηση να μην έχει περιορισμό, να μη συγκρούεται με δογματικά όρια αλλά ελεύθερα να εκφράζεστε στην Πανταχού Παρουσία του Θεού, μέσα στην οποία ζούμε και διαβιούμε.
Είναι ανάγκη, λοιπόν, κι αυτό το στάδιο της εκπαίδευσης, κατά το οποίο συστέλλεστε και υποστέλλετε την Υπόστασή σας, να ξεπεραστεί, ώστε όλοι να μάθετε να εκφράζεστε όπου κι αν βρίσκεστε, ενώπιον πολλών ανθρώπων. Το να προσευχηθείτε ή να εκφραστείτε, το να φανερώσετε τη γνώμη σας ή μια αίτησή σας προς το Θεό, δεν περιέχει καμιά ντροπή και κανένα παράπτωμα. Είναι καθήκον, είναι υποχρέωση του Ανθρώπου η εξωτερίκευσή του. Είναι καθήκον και υποχρέωση που πρέπει να τηρήσουμε. Θέλω να συμπυκνώσετε διάφορες γνώσεις τις οποίες έχετε, μέσα στην αλληλουχία της λειτουργίας των Νόμων. Δηλαδή το θέμα προσευχή δεν είναι μόνο η ικανότητα να εκφραστείτε, η ικανότητα να υποβάλετε προς το Θεό ορισμένα αιτήματα, είναι και η διάθεση, είναι και το καθήκον, είναι και τα συμβάντα, τα γεγονότα τα οποία διαδραματίζονται γύρω σας στο στενό σας περιβάλλον το φιλικό, το οικογενειακό και γενικότερα στο Κράτος στο οποίο ζείτε, στην πόλη σας μα κατ’ επέκταση σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν είναι δυνατόν, Αδελφοί, γνωρίζοντας ότι η υπευθυνότητα του ανθρώπου δεν έχει όρια, όλοι είσαστε συμμέτοχοι για την πτώση του ανθρώπου και για ό,τι συμβαίνει στη γη, γνωρίζοντας την υπευθυνότητα η οποία σας διακατέχει, δεν είναι δυνατόν να παραμένετε απαθείς, δεν είναι δυνατόν να παραμένετε ανεκδήλωτοι, αλλά είναι επιτακτική ανάγκη και επιτακτικό καθήκον να συμμετέχετε στην εξέλιξη των διαφόρων γεγονότων πάνω στον πλανήτη.
Σας δόθηκε, πρέπει να το διαβάσατε, ότι και τα δεινά τα οποία όλοι αναμασάτε ότι θα συμβούν στην ανθρωπότητα, ανήκουν στο Νόμο της διττότητας και εξαρτά- ται από τον Άνθρωπο να τα επαληθεύσει έλκοντας τα γεγονότα αυτά, αλλά εξαρτάται επίσης από τον Άνθρωπο να τα υποστείλει σαν γεγονότα ή και να τα ματαιώσει ολοκληρωτικά. Αλλά για να συμβεί αυτή η δεύτερη περίπτωση που σας είπα, είναι ανάγκη ο Άνθρωπος γενικά, ή εκείνοι τουλάχιστον οι οποίοι έλαβαν Φως, οι οποίοι έχουν Ευλογία, οι οποίοι έλαβαν γνώση ορισμένων διδασκαλιών και της υπευθυνότητας την οποία έχουν, να ενεργοποιηθούν και να δώσουν το παρών στο κάλεσμα του Ανθρώπου, γιατί ο Άνθρωπος θα τα ενεργήσει αυτά για να μειώσουν τις καρμικές οφειλές της ανθρωπότητας.
Σας έκανα μια συνοπτική, περιληπτική ομιλία, φρεσκάροντας τα κεφάλαια των γνώσεών σας και την υποχρέωση της έμπρακτης συμμετοχής σας και της εκδήλωσής σας μέσα από το σώμα σας. Δεν φτάνω στο στάδιο του υπερυψωμένου Ανθρώπου που πρέπει να καταδείξει από εντός του τη Χριστική Χάρη και Συνείδηση, τη μερικότητα έστω της Θέωσής του, στην οποία έχει αρχίσει να εισέρχεται, αλλά θέλω να σας δώσω την ώθηση εκείνη που είναι απαραίτητη στον καθένα σας για ν’ αρχίσει να εξωτερικεύεται σαν ένας επιλεγμένος, καλλιεργημένος Άνθρωπος που έλαβε γνώση του Έργου της Νέας Εποχής και της συμμετοχής του σε μια πνευματική πορεία. Δεν θέλω αυτή τη στιγμή να καλέσω κανέναν να κάνει προσευχή ή να μας δώσει δείγματα. Όμως τα αφήνω σε σας, να τα κουβεντιάσετε, να θέσετε επί τάπητος τα διάφορα θέματα και στις πρακτικές συγκεντρώσεις που κάνετε να προσπαθήσετε να εξωτερικευθείτε όλοι, έστω και ατελώς. Είναι πολύ χειρότερα να μην εξωτερικεύεστε καθόλου, παρά το να εξωτερικεύεστε ατελώς. Εξωτερικεύομαι ατελώς σημαίνει ότι, έκανα μία αρχή εξωτερίκευσης και κάνοντας αυτή την αρχή της εξωτερίκευσης αναμφισβήτητα θα φτάσω στο σημείο να διακρίνω τα σημεία εκείνα της εξωτερίκευσής μου τα οποία χωλαίνουν, είναι λανθασμένα ή είναι ελλιπή ή είναι σωστά. Τ’ αφήνω λοιπόν σε σας το θέμα της εξωτερίκευσης να το αναλύσετε, να το γνωρίσετε, να το εφαρμόσετε στις συγκεντρώσεις που κάνετε για πρακτικές ασκήσεις. Οι πρακτικές ασκήσεις, Αδελφοί, είναι το συμπλήρωμα των ομιλιών. Το λέω αυτό για να μη νομίζετε ορισμένοι Αδελφοί, ότι η παρουσία σας στις πρακτικές συγκεντρώσεις δεν έχει κανένα λόγο ή δεν έχει καμιά αξία ή δεν προκύπτει καμία ωφέλεια.
