ΝΑ ΕΝΟΠΟΙΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΔΙΑ

Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, Είμαι Παρών. Παρίσταμαι μέσα σου. Καλύπτω το «Είναι» σου. Ρέω μέσα στο σώ­μα σου. Κυλάω σαν Θείο Ρεύμα Ζωής, Αγάπης, σαν Θεία Ουσία Ένωσης, μέσα σε όλους τους παλμούς σου. Είμαι Παρών πάντα, Αέναα. Είμαι Παρών στο Άχρονο. Εσύ είσαι απών, μέσα σ’ αυτή τη συνεχή Παρουσία. Εσύ με την άρνηση της κατανόησης του Εαυτού σου, που Είμαι Εγώ, επιλέγεις την απουσία σου μέσα από τα πάντα. Επιλέγεις την απουσία σου μέσα απ’ τους παλ­μούς της Ζωής, φορώντας την αδράνεια της φθοράς και των κραδασμών της ύλης, των απομονωμένων στο πεδίο της γης. Ενεργοποίησε τον Εαυτό, που εκφράζεις. Είναι Παρουσία και όχι απουσία, μέσα σου, μέσα σ’ Εμένα, μέ­σα στα πάντα. Προσπάθησε να εισχωρήσεις στην Ουσία της Ζωής, να πάψεις να βλέπεις την εξωτερική της επι­φάνεια, να πάψεις να διακρίνεις κάθε κατάσταση με τα μάτια του γήινου σώματος. Να εισχωρήσεις στην Πνευματική όραση όλων των πραγμάτων, που εμφα­νίζει την Ουσία τους, τα αίτιά τους, την εσωτερική συνοχή, Ενότητα και Αρμονία τους. Προσπάθησε να διαπε­ράσεις τα καλύμματα της δυσαρμονίας. Στο βάθος υπάρχει Αρμονία, Φως και Γαλήνη, υπάρχει η αδιάρρηκτη Ενότη­τα. Μόνο αν κατορθώσεις να εισχωρήσεις στο βάθος, να ενωθείς μ’ αυτήν και να την αντλήσεις, θα επιφέρεις και στην επιφάνεια την Αρμονία, την Ολοκληρωμένη Ενότητα και την Ισορροπία.

Προχωράς σε Πνευματικό δρόμο, αλλά οι κινήσεις σου είναι κινήσεις επιφάνειας. Οι καθημερινές σου εκ­δηλώσεις καταδεικνύουν έλλειψη ταυτότητας με τον Εαυ­τό σου. Οι καθημερινές σου σκέψεις, λόγοι, συναισθήμα­τα και βιώματα καταδεικνύουν πόσο απομονωμένος είσαι και πόσο βουτηγμένος μέσα στην ένδεια της φθοράς. Μα πώς είναι δυνατόν, Αγαπημένε Άνθρωπε, ν’ ακολουθείς μια τέτοια πορεία και να μην αποτινάζεις από πάνω σου τα φθοροποιά στοιχεία της στατικότητας, την απομόνωσή σου; Να μην αποτινάζεις, με κάθε σκέψη και κάθε παλμό σου, οτιδήποτε έρχεται να σε αποκόψει ή να σε αποχω­ρίσει από το τμήμα του Εαυτού σου Ανθρώπου, που βρί­σκεται μέσα σ’ ένα άλλο σκήνωμα, ή από κάποιο παλμοδονούμενο κραδασμό που υπάρχει στα Σύμπαντα;

Θέλεις να προστατεύεσαι, να προφυλάσσεσαι. Νιώ­θεις ανασφαλής και επιζητείς κάλυψη. Να καλύψει τι και να προστατευθείς από τι; Αν κατανοήσεις ότι είσαι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, δεν έχεις καμιά ανά­γκη, ούτε να προστατευθείς, ούτε να καλυφθείς. Κατανόησέ το, γιατί η κατάσταση του νου σου είναι αυτή, που επιφέρει γύρω σου δυσαρμονικές καταστάσεις, σφρα­γίζοντας τα Θεία στοιχεία της Ενότητας που υπάρχουν μέ­σα σου, διατηρώντας τα σε αδράνεια ή μερική λειτουρ­γία και εκδήλωση.

