Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΕΥΘΥΝΩΝ

Άνθρωπε, βρίσκεσαι στη γη και περπατάς πάνω στον πλανήτη, όπου πριν δύο χιλιάδες χρόνια ενσαρκώθηκα. Έχεις τη Φωτεινή Μου Παρουσία όχι μόνο Πρότυπο και δείγμα, αλλά παλμοδόνηση συνεχή. Διαποτίζω τον πλα­νήτη σου ημέρα και νύχτα, αέναα, με την ενεργειακή Μου Δημιουργική δόνηση, με την Άπειρη Παρουσία Μου. Τον διαποτίζω με την Τελειότητα των Κόσμων, με την Αρ­μονία των Κόσμων, με την Τρισυπόστατη εκδήλωσή Μου, χωρίς όρια. Τον διαποτίζω με την Κλήση για την επι­στροφή σου, με το Μήνυμα της Θέωσής σου.

Μέσα στον καθέναν εγγράφω εξακολουθητικά την επιταγή να προχωρήσει εκδηλώνοντας τον Έναν Εαυτό, που Είμαστε. Την επιταγή να φανερώσει ό,τι μέχρι τώρα κλείδωνε μέσα του, ό,τι μέχρι τώρα απέκοβε, το περιό­ριζε και το εκδήλωνε σαν στοιχείο προσωπικότητας και πλάνης.

Άνθρωπε, ποια είναι η Ζωή σου; Ποια είναι η Δύναμή σου; Ποια είναι η Ουσία σου; Από πού κινείσαι και πώς εκδηλώνεσαι, αν Εγώ δεν σε διέπω; Πιστεύεις πως ό,τι εκδηλώνεις σαν προσωπικότητα είναι δημιούργημα δικό σου, είναι δική σου κατάσταση, πηγάζει από μία δύναμη διαφορετική από Εμένα; Ό,τι ονομάζεις προσωπικότητα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η απομόνωση των στοι­χείων της Ολότητάς Μου και η έκφρασή τους μ’ αυτό τον τρόπο, ώστε να φανερώνεις πλάνη.

Εγώ είμαι το Όλο, το Άπειρο. Εγώ είμαι καθετί, κάθε παλμός σου, κάθε εκδήλωση που αντικρίζεις γύρω σου, μα και το Ανεκδήλωτο της Δημιουργίας, που αναμένει τη φανέρωσή του. Εγώ είμαι οτιδήποτε εκδηλώνεις, Άν­θρωπε, όχι όμως σαν διαχωρισμός, αλλά σαν Ενότητα. Αν κατανοήσεις αυτή την Ενότητα, που διέπει τα πάντα, θα έχεις κατανοήσει Εμένα. Θα έχεις κατανοήσει Εσένα. Αν κατανοήσεις ότι αυτό που επιθυμείς να αποκτήσεις βρίσκεται μέσα σου, ότι αυτό που θαυμάζεις βρίσκεται μέσα σου, αλλά και αυτό που δεν θεωρείς σωστό, τότε θα κατανοήσεις Εμένα. Αν κατανοήσεις ότι είμαι το Καλό και το Κακό σε απόλυτη Ενότητα, τότε θα Με κατα­νοήσεις και θα μπορέσεις να προχωρήσεις στη φα­νέρωση του Εαυτού Μας από μέσα σου.

Μέχρι τώρα έχεις μάθει να διαχωρίζεις, να κατα­τάσσεις, ό,τι αντικρίζεις να το απομονώνεις και να το το­ποθετείς σε πλαίσια, βάζοντάς του ετικέτες. Καμία ετι­κέτα δεν Με χωράει, κανένα πλαίσιο. Όσο βάζεις ετικέτες είτε στους άλλους είτε στον εαυτό σου, είσαι έξω από Μένα. Είσαι στο δρόμο της πλάνης, που χαράζεις για την προσωπική σου ευχαρίστηση, για την προσω­πική σου κίνηση, έχοντας υποπέσει πάλι σε λάθος. Γιατί εφόσον η Ύπαρξή σου είμαι Εγώ, μοναδική ευχα­ρίστηση είναι η Απόλυτη ταύτισή σου με Μένα. Μο­ναδική πληρότητα είμαι Εγώ και μοναδική παλμοδονούμενη Αγάπη.

