ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΝΩΣΕΙΣ, ΘΑ ΙΣΟΡΡΟΠΗΣΕΙΣ, ΘΑ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΕΙΣ

Αγαπημένε Μου, θέλω να Μου μιλήσεις, θέλω να δω την εκδήλωση από μέσα σου. Θέλω να διαγράψεις την κί­νησή σου, Φωτεινή, Τέλεια, χωρίς κανέναν περιορισμό ή όριο πλάνης. Θέλω τη διδαχή που σου έδωσα και που σου δίνω, και θα σου δίνω εξακολουθητικά μέχρι η Ταύ­τισή Μας να είναι πλήρης, να τη δω, γιατί μόνο μ’ αυτό τον τρόπο θα μπορέσεις να προχωρήσεις, να καταστείς Θεός. Θέλω αυτή τη διδαχή να τη δω να υψώνεται από μέσα σου, όχι τότε που όλες οι καταστάσεις θα συν­τείνουν στην εξύψωσή της και εκδήλωσή της, όχι τότε που θα είναι εύκολο να ρεύσει, αλλά τότε που τα πάντα γύρω σου θα φαίνονται να την εμποδίζουν, να την εγκλωβίζουν μέσα σου, να κλονίζουν τα θεμέλια του Πνευματικού σου οικοδομήματος, πάνω στα οποία τη στήριξες, να κλονί­ζουν την πίστη σου, πάνω στην οποία εδραιώθηκε η δι­δαχή. Γιατί αν δεν είναι δυνατόν να εκδηλώνεις τη διδαχή όταν οι συνθήκες είναι αντίξοες, τότε δεν την κατέχεις. Δεν μπορείς να ισχυρισθείς ότι έγινε ένα μ’ εσένα, ότι την εκπροσωπείς, τη διασαλπίζεις χωρίς φραγμό ή φόβο. Γιατί κάθε κλονισμός εξωτερικός σε κάνει να απομακρύνεσαι από αυτήν, ή να τη θέτεις σε κάποιου είδους διαθεσιμότη­τα, μέχρι να επανέλθουν οι κατάλληλες συνθήκες για να την ενεργοποιήσεις.

Μα Αγαπημένε Μου, ποιος είναι ο προορισμός σου; Ποια είναι η διδαχή που έλαβες; Έχεις συνειδητοποιή­σει; Πώς είναι δυνατόν να τη χρησιμοποιείς μ’ αυτό τον τρόπο και παρ’ όλα αυτά να πιστεύεις ότι ακολουθείς πο­ρεία μαθητείας Λόγου; Να πιστεύεις ότι πραγματικά διαχέεσαι στο Άπειρο και μαζί Του παλμοδονείσαι, γεμίζοντας με Αγάπη το «είναι» σου και προσφέροντας αυτή την Αγά­πη προς τα πάντα; Έχεις προσέξει, Αγαπημένε Μου, ότι πάρα πολλές φορές, όταν σου μιλώ, σου απευθύνομαι με εκφράσεις που χρησιμοποιείς εσύ, εκφράσεις προσωποποιημένες; Σου μιλώ λες κι έχω ανάγκες ή λες και χρειά­ζομαι κάτι από σένα, για να ολοκληρωθώ. Είμαι Άπειρος, το γνωρίζεις, Είμαι παντού, κι αυτό το γνωρίζεις. Δεν έχω ανάγκη από τίποτα. Είμαι Απρόσωπος και δεν περιορίζο­μαι από μορφές. Επομένως, γιατί να μιλάω έτσι; Τι είναι αυτό, που ωθεί το Άπειρο να εκδηλώνεται με τέτοιο τρό­πο; Μα φυσικά, η ανάγκη της δικής σου κατανόησης.