Δεν μπορείς να προχωρήσεις, Άνθρωπέ Μου, δεν μπο­ρείς ν’ αναδειχθείς, αν δεν αποτινάξεις έναν προς έναν όλους τους φόβους σου, που αφορούν στοιχεία του «Είναι» σου, αν δεν μπορέσεις να ενωθείς με ό,τι φοβάσαι, με ό,τι θεωρείς επικίνδυνο για σένα. Ό,τι θεωρείς επικίνδυ­νο είναι επικίνδυνο, και ό,τι φοβάσαι μπορεί να σου προ- καλέσει δυσαρμονία και στατικότητα. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχεις επιτύχει την Ένωση με τα στοιχεία του Εαυ­τού σου. Όταν κάποια στοιχεία του Εαυτού σου δεν είναι ενωμένα μ’ εσένα, τότε σε αντιμάχονται. Έρχονται και σε κρούουν με διάφορους τρόπους δυναμικούς, ακρι­βώς για να σου δηλώσουν, ότι υπάρχουν μέσα σου, ότι είναι στοιχεία του Εαυτού σου και πρέπει να βρουν τη θέ­ση τους. Είναι η κίνηση και η λειτουργία που δηλώνει το δικαίωμα μέσα στην Ολότητα. Όπως εσύ, Άνθρωπε, όταν στερείσαι κάποια δικαιώματά σου, τα απαιτείς με εκ­δήλωση δυναμική και με διεργασίες έντονες, έτσι και τα στοιχεία του Εαυτού σου, που αποκόπτεις, που απομονώ­νεις και περιορίζεις μέσα σε πλαίσια, μέσα σε καταστάσεις αποκοπής, εκδηλώνονται, λειτουργούν και απαιτούν τα δικαιώματά τους. Δεν εκδηλώνονται παράνομα, αλλά απολύτως νόμιμα, ενταγμένα μέσα στο Νόμο της Ισορ­ροπίας και της Ολοκλήρωσης. Όσο διατηρείς τη στάση απομόνωσης, τόσο πιο έντονα θα ενεργοποιούνται, τόσο πιο επικίνδυνα θα σε βάλλουν. Επικίνδυνα πλασματικά, γιατί ουσιαστικά αυτές οι βολές σκοπό έχουν να σε κάνουν άτρωτο, διδάσκοντάς σου την Ισορροπία του Ολοκλη­ρωμένου Εαυτού σου, τη δύναμη αυτού του Εαυτού, που συμμετέχει στα πάντα, παλμοδονεί τα πάντα, αφομοιώνει και ισορροπεί τα πάντα.

Ο νους σου δεν έχει ακόμα χωρέσει τις διαστάσεις του Απείρου, που έχει ο Εαυτός σου. Αυτό είναι και το μεγάλο σου πρόβλημα, ότι είσαι γεμάτος από συγκρού­σεις νοητικές, που δεν σου επιτρέπουν ν’ απλωθείς στο Άπειρο. Μα είσαι γεμάτος κι από συναισθήματα κατώτε­ρων ποιοτήτων, που δεν ανταποκρίνονται στην Αγά­πη την Ανυπέρβλητη, την Αναλλοίωτη και την Αδιάφθο­ρη. Αυτά τα δύο μαζί, ο νους και η καρδιά συντονισμένα, σου δημιουργούν Συνειδησιακά βιώματα περιορισμού, τα οποία οικοδομούν μέσα σου περιορισμένες καταστά­σεις εξέλιξης, Χριστοποίησης και Θέωσης. Δηλαδή, όσα έχεις διδαχθεί, όσα σε διαποτίζουν καθημερινά, εξωτερι­κά και εσωτερικά, για την πορεία της ανόδου, για τον τε­λικό προορισμό της ολοκληρωτικής εκδήλωσής σου ως Θεός, απεικονίζοντάς τα πάνω στις αντιφάσεις του νου σου και στις χαμηλές ποιότητες των συναισθημάτων σου, μορφώνεις περιορισμούς που σε τοποθετούν και σε στρέφουν προς ένα στόχο Θέωσης πλασματικό, ειδωλολατρικό, που δεν ανταποκρίνεται στην Αλήθεια του Απεί­ρου, αλλά στις διευρύνσεις και στις καταστάσεις εκλέπτυνσης της εκδηλωμένης σου Υπόστασης.

