ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΑΙΤΗΣΕΙΣ

Άναρχε Λόγε, Υπερούσιε Κύριε και Διδάσκαλε, η Μοναδική Άπειρη Παρουσία Σου πληρεί τα Σύμπαντα, πληρεί τους Κόσμους, πληρεί τη Δημιουργία και είναι η ίδια η Δημιουργία.

Αυτή η Άπειρη Παρουσία Σου Κύριε, που εκδηλώνεται μ’ όλους τους τρόπους, μ’ όλες τις μορφές και μ’ όλες τις εκδηλώσεις είναι που μας ωθεί από μέσα μας δίνοντας τον κτύπο της Ύπαρξής Σου, να στρεφόμαστε σε Σένα, να Σε επικαλούμαστε, να προστρέχουμε σε Σένα σε κάθε ανάγκη της υπόστασής μας, για να μπορέσουμε να πληρωθούμε από Φως, να πληρωθούμε από Αγάπη, Κατανόηση και Ενότητα.

Απέραντε Κύριε, Συ Είσαι Αυτός, που γεμίζεις την υπόστασή μας με τις παλμοδονήσεις της Αγάπης, με τις παλμοδονήσεις της Καλοσύνης Σου και μας δίνεις τους κτύπους τους δικούς Σου να νιώθουμε, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη Μία και Μοναδική Ύπαρξη, που πρέπει να φτάσουμε να φανερώσουμε μέσα απ’ τα σκηνώματά μας, που αν και φαίνονται χωρισμένα βρίσκονται σε Μία Ενότητα και σε Μία επικοινωνία, γιατί η δική Σου Ουσία, η δική Σου Ύπαρξη ενυπάρχει και ζει μέσα σε κάθε σκήνωμα.

Παρακαλώ ξεκλείδωσε τις υποστάσεις μας, για ν’ αναφανεί και ν’ αναδυθεί μέσα από κάθε υπόσταση η Θεία Απειρότητα, η Θεία Απεραντοσύνη, το Θείο Κάλλος, η Αρμονία, η Τελειότητα, η Ενότητα και η Ισορροπία, η Ατέρμονη Αγάπη, που ρέει αενάως, χωρίς διακοπή και που περιλαμβάνει μέσα στο «Είναι» Της, που ποτέ δεν αναλίσκεται, τα πάντα.

Και όλες αυτές οι λέξεις Είσαι Συ Κύριε, το μόνο υπαρκτό, το μόνο πραγματικό, το μόνο Αιώνιο, είσαι Συ που δίνεις τη Ζωή μέσα σε καθετί, σ’ ολόκληρη τη Δημιουργία και μέσα από καθετί εκδηλώνεις τους παλμούς Σου, ανάλογα με το Θέλημά Σου και ανάλογα με την εξέλιξη του Θείου Σχεδίου Σου.

Παρακαλώ πολύ, βοήθησέ μας να εισχωρήσουμε μέσα στα βαθιά και Θεία νοήματά Σου, μέσα στα Ρήματα που κάθε τόσο Συ εκπορεύεις και μας καθοδηγείς. Βοήθησέ μας να νιώσουμε την πραγματική τους σημασία, να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την επιφάνεια, για να δονηθούμε στα ύψη εκείνα, που οι λέξεις δεν έχουν καμία σημασία, αλλά μοναδική σημασία έχει η ίδια η δόνηση που προκαλεί ο λόγος και πέρα και απ’ τη δόνηση του λόγου, η δόνηση, που υφίσταται, είτε ο λόγος εκπορεύεται στην ύλη, είτε όχι, η δόνηση που συνέχει τα πάντα, που συγκρατεί τους Κόσμους και αυτή η δόνηση δεν είναι παρά η δόνηση της Τελειότητας, δεν είσαι παρά Εσύ.

Γι’ αυτό, Σε παρακαλώ, βοήθησέ μας να εισχωρήσουμε μέσα σε Σένα, βοήθησέ μας ν’ αναγάγουμε τους εαυτούς μας στην κατάσταση εκείνη, που όχι μόνο θα δέχονται τους Θείους αναπαλμούς και το Θείο Φως και θα παίρνουν δυνάμεις και θα μετουσιώσουν στοιχεία αρνητικά σε θετικά και σε Αγάπη, αλλά να καταστούμε, Υπέρτατε Λόγε και εμείς ένας Πομπός και μία Εστία παραγωγής δονήσεων και παλμών, εκδηλώνοντας μονάχα Εσένα, γιατί μόνο όταν φθάσουμε στο σημείο να παράγουμε δόνηση Αγάπης και να τη διαχέουμε προς όλες τις κατευθύνσεις, με όλους τους τρόπους, χωρίς να μας παρεμποδίζουν οι αντιξοότητες, οι αντιδράσεις, η αρνητικότητα, ή οποιοιδήποτε άλλοι παράγοντες, που μπορεί να αντιμετωπίσουμε στην ύλη, θα μπορούμε άξια να Σ’ εκφράσουμε, χωρίς να Σε περιορίζουμε, όπως μέχρι τώρα η ανθρώπινη αδυναμία μας, τα ανθρώπινα όριά μας, κάνουν.

Σε παρακαλώ, Υπέρτατε Κύριε, βοήθησέ μας να πάψου- με να Σε περιορίζουμε, να Σε αφήνουμε κλεισμένο μέσα στα βάθη του «Είναι» μας και να εκδηλώνουμε κάθε φορά ένα ελαχιστομόριό Σου και να μας δημιουργείται η εντύπωση, ότι Σε εκφράζουμε με τρόπο σωστό, που δεν αντιπαρέρχεται τους Νόμους Σου, που δεν αντιπαρέρχεται τη Θεία Τελειότητα και τη Θεία Αρμονία.