Θέλω ακόμα να γνωρίζετε κάτι, να αναπτύσσετε σε κάθε επαφή σας το θέμα Αδελφότητα, το θέμα Ενότητα. Μην πηγαίνετε στις συγκεντρώσεις σας περιχαρακωμένοι μέσα στον εαυτό σας. Ανοίξτε τον εαυτό σας ν’ ακτινοβολήσει η Χάρη που έχετε, η Αγάπη που έχετε, το Έλεος που έχετε, το ενδιαφέρον για τον πλησίον σας Αδελφό. Δείξτε σε κάθε προσέλευσή σας, όπου συγκεντρώνεστε, το πραγματικό ενδιαφέρον σας. Ανοίξτε το νου σας για να διαβλέπετε τα γεγονότα και τη σκοπιμότητά τους, ανοίξτε την καρδιά σας για να ’χει πάντα Αγάπη έτοιμη να την εκπορεύσετε σ’ όλους. Το θέμα Ενότητα, Αδελφοί, δεν είναι θεωρία, είναι πράξη. Δώστε Αγάπη για να μάθετε να δίνετε Αγάπη, καταλάβετε ότι δεν είναι θεωρία, είναι έμπρακτη κατάσταση. Αν δεν αγκαλιαστείτε με τον Αδελφό σας, δεν μπορείτε να ενωθείτε, αν έχετε μίση, κακότητες, αν έχετε διαβολές, υποκρισία, αν έχετε κατακρίσεις δεν είναι δυνατόν να ενωθείτε με τον Αδελφό σας κι αν δεν ενώνεστε με τον Αδελφό σας, δεν μπορείτε να ενωθείτε με το Θεό. Δεν είναι δυνατόν, θέλω να καταλάβετε την αλληλουχία ορισμένων πραγμάτων, την αλληλουχία της πορείας σας, την αλληλουχία της ανόδου σας. Δεν είναι μόνο να ενωθείτε με το Θεό, δεν είναι το θέμα μόνο να κάνετε προσευχή τακτική κάθε μέρα, όχι. Είναι η πράξη, αυτό που θα δείξετε στην καθημερινή σας ζωή, στον πλησίον Αδελφό σας. Αν δεν αγκαλιαστείτε με τον Αδελφό σας, δεν μπορείτε ν’ αγκαλιαστείτε και να ενωθείτε και να ταυτισθείτε με το Θεό. Είναι γνώσεις που σας παρέχω αυτή τη στιγμή ύστερα από δοκιμασίες, ύστερα από εκπαίδευση ικανού χρόνου, γιατί τώρα μόνο είσαστε σε θέση να κατανοήσετε ακριβώς αυτά που σας λέω. Δεν αρκούμαι στις γνώσεις, ζυμώνω τις γνώσεις μ’ Εμένα και με σας, ζυμώνω τις λειτουργίες των Νόμων, τις εκπορεύσεις σας, τη συμμετοχή σας. Ζυμώνω κάθε σας εκδήλωση, για να μπορέσετε να τη δείτε, για να μπορέσουμε στο τέλος να γίνουμε άρτοι Ζωής. Αυτά είχα να σας πω για σήμερα. Νομίζω ότι σας έδωσα να καταλάβετε πέρα από τις διδασκαλίες μια κατάσταση διαφορετική, διαφορετικής συμμετοχής. Υπάρχουν από σας εγγράμματοι, κατατοπισμένοι, πνεύματα πιο προχωρημένα, πιο εξελιγμένα. Ο προορισμός του Ανθρώπου είναι ίδιος για όλους. Αναλάβετε υπεύθυνα καθήκοντα, αναλάβετε ηγήτορες. Και το ν’ αναλάβετε σήμερα ηγέτες είναι κάτι μικρό μπροστά στην Απειρότητα του Θείου προορισμού σας, μπροστά στην Απειρότητα να καταστείτε Διδάσκαλοι Λόγοι Χριστοί.