Κατανόησε το Άχωρο. Κατανόησε το Άχρονο. Είμαι Παρών. Είμαι συνέχεια μέσα σου. Είσαι κι εσύ παρών μέ­σα Μου συνεχώς. Νιώσε αυτή την Παρουσία, την Αδιάρρηκτη, κι εκδήλωσέ την. Λούσε κάθε απουσία του Εαυτού σου μέσα στην Παρουσία της Ουδέτερης ενοποιημέ­νης Ύπαρξης, που Είμαστε. Κατανόησε, ότι δεν υπάρχει κενό, δεν υπάρχει στοιχείο, δεν υπάρχει τίποτα που να μη Με περιέχει και επομένως, εφόσον Είμαστε ενωμένοι, να μη σε περιέχει. Κατανόησε, ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην είσαι εσύ, που να μην μπορείς εσύ να το ρυθμίσεις.

Εσύ είσαι ο Δημιουργός, Άνθρωπε. Ό,τι αντικρί­ζεις γύρω σου, ό,τι αντιλαμβάνεσαι από την αρχή των αιώνων μέχρι σήμερα και πέρα απ’ τους αιώνες, είναι Δημιουργία Ανθρώπου. Εσύ, Άνθρωπε, πλάστηκες από την Εκπνοή Μου, κατ’ Εικόνα και Ομοίωση. Εσύ δρας ως Δημιουργικός Λόγος, που εκπαιδεύεται για να γίνει η εκδηλούμενη Τελειότητα του παντός. Διανοίξου, χώρεσέ το. Μην αφήνεις περιθώρια, για να εισέρχον­ται εντός σου άλλες καταστάσεις συλλογισμών. Ως πό­τε θα επιτρέπεις να εκδηλώνονται τα κενά του Εαυτού σου σαν Εαυτός; Η έλλειψη Φωτός σαν Φως, η έλλει­ψη Αγάπης σαν Αγάπη; Ως πότε θα επιτρέπεις να εκ­δηλώνεται αυτή η αντίστροφη κατάσταση εννοιών, που τροφοδοτείται από τη διττότητα και τον τρόπο που αυτή αντανακλά τις έννοιες, τις καταστάσεις, τους κραδασμούς; Ως πότε θα ζεις με αναπαλμούς μόνο, όταν υπάρχει εντός σου Αδιάρρηκτη η Ζωή, η ενιαία, η πλήρης;

Άνθρωπέ Μου, θέλεις να διδαχθείς. Αυτό είναι σί­γουρο. Μα πώς θέλεις να διδαχθείς; Με κάποιο καθορι­σμένο τρόπο, με κάποιες καταστάσεις που σου είναι γνω­στές, προσιτές, οικείες; Θέλεις να διδαχθείς με τα μέτρα και τα σταθμά τα δικά σου; Θέλεις να διδαχθείς με τις νοητικές σου συλλήψεις, που έχουν διαμορφώσει κάποιες ιδέες για το δρόμο της Θέωσης και τη διδαχή της Αλήθειας; Αν διδαχθείς έτσι, να είσαι σίγουρος ότι διδάσκεσαι περι­οριστικά, οριοθετημένα, περνώντας την Αλήθεια μέσα από πρίσματα. Η διδαχή Μου είναι Ασύλληπτη, και είναι Ασύλληπτη γιατί είσαι Ασύλληπτος και πρέπει να σε οδη­γήσει να το κατανοήσεις. Αν σου προσφερόταν σύμφωνα με τις οποιεσδήποτε απαιτήσεις που διαμορφώνεις, τότε δεν θα σε οδηγούσε στο Ασύλληπτο, αλλά στο πεπατημένο. Γιατί οτιδήποτε απαιτείς, είναι πεπατημένο. Οτι­δήποτε επιδιώκεις, είναι καθιερωμένο. Οτιδήποτε ζητάς, είναι όριο. Καταλαβαίνεις αυτή τη λειτουργία, που τώρα σου τονίζω; Η εκδηλωμένη σου απαίτηση, η εκδηλωμένη συνείδηση πορείας, η εκδηλωμένη κατάσταση μαθητείας και ο τρόπος της, είναι οριοθετήσεις και κατεστημένα, που η διδαχή του Ασύλληπτου έρχεται να σπάσει, για να σε οδηγήσει να δημιουργήσεις άλλη απαίτηση, άλλη αναζήτηση, ώστε να φτάσεις τελικά να χωρέσεις όλες τις απαιτήσεις, όλες τις αναζητήσεις, όλες τις καταστάσεις καθιερωμένων δρόμων, να τις ενοποιήσεις μέσα σου και να φανερωθείς ως ο Δρόμος, που περιέχει τα πάν­τα, που δεν απαιτεί, που δεν ζητά, που ρέει, που είναι η Πανταχού παλμοδονούμενη Παρουσία, που δύναται να περιλάβει και την απουσία Ζωής, γιατί συμπλη­ρώνει κάθε απουσία, γιατί βρίσκεται σαν Ύπαρξη και σαν Ανυπαρξία μέσα στα πάντα.

