ΦΑΡΑΧ - ΤΟΜΟΣ Α΄
Νὰ εὐχαριστῆς τακτικά κάθε ἐργάτη γνωστό σου ἢ ἄγνωστο πού συνετέλεσε γιὰ νὰ φθάσουν σέ σένα τὰ Θεία αὐτὰ Ρήματα. Εὐχαρίστησε Ἐκείνον πού ἡ Βουλή Του σοῦ τὰ ἀπέστειλε, πρίν ἀκόμη κυκλοφορήσουν γιὰ τὸν κόσμο. Εἴθε τὰ Ρήματα αὐτά νὰ γίνουν κτῆμα σου καὶ νὰ καρποφορήσουν ἀπό τὴν ἀρχή ὡς τὸ τέλος. Δ. Δώριζας - 30/3/1979
- 000| Εισαγωγή
- 001| Ἐν μέσω ὑμῶν καὶ πάλιν Εἰμί.
- 002| Ἄνεμος Θυελλώδης ἠγέρθη καὶ συμπαρέσυρε τὸ πᾶν.
- 003| Ὁ δυνάμενος ν’ ἀνέλθη ἂς ἀνέλθη.
- 004| Ἐγώ Εἰμί. Ἀβυσσος ἐν ἀβύσσω καὶ Ἀρχὴ ἄνευ τέλους.
- 005| Ἐγὼ Εἰμί τὸ Φῶς τὸ λάμπον ἐν τω Οὐρανώ καὶ μεταβάλλον τὸ σκότος εἰς ἡλιακὴν ἡμέραν.
- 006| Ἡ Φύσις ὁλόκληρος ἄμορφος!
- 007| Ἓν οἱονδήποτε φυτὸν ἀναπτύσσεται ἀναλόγως τῶν κλιματολογικῶν ὅρων καὶ τοῦ ἐδάφους, εἰς τὸ ὁποῖον θὰ καλλιεργηθή.
- 008| Ὁ ἄνθρωπος τῆς προϊστορικῆς ἐποχῆς συνεκέντρου ἐν ἑαυτῷ ἁπάσας τὰς Πνευματικὰς Δυνάμεις, ἃς διὰ τῆς Ἐμφυσήσεως τοῦ Θείου Πνεύματος ἐκληρονόμησεν.
- 009| Ὁ ἄνθρωπος παρεῖδε τὸν κύριον ἐπὶ τῆς γῆς προορισμόν του καὶ κατέπεσεν.
- 010| Ὁ ἄνθρωπος κατέπεσεν ἐκ τοῦ ὕψους τῆς πνευματικῆς αὐτοῦ τελειότητος καὶ ἀγνότητος καὶ διὰ νὰ ἀνέλθη εἶναι ἀνάγκη νὰ διέλθη διαφόρους σταθμούς, προχωροῦντας εἰς τὴν κορυφὴν τῆς πλήρους αὐτοῦ ἐξελίξεως καὶ τελειοποιήσεως.
- 011| Ὁ ἄνθρωπος ἐκπεσὼν καὶ ἀπωλέσας διὰ τῆς παρόδου τοῦ χρόνου καὶ διὰ τῶν μεσολαβουσῶν μεταβολῶν ἐν τε τῇ ζωῇ του καὶ τῇ γηΐνη ἐπιφανεία, τὴν ἀρχικὴν πνευματικήν του δύναμιν καὶ τὰς νῦν ὑπολανθανούσας ψυχικὰς ἰδιότητας…
- 012| Ὁ ἄνθρωπος ἀπεμακρύνθη τοῦ κυρίου προορισμοῦ του καὶ ἐλησμόνησε τὸν Θεόν του.
- 013| Ὁ ΘΕΟΣ ὁ ΑΠΡΟΣΩΠΟΣ, ὁ ΑΝΑΡΧΟΣ καὶ ΑΪΔΙΟΣ, πρὸς σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου κατῆλθεν εἰς τὴν γῆν καὶ ΕΝΕΣΑΡΚΩΘΗ.
- 014| Ὁ Ἥλιος τοῦ Φωτὸς καὶ τῆς Δικαιοσύνης ἐπὶ τοῦ κόσμου ἐγεννήθη ὡς ὁ ἔσχατος τῶν ἀνθρώπων επὶ τῆς γῆς.
- 015| Οἱ αἰῶνες παρῆλθον ἔκτοτε, χωρὶς τὸ Ἔργον τοῦ Ἰησοῦ νὰ ἐμπεδωθή ἐν μέσω τῆς ἀνθρωπότητος.
- 016| Οὐδεὶς ἄλλος πλὴν ὑμῶν ἀκούει ἀπ’ εὐθείας τῆς Φωνῆς Μου.
