Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, πάλι το θέμα της Προσευχής βρίσκεται μπροστά σου, σαν μια κατάσταση την οποία ακόμα δεν έχεις χωρέσει στην Ολότητά της και δεν μπορείς να την εκφράσεις στις Άπειρες διαστάσεις που είναι δυνατόν να εκφραστεί και να εκδηλωθεί. Ακόμα υπάρχουν περιορισμοί, που τη συνθέτουν με ορισμένο τρόπο και την περιορίζουν μέσα σε ορισμένα πλαίσια.
Θα σου μιλήσω για την Προσευχή, κάτω από Νέα εμβάθυνση, συντονίζοντας τη Διδασκαλία Μου με την εξέλιξη της σκέψης σου, με τη γνώση που υπάρχει συσσωρευμένη εντός σου, που όμως, πρόσεξε, ακόμα δεν έχει γίνει πραγματικότητα. Απλά έχεις διαμορφώσει από στοιχεία σκέψης και γνώσης μία επίπλαστη κατάσταση, που προσομοιάζει με την Αλήθεια, αλλά δεν είναι η ταύτιση με την Αλήθεια. Γι’ αυτό, φρόντισε να εξετάσεις με περισσότερη σαφήνεια, καθαρότητα, διαύγεια και εσωτερική πνευματική εγρήγορση, το σύνολο των πνευματικών συλλογισμών, των πνευματικών ιδεών και βάσεων που έχεις δομήσει και τις οποίες εκφράζεις, ώστε ν’ ανακαλύψεις και να κατανοήσεις ποιες από αυτές πράγματι πηγάζουν από την Αλήθεια απευθείας και ποιες εκφράζουν αντανακλάσεις και παραποιήσεις της, που μεταφέρουν μόνο τους απόηχους, που έχουν ενδυθεί πλασματικά κάποιο επίχρισμα Αλήθειας. Αυτό θα γίνει μόνο με έντονη εσωτερική διάκριση, με έντονη εσωτερική κριτική και επίγνωση και κυρίως με την ενσυνείδητη γνώση, ότι έχεις ακόμα πολλά κενά. Διότι αν αυτά δεν υπήρχαν, αν όντως είχες ταυτισθεί με την Αλήθεια, τότε η ολοκληρωμένη σου εκδήλωση θα ήταν Ροή Αλήθειας και Αγάπης και δεν θα χρειαζόταν λόγια ή θεωρίες για ν’ αποδειχθεί, απλά και μόνο θα λειτουργούσε και θα φανερωνόταν μέσα από την πράξη, όλες τις ώρες, με εμφανή αποτελέσματα και όχι με αποτελέσματα που η φαντασία σου τα θεωρεί δείγματα, επειδή ο εγωισμός επιζητεί την ανάδειξή του.
Σε προέτρεψα, Αγαπημένε Μου, να προσεύχεσαι στον Εαυτό σου, για να ενεργοποιήσεις το Θεό που είσαι. Σε προέτρεψα έτσι, έχοντας θεωρήσει ότι πλέον έχεις απόλυτα κατανοήσει και διδαχθεί τον τρόπο να προσεύχεσαι στο Θεό, που βρίσκεται σε όλα τα Σύμπαντα, δηλαδή και στα άλλα τμήματα του Εαυτού σου και στο χώρο και στη Μορφή και στο Άμορφο. Θεώρησα, δηλαδή, προϋπόθεση, ότι έχεις εντός σου την ολοκληρωμένη εμπειρία της Προσευχής προς οτιδήποτε υπάρχει και εκδηλώνεται ως Πανταχού Παρουσία του Θεού και παρουσιάζεις έλλειψη στην Παρουσία του Θεού εντός σου. Όμως αν στραφείς μονομερώς στην ενεργοποίηση του εσωτερικού σου Θεού, του εσωτερικού τμήματος της Θεότητας, χωρίς αυτό το εσωτερικό τμήμα και κομμάτι να το ενώνεις ταυτόχρονα με τα πάντα, να το ενώνεις με κάθε Άνθρωπο, με κάθε εκδηλωμένη μορφή και κάθε ανεκδήλωτο παλμό, τότε δεν γίνεται και να ενεργοποιήσεις αυτό το Θείο κομμάτι. Τότε με κάποιο διαφορετικό τρόπο το περιορίζεις, γιατί το αποκόβεις από την Ένωση, που είναι η ανεξάντλητη τροφοδοσία του. Κι ενώ από τη μία μεριά προσεύχεσαι για να το ενεργοποιήσεις, από την άλλη, με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις αυτή την ενεργοποίηση, το απομονώνεις, το εγκλωβίζεις, το καθιστάς αδρανές.
