ΕΧΕ ΟΔΗΓΟ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΠΥΞΙΔΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΟΥ

Αγαπημένε μαθητή, άφησε πίσω τα καθιερωμένα, τα γνωστά. Θέλω να σου δώσω οδηγίες. Μα όχι οδηγίες, που δίνονται σε μαθητές, που επιθυμούν να παραμείνουν απαθείς και αδρανείς, επιδιώκοντας μόνο να αισθανθούν τη Γαλήνη της Θείας Δόνησης, την τροφοδοσία που αυτή παρέχει, χωρίς κανένα αποτέλεσμα στην περαιτέρω ζωή τους, στην εν γένει συμπεριφορά τους, καθώς και στον τρόπο εκδήλωσης της Θείας τροφοδοσίας που τους παρέχεται. Θέλω να δώσω οδηγίες σε συγκροτημένες οντότητες, που γνωρίζουν πού βαδίζουν και έχουν κάνει τις επιλογές τους. Που πλέον δεν αναρωτιούνται και δεν παρουσιάζουν αμφιταλαντεύσεις σε βασικά και καίρια θέματα, που αποτελούν τη βάση ολόκληρης της πνευ­ματικής πορείας. Θέλω να δώσω οδηγίες στο μαθητή Άνθρωπο, που κατανόησε επιτέλους, ότι ήρθε η ώρα να παρουσιάσει τον Εαυτό του με τόλμη, με θάρρος, με παρρησία, χωρίς να κρύβεται πίσω από την οποιαδήποτε δικαιολογία, από τον οποιοδήποτε τίτλο ή από την οποια­δήποτε Χάρη, που του έχει παραχωρηθεί.

Γι’ αυτό θέλω ν’ αφαιρέσω από το νου σου τους τίτλους της Χάρης, τους οποίους Εγώ ο Ίδιος σου παραχώρησα. Στους παραχώρησα, γιατί έπρεπε να συνηθίσεις σε μία κατάσταση ιδεών, γιατί έπρεπε να χωρέσεις τον προορισμό σου, γιατί είχες ανάγκη αυτούς τους τίτλους, για να σε στηρίζουν. Οι τίτλοι Τιμής και Χάρης έγιναν τα μπαστούνια σου, για να ανορθωθείς. Να φθάσεις στο σημείο εκείνο, που να μπορείς να τους αντικρίσεις και να τους αντιμετωπίσεις με υπευθυνότητα, χωρίς φόβο και χωρίς δέος. Να γίνουν μία καθημερινή πραγματικότητα για σένα, οικεία και προσιτή τόσο, ώστε να αισθάνεσαι, ότι χωρίς αυτούς δεν μπορείς να ζήσεις, να περπατήσεις, ν’ ανασάνεις ή να κινηθείς πάνω στη γη.

Όμως σε αυτό το στάδιο, που βρίσκεσαι τώρα, μαθητή Μου, αυτά τα μπαστούνια σε εγκλωβίζουν σε επίπεδα, που πρέπει να ξεπεράσεις. Γι’ αυτό θα στα πάρω. Δεν θα σου πάρω τη Χάρη, ούτε θα μειωθεί η εσωτερική σου ενεργοποίηση. Δεν θα πάψεις να πάλλεσαι στην Αγάπη, στη Θεία ενέργεια της Ευλογίας, στους παλμούς της Ζωής, στην εσωτερική Ένωση με Εμένα και στην εκδήλωση αυτής προς τα έξω. Θα στα πάρω, γιατί δεν θέλω να μιλώ με δασκάλους, μαθητές ή ακολούθους, που επαναπαυμένοι στους τίτλους τους, δεν μπορούν να εκφράσουν ούτε το ελάχιστο από το Θείο δυναμικό, που εντός τους ενεργοποιημένο υπάρχει. Θέλω να μιλώ, να συνεργάζομαι, να ενοποιούμαι και να εκδηλώνομαι από τις οντότητες και τις υποστάσεις εκείνες, που έχουν βαθύτατη γνώση, ότι είναι ενωμένες μαζί Μου, ότι φέρουν τη Θεία Χάρη του Διδασκάλου, τη Θεία Τιμή του Υπερού­σιου αυτού τίτλου, χωρίς να τον χρησιμοποιούν κραυγα­λέα, αλλά καταδεικνύοντας με την ταπεινότητα των πράξεών τους, με τη θαλπωρή της Υπερούσιας Αγάπης τους, με τον Υπερούσιο Παλμό της Ζωής που πάλλεται εντός τους και διαχέεται για να προσφέρει την Ουσία τους τη διδασκαλική, της Αγάπης, της Καλοσύνης, της Αρμονίας και της Κατανόησης.