Άνθρωπέ Μου, σ’ Αγαπώ. Άνθρωπέ Μου, Μ’ Αγα­πάς. Είναι μία πραγματικότητα, που δεν μπορεί τίποτε να τη διαρρήξει. Ούτε τα πλαίσια, ούτε τα όρια, ούτε τα καλύμματα της προσωπικότητας. Είναι η Ουσία της Αλή­θειας, που λάμπει πάντα Αδιάφθορη και Ανεξάντλητη. Είναι η Ουσία της Ύπαρξης. Όλα τ’ άλλα τα φθαρτά επικαλύμματα, όλες οι άλλες οι πρισματικές αντανακλά­σεις, όλοι οι απόηχοι της Ένωσής Μας, που τα εκδηλώ­νεις μέσα από διανοήματα και συναισθήματα πλασμένα από τον άνθρωπο της ύλης για τον άνθρωπο της ύλης, μετουσιώνονται άμεσα τη στιγμή που θα δεχθείς το άγγιγμα του Πυρός, τη στιγμή που θα πιστέψεις ότι το Πυρ είσαι εσύ.

Δεν σε καλώ, Αγαπημένε Μου, να προσπαθήσεις ν’ Αγαπάς. Δεν σε καλώ, Αγαπημένε Μου, να προσπαθήσεις να Θεωθείς. Σου αναγγέλλω, ότι έχεις την υποχρέωση και όχι το δικαίωμα, να γίνεις Αγάπη, να γίνεις Θεός. Σου αναγγέλλω, ότι τα Σύμπαντα σε αναμένουν, για να ολοκληρωθούν μέσα από σένα. Σου αναγγέλλω, Άνθρωπε, ότι η ροή Μου η Ατέρμονη, ήρθε η ώρα να ρεύσει από εντός σου, να ανακυκλώσει τη γη και τους πλανήτες, να κοσμήσει τα πάντα με Αρμονία και Φως.

Πού Με ψάχνεις; Πού Με αναζητάς; Πού θέλεις να Με δεις; Είμαι αποτυπωμένος μέσα στο «Είναι» σου, μέσα στη μορφή σου. Είμαι ο Λόγος Μητέρα – Υιός, ο Ουδέ­τερος Λόγος. Είμαι τα πάντα. Βρίσκομαι στους παλ­μούς σου, αναμένοντας να Με συνειδητοποιήσεις. Βρί­σκομαι σαν Άπειρη Παρακαταθήκη Θείων Δυνάμεων μέσα στο «Είναι» σου και αναμένω την κίνηση της επιλογής.

Αναμένω την κίνησή σου, Άνθρωπε, γιατί δεν επι­θυμώ να επιστρέψεις παθητικός, χωρίς να γνωρίζεις την ολοκληρωτική συμμετοχή σου μέσα Μου και χωρίς να βιώνεις τη Θεότητά σου σε ολότητα. Θα επιστρέψεις σε Μένα σαν δημιουργική δράση, δυνάμενος να Με εκδηλώ­νεις, όπου κι αν βρίσκεσαι, με ύλη ή χωρίς αυτήν. Δυνάμενος να προσφέρεσαι με όμοιον τρόπο μέσα στα πάντα. Αν σε κατεύθυνα να Με χωρέσεις, αν δεν σου έδινα το περιθώριο να Με επιλέξεις, τότε θα ήταν σαν να διέγραφα την πορεία που έκανες για να μαθητεύσεις. Σαν να θεω­ρούσα μη αναγκαία την εκπαίδευσή σου στο διττό κόσμο της ύλης, των αντιθέσεων και των μορφών. Σαν να ερχό­μουν σε αντίφαση προς τον Εαυτό Μου, που επέτρεψε να εισχωρήσεις στον κόσμο της εμπειρίας.

Όμως όχι, Άνθρωπε. Σε περιμένω να επιλέξεις. Σε πε­ριμένω να κινηθείς με κίνηση Ενότητας, όπως κινήθη­κες με κίνηση διάσπασης. Σε περιμένω να τολμήσεις την Ένωση, όπως τόλμησες τη διάσπαση. Να τολμή­σεις ό,τι αυτή σού παραχωρεί, μετουσιώνοντας τα γνωστά και καθιερωμένα, ό,τι σου παρέχει ασφάλεια.