Άνθρωπέ Μου, γιατί περιορίζεις την έννοια που σου διδάσκω και σου παρέχω; Σου διδάσκω τη μία φορά μία έννοια, κι εσύ προσκολλάσαι σ’ αυτήν. Σου συμπληρώνω την έννοια που σου διδάσκω, και προσκολλάσαι στη συμπλήρωση, ξεχνώντας την προηγούμενη. Ξεχνώντας, δηλαδή, την Ενότητα, που πρέπει να υπάρχει σε κάθε έννοια που σου έχει παραχωρηθεί, από τη διδασκαλία Μου. Ξεχνώντας ότι, όπου προσκολλάσαι, εγκλωβίζεσαι. Ξεχνώντας ότι τα πάντα στη Δημιουργία είναι Ένωση, είναι παλμοί συγχώνευσης, είναι ολοκληρωμένη Αρμονία, που συντελείται από τους μεμονωμένους παλμούς, που συνεργάζονται και κινούνται ως μονάδες και ως Ενότητα.
Αποκόψου από τη λειτουργία της απομόνωσης, στρέψε το νου σου ουσιαστικά και καίρια στη λειτουργία της Ένωσης. Προσπάθησε ν’ αντλήσεις, από τα βάθη του «Είναι» σου, τη συμπυκνωμένη Χάρη, Εμπειρία, Δύναμη, που σου έχει παραχωρηθεί μέσα στη μαθητεία σου, από την εξωτερική διάχυση, μέσω επιλεγμένων Μου σκηνωμάτων, και από την εσωτερική σου τροφοδοσία. Ενοποίησε τον τρόπο Προσευχής, που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η επικοινωνία σου με τα Σύμπαντα, η επικοινωνία σου με κάθε παλμό, η σταδιακή αφομοίωσή σου μέσα στην Πανταχού Παρουσία, στο Παντόχωρο και στο Παντόχρονο. Μην αφήνεις τίποτα έξω από την εκδήλωσή σου, έξω από την πορεία σου. Μη θεωρείς τίποτα αμελητέο.
Είσαι Τρισυπόστατος, φέρεις Πνεύμα, Ψυχή και ύλη και εκδηλώνεσαι ως Θεός μέσα σ’ αυτές τις τρεις ποιότητες, τις τρεις φύσεις. Εκδηλώνεσαι ως Θεός πάνω στη γη, επομένως εκδηλώνεσαι ως Θεός μέσα στην ύλη, χρησιμοποιώντας σαν μεσοσταθμό την ψυχή, για να φανερώσεις ολοκληρωμένα το Πνεύμα. Για να μιλήσεις επομένως ως Θεός, πρέπει να μιλήσεις ενοποιημένα και Αρμονικά, μέσα από τις τρεις αυτές φύσεις, δηλαδή να οδηγήσεις σε απόλυτη συνταύτιση και συνένωση παλμών, πνεύμα, ψυχή και ύλη και να εκδηλώσεις την ολοκληρωμένη Δόνηση, που λειτουργεί άμεσα σ’ όλα τα πεδία και φέρνει αποτέλεσμα. Αν ήταν να μην εκδηλώνεσαι στην ύλη, τότε δεν θα χρειαζόταν να ενσαρκωθείς. Θα δρούσες ως Θεός και θα εκπαιδευόσουν στα Πνευματικά πεδία. Αλλά η ενσάρκωσή σου στην ύλη, σου δηλώνει ακριβώς και την αναγκαιότητα να εκπαιδευτείς μέσα σ’ αυτήν. Και η εκπαίδευση μέσα σ’ αυτήν απαιτεί την έκφρασή σου μέσα απ’ αυτήν και τη μετουσίωσή της στον απόλυτο συντονισμό μ’ Εμένα, ώστε να αποτελέσεις ως ψυχοπνευματική υπόσταση και σώμα τον Σταυρό της Θυσίας, να συνενώσεις, δηλαδή, στο Απόλυτο το Άπειρο της Μορφής και το Άπειρο του Αμόρφου, το Άπειρο της εκδήλωσης και το Άπειρο του Ανεκδήλωτου, και να φανερώσεις την απόλυτη συγχώνευση των δύο Απείρων.
Όταν προσεύχεσαι σ’ εσένα, σ’ Εμένα, το ίδιο είναι, για να ενεργοποιήσεις το Θεό που είσαι, μάθε να Προσεύχεσαι συγκαταλέγοντας μέσα στην Προσευχή σου όλα τα τμήματά σου, όλες τις φύσεις σου. Μάθε, όταν εκδηλώνεις Προσευχή και Ευλογία, να δονούνται το πνεύμα, η ψυχή και η ύλη σου, στην Υπέρτατη Δόνηση της Ευλογίας και να διαχέουν προς όλα τα σημεία των Συμπάντων Τρισυπόστατη Ευλογία. Μη δεσμεύεσαι πιστεύοντας ότι όταν ενώνεσαι μαζί Μου δεν μπορείς να Προσευχηθείς. Αυτό είναι παγίδα του νου σου. Όταν ενώνεσαι μαζί Μου, μπορεί να μην έχεις χρεία επίκλησης, μπορεί να μην έχεις χρεία ενεργοποίησης συντονισμού, όμως έχεις χρεία Ύπαρξης, έχεις χρεία Ανάσας. Η Ύπαρξη και η Ανάσα Μου είναι η διάχυση Αρμονίας, Ευλογίας, Ενότητας μέσα στα πάντα και η ανακύκλωσή της με κάθε τρόπο, σε κάθε εκδηλωμένη κατάσταση και σε κάθε ανεκδήλωτη. Επομένως στην ύλη η Ανάσα Μου εκφράζεται, εκτός από τη δόνηση που μεταφέρει η κεκαθαρμένη ψυχή, εκτός από την Υπερούσια Ουσία που διαχέει το Πνεύμα, και με τον απόλυτα συντονισμένο λόγο σου με τον Δημιουργικό Ήχο. Όταν δεν υπάρχει αυτός ο συντονισμός, η εκδήλωσή σου παραμένει ατελής, αδρανής ως προς μία φάση της Τρισυπόστατης εκδήλωσης.