Μαθητή και ακόλουθε, Ένας ο Δάσκαλος, ο Λόγος Χριστός. Ένας ο Δάσκαλος, που υπάρχει στη γη, για να σε οδηγεί και να σε κατευθύνει, ενωμένος απόλυτα μαζί Μου, ο Δάσκαλος Ιωάννης. Εσύ μείνε μαθητής και εκδη­λώσου σαν Δάσκαλος. Ο νους σου ας διέπεται συνεχώς από τη θέση της μαθητείας και η συμπεριφορά σου ας ανάγεται συνεχώς σε συμπεριφορά Δασκάλου. Μη νομί­ζεις ότι σε υποβιβάζω. Μη νομίζεις ότι σου στερώ πράγματα, που σου παραχώρησα. Εισχώρησε βαθύτερα στα γεγονότα, στις πνευματικές καταστάσεις και στις εξελίξεις των Νόμων. Κατανόησε ότι με αυτό τον τρόπο σε ανάγω. Σε οδηγώ να αποδεσμευθείς από τους συνειρμούς των συναισθημάτων και της διάνοιας, από την ανάγκη της κοινωνικής αναγνώρισης, της αποδοχής και της επιβολής διαμέσου στερεότυπων λέξεων και ήχων, διαμέσου στερεότυπων πράξεων και εκδηλώσεων, που ακολουθούν κάποιο κατεστημένο διανόησης σχετικά με τους τίτλους, με τους οποίους σε ενέδυσα.

Μετουσιώνω ολοκληρωτικά, μαθητή Μου, τα κατε­στημένα σου, που συνδυάστηκαν και συνδυάζονται με τους τίτλους της Χάρης και γενικά με όλες τις παροχές, που σου δόθηκαν διαμέσου του Δασκάλου Ιωάννη, διά της Ενώσεώς Του μαζί Μου, που παρουσιάζει στη γη. Μετουσιώνω ολοκληρωτικά τις συνειδησιακές σου κατα­στάσεις, τις συναισθηματικές σου ποιότητες, τα συμ­πλέγματα του νου σου. Σε οδηγώ να εισχωρήσεις στην Ελευθερία, όπου η Ενότητα κυριαρχεί, όπου η Αγάπη διαπερά τα πάντα με την Υπερούσια Ουσία, την Ανεξάντλητη και Αναλλοίωτη. Σε οδηγώ να δεις τον Εαυτό σου, να συνειδητοποιήσεις κάθε παλμό σου, για να κατανοήσεις πόσο απέχεις από την ολοκληρωμένη Ενότητα, την ολοκληρωμένη Αγάπη. Γιατί είναι απαραί­τητο να γίνει αυτό τώρα, που μπορείς να αντέξεις το βάρος της επίγνωσης, που η Χάρη ενεργοποιημένη εντός σου σου δίνει τα εφόδια, για να μετουσιώσεις αυτό το βάρος σε Αρμονία και Τελειότητα. Τώρα, που η συνειδητότητά σου βρίσκεται σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να μπορείς να αντιμετωπίσεις με κατανόηση την πλάνη και να την κάνεις Αλήθεια, χωρίς να μπλεχθείς μέσα στις πρισματικές διαθλάσεις των ιδεών της διάνοιας.

