ΥΛΙΚΕΣ – ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ – ΔΙΑΝΟΙΑΚΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ

Η εξάρτηση από την ύλη είναι αυτή που κρατάει τον άνθρωπο δέσμιο της γης του. Η ύλη, το συναίσθημα και η διάνοια είναι ιμάντες εξάρτησης του Πνεύματος από τις μορφικές εκδηλώσεις μιας δεδομένης χρονικής στιγμής. Αυτό σημαίνει πως το Πνεύμα καθηλώνεται στο χώρο και το χρόνο, χάνοντας, όσο αυτά κυριαρχούν, τη Γνώση της Οι­κουμενικότητας των αισθήσεων. Οι πιο λεπτές μορφές δεσμεύσεων είναι και οι πιο επικίνδυνες. Γιατί ηθελημένα ή μη, βλέποντάς τες ο άνθρωπος από την υλική του κατά­σταση, τις μεγαλοποιεί, τις ωραιοποιεί και τις θεωρεί Οι­κουμενικές.

Εν ονόματι της θεωρούμενης αγάπης, όταν αυτή δεν είναι παρά συναίσθημα, παραμερίζεται η Οικουμενική Αγάπη. Εν ονόματι της παντογνωσίας, όταν αυτή δεν είναι παρά διανοιακές γνώσεις, δεν δίνεται χώρος στη Θεία Γνώση. Και ο άνθρωπος τελματώνεται στην ύλη του με την ψευδαίσθηση της σωστής επιλογής. Αυτή είναι και η δυσκο­λότερη κατάσταση. Η ψευδαίσθηση της σωστής επιλογής είναι εκείνη που αποκοιμίζει την αναζήτηση της τελείωσης.

Οι άνθρωποι που έχουν Πνευματικές ανησυχίες, που έχουν διαμορφώσει διαχρονικά ένα Πνεύμα αρκετά υψηλό και ένα ήθος αξιόλογο, αυτοί οι άνθρωποι, κατά κανόνα, ξεπερνούν τις βαριές υλικές δεσμεύσεις, αλλά κινδυνεύουν να τελματωθούν από τις λεπτότερες.

Αυτό που θα πρέπει να καταδειχθεί σ’ αυτή την ομάδα ανθρώπων, είναι να μάθουν να κοιτάζουν μέσα τους. Είναι ήδη προετοιμασμένοι αρκετά να δεχθούν τη Θεία Αλήθεια. Όμως πρέπει να καταλάβουν, ότι Αυτή δεν είναι εκείνη που μέχρι σήμερα κατείχαν. Δεν είναι αυτή που έχουν κατά καιρούς ανακαλύψει σε κείμενα ή εξωτερικά τυπικά.

Το γεγονός ότι μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν υπολείμ­ματα αντιφεγγίσματος της Θείας Αλήθειας, δυσκολεύει τα πράγματα. Ο Θείος Σπινθήρας, που φέρουν μέσα τους, αναγνωρίζει τα ψήγματα Αλήθειας που διασώθηκαν ανά­μεσα στο πλήθος των επίκτητων γνώσεων. Ο Θείος Σπινθήρας ανταποκρίνεται σ’ αυτά τα ψήγματα Αλήθειας, γιατί διψάει για την Αλήθεια. Εκεί, λοιπόν, που βρίσκει αυτά τα ψήγματα έλκεται.

Νομίζει ότι αν παραμείνει και ψάξει και «μυηθεί» περισ­σότερο, τότε θα μπει στην Αλήθεια. Γι’ αυτό επιμένει. Γι’ αυτό έλκεται, και ίσως πολλές φορές γι’ αυτό τελματώνεται, για έναν κύκλο μορφικής ζωής. Αυτό που πρέπει να του καταδειχθεί, είναι ότι αν σε εξωτερικούς χώρους θα βρει ίχνη Αλήθειας, θα πρέπει να κατανοήσει ότι μέσα του, στο Άχωρο και Άχρονο, θα βρει την Πλήρη Αλήθεια.

Πρέπει να νιώσει ότι ο ίδιος είναι η Αλήθεια. Γιατί ο ίδιος είναι Θεός. Δηλαδή, η Αλήθεια! Πρέπει πρώτα να καταλάβει, ότι αυτό που βρήκε έξω από τον Θείο Εαυτό του δεν είναι, ούτε μπορεί να εξελιχθεί στην Πλήρη Αλήθεια. Έπειτα, κι αφού έχουμε το δεδομένο ότι ψάχνει, πρέπει να του υποδειχθεί ότι ο ίδιος έχει την Αλήθεια μέσα του. Αρκεί να καθαρίσει το «Είναι» του και να ψάξει με σεβασμό στο Κέν­τρο των Ουρανών του. Στη σύνδεσή του με την Αλήθεια. Στη σύνδεσή του με τον Θεό.