- 017| Ἐὰν προτρέπω ὑμᾶς νὰ κραταιωθῆτε ἐν τω ἀγῶνι τῆς ζωῆς καὶ καθ’ ὑμῶν αὐτῶν, τὸ πράττω διὰ νὰ τελειοποιηθῆτε ἐν πᾶσιν.
- 018| Οὐδεὶς ποτὲ ἐπικαλεσθεὶς τὴν Θείαν Ἐπέμβασιν καὶ Ἀρωγὴν ἔμεινεν ἄνευ βοηθείας.
- 019| Ὁ Ἰησοῦς ὅταν κατενόησε τὸν Μέγα Αὐτοῦ ἐπὶ γῆς προορισμὸν καὶ τὴν μεγάλην ἐν τω κόσμω Ἀποστολήν Του, μετέβη εἰς τὴν ἔρημον…
- 020| Τὸ πρώτιστον ἐκ πάντων τῶν καθηκόντων…
- 021| Οἱ ἐν τω σκότει κατακείμενοι ἐζήτησαν Φῶς, ὅπως ἴδωσι τὸ Φῶς τῆς Ἡμὲρας.
- 022| Ἵνα τί ἡ Ψυχὴ ὑμῶν θλίβεται καὶ πληροῦται πικρίας;
- 023| Εὑρίσκομαι ἐν τω μέσω ὑμῶν καὶ καθορῶ ὑμᾶς τεταραγμένους.
- 024| Πάρειμι καὶ ὑμεῖς ἐν Ἐμοὶ ἐν ἀνυποκρίτω ἀγάπη, ἵνα τὴν Ἀγάπην Μου ὁλοκληρωτικῶς κτήσητε.
- 025| Τέκνα Μου ἀγαπητά, χαίρω ἐν ὑμῖν κείμενος πρὸς τοὺς πρός Με προσατενίζοντας καὶ τοῖς συναισθήμασιν ὑμῶν ὑπεραίρομαι, ἵνα πλειότερον τὸ Φῶς Ἐμοῦ προσδεχθῆτε.
- 026| Ὁ Οὐρανὸς μειδιᾶ!
- 027| Πόσος χρόνος διέρρευσεν ἀπὸ τῆς τελευταίας ὑμῶν συνεδρίας, καθ’ ἣν ἀπὸ κοινοῦ ἐκαλὲσατέ Με;
- 028| Ἀρχὴ καὶ Τέλος ἄνευ σταθμοῦ. Κορυφὴ ἄνευ κρηπιδώματος καὶ Ζωὴ ἄνευ θανάτου.
- 029| Δὲν δύναμαι ἀπὸ σήμερον νὰ καθορίσω τὰ ἀποτελέσματα τῆς προόδου τοῦ ἔργου ὑμῶν, διότι ταῦτα θὰ ἐξαρτηθῶσιν ἐκ τῶν ἐνεργειῶν καὶ τοῦ ζήλου ὑμῶν.
- 030| Ἐγὼ Εἰμι μεθ’ ὑμῶν.
- 031| Μὴν ἀποδειλιᾶτε ἐν τῇ ἐξελίξει τοῦ ἔργου, τὸ ὁποῖον ἀνέθεσα ὑμῖν.
- 032| Εἰμι ἐν τω μέσω ὑμῶν.
- 033| Εἰμι ἐν τω μέσω ὑμῶν. Εἰρήνη ὑμῖν.
- 034| Ὅπου ὁ ὀφθαλμὸς ὑμῶν ἐκεῖ καὶ ἡ καρδία.
- 036| Εἰμί ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν καὶ ἐπισκοπῶ τὰς ὑμῶν καρδίας καὶ ἐπιμελοῦμαι ὑμῶν, ὡς ἐπιμελεῖται ὁ βοσκὸς τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ.
- 037| Εἰμι ἐν τω μέσω ὑμῶν. Ἔλθετε πρός Με.
- 038| Τὸ πρώτιστον τῶν ἁπάντων καθῆκον ὑμῶν ἔστω ἡ Ἀγάπη καὶ ἀδελφικὴ συνένωσις ὑμῶν πρὸς διεξαγωγὴν τοῦ ἀγῶνος, ὅστις ἤδη σᾶς ἀνετέθη ἐν μέτρω τῶν δυνάμεων ὑμῶν.
- 039| Ἐπέρχεται ὥρα, καθ’ ἣν οἱ ἀκολουθήσαντές Με ἀθυμήσουσιν.
- 040| Ἀφ’ ὑμῶν ἡ εἰρήνη ἀπέπτη καὶ ἡ γαλήνη ἐξεβλήθη τῶν καρδιῶν ὑμῶν.