Υπάρχει βέβαια περίπτωση, σε υψηλά στάδια Ένωσης και ταύτισής σου με το Παντόχωρο και το Παντόχρονο, να υπερκαλύψεις το Τρισυπόστατο της εκδήλωσης και χωρίς έκφραση με το λόγο. Αλλά αυτό γίνεται μόνο όταν έχεις πλέον αποκτήσει την απόλυτη δυνατότητα να αφομοιώνεσαι στο Παν, να αφομοιώνεις καθετί, να διαχέεσαι στο μέγιστο και στο ελάχιστο, και συνήθως εκδηλώνεται με τέτοιο τρόπο, μόνο όταν υπάρχουν συνθήκες που το απαιτούν. Διαφορετικά, και σ’ αυτό το ύψιστο στάδιο να έχεις φτάσει, προσαρμοζόμενος στους Νόμους του γήινου πεδίου, εκδηλώνεσαι σύμφωνα μ’ αυτούς. Διότι κι Εγώ ο Ένας Λόγος προσαρμόστηκα στους Νόμους του γήινου πεδίου και εκδηλώθηκα. Διότι η ίδια η Θεότητα προσαρμόζεται στους Νόμους που δημιουργήθηκαν από την αναγκαιότητα της εκπαίδευσης του Ανθρώπου, καταδεικνύοντας τη Θεία Βουλή της Θέωσης και απόλυτα συνειδητής επίγνωσης και επιστροφής του Ανθρώπου Λόγου.
Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, σε Ευλογώ. Ευλογώ αυτά που νομίζεις ότι δεν σε περιορίζουν. Ευλογώ αυτά που θεωρείς επεκτάσεις του νου, που θεωρείς πρόοδο, άνοδο και εξέλιξη, και τα καταλύω μέσα στη δύναμη της Ταπεινοφροσύνης, μέσα στη ροή της Ενότητας, για να ελευθερωθείς από την οίηση της πλασματικής ανόδου και να εισχωρήσεις στην ουσιαστική άνοδο της Αλήθειας. Ευλογώ την απομόνωση που σου έχει δημιουργήσει η ροή της έμπνευσης, διότι τη χρησιμοποίησες με λάθος τρόπο, για να εξυψώσεις τον εαυτό τον απομονωμένο κι όχι το σύνολό σου, ή για να εξυψώσεις το σύνολό σου, αλλά διαμέσου προσωπικής ηγεσίας και επικράτησης.
Μετουσιώνω τα δεσμά που δημιούργησες, με ό,τι κατά Χάρη και για άνοδο σου δόθηκε, και κατακαίω αυτά με τη Ροή της Αλήθειας, αφήνοντάς σε γυμνό από τα δεσμά. Αφήνοντάς σε γυμνό από τις κατακτήσεις, ωθώντας σε ν’ αντικρίσεις το πραγματικό σου ύψος μέσα στον Εαυτό σου Άνθρωπο, που βρίσκεται σε άλλα τμήματα, διαχέοντάς σου τη δύναμη να ζήσεις και ν’ αγαπήσεις μέσα από το προβάδισμα των τμημάτων του Εαυτού σου, που θεωρείς κατώτερα, ικανά μόνο να σε ακολουθήσουν και να σε πιστέψουν, για να τα σώσεις.
Σε Ευλογώ και καταλύω κάθε οίηση, διανοίγοντάς σου τον αγωγό της σωτηρίας και της Ζωής, διαμέσου των τμημάτων του Εαυτού σου, που μέχρι τώρα κατέκρινες. Σε Ευλογώ και προσθέτω μέσα στο «Είναι» σου στοιχεία απαραίτητα για να ισορροπήσεις, για να γεμίσεις με Αρμονία. Σε Ευλογώ, μαθητή του Έργου, μαθητή του Λόγου, όπου κι αν βρίσκεσαι, όποιο όνομα κι αν φέρεις, ν’ ανταποκριθείς κατ’ αξίαν, και όχι κατά Χάρη, στην κλήση της μαθητείας σου. Ν’ ανταποκριθείς με Προσφορά και όχι με ηγεσία, ν’ ανταποκριθείς με την ύψιστη διδαχή της Αέναης και Αναλλοίωτης μαθητείας, που θα σε οδηγήσει στην ταύτιση με τον Εαυτό σου, μ’ Εμένα, την Απόλυτη Αλήθεια, την Πανταχού Παρουσία.
