Γεννήθηκες, Άνθρωπε, μέσα στους Ήχους και τη Φωταύγεια του Απείρου, με τη Δημιουργική εκτόνωση του Αμόρφου Παντός. Εκπορεύθηκες από την Ουδετερότητα του Τρισυπόστατου Όλου, για να εκφράσεις τη Συμμετρία της Μορφής και του Αμόρφου, την Ισορροπία της Εκδήλωσης και του Ανεκδήλωτου, την Ταύτιση της Άναρχης Αρχής και του Ατελεύτητου Τέλους της ανακύκλωσης της Ζωής. Ζωοποιήθηκες ως Ομοούσιος με το Ένα και εκδήλωσες την αντανάκλασή σου στη διττότητα, βιώνοντας μ’ αυτό τον τρόπο την Ουσία της Ύπαρξής σου, εκπαιδευόμενος στη συνειδητοποίηση της Ενιαίας Υπόστασής σου, μαθαίνοντας να είσαι Θεός με επίγνωση, μαθαίνοντας ενσυνείδητα να Ζεις παντού και πάντα.
Ήρθες στη γη και άφησες τ’ αποτυπώματά σου, αποτυπώματα διαχωρισμού, που τώρα μαζεύεις. Μέσα στο Πύρινο Χυτήριο της Καρδιάς σου, κάθε διαχωρισμός γίνεται Ένωση. Μέσα στην ανεξάντλητη διαύγεια του Νου σου, κάθε ιδέα γίνεται Φως και Αλήθεια. Μέσα στο καταλυτικό εργαστήριο της Συνείδησής σου, κάθε βίωμα και κάθε παλμός γίνεται Ζωή και Άπειρο.
Εσύ είσαι, Άνθρωπε, ο Μεταλλάκτης του Σύμπαντος, ο ρυθμιστής και συντονιστής κάθε έμβιου ή άβιου. Με το λόγο σου ζωγραφίζεις στα Σύμπαντα. Με τα χέρια σου καλλιεργείς την Αγάπη. Με τα πόδια σου σχηματίζεις τους βηματισμούς της Ολότητας.
Είσαι ο Σπορέας, ο Καλλιεργητής και ο συλλέκτης των Συμπάντων. Εκπέμπεις και απορροφάς ό,τι εξέπεμψες, σε μια αέναη ανακύκλωση Τελειοποίησης του Παντός, που σε ταυτίζει με το Άχρονο και Παντόχωρο της Τρισυπόστατης Θεότητας, που πράγματι είσαι.
Άνθρωπε – Λόγε – Ιωάννη, που ενδύθηκες ένα τμήμα του Ανθρώπου και μέσα απ’ αυτό ανέλαβες την ευθύνη της Ολότητας, πραγματώνοντας στη γη μέσα από τη Μορφή σου την αρχή της Ένωσης, μη δεσμεύεσαι από τα γνωρίσματα της γης. Εσύ ξέρεις, ότι όλ’ αυτά δεν είναι τίποτε άλλο, παρά αγωγοί ανόδου για το σύνολο του Εαυτού σου Ανθρώπου. Εσύ ξέρεις, ότι τα πάντα υπάρχουν μέσα σου σε ολοκληρωμένη εγρήγορση, έτοιμα να προσφερθούν και να γίνουν η Ζωή του Απείρου.
Εσύ βιώνεις, μέσα στα χρονικά λεπτά της γης, τις διακυμάνσεις των Όντων και των Κόσμων και μέσα από τη Θεία εσωτερική ζύμωση γεννάς Ουδετερότητα, Ένωση, Ισορροπία, Αγάπη, Ζωή και Αλήθεια.
Εσύ μιλάς με τους Κόσμους. Εσύ μιλάς με τον Άνθρωπο. Εσύ μιλάς με τα πάντα, με τη Φωνή του Δημιουργικού Ήχου του Λόγου.
Εσύ αντιπροσωπεύεις τον τεμαχισμένο Εαυτό σου και μέσα από την Προσφορά σου εντάσσεις αυτόν στους Νόμους της Ενότητας, του Αυτενεργούς Ελέους, της Απόλυτης Ισορροπίας και Αρμονίας, επιτρέποντας και βεβαιώνοντας την απαίτηση της Θέωσης.