- 041| Ἐγὼ Εἰμί ἡ Ἀλήθεια. Ἐγὼ Εἰμί ἡ Ἀγάπη τοῦ κόσμου καὶ παντὸς Κόσμου.
- 042| Θαρρεῖτε. Εἰμὶ ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν καὶ ἐπισκοπῶν ὑμᾶς καὶ τὰ βήματά σας κατευθὺνω πρὸς τὰς τρίβους Μου, ἐν αἷς εἰσδεχθεῖτε τὴν Ἀλήθειαν, τὸ Φῶς, τὴν Αγάπην.
- 043| Ἕκαστον φαινόμενον εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς αἰτίας καὶ ἐξικνοῦντες ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος καταλήγομεν εἰς τὴν Ὑπερτάτην Αἰτίαν τῶν πάντων.
- 044| Ἐγὼ Εἰμί μεθ’ ὑμῶν.
- 045| Προσέλθετε πρός Με πάντες οἱ ζητοῦντες ν’ ἀναχθῆτε εἰς τοὺς Κόσμους τοῦ Φωτὸς καὶ τῆς Δόξης Μου.
- 046| Ἔλθετε πρός Με, τέκνα Μου ἀγαπητά, ἵνα ἐξαχθῆτε ἐκ τῆς δίνης τῶν κυμάτων τῆς νηνεμούσης θαλάσσης, ἣν ὑμεῖς καθορᾶτε τεταραγμένην.
- 047| Ὁ Ἀδελφός σου. Εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Παντοδυνάμου θεοῦ τὸ Ὄνομά Μου ἐπικυρῶ.
- 048| Μεθ’ ὑμῶν Εἰμί πάντοτε καὶ ἐσαεί, ἄλλοτε μὲν πλησιάζων ὑμᾶς, ἄλλοτε δὲ ἀπομακρυνόμενος, ἀναλόγως τοῦ ζήλου, ὃν πρὸς τὸ Ἔργον Μου ἐπιδεικνύετε.
- 049| Ἡ Ψυχὴ ὑμῶν ἐπληρώθη ἀθυμίας τοιαύτης, ὥστε ἡ κεφαλὴ ὑμῶν νὰ καταστῇ βαρεῖα καὶ οἱ πόδες καὶ αἱ χεῖρες ὑμῶν ἀδρανεῖς.
- 050| Θὰ μὲ εὕρητε πάντοτε τοσοῦτον πρόθυμον νὰ συμβάλλω εἰς τὴν ἐνίσχυσιν τοῦ Ἔργου…
- 051| Ὁ ἄνθρωπος διὰ νὰ φθάση εἰς τὸ τέρμα τοῦ προορισμού αὐτοῦ διὰ νὰ κατορθώση νὰ ἀπαλλαγῆ τῶν συγκρατουσῶν αὐτὸν ἐν τω παρόντι κόσμω ἀδυναμιῶν, ἀνάγκη νὰ παλαίση.
- 052| Ὅσον φαίνεται καὶ ἂν προσπαθῆτε εἶναι δύσκολον ν’ ἀποβάλλητε τὴν ἀπαισιοδοξίαν, νὰ καταστήτε ἱκανοί, ὅπως ἀντιμετωπίσητε τὰς περιστάσεις, αἵτινες σᾶς περιστοιχοῦν.
- 053| Ἐν τῆ ἀποθαρρυμένη ψυχῆ ὑμῶν προσπαθὼ ν’ ἀναρριπίσω τὸ μόλις διατηρούμενον καὶ ὑποκαῖον πῦρ.
- 054| Ἐρώτησις: Δυνάμεθα νὰ προσφέρωμεν βοήθειαν τινα εἰς τὸν τυφλὸν παῖδα;
- 055| Οὐδεὶς ποτὲ ἐπεκαλέσθη Με καὶ οὐκ ἦλθον αὐτῶ Ἀρωγὸς καὶ οὐδεὶς ἔκρουσε τοὺς Πνευματικοὺς πυλώνας καὶ δὲν ἠνοίχθησαν αὐτῶ Καινοὶ Κόσμοι, Καινῶν ἐμπνεύσεων.
- 056| Ἐγὼ Εἰμί, Ἐγὼ λαλῶ.
- 057| Οἱ ἐνιαυτοὶ διαδέχονται τοὺς ἐνιαυτούς, καὶ οἱ ἄνθρωποι τοὺς ἀνθρώπους, τὸν Ἄναρχον ὅμως οὐδεὶς διαδέχεται.
- 058| Οἱ ποθοῦντες Με ἐν καθαρᾶ καρδία οὗτοι ὄψονταί Με καὶ πρός Με ἐλεύσονται.