Σε καλώ να αμφισβητήσεις τον εαυτό σου. Σε καλώ να αμφισβητήσεις την πορεία σου. Σε καλώ να αμφισβη­τήσεις ό,τι έκανες μέχρι τώρα. Απορείς; Μα αν έχεις κλειστεί μέσα σε ένα κατεστημένο σκέψεων και πραγμά­των, που δεν δύνασαι να το αντιμετωπίσεις, που δεν δύνασαι να το καταρρίψεις, πώς θα μπορέσεις να προχωρήσεις πιο πάνω; Κι αν αυτό που έχεις κατορθώ­σει, μαθητή Μου, είναι Υπερούσιο και Θείο, ποια αμφισβήτηση μπορεί να το καταρρίψει; Μήπως η ίδια η αμφισβήτηση τότε δεν θα εισχωρήσει μέσα στο Θείο και Υπερούσιο, για να μετουσιωθεί και για να κάνει καταφανές με αυτό τον τρόπο το επίπεδο της Αλήθειας, στο οποίο βρίσκεσαι;

Δεν θέλω να είσαι ο εφησυχασμένος μαθητής. Δεν θέλω να είσαι ο θεωρητικός αναζητητής, που πιστεύει ότι ερευνά, αλλά βρίσκεται σε πλήρη ύπνο. Είναι απαραίτητο κάθε στιγμή να μπορείς να ελέγχεις την κάθε κίνησή σου., Είναι απαραίτητο σε κάθε στιγμή να μπορείς να ξέρεις, αν ο νους σου διαχέει Αρμονία ή δυσαρμονία κι αν οι παλμοί των σωμάτων σου συνθέτουν μέσα στο Σύμπαν στοιχεία Αρμονίας ή γίνονται μόρια διάσπασης και διαχωρισμού.

Οι καιροί που ζεις, Άνθρωπε, είναι δύσκολοι για το – κατεστημένο, για τις συνήθεις καταστάσεις. Είναι δύσκο­λοι για τον ανθρώπινο νου, που ακολουθεί μια σειρά διαδικασιών, ταξινομεί και εξετάζει τα πράγματα με το διανοιακό τρόπο και τα καταχωρεί εντός του θέτοντας πάνω σε καθετί μία διαχωριστική ετικέτα αναγνώρισης. Μα αυτοί οι δύσκολοι καιροί για το κατεστημένο σημαίνουν την έναρξη της ανατολής της Νέας Ζωής του Ανθρώπου πάνω στη γη. Της Ζωής του Χριστοποιούμενου Ανθρώπου, που δεν ακολουθεί τους ρυθμούς, που ήδη υπάρχουν, που δεν προσκολλάται στις αναλύσεις και στις συνθέσεις της διάνοιας, αλλά που εισέρχεται στις καταστάσεις, στη ροή των πραγμάτων, συλλαμβάνει την Ουσία της Αλήθειας, συλλέγει τα στοιχεία της Ενότητας και δρα καταλυτικά, απορροφώντας μαθήματα Ισορρο­πίας των Νόμων και διαχέοντας με αυτή την απορρόφηση Ουσία Ζωής, Αγάπης, Ενότητας, Αρμονίας προς το Σύμπαν. Είναι αδύνατον ν’ αναδυθεί ο Χριστοποιούμενος Άνθρωπος, αν δεν καταρριφθούν ολοκληρωτικά τα κατε­στημένα του ανθρώπου της γης και της ύλης.