Αλλά σε ωθώ να σκεφθείς και βαθύτερα, Άνθρωπε. Δεν έχω τρόπους άλλους να εκδηλωθώ; Δεν έχω τρό­πους άλλους να σε διδάξω; Πρέπει να προσωποποιήσω τον Εαυτό Μου; Να Του βάλω τις δικές σου ετικέτες, τα δι­κά σου πλαίσια; Μήπως όταν σου μιλάω έτσι, σου μιλάω μέσα από το Είναι σου, μέσα απ’ το κομμάτι Θεός που υπάρχει εντός σου, περιβεβλημένο με οποιεσδήποτε κα­ταστάσεις εσύ Του έχεις θέσει; Δίκαια θα αναρωτηθείς: «Μα αυτό το κομμάτι, δεν είναι εξίσου Άπειρο, δεν είναι εξίσου Απρόσωπο, εξίσου Παντοδύναμο;». Και βέβαια είναι. Όμως αυτό το κομμάτι έχει ντυθεί τα ενδύματα της πλάνης και των περιορισμών σου και σου μιλά μέσα απ’ τα ενδύματα, για να σε οδηγήσει να δεις την ανάγκη της μετουσίωσης. Όσο σου μιλά, τόσο μετουσιώνει, όσο σου εκφράζει, τόσο μεταλλάσσει τις καταστάσεις. Συνειδη­τά κάνει διεργασία, που γίνεται αντιληπτή και με τα φυσι­κά αισθητήρια, που διαθέτεις τώρα. Αν σου εκφραζό­μουν με δονήσεις μόνο, θα σε οδηγούσα σε μετάλλαξη διαφορετική, αλλά σίγουρα χωρίς την επίγνωση και τη Συνείδηση. Γι’ αυτό, σου μιλάω με τον τρόπο που έχεις διαμορφώσει εσύ, για ν’ αποκτήσεις Συνείδηση και του τρόπου εκδήλωσής σου, αλλά και της εκλέπτυνσης αυτού του τρόπου, ώστε να πάψει να είναι περιοριστι­κός, εγκλωβισμένος στο πεδίο της ύλης, μη δυνάμενος να μεταφέρει ενέργειες Άπειρης Ισχύος.

Άνθρωπε, μαζί θα προχωρήσουμε ως Ένα, για ν’ απαρνηθείς τα ενδύματα και να ενδυθείς το Απρόσωπο. Μαζί, ως Ένα θα προχωρήσουμε, για ν’ απαρνηθείς τη γνώση της εξουσίας, της επιβολής, της κατάκτησης και να ενδυθείς την Προσφορά. Μαζί θα ξεπεράσουμε την επιθυμία, για να γίνουμε η Μία Θέληση, μέσα στα πάντα. Μαζί θα ξεπεράσουμε τα συναισθήματα, για να γίνουμε η Υπερούσια Άχρονη Αγάπη, που περι­κλείει καθετί. Μαζί θα μεταλλάξουμε και θα μετουσιώσουμε όλες τις δονήσεις των πεδίων, για να τις συνταυτίσουμε μέσα στο Άμορφο κι από κει να τις εκ- πέμψουμε σαν Τελειότητες και Αρμονίες.

Όμως, Αγαπημένε Μου, πρέπει να καταλάβεις ότι όσο Με αντιμετωπίζεις περιορισμένο, στατικό, αδρανή, δεν μπορείς να ταυτισθείς μαζί Μου, γιατί Με αναζητάς σε λάθος εικόνες, σε λάθος ιδέες, σε λάθος συνειδησιακά βιώματα. Η αναφορά Μου στην αναζήτησή σου δεν αφορά τον τρόπο που Με έχεις στον νου σου, αλλά τις πράξεις σου, που διαμορφώνουν λανθασμένη αναζήτηση. Δεν μπορείς να Με αναζητήσεις μόνο με την ιδέα, ούτε μόνο με το συναίσθημα ή τη Συνείδηση. Όλα αυτά μαζί ενώνονται και Με αναζητούν μέσα από την πράξη, απ’ την εκδήλωση, απ’ τη φανέρωση. Κι αυτή η συνταύτιση των τριών μερών του «είναι» σου μέσα απ’ την εκδήλωση σε φέρνει στην Αλήθεια, σε φέρνει κοντά Μου, μέσα Μου, μέσα σου.

Αγαπημένε Μου, αν ο νους σου είναι γεμάτος Αγά­πη, τι κερδίζεις, αν αυτή η Αγάπη πουθενά δεν φαίνε­ται; Κι αν η καρδιά σου πλημμυρίζει απ’ Αυτήν, πώς αυτό γίνεται έκδηλο, όταν δεν διαχέεται μέσα σε πράξεις; Κι αν η Συνείδησή σου βιώνει στα επίπεδα τα Θεϊκά, τι σου προσφέρει, αν αυτό δεν μπορείς να το εκδηλώσεις, αν δεν μπορείς να το μοιράσεις, χωρίς να ελαττωθεί, σε κάθε κομμάτι του Εαυτού σου; Κατάλαβε ότι αν δεν μπορείς να κάνεις αυτές τις κινήσεις, ούτε αγαπάς, ούτε ο νους σου είναι γεμάτος από Αγάπη, μα ούτε κι η Συνείδησή σου βιώνει στα Θεία επίπεδα. Απλά έχεις δημιουργήσει απ’ τους απόηχους αυτών των καταστάσεων, μορφικά, δικές σου αναπαραστάσεις και βιώνεις μέσα σ’ αυτές, διαμορφώ­νοντας μέσα στην Αλήθεια Μου ψευδαισθήσεις.