Άνθρωπέ Μου, Φως και σκοτάδι, ήλιος και σκιά, υπάρ­χουν όσο δεν είσαι παντού. Όταν είσαι παντού, διαχέεις την Ολοκληρωμένη Πνευματική Ουσία, που διαπερνάται από τις δύο καταστάσεις και εκπέμπει την Τελειότητα, τη Φωτοχυσία του Απείρου, το Ουδέτερο Ρεύμα Ζωής. Ενώσου μέσα σου, για να εκδηλώσεις την παρουσία της Ένωσης και μ’ αυτή την εκδηλούμενη πα­ρουσία να συντελέσεις στην Ολοκληρωμένη Ενότητα του Εαυτού σου Ανθρώπου και της γης. Διαφορετικά, όσο κι αν ενεργείς διά του λόγου μόνο ή διά της σκέψης ή διά της προσευχής, δεν πρόκειται να οδηγήσεις σε Ενότητα τα Ολοκληρωμένα Σύμπαντα. Γιατί η Ενότητα πραγματώνεται με διάχυση παλμών ισορροπημένων και Ουδέτερων, που εκπέμπονται συνεχώς και παλμοδονούνται χωρίς κενά, χωρίς διττές εκφάνσεις. Η Ενότητα επιτυγχάνεται με ενωμένη διάχυση Ύπαρξης και Ανυπαρξίας μέσα σε κάθε κατάσταση, με παρου­σία του Ουδέτερου Εαυτού σου μέσα στα πάντα.

Γι’ αυτό διδάσκεσαι να ενεργείς, γιατί μέσα από τις ενέργειες που εκδηλώνεις, οδηγείσαι σταδιακά στην κα­τανόηση της πανταχού Παρουσίας του Εαυτού σου.

Δεν μπορείς να κατανοήσεις ορισμένα πράγματα, αν δεν τα εκδηλώσεις, δεν μπορείς να τα βιώσεις, αν δεν τα ενερ­γοποιήσεις επανειλημμένα. Κάθε φορά που ενεργοποιείς μία κατάσταση από εντός σου και ενεργείς γι’ αυτήν, κρούονται όλο και περισσότεροι παλμοί του «Είναι» σου και των σωμάτων σου και συσπειρώνονται μέσα στην ενέργεια που εκπέμπεις. Η συχνή δράση τέτοιων εκδηλώσεων – ενεργειών συντελεί σταδιακά, ώστε όλοι οι παλμοί σου ταυτόχρονα να εκπορεύονται διαμέσου της ενέργειας και να επιτυγχάνεται η Ενότητα όλων των στοιχείων σου, δηλαδή η παρουσία του Εαυτού σου σ’ όλα σου τα κύτταρα, σ’ όλα σου τα μόρια, σ’ όλους σου τους παλμούς και σε κάθε παλμοδονούμενο χώρο ή Ον, που υπάρχει σ’ ολόκληρη τη Δημιουργία. Είναι απαραίτητη η δράση του λόγου, της εκδήλωσης δηλαδή με τον ήχο, για να οδηγηθείς σ’ αυτή την κατάσταση. Γιατί οι παλμοί της ύλης σου συμμετέχουν στην παρουσία του Εαυτού σου, με την έκφραση του ήχου που εκφράζει δονήσεις του Δημιουργι­κού Ήχου, που διέπει ολόκληρα τα Σύμπαντα. Μπορείς να εκδηλώνεσαι ολοκληρωμένα και διαμέσου των δονήσεων, αλλά αυτό απαιτεί πρώτα να έχεις εισχωρήσει στη συνε­χή Ροή της παρουσίας του Παντόχρονου και του Παντόχωρου. Μέχρι να εισχωρήσεις σ’ αυτή τη Ροή, όταν εκδη­λώνεσαι διαμέσου των δονήσεων, εκδηλώνεσαι ατελώς, διότι απορρίπτεις τη συμμετοχή του υλικού πεδίου και των μορφών, στο οποίο και βρίσκεσαι για να το αναβιβά­σεις και να το μετουσιώσεις μέσα στον Ουδέτερο Λόγο.