Εσύ, μαθητή Μου, έχεις τη χαρά, την τιμή, την Υπερούσια Ευλογία, να μπορείς σαν πρωτοπόρος να εισέλθεις σε αυτές τις διεργασίες. Έχεις το χρόνο να μαθητεύσεις, αφήνοντας τον εαυτό σου να κατανοήσει, μέσα από την καθημερινή ζωή, τις εκδηλώσεις των Νόμων, τους μηχανισμούς με τους οποίους πρέπει να λειτουργήσεις, για να παράγεις Αρμονία, για ν’ απορρο­φήσεις την ολοκληρωμένη γνώση και να ενώσεις αυτήν εντός σου με καθετί. Έχεις χρόνο, γιατί Εγώ σου τον παραχώρησα, επειδή υπάρχει σκοπιμότητα, όταν οι εξελίξεις των πραγμάτων θα είναι ταχύτατες και γοργές, να υπάρχουν πρωτοπόρες οντότητες, που θα μπορούν να βοηθήσουν τα υπόλοιπα τμήματα του Ανθρώπου, που θα προσπαθούν να επιβιώσουν στους ταχύτατους ρυθμούς της μεταλλαγής, της συντριβής και αναγέννησης, της μετουσίωσης.

Εκμεταλλεύσου το χρόνο σου. Αντιμετώπισε τη μα­θητεία σου. Άνοιξε τα μάτια σου και τ’ αυτιά σου. Άνοιξε την καρδιά σου και το νου σου. Άνοιξε τη συνείδησή σου και άπλωσε τα σώματά σου μέσα στο Παν. Αφέσου να γευθείς ό,τι υπάρχει, καλό και κακό. Αφέσου ν’ ακούσεις ό,τι ηχεί, εύηχο ή όχι. Αφέσου να δεις όλους τους συνδυα­σμούς κι όλες τις εκδηλώσεις της Αρμονίας ή της δυσαρ­μονίας των χρωμάτων, των πραγμάτων, των καταστά­σεων. Αφέσου να συνειδητοποιήσεις σε όλο το μέγεθος του οτιδήποτε διαδραματίζεται πάνω στον πλανήτη σου. Τόλμησε να νιώσεις το διχασμό. Τόλμησε να νιώσεις τον πόνο. Τόλμησε να νιώσεις τη διάχυτη θλίψη και το βάρος της δυσαρμονίας, που παλμοδονείται μέσα και πάνω από αυτόν τον πλανήτη, για να μπορέσεις να ενώσεις και να ενωθείς. Τόλμησε να χάσεις για να κερδίσεις. Τόλμησε ν’ αφομοιωθείς μέσα σε καθετί, αφήνοντας την ταυτότητά σου να μεταλλαχθεί μέσα στην ταυτότητα κάθε υπόστα­σης και κάθε εκδήλωσης ή ανεκδήλωτου, για να γίνεις το Παν. Ό,τι τολμάς να προσφέρεις, σου προσφέρεται, ό,τι μπορείς να παραχωρήσεις, είναι δικό σου, χωρίς κτητικότητα, χωρίς εξουσία, αλλά με την αδιάσειστη Ενότητα, που μόνο ο Θεός παρουσιάζει, που μόνο η Πανταχού Παρούσα Ζωή εμφανίζει στην εκδήλωση και στο ανεκ­δήλωτο. Ύψιστο μάθημα για σένα η επίγνωση. Χωρίς αυτή δεν μπορείς να προχωρήσεις. Χωρίς αυτή η ισορροπία σου είναι επικίνδυνη και ασταθής. Ύψιστο μάθημα για σένα η υπευθυνότητα, άμεσα συνδυασμένη με την επί­γνωση, απόρροια δική της.

