Ἔλθετε καὶ ὑμεῖς πρός Με, Ἀναχθῆτε πρὸς Ἐμὲ τὸν Γεννήτορα ὑμῶν. Πλησιάσατέ Με διὰ τῆς σκέψεως ὑμῶν, ἵνα αἰσθανθῆτε τὸ Φῶς, τὴν Ζωήν. Ἐγὼ οὐδέποτε ἔπαυσα βοηθῶν ὑμᾶς εἰς τὰς προσπαθείας σας καὶ πάντοτε προσεπάθησα νὰ καταστήσω ὑμᾶς συναισθητικοὺς παράγοντας διὰ τὸ ἐργον μου.
Ἐζήτησα νὰ ἀναπτύξω τὴν συναίσθησιν ὑμῶν καὶ νὰ καταστήσω ὑμᾶς ἱκανοὺς ἐκτιμητὰς τῶν περιβαλλουσῶν ὑμᾶς δυνάμεων, ἀλλ’ ὑμεῖς παραβλέποντες τὰς προσπαθείας Μου, ἄλλο σημεῖον ἐλαμβάνατε κατευθύνσεως ὑπὸ τὴν ἀπατηλὴν ὄψιν τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου ὑμῶν καὶ ἀπεμακρύνεσθε τοῦ θετικοῦ, τοῦ πραγματικοῦ σκοποῦ, ὃν ἀπὸ κοινοῦ ἐπιδιώκομεν, ὃν Ἐγὼ ἐπιδιώκω διὰ τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων τῶν ἐκλεκτῶν, μεθ’ ὧν συγκαταλέγεσθε καὶ σεῖς.
Ἀλλ’ ἐὰν ἐγνωρίζατε τοῦτο, δὲν θὰ ἐπορεύεσθε οὕτω, ὡς νῦν πορεύεσθε. Κινοῦμαι παντοίως πέριξ ὑμῶν, ἵνα ἀναγεννήσω τὴν ὑμῶν συναίσθησιν καὶ καταγνώσητε καλῶς ἑαυτοὺς ποῖοι ἐστέ. Ὁ μὴ γινώσκων ἑαυτὸν οὔτε ποῦ πορεύεται γνωρίζει, οὔτε καὶ πόθεν προῆλθεν. Ἐνῶ ὁ ἑαυτὸν γινώσκων καὶ τὸν τόπον τῆς προελεύσεώς του γνωρίζει καὶ τὸν σκοπόν, διὰ τὸν ὁποῖον ἧλθεν εἰς τὸν κόσμον.
Δι’ αὐτὸ θέλω διὰ τῆς συναισθήσεως νὰ ἀναγεννήσω ὑμᾶς, διότι οὕτω ἀναγεννώμενοι οὔποτε ὁ ποῦς σας θέλει προσκόψει ἐν τῷ κόσμῳ, εἰς τὰ φαινόμενα τοῦ κόσμου ὑμῶν πράγματα, οὐδ’ εἰς τὰς δυσκολίας καὶ ἐμπόδια ἠθέλατε ὑστερῆσει τοῦ νὰ μὴν ὑπερπηδήσητε αὐτὰ καὶ ἀναχθῆτε πέραν τῆς νηνεμούσης θαλάσσης, ἥτις πρὸ τῶν ἐσκοτισμένων ὑμῶν ὀμμάτων φαίνεται τρικυμιῶσα.
Ζητεῖτε τὴν ἀναγωγὴν ὑμῶν διαρκῶς καὶ εὐθὺς ὡς θελήσω νὰ σᾶς βοηθήσω πρὸς τοῦτο, ἐκπέμπετε ἱκεσίας, ἵνα σᾶς ἐξαγάγω ἐκ τῶν δυσκολιῶν, ἃς παρεμβάλλω διὰ τὴν ἀναγωγήν σας. Σεῖς δὲν γνωρίζετε τῆς ψυχῆς ὑμῶν τὰς ἐκζητήσεις. Ἐγὼ γνωρίζω ταύτας, Ἐγὼ ὁ νεφροὺς καὶ καρδίας ἐτάζων καὶ ἀφήσατε ἐν ὑπομονῇ πάσας τὰς παρεντιθεμένας καταστάσεις, ὑμεῖς μόνον ἀγωνιζόμενοι. Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάλληλος ὁδὸς διὰ τὴν ἀναγωγήν σας καὶ οὕτω μόνον θὰ διαπρέψητε καὶ θὰ ἐξυψωθῆτε ἅμα εἰς τὴν ἀπόλυτον τοῦ ἔργου μου μορφήν, ὅπερ ἐμφανιζόμενον θέλει ἐμφανισθῇ οἷον καὶ πραγματικῶς εἶναι καὶ οὐχὶ κεκαλυμμένον μὲ τὴν ψευδῆ κατάστασιν, ἣν ἡ ἄγνοια ὑμῶν θέλει νὰ προσδώσῃ αὐτῷ.
Διὰ τοῦτο θέλω παρεμβάλει ὑμῖν τὰς καταστάσεις ἐκείνας πάσας διὰ τὴν ἐκδοχὴν τῆς Ἀπολύτου μορφῆς ὑμῶν καὶ ἐν ταυτῷ καί τοῦ ἔργου μου. Τὸ Ἀπόλυτον ἵνα ἐμφανισθῇ θέλει καὶ ἐκδοχέα Ἀπόλυτον. Ἄν ὁ ἐκδοχεὺς δὲν εἶναι τοιοῦτος, οὐδὲ καὶ ἡ τοῦ Ἀπολύτου μορφὴ τῶν πραγμάτων τῶν πνευματικῶν εἶναι καταφανής. Διὰ τοῦτο ζητῶ νὰ σᾶς καταστήσω συναισθητούς. Διότι ὁ συναισθανόμενος εἶναι ἥρεμος. Ὁ συναισθανόμενος εἶναι κάτοχος πάσης γνώσεως τῆς Ἀπολύτου μορφῆς τῶν πραγμάτων.