- 059| Ἡ Ἀγάπη εἶναι ἐκ τῶν πρωτίστων καθηκόντων παντὸς ἀκολούθου Μου.
- 060| Ἀγαπάτε ἀλλήλους, ἵνα Ἐμὲ φιλήσητε.
- 061| Πιστεύετε, ἵνα ἴδητε ἐκπληρουμένους τοὺς πόθους ὑμῶν…
- 062| Ἡ ὁδὸς τῆς Ἀληθείας εὑρίσκεται πρὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν.
- 063| Πρὸ πόσου χρόνου ἐπικοινωνῶ μεθ’ ὑμῶν καὶ οὐκ ἐγνώκατέ Με;
- 064| Οἱ πρός Με ἐρχόμενοι μετὰ Πίστεως καὶ Ἀγάπης καὶ Ἀφοσιώσεως λαμβάνουσιν ἐκ τοῦ Φωτός…
- 065| Ἀγαπάτε ἀλλήλους, ὡς ὁ Πατὴρ ἠγάπησε τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ καὶ πάσας τὰς ἐξ Αὐτοῦ ἀπορρεούσας Ἐξουσίας.
- 066| Αἱ ὑποδείξεις Μου δὲν ἀφορούν μόνον ὑμᾶς, ἀλλὰ καὶ πάντας ὅσοι σχετίζονται μὲ αὐτάς.
- 067| Τί ἐστίν Ἀλήθεια;
- 068| Εἴκοσι περίπου αἰῶνες συμπληροῦνται, ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἔν τινι φάτνη τῶν ἀλόγων εἶδε τὸ φῶς τὸ ἄσημον βρέφος τῆς Μαρίας.
- 069| Ἄφετε τὰς Ψυχὰς ὑμῶν νὰ ἐνωτισθῶσιν ἐκ τῶν Ναμάτων τῆς Σοφίας.
- 070| Ὁ ἄνθρωπος ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον ἀγνοεῖ τὸν προορισμὸν αὐτοῦ.
- 071| Διανοίξατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν, ἵνα διΐδητε τὸ Φῶς τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς Γνώσεως, τὸ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευόμενον.
- 072| Οἱ ὁρίζοντες, οἵτινες διανοίγονται πρὸ ὑμῶν, εἶναι Ἀτέρμονες.
- 073| Ὁ ζῆλος ὑμῶν πρός Με οὐδόλως ἐξεκαύθη.
- 074| Οἱ πρός Με προσερχόμενοι λήψονται τῆς Αἰωνίου Ζωῆς.
- 075| Θὰ σᾶς κάμω μίαν μικρὰν εἰσήγησιν, τί δέον ν’ ἀκολουθήσητε, ἵνα φθάσητε εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς πραγματικῆς ὁδοῦ τῆς Ἀληθείας…
- 076| Ὑπέδειξα ὑμῖν τὸν τρόπον, δι’ οὗ ἕκαστος θὰ ἠδύνατο νὰ ἐπικοινωνήσῃ μετὰ τοῦ Πνευματικοῦ Κόσμου…
- 077| Ἐρώτησις.
- 078| Οἱ προσδεχθέντες τὴν Ἀλήθειαν καὶ ταύτην ληψάμενοι ἕξουσι τοὺς καρποὺς αὐτῆς ἐν τῆ ἐκπονήσει αὐτῆς.
- 079| Ἡ Ζωὴ εἶναι Ἄπειρος, ὅπως καί τὸ Σύμπαν.
- 080| Ὁ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῆς ἀνθρωπότητος κατελθὼν καὶ ἐνσαρκωθεὶς ἐν τῶ ταπεινῶ ὑλικῶ περιβλήματι Ἰησοῦς…
- 081| Ἀπὸ τοῦ τάφου τὴν σκοτεινὴν καὶ ζοφώδη πλάκα, κάτωθεν τῆς ὁποίας ἐτέθη τὸ Σῶμα τοῦ σταυρωθέντος Ἰησοῦ…
- 082| Ὁ θερισμὸς ἐγγύς ἐστι.
- 083| Τί ἐρῶ ὑμῖν καὶ εἰσακουσθήσεται; Μήτοι τὰ ὦτα ὑμῶν οὐκ ἐνωτίσθησαν τῶν Ἀρρήτων Ρημάτων τῆς Ἀληθείας;
- 084| Ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον μεθ’ ὑμῶν Εἰμι καὶ οὐκ ἔγνωτέ Με.
- 085| Μεθ’ ὑμῶν Εἰμι, ὅταν δὲ μεθ’ ὑμῶν Εἰμι οὐδεὶς καθ’ ὑμῶν.