Τι θέλεις, Άνθρωπέ Μου; Τι ζητάς; Τι περιμένεις από τη διδασκαλία σου; Με ποιους τρόπους νομίζεις ότι θα γίνεις Θεός; Ακολουθώντας ένα καθαρά προδιαγεγραμ­μένο μονοπάτι, αφήνοντας τον Δάσκαλο Ιωάννη να πάρει πάνω Του το βάρος της πορείας, τη δυσαρμονία της ανθρωπότητας κι εσύ ν’ απολαύσεις μόνο τα αποτελέ­σματα της δικής Του πορείας; Αν θες να απολαύσεις τα αποτελέσματα της πορείας του Δασκάλου Ιωάννη, τότε δεν είσαι τίποτε άλλο παρά ένας παρατηρητής, που βλέπει τη Θέωση μέσα από στεγανά. Δεν είσαι παρά ένας θεατής, που παρακολουθεί την εξέλιξη μιας κινηματογραφικής ταινίας και σε κάποιες στιγμές συμπάσχει, εξαιτίας της συναισθηματικής του έξαρσης. Εγώ όμως, ο Λόγος Θεός, ο Δάσκαλός σου, που σε ονόμασα και σε ονομάζω μαθητή, σαν Υπερούσιο τίτλο Τιμής και Χάρης, ζητώ από εσένα να αφήσεις τα στεγανά, στα οποία βρίσκεσαι. Να πάψεις να είσαι παρατηρητής και θεατής. Να πάψεις να συμπάσχεις με συναισθηματικές εξάρσεις και να πατήσεις το πόδι σου στο Δρόμο. Σε αυτό το Δρόμο που δεν έχει προκαθορισμένα βήματα, που δεν έχει αρχή ούτε τέλος, που ανακυκλώνεται συνεχώς, μέχρι τα πάντα να γίνουν Ένα, Αρμονία και Φως και ξεδιπλώνεται πάλι, όταν τα πάντα ενωθούν, σε Μία Νέα Δημιουργία. Σε αυτό το Δρόμο που εναλλάσσει το Μηδέν με το Άπειρο σε απειράριθμους ρυθμούς, σε απροσμέτρητες ποιότητες και δονήσεις.

Αγαπημένε μαθητή, είσαι ικανός να γίνεις Θεός. Ανίκανος είσαι να παραμείνεις άνθρωπος. Ανίκανος είσαι να παραμείνεις ένα πλάσμα περιορισμένο στην ύλη. Έχεις αντιστρέφει τις καταστάσεις. Έχεις ενταχθεί τόσο πολύ μέσα στους περιορισμούς και στα δεσμά σου, που βλέπεις τις έννοιες αντίστροφα, που έχεις αλλάξει τη συμμετρία των Κόσμων, για να ταιριάζει στους περιορι­σμούς σου. Μα η συμμετρία των Κόσμων δεν άλλαξε, γιατί εσύ περιορίστηκες. Η συμμετρία της Ουσίας σου υπάρχει πάντα ισορροπημένη, ενωμένη, διαυγής και αυτή η Ουσία σε καλεί από τα βάθη των αιώνων, από το άχρονο και το άχωρο, να αποκαταστάσεις την Αλήθεια, να αποκαταστήσεις την Αρμονία. Ακούς τη φωνή της; Είναι ο Εαυτός σου, που ζητά να ξαναγεννηθεί με Αρμονία. Είναι ο Εαυτός σου, που ζητά να ξαναζήσει σε μοριακά κλάσματα των δευτερολέπτων ολόκληρο τον κύκλο της Δημιουργίας του, για να ολοκληρώσει την αποκατάσταση της ισορροπίας και της συμμετρίας των Κόσμων μέσα στη διανόησή του και να αντιμετωπίσει πλέον σωστά τις καταστάσεις και την εξέλιξη της Θείας Ζωής.