Γνωρίζει τί ζητεῖ, διατί τὸ ζητεῖ, τὸν σκοπὸν καὶ πάντα. Ἠρεμεῖ, διότι καταβλέπει τὴν θετικὴν ὅψιν τῶν πραγμάτων καὶ τὴν ἀπατηλῶς καὶ ψευδῶς φοβερὰν ἐμφανιζομένην πρὸ αὐτοῦ ἐπιγινώσκει καὶ ἀφήνει νὰ ἀντιπαρέλθῃ ἐν ἠρεμίᾳ καὶ οὐδὲν αὐτῶν στοιχεῖον τῆς ἠρεμούσης καταστάσεως μεταβάλλει τὴν μορφὴν αὐτοῦ.
Ἰδοὺ τὸ σημεῖον ἐκεῖνο πρὸς τὸ ὁποῖον ὀφείλετε νὰ στραφῆτε οἱ πάντες οἱ ζητοῦντες καὶ ζητήσοντες νὰ ἐπιληφθῶσι τοῦ ἔργου μου. Θέλω, ὅπως Ἐγὼ ὁ Ἀρχηγὸς ὑμῶν, νὰ καταστῆτε καὶ ὑμεῖς συναισθητικοί παράγοντες, νὰ γινώσκητε, ὅπως κἀγὼ Ἐμαυτὸν γινώσκω καὶ τότε, ὅταν τοιοῦτοι καταστῆτε ἐν τῷ μέτρῳ πάντοτε τῆς περιβαλλούσης ὑμᾶς καταστάσεως τοῦ κόσμου σας, τότε θὰ καταστῇ δυνατὴ καὶ ἡ πρόοδος τοῦ ἔργου ὑμῶν.
Ἂν μὴ καταστῆτε τοιοῦτοι, οὐδέποτε θὰ ἐπικρατήσητε θετικῶς ἐπὶ τῶν ὁμοίων σας ὅσον ἀφορᾶ τὰς ἀρχὰς ὑμῶν. Ἀλλ’ αἱ ἀρχαὶ δέον νὰ ἐμφοροῦνται ὑπὸ πίστεως. Ὑμεῖς δὲ ἐστὲ πιστοί; Ἐὰν εἴπητε ναί, ποῦ ἡ πίστις ὑμῶν, ἡ ἐγκαταλείπουσα ὑμᾶς εἰς τοὺς κλυδωνισμοὺς τῶν ψευδῶν καταστάσεων. Διὰ τῆς ἐν γένει μορφῆς τῆς καταστάσεως ὑμῶν τὸ ἐναντίον ἀποδεικνύετε καὶ τοῦτο διότι δὲν κατέστητε συναισθητοί.
Ἡ συναίσθησις ἀρύεται ἐκ τῆς Ἀπολύτου μορφῆς τῆς πίστεως τῶν ἐξαγγελλομένων ἀρχῶν, ἃς πρεσβεύει καὶ διακηρύττει ὁ συναισθανόμενος. Διὰ τοῦτο προσπαθήσατε πρῶτον νὰ πείσητε ἑαυτούς, ἐφ’ ἧς θέλετε νὰ μεταδώσητε πίστεως τοῖς ὁμοίοις ὑμῶν. Δράσατε κατ’ ἰδίαν ἐν τῷ ἐαυτῷ σας καὶ ἂς καταστῇ ὁ ἑαυτός σας τὸ πεδίον τῆς δράσεως, διὰ νὰ ἀναγεννηθῆτε καὶ καταστῆτε τοιοῦτοι δυνατοί, ἵνα καὶ οἱ ἄλλοι οἱ ζητήσοντες βραδύτερον ἐπαναπαυθῶσιν ἐπὶ τῶν δυνάμεών σας.
Ἀφοῦ ὑμεῖς, ποὺ ἔχω τόσον πλησίον Μου καὶ μεθ’ ὧν διαρκῶς ἔρχομαι εἰς ἐπαφὴν δὲν δύνασθε νὰ καταστῆτε ἱσχυροί τόσον, ἵνα τὸ βάρος τοῦ ἔργου μου βαστάσητε, πῶς θὰ δύνασθε νὰ ἔχητε τὴν ἀπαίτησιν νὰ καταρτίσητε πιστοὺς τοῦ ἔργου μου ὑμεῖς μὴ καταστάντες τοιοῦτοι, πῶς θὰ σᾶς πιστεύσωσιν, ἀφοῦ θὰ εἶναι τόσον ἀπομεμακρυσμένοι ἀπ’ Ἐμοῦ ἢ ὑμεῖς;
Διὰ τοῦτο καὶ πάλιν λέγω, καταστεῖτε τὰ Πρότυπα τῆς Ἀπολύτου μορφῆς τῶν ἐκζητουμένων ἰδιοτήτων τῆς ψυχῆς. Ἐστὲ πιστοί καὶ συναισθητικοί καὶ καταρτιζόμενοι οὕτω ἐστὲ βέβαιοι τότε διὰ τὴν νίκην. Δι’ ὃ μὴ δυσφορῆτε διὰ τὴν παρεμβολήν, ἣν δι’ ὑμᾶς προβάλλω, γνωρίζοντες ὅτι Ἐγὼ παρενθέτω ταύτην πρὸς τὴν σκοπιμότητα τῆς ἀναγωγῆς σας. Ἐστέ ἐν Ἀγάπῃ καὶ Εἰρήνῃ καὶ ταῦτα ἡ Ζωή.
30/3/1926