Ἐρώτησις: Δυνάμεθα νὰ προσφέρωμεν βοήθειαν τινα εἰς τὸν τυφλὸν παῖδα;
Ἀπάντησις: Ὀφείλει οὗτος νὰ ἀποτίσῃ τὸν φόρον τοῦ κάρματος. Ἀλλὰ δὲν δύναται νὰ φθάσῃ τις εἰς τὸ τέρμα πρὶν ἢ διανύσῃ τὴν πρὸς αὐτὸ χωροῦσαν ὁδόν. Δὲν θέλω νὰ ἀπογοητεύσω ὑμάς ἐν τῇ προσπαθείᾳ ὑμῶν ὅπως βοηθήσητε ἕνα πάσχοντα ἀδελφὸν ὑμῶν, ἀλλὰ καὶ δὲν δύναμαι νὰ ἐπέμβω, τιθέμενος ἀντιμέτωπος τῆς καρμικῆς αὐτοῦ ὀφειλῆς. Θὰ ἔλθῃ ὅμως ἡμέρα καθ’ ἣν θὰ δυνηθῆτε διὰ τῆς ἀναπτύξεως τῶν ψυχικῶν ὑμῶν δυνάμεων νὰ γνωρίσητε δι’ Ἐπεμβάσεών Μου καθ’ ὕπνον πότε δύνασθε νὰ ἐπιλαμβάνησθε μετ’ ἐπιτυχίας τοιούτων θεραπειῶν, ἢ πότε θὰ εἶναι ἀναγκαία ἡ παράτασις τῆς δοκιμασίας τῶν πασχόντων.
Ἐρώτησις: Διὰ τὸν περὶ οὗ ὁ λόγος τυφλὸν ἡ ἀπότισις τῆς καρμικῆς ὀφειλῆς ἔσεται ἐν τῷ παρόντι αὐτοῦ βίῳ;
Ἀπάντησις: Ὅταν συμπληρωθῶσιν οἱ καρμικοὶ λόγοι, οἱ συγκρατοῦντες αὐτὸν εἰς τὴν παροῦσαν κατάστασιν καὶ ὁπόταν θεωρηθῇ διὰ τῆς νέας αὐτοῦ ζωῆς ὅτι ἐπλήρωσε τὴν καρμικὴν ὁφειλήν, θὰ ἀναβλέψῃ.
Ἐρώτησις: Ἐξαρτάται ἐκ τῆς διαγωγῆς αὐτοῦ καὶ μόνον ἡ συμπλήρωσις τοῦ ἀναγκαίου χρόνου καὶ ἡ ἀπότισις τῆς ὁφειλῆς; Ὀ χρόνος δὲν εἶναι σαφῶς διαγεγραμμένος ἐκ τῶν προτέρων;
Ἀπάντησις: Ἐὰν δὲν ὑπῆρχεν ἡ ἀνάγκη τῆς ἀνανήψεως ἐκ τῶν σφαλμάτων τοῦ παρελθόντος καὶ ἡ βελτίωσις τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ νέᾳ αὐτοῦ ζωῇ, δὲν θὰ ὑπῆρχεν ἡ ἀνάγκη τῆς καρμικῆς ἀποτίσεως, οὔτε αὕτη θὰ εἶχεν ἀποχρῶντα καὶ δεδικαιολογημένον τινὰ λόγον. Ὁ ἀποτίων τῆν ὀφειλήν ταύτην ὀφείλει νὰ ἐπανορθώσῃ τὰ σφάλματα τῆς προγενεστέρας αὐτοῦ ζωῆς ἢ ν’ ἀπαλλαγῇ τελείως τῆς καρμικῆς τιμωρίας ἢ νὰ μετριάσῃ αὐτὴν ἐν τῇ μελλούσῃ ζωῇ. Συνεπῶς ὁ χρόνος δὲν εἶναι καθωρισμένος διότι ἐξαρτᾶται ἐκ τῶν λόγων τῆς ἐσωτερικῆς κατευθύνσεως τοῦ ἀτόμου, τὸ ὁποῖον διέρχεται τὴν δοκιμασίαν καὶ ἀναλόγως τῶν προσπαθειῶν αὐτοῦ ὅπως ὑπερπηδήσῃ τὰ προσκόμματα τὰ συντρέχοντα καὶ παρεμβαλλόμενα κατὰ τὴν ἐξέλιξιν τῆς νέας αὐτοῦ ζωῆς, τὴν ὁποίαν διανύει πρὸς πλήρωσιν τῶν καρμικῶν αὐτοῦ ὑποχρεώσεων.
27/1/1927