Εγώ Είμαι, που σου μιλώ, Αγαπημένε μαθητή, μην αμφιβάλλεις. Ουδέποτε σου μίλησε κανένας άλλος και ουδέποτε άλλος θα σου μιλήσει. Μα επιτέλους, Αγαπη­μένε μαθητή, τόλμησε να δεις τον Εαυτό σου, τόλμησε να δεις Εμένα. Μη Με βλέπεις μόνο μέσα στους ήχους και μέσα στις λέξεις, με τις οποίες σου παρουσιάζομαι. Μη θέλεις να Με δένεις μόνο με όσα φθάνουν στα αυτιά ^# και στα υλικά σου αισθητήρια. Μη θέλεις να Με δένεις με όσα διαβάζεις ή με όσα παρατηρείς σαν ενέργειες Χάρης και σαν εκδηλώσεις Ελέους, Συγγνώμης και Προσφοράς Ακένωτης Αγάπης. Μη θέλεις να Με βλέπεις μόνο σε καταστάσεις, που διαδραματίζονται μέσα σου και να λες: «αυτός είναι ο Θεός, αυτός είναι ο Λόγος, εγώ ακούω την Αλήθεια Του και μόνο εγώ». Μα πώς είναι δυνατόν η Αλήθεια Μου να ακούγεται μέσα σου μόνο και να μη διαχέεται στα Σύμπαντα; Πώς είναι δυνατόν, αν μέσα σου ακούγεται η Αλήθεια Μου, εσύ να μην είσαι Ένα με τα πάντα; Πώς είναι δυνατόν, όταν τόση και τόση διδασκαλία έχεις λάβει να επιμένεις σε καταστάσεις τέτοιες, δείχνοντας πόσο ανώριμος, πόσο επιφανειακός, πόσο ανέτοιμος, είσαι για το μεγαλείο του Ενός και του Μηδενός, του Απείρου, του Παντόχρονου και του Παντόχωρου.

Μαθητή Αγαπημένε, Απέραντε μαθητή, Απέραντε Άνθρωπε, Εγώ Είμαι εσύ, εσύ είσαι Εγώ. Το ξέρεις, το έχεις ακούσει, σε έχει δονήσει, υπάρχει μέσα σου και ηχεί από το ενεργοποιημένο Θείο είναι σου η έννοια αυτή, ο παλμός αυτός. Όμως ακόμα δεν έχεις μπορέσει να μετουσιώσεις τα καλύμματα, που διαχωρίζουν εσένα από Εμένα. Μα δεν έχεις μετουσιώσει ούτε εκείνα τα καλύμματα, που διαχωρίζουν τον Εαυτό σου Άνθρωπο από τον Εαυτό σου Άνθρωπο, που βρίσκεται σε κάποιο διαφορετικό σκήνωμα δίπλα σου. Ίσως νομίζεις, ότι είναι πιο εύκολο να μετουσιώσεις τα καλύμματα, που σε εμποδίζουν να ενωθείς με Μένα, από ότι είναι να μετουσιώσεις τα καλύμματα, που σε εμποδίζουν να ενωθείς με τον Εαυτό σου Άνθρωπο. Όμως κατανόησε, ότι αυτό είναι λανθασμένο. Είναι δυνατόν να σου είναι ευκολότερο να ενωθείς με κάτι ιδεατό, που δεν παλμοδονείται στις δικές σου δονητικές ποιότητες και δυσκολότερο με το ολοκληρωτικά ομοιογενές, που βρίσκεται πλάι σου; Αν δεν έχεις μετουσιώσει τα καλύμματα, που σε χωρίζουν από τον Εαυτό σου, που παλμοδονείται λίγο ή πολύ σε ομοιογενείς κραδασμούς, είναι δυνατόν να πιστεύεις, ότι έχεις μετουσιώσει τα καλύμματα, που σε χωρίζουν από Εμένα;

Ίσως αναρωτηθείς, αν είσαι ενωμένος μαζί Μου. Είσαι, όμως τι Ένωση έχεις, ποιας ποιότητας, ποιων κραδασμών, ποιας Αγάπης; Μήπως έχεις την Ένωση, που νομίζεις ότι σε θέτει σε μία θέση υψηλότερη από τον Εαυτό σου Άνθρωπο και σου δίνει το δικαίωμα να γίνεσαι χειριστής Χάρης, χωρίς όμως να έχεις κατανοήσει το ελάχιστο; Μήπως είσαι υπερφίαλος, Άνθρωπε, κι αντί να διαμορφώνεις πορεία Ενότητας, αντί να διορθώνεις τα κακώς κείμενα και να ακολουθείς ανοδική πορεία, συνεχίζεις σε μία ευθεία γραμμή την πορεία του διαχωρισμού, χρησιμοποιώντας πάλι τη Χάρη και την Εξουσία που σου παραχώρησα, καλυπτόμενος πίσω από τον εγωισμό και τα ατομικά σου θέλω, πιστεύοντας ότι κάνοντας μία υποτυπώδη προσπάθεια ή μία υποτυπώδη προσευχή προς Εμένα, Με εξαπατάς, για να σου παρέχω Απέραντη Τροφοδοσία, ενώ ουσιαστικά θέλεις να είσαι αυτεξούσιος;