- 086| Ὁ θερισμὸς ἐγγύς ἐστίν. Τίς ὅμως ἐγκαταλείψει τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἀκολουθήσει Ἐμὲ…
- 087| Ὑπερὰνω ὑμῶν ἵσταται ὁ κατευθύνων τὰ βήματα ὑμῶν ἐν τῆ ὁδῶ τῆ ἀγούση πρὸς Αὐτόν.
- 088| Οἱ πάντες ἀναζητοῦσι Με, ἀλλ’ οὐδεὶς πρός Με προσῆλθεν ἐν πλήρει μετανοία, ἀποσκορακίζων ἀπ’ αὐτοῦ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον καὶ περιβαλλόμενος τὸν νέον.
- 089| Διανοίξατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν.
- 090| Μακράν, πολὺ μακρὰν τῶν ἀνθρώπων ἀνεγείρεται ὁ Ναός Μου.
- 091| Διὰ νὰ ἀνέλθη τις εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὅρους, εἶναι ἀνάγκη νὰ ὁπλίση τοὺς πόδας του διὰ τῶν καταλλήλων ὑποδημάτων…
- 092| Ἐρώτησις: Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁδηγοὶ μὴ ἀνήκοντες εἰς τὴν ἀντενεργὸν δύναμιν…
- 093| Ἐρώτησις: Ποῖος ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου;
- 094| Ὁ ἐπιδιώκων ν’ ἀνέλθη τοῦ ὅρους τὴν κορυφὴν καὶ νὰ στεγασθῆ ὑπὸ τὴν κατοικίαν τοῦ Ὑπάτου Ἄρχοντος τοῦ Κόσμου…
- 095| Οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ἔγνωκέ Με, ἂν καὶ μεθ’ ὑμῶν ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον Εἰμι;
- 096| Ὁ ἄνθρωπος διὰ νὰ κατορθώση ν’ ἀνέλθη ὑψηλότερον πρὸς τὴν Πηγὴν τῆς Ἀληθείας…
- 097| Ὁ Πατήρ, ὁ Θεῖος Λόγος, ὁ Υἱός, τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὁ Παράκλητος, ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου, ὁ Θεὸς ἢ Ἰεχωβᾶ εἶναι ΕΝ καὶ τὸ αὐτό…
- 098| Ὁ Ἄρχων τοῦ Κόσμου εἶναι ἡ Ὑπερτάτη Διανόησις…
- 099| Καθῆκον παντὸς Πνευματικοῦ Διδασκάλου, ἀνήκοντος εἰς τὴν Ἀνωτάτην Πνευματικὴν Ἀρχήν…
- 100| Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ ἐν τῇ γῇ ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἐν σαρκὶ ἐληλυθώς, ἵνα διὰ τοῦ Αἵματος Αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ ἐκπλύνη τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.
- 101| Οἱ ἀπ’ Ἐμοῦ ἀπομακρυνόμενοι, οἱ ἀπ’ Ἐμοῦ ἀποσχισθέντες…
- 102| Διανοίξατε τοὺς πνευματικοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν…
- 103| Οἱ ἐπιθυμοῦντες ὅπως ἀκολουθήσωσι Ἐμὲ καὶ τὸ ἔργον Μου, ἀνάγκη νὰ ἀφοσιωθῶσιν εἰς Ἐμὲ καὶ αὐτὸ μετὰ πίστεως καὶ ἀγάπης.
- 104| Ὁ χρόνος παρέρχεται ἀνεπιστρεπτεί.
- 105| Ὁ ἐν τῶ κόσμω καὶ ὑπὲρ τὸν κόσμον καὶ ἐκ τοῦ κόσμου πληρῶν τὰ πάντα.
- 106| Ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον μεθ’ ὑμῶν Εἰμὶ καὶ οὐκ ἔγνωτέ Με.
- 107| Ἐγὼ Εἰμὶ ὁ ἀνεγείρων καὶ ἀνοικοδομῶν. Ἐγὼ ὁ καταρρίπτων καὶ κατασυντρίβων.
- 108| Ἡ δόξα ὑμῶν Δόξα Ἐμοῦ ἐστι, διότι ἡ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευομένη Δόξα ἡ περιβάλλουσα ὑμᾶς καθιστᾶ ὑμᾶς δεδοξασμένους.