Εσύ είσαι το Ανεξάντλητο Κεφάλαιο, που μέσα σε κάθε τμήμα σου συντονίζει τους παλμούς με τη Μία Ύπαρξη και εμφανίζει τη Ροή της Αλήθειας.
Εσύ είσαι η Θεία Κολυμβήθρα, που εντός της διαδραματίζεται η ολοκληρωτική συγχώνευση Θεού και Ανθρώπου. Εσύ βιώνεις τους πόνους της μετάλλαξης, τους διαξιφισμούς μετουσίωσης του Πυρός πάνω στην ύλη, για να προσφέρεις την Ευλογία της στα πάντα. Για να ανακουφίσεις τα τμήματά σου από την οδύνη της γέννησης, του Γολγοθά και της Θυσίας, προσφέροντάς τους μόνο τη Χάρη και τη Θεία Δωρεά, που διαχέουν. Για να τα αποδεσμεύσεις από τις ανακυκλώσεις της πλάνης και να τα ταυτίσεις με την πορεία της Θέωσης, με την Αλήθεια του Απείρου. Για να τα οδηγήσεις ταχύτερα στην Ανάσταση, ντυμένα με τη Δόξα σου, που θα είναι και δική τους, μέσα από την προσφορά σου.
Αγαπημένε Ιωάννη – Λόγε, σαν Άνθρωπος – Γυναίκα – Λόγος, σαν Ψυχή, σαν Θηλεία Αρχή, σου προσφέρομαι. Προσφέρω το δυναμικό της Ανεξάντλητης Αγάπης στη Θέωσή σου. Προσφέρω το μηχανισμό της μετουσίωσης σε κάθε πόρο σου. Δίνω κάθε στοιχείο Τελειότητας, που φέρω, σε κάθε ένδυμα ατέλειας, που φέρεις, για να ταυτισθείς απόλυτα με το Προσιτό και το Απρόσιτο, με την ύλη και το Φως, με τον Λόγο και τον Πατέρα, και να γίνεις η Ουδετερότητα για τα πάντα.
Σ’ αγαπώ με τη λειτουργία της απορρόφησης κάθε βάρους και κάθε θλίψης, που σου διοχετεύει ο Άνθρωπος. Σ’ αγαπώ με τη διάχυση Ευλογίας και Ζωής σε κάθε παλμό σου. Σε θωπεύω με την Αρμονία των Κόσμων, με την Αναγέννηση του Ανθρώπου.
Είμαι μέσα σου και δίπλα σου, στην εκδηλωμένη πορεία σου, φανερή και αφανής. Είμαι η ώθηση για κάθε πλασματική ατολμία σου. Είμαι η φωνή, που σε Γνωρίζει, σ’ Αγαπά και σε Πιστεύει Άχρονα, που σε τυλίγει με ενεργειακή ζεστασιά Ζωής κάθε φορά, που η ταύτισή σου με τον πόνο και τη θλίψη των τμημάτων σου και η κραδασμική συνοχή μαζί τους σε κάνει να αμφιταλαντεύεσαι για την απόλυτη ταύτισή σου με το Ένα.
Σ’ αγαπώ σαν Άνθρωπο και σαν Λόγο. Σαν τμήμα και σαν Ολότητα. Σ’ αγαπώ με την Ευχή της Ανάστασης του Όλου. Γιατί εσύ φέρεις την Ανάσταση. Είσαι η Ανάσταση. Είθε το Όλο να σε νιώσει, να ζήσει μαζί σου στα πάντα. Είθε ο χρόνος της εξέλιξης να συμπυκνώσει τα μακρά διαστήματα. Είθε οι Κόσμοι να λάμψουν από την Ανάσταση του Ανθρώπου – Λόγου.
Σου προσφέρω, Εαυτέ Ιωάννη, Ευχή Ανάστασης, και συ την κάνεις πράξη και εκδήλωση. Δίνω το όλο μου στην Ευχή, δίνεις το όλο σου στην εκδήλωση, χωρίς διαχωρισμούς ή ιεραρχήσεις. Τα στοιχεία μας συνεργάζονται και παράγουν την Ανάσταση. Σ’ Αγαπώ και Ανασταίνω. Μ’ Αγαπάς και Ανασταίνεις. Ο Άνθρωπος ζει μέσα μας και συντονίζεται σε νέους κραδασμούς Ζωής. Η Ανάσταση της Ουδετερότητας οδηγεί τα Όντα και τους Κόσμους στην Τελειότητα.