Μα, Άνθρωπε, γνωρίζεις, τι Είμαι, ότι κατέχω καθετί, τον παραμικρό παλμό του είναι σου, τον παραμικρό παλμό του νου σου; Δεν υπάρχει κάτι, που να διαφεύγει από τον Άπειρο Θεό. Δεν υπάρχει κάτι, που να μην είναι μέσα Μου. Δεν υπάρχει κάτι, που να μην το γνωρίζω. Λοιπόν τι προσπαθείς; Δεν θα ήταν καλύτερα να εκδηλώσεις όλα αυτά, που με τρόπους πολλούς και διάφορους κρύβεις, ωραιοποιώντας τα, δίνοντάς τους όμορφες φορεσιές; Δεν θα ήταν καλύτερα να απογυμνώ­σεις τον εαυτό σου ενώπιον του Εαυτού σου Ανθρώπου και ενώπιον Μου, για να μπορέσεις μέσα από αυτή την απογύμνωση να ενδυθείς με το Άπειρο; Δεν θα ήταν καλύτερα να φανερώσεις με παρρησία ό,τι νιώθεις, ό,τι σκέφτεσαι, ό,τι πιστεύεις, ό,τι σε παλμοδονεί, για να αποδεσμευθείς ολοκληρωτικά από αυτά;

Γιατί πιστεύεις, Άνθρωπε, πως ό,τι σε παλμοδονεί, μετουσιώνεται, έστω κι αν παραμένει αδρανές και κρυμμένο ή ωραιοποιημένο από τους συνειρμούς και τα συναισθήματά σου; Ό,τι σε παλμοδονεί μετουσιώνεται μόνο αν το δεχθείς, αν τολμήσεις να το παρουσιάσεις, όπως πράγματι είναι, έστω κι αν αυτό έχει συνέπειες τρομερές και σε φέρει σε σύγκρουση με οτιδήποτε μέχρι τώρα έχεις δημιουργήσει, έστω κι αν αυτό συνταράξει τα θεμέλιά σου όλα. Γιατί είναι απαραίτητο να δεις την ποιότητά σου, τη δέσμευσή σου. Είναι απαραίτητο να δεις, τι έχει εισχωρήσει μέσα σου. Είναι απαραίτητο να ταπεινωθείς δυναμικά ενώπιον του Ανθρώπου και του Θεού, για να γνωρίσεις την ολοκληρωμένη μετουσίωση, που θα σε καταστήσει Λόγο-Χριστό, Αγάπη Άπειρη, Πηγή και Ροή της Θείας Απόλυτης Αλήθειας.

Πρόσεξε μόνο μη Με παρανοήσεις. Σου μιλώ για ειλικρινείς εκδηλώσεις με σκοπό τη μετουσίωση και όχι για ασύδοτες αντιδράσεις ανευθυνότητας και οίησης, που σε εγκλωβίζουν στα δεσμά τους, από τα οποία δύσκολα μπορείς να ξεφύγεις.

Έχε οδηγό σου την Αγάπη, πυξίδα σου την προσφορά σου για την άνοδο και την εξέλιξη του Εαυτού σου Ανθρώ­που, πορεία και προορισμό σου Εμένα και ό,τι μέσα σου παλμοδονείται εμβάπτιζέ το στη Θεία Φωτιά του Ενωμέ­νου Εαυτού Μας, για να γίνεται εκπαιδευτικό στάδιο ανόδου για σένα και τον Άνθρωπο Εαυτό σου.