- 109| Ἡ ζωὴ παντὸς ἀνθρώπου ἐν δοκιμασίαις τελευτήσει, ἵνα τελειότερος καταστῆ…
- 110| Τὰ πάντα μεταλλάσσουσι μορφήν, τὰ πάντα διαμορφοῦνται, παραλλάσσωσι, ἔρχονται ἐξελισσόμενα ἐν τῶ φθαρτῶ κόσμω καὶ ἀντιπαρέρχονται, ἀλλ’ ἓν μένει Ἅφθαρτον καὶ Ἀναλλοίωτον, ὁ Χρόνος καὶ ἡ Αἰωνιότης.
- 111| Ὁ ἄνθρωπος διὰ νὰ φθάση εἰς τὸ τέρμα τοῦ προορισμοῦ του ὀφείλει νὰ ἀνεύρη τὴν ἀτραπόν, τὴν ὁδηγοῦσαν εἰς αὐτόν.
- 112| Οὐδεμία πρόοδος ἐγένετο ὑμῖν ἄχρις σήμερον.
- 113| Ὁ Ἀναλλοίωτος καὶ Ὑπέρτατος Νόμος, ὁ διέπων τὸν κόσμον ὁλόκληρον, ἐξακολουθεῖ νὰ ὑφίσταται πρὸ ἀμνημονεύτων αἰώνων ὁ αὐτός.
- 114| Φῶς Ζωῆς Ἐγὼ Εἰμί.
- 115| Ὁ ἀναζητῶν Ἐμὲ τάχιον εὑρήσει Με, καὶ ὁ εὑρῶν Με ἐπαναπαυθήσεται ἐν Ἐμοί, ὡς κἀγὼ ἀναπαύσω αὐτόν.
- 116| Ἀνέλθετε ὕπερθεν τοῦ γηΐνου κόσμου πνευματικῶς καὶ ψυχικῶς.
- 117| Ἀνέλθετε πρός Με οὐ μόνον πνευματικῶς ἀλλὰ καὶ ψυχικῶς.
- 118| Οἱ πιστοὶ πρός Με ἂς προσέλθωσιν. Οἱ ἐκλεκτοὶ ἂς ὀφθῶσι τὴν Βασιλείαν Μου.
- 119| Διανοίξατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ ὁραματισθῆτε τὸν Κόσμον Μου, τὸν Κόσμον τῆς Ἀληθείας, τὸν Κόσμον τῆς Θείας Δικαιοσύνης.
- 120| Ἡ ζωὴ ὑμῶν ἂς μὴ διέρχηται ἀσκόπως.
- 121| Ἡ ψυχὴ ὑμῶν ἔστω ὡς ἡ δεξαμενὴ ἡ εἰσδεχομὲνη τὸ ὕδωρ.
- 122| Ἀπὸ τὰ βάθη τῶν παρωχημένων αἰώνων, ἀπὸ τὰς ἐσχατιὰς τοῦ Ἀπείρου εἷς Φαεινὸς Ἥλιος ἐπέλαμπεν, φωτίζων τὸ διάστημα.
- 123| Tὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου καὶ ἡ γῆ παρελεύσεται, ἀλλὰ οἱ λόγοι Μου οὐ μὴ παρέλθωσιν.
- 124| Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς ὑμῶν διαρρέει.
- 125| Ἐγὼ Εἰμὶ τὸ Φῶς καὶ ἡ Ἀλήθεια.
- 126| Συνήγαγον ὑμᾶς ἐπὶ τῶ αὐτῶ, ἵνα ἀπὸ κοινοῦ συσκεπτόμενοι ἀκολουθήσητε τὸν δρόμον, ὃν ἐχάραξα ὑμῖν κατὰ τὸ παρελθόν.
- 127| Πηγὴν Ζωῆς δωρῶ ὑμῖν. Ἐγὼ Εἰμὶ ἡ Πηγή, ἐξ ἧς ἀναβλύζουσιν οἱ ποταμοί.
- 128| Ἀνέλθετε μετ’ Ἐμοῦ τὰς ὑπωρείας τοῦ ὅρους καὶ προσεγγίσατε τὴν κορυφήν.
- 129| Συντρίψατε τοὺς ὑλικοὺς δεσμοὺς τῆς ψυχῆς ὑμῶν καὶ ἐκ τῶν συντριμμάτων αὐτῆς ἀνοικοδομήσατε τὸν Ναόν Μου.
- 130| Ἀρχὴ τοῦ Κόσμου ὁ Θεός, Θεὸς δὲ ὡς Ἀρχὴ τοῦ κόσμου πᾶσαν Ἀρχὴν ἐν Ἑαυτῶ περικλείει καὶ πᾶσα ἀρχὴ ἐκ τοῦ κόσμου προελθοῦσα τὸν Θεὸν ὡς ἀρχὴν ἔχει.