Σε καλώ να διαρρήξουμε μαζί τις ψευδαισθήσεις όλες, σ’ όποιο επίπεδο κι αν βρίσκονται, γιατί ουδέποτε βοήθη­σαν κι ουδέποτε θα βοηθήσουν. Σε καλώ να διαρρήξουμε και να καταθρυμματίσουμε οτιδήποτε σ’ αφήνει στην ήρε­μη κατάσταση της αδράνειας, δημιουργώντας σου την εν­τύπωση ότι εισχώρησες στη Γαλήνη, οτιδήποτε σε αφή­νει στη νάρκη αυτής της κατάστασης, χωρίς να σου δίνει νέα ερεθίσματα για παραπέρα δράση και διάχυση στο παν. Θεός δεν σημαίνει Γαλήνη. Αν Θεός σήμαινε γαλήνη, τότε μ’ αυτή τη λέξη θα Με φώναζες, μ’ αυτή τη λέξη θα Με καλούσες. Θεός δεν σημαίνει μία ιδιότητα απ’ όλες, που Μου αποδίδεις, σημαίνει τα πάντα, όλες τις ιδιότητες που μέχρι τώρα Μου έχεις αποδώσει, μα κι αυτές που ακόμα δεν Μου έχεις αποδώσει και δεν τις γνωρίζεις. Σημαίνει Απειρία συνθέσεων μέσα στην Ενότητα του Εαυτού, Απειρία εκφράσεων και εκδηλώ­σεων. Θεός σημαίνει κίνηση σ’ όλες τις φάσεις, κίνη­ση Τέλεια, Ταχύτατη, Απέραντη, που, στην εκδήλω­ση και Ολοκλήρωσή της Άχρονα, συνταυτίζει όλες τις στιγμές σε Μία.

Εσύ, Άνθρωπε, πού βρίσκεσαι; Έχεις εγκλωβισθεί σε μία στιγμή από την Άχρονη κίνησή Μου; Έχεις αποκό­ψει αυτή τη στιγμή και τη βιώνεις, δημιουργώντας δικές σου κινήσεις, που φυσικά είναι ανάλογες με το δυναμικό σου, ατελείς. Άφησε την απομόνωση του εαυτού σου μέσα στον ρυθμό τον Έναν της πλήρους ανακύκλω­σής Μου, που συνέλεξες, και εισχώρησε σ’ ολόκληρη την ανακύκλωσή Μου, χωρίς να φοβάσαι πως θα χά­σεις ό,τι κέρδισες μες στους αιώνες. Γιατί, ό,τι κέρδισες, αν δεν το χάσεις, δεν πρόκειται να ενδυθείς Εμένα. Θα χάσεις κάθε γνωστό, κάθε πεπατημένο και καθιερωμένο, θα χάσεις τα πάντα, για τα οποία πάλεψες. Θα τα χάσεις ενσυνείδητα, όχι με τη βία, γιατί αν τα χάσεις με τη βία, δεν θα έχει επιτελεσθεί εντός σου η γνώση της Αλήθειας, δεν θα έχεις κατανοήσει ότι το χάσιμο είναι η Ζωή σου και η Ελευθερία σου, Είμαι Εγώ κι εσύ σε Ενότητα Αδιαίρετη, το παν.

Ετοίμασε το «Είναι» σου, για να μπορεί να δεχθεί την κατάσταση της Συνείδησης, που θα επιτρέψει την απέκδυση από τα γνωστά στοιχεία της πλάνης. Διάχυσε στην προσωπικότητά σου και στο σώμα σου τις ενέργειες, που θα επιτρέψουν η μεταβολή να είναι αρμονική, χωρίς να προκαλέσει κανενός είδους δυσαρμονία. Θέσε τον νου σου σε τέτοια θέση, ώστε να ατενίζει συνεχώς το Άπειρο, για να μπορέσει να το χωρέσει.