Σε Μένα θα έρθεις χωρίς τα ενδύματα της ασφά­λειας, χωρίς τα ενδύματα της γήινης γνώσης και της Κοινωνικής αναγνώρισης. Σε Μένα θα έρθεις με μόνο ένδυμα τον Πάλλαμπρο Εαυτό σου, όλα τ’ άλλα θα έχουν μετουσιωθεί μέσα σ’ αυτό. Γιατί, αν γυρεύεις ασφά­λεια όταν Με αναζητάς, αν γυρεύεις Κοινωνική αναγνώ­ριση ή έννοιες συγγενείς, που αναζητάς στις υλικές σου ενασχολήσεις, τότε δεν γυρεύεις Εμένα. Γυρεύεις κάτι, που είναι ύλη και το εξωραΐζεις με ιδέες ιδανικές. Γυ­ρεύεις κάτι, που είναι πλάνη.

Εγώ είμαι Ανενδεής, και όμοια Ανενδεής θα έρθεις σε Μένα. Εγώ είμαι Φως, και όμοια Φως θα έρθεις σε Μένα. Εγώ είμαι Αγάπη, και όμοια Αγάπη θα έρθεις σε Μένα. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες σκέψεις, για άλλες αποστάσεις ανάμεσά Μας.

Άνθρωπε, Αγαπημένε Εαυτέ Μου, τυπώνω μέσα σου τα λόγια Μου, τον Εαυτό Μου. Τυπώνω μέσα σου τον Ήχο Μου, τους παλμούς της Αναγέννησης. Αναζωπυρώνω την Πνοή Μου εντός σου. Αναγεννώ τα στοιχεία του Θείου Είναι σου. Σε εμβαπτίζω ολόκληρο μέσα Μου και σε διαποτίζω απ’ όλα σου τα σημεία με την Ένωση τη Μία και Μοναδική της Ύπαρξης των Κόσμων.

Άνθρωπέ Μου, σε αφομοιώνω, σε απορροφώ. Αφομοιώνομαι και απορροφώμαι μέσα σου. Θέτω σε λειτουργία την ταύτιση του Απείρου, διανοίγοντας την Ουσία σου μέσα στο Άπειρο, συσπειρώνοντας τον Εαυτό Μου εντός σου στο ελάχιστο.

Σε καλώ να νιώσεις την ταυτόχρονη Ανάσα Μας, την Ατέρμονη Αγάπη Μας. Σε καλώ να πιστέψεις σε σένα, δηλαδή, σε Μένα. Αν δεν πιστέψεις, δεν θα φα­νερώσεις. Αν δεν πιστέψεις σε Μένα, που γεννιέμαι, με­γαλώνω, ανασταίνομαι, μέσα σου, δεν θα μπορέσεις να Με γεννήσεις, να Με μεγαλώσεις και να Με αναστήσεις, στα κομμάτια του Ανθρώπου, που κατοικούν γύρω σου. Αν δεν Με νιώσεις να παλμοδονούμαι εντός σου και να σε γεμίζω ολόκληρο, δεν θα μπορέσεις να Με προσφέρεις, όπου Με στέρησες.

Άνθρωπε, είσαι Ένας. Κατανόησε, ότι αν εσύ μπο­ρείς σαν ένα τμήμα του Ανθρώπου, που βρίσκεται μέσα σ’ ένα περιορισμένο σκήνωμα, να Με κατανοήσεις και να Με χωρέσεις, και κάποιο άλλο τμήμα δεν μπορεί, είσαι όμοια υπεύθυνος. Γιατί η Ενότητα δεν έχει διαχωρισμό ευ­θυνών. Ευθύνεσαι για την ολότητα, όπως ευθύνεσαι και για το μεμονωμένο κομμάτι του Εαυτού σου. Δεν μπορείς να προχωρήσεις, ούτε να Με εκδηλώσεις, μό­νος σου. Όσο γεμίζεις από Μένα, τόσο θα γεννάς Εμένα μέσα στα τμήματα του Εαυτού σου, που ακόμα δεν Με γνώρισαν. Όσο πληρώνεσαι από την Αγάπη Μου, τόσο θα πληρώνεις με Αγάπη τα τμήματα του Εαυτού σου, που υστερούν. Όσο πληρώνεσαι με Ισορροπία και Γα­λήνη, τόσο θα δίνεις αυτήν μέσα στα πάντα. Όσο ταυτί­ζεσαι με τους Νόμους, τόσο θα λειτουργείς σαν Νόμος, αγκαλιάζοντας με Κατανόηση, με Έλεος και Συγγνώμη τα τμήματά σου, που ακόμα δεν ταυτίσθηκαν.