- 131| Ἐν Ἀρχῆ τοῦ κόσμου καὶ πρὶν ἢ ὁ κόσμος ἐν τῆ ὑλικῆ αὐτοῦ ὑποστάσει ἐμφανισθῆ ὑπῆρχεν ὁ Θεός.
- 132| Ἐγὼ Εἰμί. Τὶς Ἐγώ;
- 133| Ἐν μέσῳ ὑμῶν Εἰμί.
- 134| Ἐνωτισθῆτε τῶν λόγων τῆς Ἀληθείας καὶ ἀναβλὲψατε ἐν τῶ σκότει, ἵνα ἀνεύρητε τὴν ὁδὸν αὐτῆς.
- 135| ΑΔΩΝΑΪ – ΕΛΩΪΜ – ΑΡΙΕΛ – ΖΕΩΒΑ.
- 136| Ἐπὶ μακρὸν χρόνον μεθ’ ὑμῶν Εἰμὶ καὶ οὐκ ἔγνωτέ Με.
- 137| Πᾶς ὁ πρός με προσερχόμενος ἐν Ἐμοὶ ἐπαναπαυθήσεται.
- 138| Ὃ Ἐγὼ λαλῶ, Ἐμὸν Ρῆμα ἐστί.
- 139| Ὁ θέλων μετ’ Ἐμοῦ κατοικεῖσαι, ποιήσεται τὴν καρδίαν αὐτοῦ οἶκον καὶ κατοικήσει ἐν αὐτῆ μετ’ Ἐμοῦ.
- 140| Ἰδοῦ καὶ πάλιν μετὰ τόσον μακρὸν χρόνον ἐν μέσω ὑμῶν. Ἰδοῦ καὶ πάλιν ἐν μέσω ὑμῶν, ὡς Πατήρ, ὡς Ἀδελφὸς καὶ ὡς Διδάσκαλος.
- 141| Εἰς προγενεστέρας ἐπικοινωνίας μεθ’ ὑμῶν πολλάκις συνέστησα ὑμῖν, ἵνα Ἐμὲ ἀκούητε καὶ τοὺς Λόγους Μου ἀκολουθῆτε, διότι Ἐγὼ Εἰμὶ ἡ ὁδός, ἡ πρὸς τὴν Ἀλήθειαν ἄγουσα.
- 142| Ἐπὶ μακρὸν χρόνον ἀπεχωρίσθητε ἀλλήλων καὶ Ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν.
- 143| Ἐγὼ πάντοτε μεθ’ ὑμῶν Εἰμί.
- 144| Ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον ἐγκατέλειψάς Με καὶ ἀπεμακρύνθης ἀπ’ Ἐμοῦ, ἀλλ’ Ἐγὼ οὐκ ἐγκατέλειψά σε.
- 145| Παρ’ ἡμῖν οὐκ ἐστὶν ἐνιαυτὸς οὐδὲν χρόνος.
- 146| Ἐπ’ Ἐμοῦ πάντες οἱ πιστεύοντες ἐπαναπαυθήσονται.
- 147| Ἐν Ἐμοὶ πάντες οἱ προσερχόμενοι ἀσπαστοὶ γίγνονται.
- 148| Ὕψωσε τοὺς ὀφθαλμούς σου πρὸς Ἐμέ.
- 149| Ἐν Ἐμοὶ τὸ Φῶς καὶ τὸ ἐξ Ἐμοῦ Φῶς πηγάζον τὸν κόσμον φωτίζει.
- 150| Ὁ ἔχων πρὸς Ἐμὲ ἐστραμμένην τὴν διάνοιάν του οὐ φοβηθήσεται, ἀλλὰ κατισχύσει.
- 151| Ἡ ἐν τῆ γῆ διαβίωσις ἐστὶ κονίστρα πάλης, ἧς νικητὴς ἔσεται ὁ δεδοκιμασμένος καὶ ἄξιος παλαιστής.
- 152| Ἐν μέσω ὑμῶν πάντοτε Εἰμί. Λαλὼ πρὸς ὑμᾶς ὡς νήπια, πρός Με προσελθόντα καὶ οὐκ ἀπογαλακτισθέντα.
- 153| Ἐν μέσω ὑμῶν πάντοτε Εἰμί.
- 154| Τὶς ὁ ἐπικαλῶν Με, Κύριε, Κύριε πρόσελθε πρός Με, καὶ οὐ πάρειμι παρ’ αὐτῶ;
- 155| Ἀπεμακρύνθητε ἤδη ἀπ’ Ἐμοῦ καὶ εἰς μάτην ἀναζητῶ ὑμᾶς εἰς τὰς τρίβους τῆς ὁδοῦ, ἣν ἐχάραξα ὑμῖν, ἵνα ἀκολουθοῦντες ταύτην ἀναχθῆτε εἰς τὸν ἀληθῆ προορισμὸν τῆς ζωῆς ὑμῶν.