Μα πώς είναι δυνατόν, όταν στο Απεριόριστο θέτουμε περιορισμούς και όταν στην Άπειρη Αγάπη θέτουμε εμπόδια, όταν στο Έλεος βάζουμε υπολογισμούς και στην Καλοσύνη υψώνουμε το προσωπικό μας «εγώ» να μην αντιπαρερχόμαστε Εσένα Κύριε, που Είσαι τα πάντα και τίποτα δεν Σε εμπόδισε ποτέ, για να παρέχεις αυτή την Απειρότητα που Είσαι, μ’ όλους τους τρόπους, μέσα απ’ όλα και να πληρείς μ’ αυτή την Απειρότητα κάθε ύπαρξη, αλλά και κάθε άψυχο αντικείμενο, που αντικρίζουμε γύρω μας και όλη τη Φύση.

Βοήθησέ μας να καταλάβουμε, ότι οι Νόμοι Σου είναι τόσο Τέλειοι και τόσο Θείοι και τόσο Ασύλληπτοι, που πρέπει συνεχώς να κάνουμε προσπάθεια, για να εναρμονιστούμε μ’ αυτούς, γιατί πάντα, όσο κι αν προσπαθούμε, αν δεν έχουμε διασπάσει τα όρια και τα πλαίσια του κατεστημένου του νου μας ποτέ δεν θα μπορέσουμε να φθάσουμε στο σημείο εκείνο, ώστε να εκδηλωνόμαστε αυτόματα σύμφωνα με το Νόμο, σύμφωνα με τη Θεία Θέληση, σύμφωνα με τη δική Σου Βουλή και να καταστούμε εμείς οι ίδιοι ο Νόμος, ώστε πλέον να μην αισθανόμαστε την ανάγκη να εντασσόμαστε μέσα σε Νόμους, αλλά να εκδηλωνόμαστε ως ο Νόμος. Και ο Νόμος ο Κραταιός, ο Νόμος ο Ασύλληπτος, που διέπει τη Δημιουργία Σου, δεν είναι παρά ο Ένας Πανσυμπαντικός Νόμος της Αγάπης.

Διόρθωσε, Κύριε Σε παρακαλώ, τα λάθη μας, διόρθωσε την πορεία μας, αν εμείς δημιουργήσαμε αποκλίσεις με την ελεύθερη βούλησή μας. Αναδύσου από μέσα μας με μεγαλύτερη δύναμη και προκάλεσε τις εκρήξεις εκείνες, που θα Σου αφήσουν χώρο να καλύψεις και να πληρώσεις σταδιακά όλο το «Είναι» μας και να είσαι Εσύ όχι μόνο η υπόστασή μας η εσωτερική, να είσαι Εσύ όχι μόνο η ψυχή και το πνεύμα μας, αλλά να είσαι ο Νους μας, να είσαι η καρδιά μας, να είσαι κάθε κύτταρο του σκηνώματός μας.

Βάπτισε, Σε παρακαλώ, στην Απεραντοσύνη Σου τις υποστάσεις μας, για να μπορέσουν να διαλύσουν από εντός τους τα στοιχεία τα περιοριστικά, τα στοιχεία που εμποδίζουν την εισχώρηση μέσα στη Μία Αέναη Αγάπη, μέσα στη Ροή του Λόγου, στη Ροή του Παντός, και χάρισέ μας, Σε παρακαλώ, τη δύναμη να συντρίψουμε όλες εκείνες τις καταστάσεις, όλα εκείνα τα κατεστημένα, με τα οποία μάθαμε να ζούμε και να υπάρχουμε, που το μόνο που μας επιφέρουν είναι προσκόλληση πάνω στην ύλη και μας εμποδίζουν να υψωθούμε, να εισχωρήσουμε στην Απεραντοσύνη, που υπάρχει και διέπει τα πάντα, μας εμποδίζουν να τη δούμε και να τη νιώθουμε μέσα στην ύπαρξή μας. Και αυτό είναι ένα λάθος τρομερό, που μας προκαλούν οι προσκολλήσεις, Κύριε, γιατί μόνο αν τη νιώσουμε μέσα μας την Απεραντοσύνη Σου θα μπορέσουμε και να τη φανερώσουμε, αλλά και να τη δούμε μέσα σ’ όλα.

Επίτρεψε σ’ αυτή την Απεραντοσύνη, σ’ αυτή την Αγάπη και σ’ αυτή την Ενότητα, που Είσαι Εσύ, να κυκλοφορεί ανάμεσά μας άνετα, να ρέει και να ανακυκλώνεται χωρίς καμία δυσκολία, που τυχόν θα προξενούν οι ανθρώπινες αντιδράσεις της προσωπικότητας και του «εγώ», αλλά αντίθετα να συμπαρασύρει όλες αυτές τις αντιδράσεις μέσα στη Ροή της, να τις αποσυνθέτει, να καθαρίζει το «είναι» μας, ώστε ποτέ να μην εξέρχεται από αυτό τίποτα άλλο απ’ την Αγάπη Σου, που είναι η Υπόστασή Σου.
Σ’ ευχαριστώ πολύ Κύριε.

Δημοσιεύτηκε στο Δ΄ της πολυγραφημένης σειράς «Εσωτ. Χριστιανισμός».