Αγαπημένε Μου, γνώρισες πάρα πολλά μέσα στους αιώνες για την Αλήθεια και την Αγάπη, για τη Θεία Μου Διδασκαλία. Όλα αυτά σε καλώ να ενώσεις, να τα κάνεις πράξη, να τα διηθήσεις στην Απολυτότητα του Εαυ­τού, που μέσα σου υπάρχει, και να τα εμφανίσεις κα­θάρια, διαυγή, χωρίς καμία πρόσμειξη. Επιρροές πολ­λές δέχθηκαν οι λόγοι της Αλήθειας, η έκφραση του Είναι Μου, επιτρεπόμενες μόνο και μόνο, γιατί εσύ ο ίδιος, δίνοντας εμπράγματα εξετάσεις ως Θεός, θα τις απο­καθιστούσες. Εσύ που τις δημιούργησες, εσύ θα τις απορροφήσεις, γιατί χρειάζεται Συνείδηση πολλή και τόλμη, για να πραγματοποιήσεις αυτό το πράγμα, Συ­νείδηση και τόλμη Θεού. Τα πάντα θα ενώσεις, ό,τι είπα μέσα απ’ όλους τους εκπροσώπους, τους οποίους χρησιμοποίησα για να εκφρασθώ. Τα πάντα θα διευθε­τήσεις, θα εξισορροπήσεις, θα εναρμονίσεις, κι αυτά που εκφράσθηκαν από την Εκκλησία Μου, αλλά κι αυτά που έχουν εκφρασθεί από άλλες θρησκείες. Γιατί δεν υπάρχει διαχωρισμός, Άνθρωπε, σε τίποτα. Και για να εκφράσεις Ενότητα, πρέπει να απορροφή­σεις οτιδήποτε εκδηλώθηκε σαν ιδέα πάνω στη γη, κι όχι απλώς να το απορροφήσεις, αλλά να το μετου­σιώσεις και να εξωτερικεύσεις τη μετουσίωση. Θα ασχοληθείς με τη μετουσίωση των πάντων. Αυτό είναι το Έργο σου σ’ αυτή τη Νέα περίοδο. Η Χριστοποίηση δεν είναι μόνο μετουσίωση του εσωτερι­κού σου «είναι», γιατί δεν υπάρχει εσωτερικό «είναι» διαχωριζόμενο, υπάρχει Ένα Είναι. Αυτή είναι η πο­ρεία την οποία ακολουθείς, κατανόησέ το και προχώρα, καταβάλλοντας προσπάθεια ν’ αποκτήσεις τις διαστά­σεις του Απείρου, να γίνεις Αγάπη, Φως, Τελειότητα.

Ευλογώ τους τελευταίους Μου αυτούς λόγους με την Τριαδική Ομοούσια Ευλογία, ώστε να πραγματωθούν, και διοχετεύω ενέργεια σ’ όλα σου τα Κέντρα, σ’ όλους σου τους παλμούς, σ’ όλα σου τα κύτταρα. Σε εμβα­πτίζω μέσα στον Εαυτό Μου κι απορροφώ από εντός σου οτιδήποτε σε βαραίνει, σε καθηλώνει, σε δεσμεύει. Οτιδήποτε σου αφαιρεί δυνατότητα κίνησης, οποια­δήποτε ποινή υπάρχει, οποιαδήποτε εκδήλωσή σου δέσμευσε ή καθήλωσε, αποκαθιστώ. Οποιαδήποτε αμέλειά σου, την καλύπτω με Φως και φέρνω Αρμονία. Ανακαλώ τις επιπτώσεις, οι οποίες είχαν ήδη κλη­θεί σε ενέργεια γύρω σου, και σε καθιστώ απόλυτα καθαρό, παλμοδονούμενο στο Φως και στην Αγάπη Μου, πληρωμένο από Φως και Αγάπη σ’ όλα σου τα σημεία, ικανό να Με εκδηλώσεις.

Ευλογώ την εκδήλωση των Μυστηρίων Μου όλων, που πάνω στη γη εκδηλώνεις, τα συνταυτίζω, τα ενώνω απόλυτα σε Ένα και τα εγκολπώνω μέσα σου. Καθιστώ εσένα το Μυστήριο της Ύπαρξης και τον Μυσταγωγό. Καθιστώ εσένα Ζωή και Ίαση, Γέννηση και Ανάσταση, Τροφοδοσία και Βάπτιση, Μετάνοια και Ανακούφιση, για κάθε Ον. Ωθώ το «είναι» σου, με την Πνοή Μου, να εισχωρήσει στις διεργασίες της Ενότητας έντονα και να παρουσιάσει τα δείγματα αυτής μέσα απ’ τη μορφή που κάθε τμήμα σου φέρει, Άνθρωπε, ώστε η εκδήλωση του Έργου Μου ν’ αναχθεί σε άλλα στάδια και η διάχυσή Του να διαπλατυνθεί.

Ευλογώ το «είναι» σου, Άννα. Θέλω να διδάξω την υπόστασή σου να καταθρυμματίζει τις αποστάσεις δια­μιάς και να μπορεί να ενώνεται και να ταυτίζεται. Φέρεις ειδική εκπαίδευση πάνω σ’ αυτό και βρίσκεσαι σ’ ετοι­μότητα να εκδηλώσεις αυτή τη δυνατότητα ταύτισης. Ταυ­τίσου με τη Ροή Μου, που εκδηλώνεται μέσα από σκήνωμα, και εκδήλωσέ την, Ομοούσια, Αδιάβλητα, φανερώνοντας την Ενότητα των τμημάτων των φαι­νομενικά διαχωρισμένων σε σκηνώματα, και την έκδηλη παρουσία αυτής.