- 156| Πᾶς ὁ Ἐμὲ γιγνώσκων καὶ τὴν ἑαυτοῦ ἀτραπὸν γιγνώσκει ἀφ’ ἑαυτοῦ, ὡς μετ’ Ἐμοῦ συνδεόμενος καὶ ἐν αὐτῆ ὑπ’ Ἐμοῦ καθοδηγούμενος.
- 158| Παρῆλθον ἔτη πολλά. Ἡ κεφαλὴ ὑμῶν ἐλευκάνθη.
- 157| Δύναμιν ἔσωθεν λαβόντες καὶ πρός Με ἐνατενίζοντες ἀνυψωθῆτε.
- 159| Οὐδεὶς τὸν Θεὸν ὤφθη καὶ οὐδεὶς τὴν Ἀλήθειαν ἔγνωκεν, ἂν μὴ ἐκλήθη Ἄνωθεν.
- 160| Ἐν μέσω ὑμῶν καὶ πάλιν Εἰμί.
- 161| Μεθ’ ὑμῶν πάντοτε ἀπὸ μακροῦ Εἰμί. Ἀλλ’ ὑμεῖς μετ’ Ἐμοῦ πρὸ πολλοῦ οὐκ ἔστε.
- 162| Πάντοτε μεθ’ ὑμῶν Εἰμί.
- 163| Τίς ὁ ἀκολουθῶν Με;
- 164| Τὸ Φῶς τὸ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπηγάζον οὐκ ἔστι φῶς ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλὰ Φῶς ἐκ τοῦ Κόσμου Μου. Καὶ ὁ Κόσμος Μου οὐκ ἔστι κόσμος φθορᾶς, ἀλλ’ Ἀφθαρσίας.
- 165| Ἐντὸς τοῦ τρίβου τῆς ζωῆς ὑμῶν ἀτασθαλίαι ὑπάρχουσιν.
- 166| Οἱ πρός Με προσκείμενοι οὐκ ἀπομολυθήσονται…
- 167| Τὸ Φῶς εἶναι ὁ Ἀκοίμητος ὀφθαλμὸς τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοῦ Ἀπείρου Κόσμου.
- 168| Τὴν ὁδὸν τῆς Ἀληθείας πρὸ πολλοῦ ἐχάραξα ὑμῖν.
- 169| Ὁ προορισμὸς ὑμῶν ἔστω ὁ διηνεκὴς ἀγών.
- 170| Ὅσον τις εἶναι ἤρεμος, κατὰ τοσοῦτον αἱ Πνευματικαὶ Δυνάμεις εὑρίσκουν προσφορώτερον ἔδαφος διὰ νὰ ἐπικοινωνήσουν.
- 171| Ἔν Ἐμοί ἐστιν ἡ Ἀλήθεια καὶ ὁ τὴν Ἀλήθειαν πιστεύων οὗτος δεδικαὶωται.
- 172| Εἰς τὸν φθαρτὸν τοῦτον κόσμον τῆς ὕλης τὰ πάντα παρέρχονται καὶ ἀντιπαρέρχονται.
- 173| Σχετικῶς μὲ τὸν ἀδελφὸν ὑμῶν…
- 174| Πολλοὶ παρ’ Ἐμοῦ ἐκλήθησαν, ἀλλ’ ἐλάχιστοι προσέτρεξαν εἰς τὴν Φωνήν μου.
- 175| Οἱ πρός Με προσκείμενοι, ἂς ἀτενίσωσι εἰσέτι μίαν φορὰν πρὸς Ἐμέ.
- 176| Ἳνα τί ἡ ψυχὴ ὑμῶν βαρύθυμός ἐστι καὶ μελαγχολική;
- 177| Πνεῦμα ὁ Θεὸς καὶ οἱ πιστεύοντες Αὐτὸν ἐν Πνεύματι καὶ Ἀληθεία δεῖ προσκυνεῖν.
- 178| Οἱ ἐν τῶ κόσμω μύσται…
- 179| Ὅπως ἐν τῶ φυσικῶ κόσμω ὑφίστανται τὰ διάφορα πλανητικὰ συστήματα…
- 180| Ἐγὼ Ὁδηγός Εἰμι τῶν ἐπιζητούντων Με. Τὸ Ἒλεός Μου ἐπὶ παντὶ ἀνθρώπω ἐπέρχεται καὶ τὰς ψυχὰς καθαγιάζει τῶν εἰς Ἐμὲ καταφευγόντων.
- 333| ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