Γι’ αυτό, φρόντιζε, Άνθρωπε, στη διδαχή σου να εκ­δηλώνεσαι μέσα στο γήινο πεδίο. Να ενοποιείς με την εκδήλωσή σου όλα τα πεδία κάθε στιγμή. Να μεγεθύ­νεσαι και να σμικρύνεσαι μέσα σ’ αυτά, να στροβιλίζε­σαι στη Μορφή και στο Άμορφο, για να έχεις αποτε­λέσματα άμεσα, που δηλώνουν τη διάχυσή σου στο Παντόχρονο και στο Παντόχωρο, δηλαδή την έκφρα­σή σου ως Θεία Βουλή, ως Θείο Τρισυπόστατο και Ομοούσιο.

Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, σ’ Ευλογώ. Σ’ ενώνω με οτιδήποτε φοβάσαι. Μετουσιώνω την έννοια του φό­βου και την καθιστώ έννοια Αγάπης, σύνδεσης και Ταύτι­σης. Μετουσιώνω την ενέργεια του φόβου και την καθιστώ ενέργεια συνένωσης και Ισορροπίας. Σ’ εμβαπτίζω μέσα σε ό,τι φοβάσαι και σε οδηγώ ν’ αντικρίσεις την ουσία του, που είσαι εσύ. Σ’ εναρμονίζω με ό,τι φοβάσαι και σε οδηγώ να κατανοήσεις, ότι σ’ αυτό περιέχεσαι κι αυτό περιέχεις Αδιάρρηκτα και Ενιαία. Ευλογώ ό,τι απορρί­πτεις και μετουσιώνω την απόρριψη σε αποδοχή και σε γνώση αναγκαιότητας Ένωσης με τα πάντα.

Αποκαθιστώ μέσα στον Ολοκληρωμένο Άνθρωπο την Ισορροπία, μετουσιώνοντας τους κραδασμούς της διττότητας, που έχουν εκφραστεί από τα απομονωμένα τμήμα­τα του Ανθρώπου σε όλη τη διάρκεια των αιώνων. Επανα­συνδέω αρμονικά και ισορροπημένα τις λειτουργίες μέσα στον Άνθρωπο σε Ολότητα, ώστε να εκφράζεται η ενωμέ­νη υπόσταση Άνθρωπος, με αμεσότητα, από κάθε συνει­δητοποιημένο τμήμα που προσπαθεί να επιτύχει την Ενό­τητα και να τη φανερώσει.

Ευλογώ το νου σου να χωρέσει το Άπειρο με όλες του τις διαστάσεις, με όλους του τους παλμούς. Ευλογώ την καρδιά σου και την πλημμυρίζω με Αγάπη Θεία. Ευλογώ τη Συνείδησή σου και την απεγκλωβίζω από τους πε­ριορισμούς, για να επεκταθεί και να γίνει συνείδηση Πανταχού Παρουσίας.

Δίνω σε κάθε τμήμα του Ανθρώπου που μαθητεύει στο δρόμο της Θέωσης, την ανάλογη βοήθεια και παροχή ενέργειας Ισορροπίας και Ουδετερότητας που απαιτείται, για να εκδηλώσει την Παρουσία του Θεού, για να είναι Παρών, όπως Είμαι Παρών Άχρονα, μέσα στα πάντα.