Αγαπημένε, σε περιμένουν τα Σύμπαντα. Σε περι­μένει το Παν. Μα πρώτα σε περιμένει ο Εαυτός σου, που αντικρίζεις γύρω σου σε πολλά κομμάτια, σε διάφορα σκηνώματα, που τον βλέπεις να εξαθλιώνεται και να πο­νάει, να εκμεταλλεύεται και να τον εκμεταλλεύονται, να εξουσιάζει και να εξουσιάζεται. Σε περιμένω Εγώ μέσα σε κάθε εξωτερική μορφή, μέσα σε κάθε εξαθλίωση. Σε περιμένω Εγώ μέσα σε κάθε δυσαρμονία, για να λάμ­ψεις, δείχνοντας την Ενότητα του Εαυτού Μας.

Άνθρωπε, η Αγάπη Μου δεν έχει όρια. Την ώρα αυτή διαχέομαι μέσα σου, στο νου σου, στην καρδιά σου, στη Συνείδησή σου, στο ψυχοπνευματικό σου «Είναι». Το συν­τονίζω με την Άπειρη δόνησή Μου.

Σε Ευλογώ. Ευλογώ τη Θεία φανέρωση του Ενός Εαυτού από εντός σου. Ευλογώ τη Θεία συνειδητοποίηση της Ενότητας. Ευλογώ τη μετάλλαξη της Αγά­πης σου σε Θεία Αγάπη, της κατανόησής σου σε Θεία Κατανόηση, της συνείδησής σου σε Άπειρη Συνεί­δηση. Ευλογώ την ένθερμη συμμετοχή σου στην Ενό­τητα του Εαυτού με τη διάχυση των γνώσεών σου, των παλμών σου και της επιθυμίας σου για πραγμάτωση της Ένωσης, της Χριστοποίησης, της Αγάπης.

Ευλογώ τη χωρητικότητα του νου σου να διανοιχθεί στο Άπειρο. Ευλογώ τη χωρητικότητα της καρδιάς σου να διανοιχθεί στην Αγάπη. Ευλογώ τα Κέντρα σου και τα συντονίζω με το Ουδέτερο Ρεύμα Ζωής.

Αποκαθαίρω την Υπόστασή σου από την πλάνη, τις αμέλειες και τα παραπτώματα. Έλκω την ένθερμη συμμετοχή σου στην απελευθέρωση όσων υποστάσεων, αντικειμένων ή χώρων με οποιονδήποτε τρόπο έχεις δεσμεύσει, έχεις καθηλώσει, εκδηλώνοντας δυσαρμο­νία με τη σκέψη, την καρδιά, τη Συνείδηση, την εκδή­λωση. Απελευθερώνω καθετί που δέχθηκε την εκπομπή – αποστολή της δυσαρμονίας σου, εξαιτίας της άγνοιας για τη δράση του λόγου, της σκέψης, της εκδήλωσης.

Φέρνω τα πάντα στην Αρμονία του Λόγου. Μετουσιώνω τις επιπτώσεις σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Εμ­φυσώ στις υποστάσεις, στους χώρους και στα αντικείμενα τη Δημιουργική Μου δόνηση, υπερκαλύπτοντας επιπτώ­σεις και δημιουργώντας άνοδο και εξέλιξη περισσότερη απ’ όση θα ακολουθούσαν με τη φυσιολογική ροή.

Λειτουργώντας μέσα απ’ αυτήν την εκδήλωση απο­δεσμεύω και σένα, Άνθρωπε, καταδεικνύοντάς σου, ότι για να πάρεις πρέπει να δώσεις, για να συγχωρεθείς πρέπει να συγχωρέσεις, για να ελεηθείς πρέπει να ελεήσεις. Μετουσιώνω οτιδήποτε σε καθηλώνει και σε δεσμεύει, οτιδήποτε σε παρεμποδίζει να φανερώσεις τη Θεία Φωτιά του Ενοποιημένου Είναι, να λουστείς σ’ αυ­τήν, ν’ ανοίξεις την Ανεξάντλητη Ροή της Πηγής της Αθα­νασίας, που υπάρχει μέσα σου.

Σε καλώ να συμμετάσχεις στην Ανάσταση του Αν­θρώπου, πραγματώνοντάς την καθημερινά μέσα από τη μετουσίωση των μικρών ατελειών, φθάνοντας στο ση­μείο της ολοκληρωτικής μετουσίωσης της δυσαρμο­νίας των Κόσμων. Σε Ευλογώ, επικυρώνοντας τη δυνα­τότητα όλης της πραγμάτωσης και εκδήλωσης με Τέλειο τρόπο.