ΕΥΣΤΑΘΕΙΑ

Στην Πνευματική πορεία για την πνευματική μας ολο­κλήρωση, την ένωσή μας με τον Κύριο και την επιστρο­φή μας στον Πατρικό Οίκο και τη Βασιλεία Του, συναν­τάμε πάρα πολλά εμπόδια, που είμαστε υποχρεωμένοι οπωσδήποτε να υπερπηδήσουμε, να ξεπεράσουμε, για να μην καθηλωθούμε, γιατί καθήλωση σημαίνει σχεδόν πάν­τα και ματαίωση.

Για να υπερπηδήσουμε τα διάφορα εμπόδια, που πα­ρεμβάλλονται κατά νόμο στην πορεία μας, είμαστε υπο­χρεωμένοι ν’ αναπτύξουμε διάφορες ικανότητες, ή δυ­νάμεις ή κέντρα, που έχουμε μέσα μας σαν καταβολές σπερματικές.

Η σωστή ανάπτυξη των διαφόρων ικανοτήτων, ή δυ­νάμεων ή Κέντρων, θα μας ενδυναμώσει και θα μας βοηθά στη σωστή πορεία μας. Πρώτα όμως πρέπει να προηγηθεί η γνώση, η κατάλληλη και σωστή γνώση για το κάθε ζήτη­μα, η σωστή τοποθέτηση και εναρμόνιση του νου μας με την Αληθή Γνώση. Και σωστή και αληθινή γνώση, ή γνώση της Αλήθειας, είναι η εμβάθυνση, η διείσδυση, πέρα από την επιφάνεια, σε βαθύτερες και λεπτότερες έννοιες, που τις περισσότερες φορές δεν είναι άμεσα προσιτές.

Για την απόκτηση αυτής της γνώσης χρειάζεται, είναι απαραίτητο, να μαθητεύσουμε, να σπουδάσουμε γύρω από αυτή τη βαθύτερη γνώση, μέχρι να γίνει ενατένιση καθημερινή, βίωμά μας και κτήμα μας. Ένα απαραίτητο στοιχείο για τον κάθε ερευνητή και αναζητητή και μαθητή αυτής της βαθύτερης γνώσης είναι η Ευστάθεια.

Ευστάθεια είναι η διατήρηση της σταθερότητας ενός πράγματος, η σταθερότητα που προέρχεται από τη σω­στή και κατάλληλη θεμελίωση και τοποθέτηση, για να υπάρξει διατήρηση της ισορροπίας. Είναι η καλή και σω­στή στάση. Αυτή είναι η πρώτη προσιτή έννοια στο νου μας, απόκτημα γνώσης και βιωμάτων του υλικού πεδίου. Πέρα όμως από την πρώτη αυτή γνώση για την ευστά­θεια, πρέπει να ξέρουμε ότι είναι η κατάσταση ισορρο­πίας όλων των ικανοτήτων του ανθρώπου και των δυνά­μεων του «Είναι» του, αλλά ακόμη και όλων εκείνων των τμημάτων, που αποτελούν την πολυσύνθετη ανθρώπινη υπόσταση.

Η βάση, η σωστή θεμελίωση και τοποθέτηση του νου μας για την ύπαρξη ευστάθειας και ισορροπίας, είναι η αναγνώριση από μέρους μας του Θεού ως του Ύψιστου και Παντοδύναμου Αγαθού και η αληθινή σχέση του Αν­θρώπου προς Αυτόν ως Δημιουργού του Παντός. Το επα­κόλουθο αυτής της τοποθέτησης του νου μας είναι η ευ­στάθεια και ισορροπία, που φέρνει την τέλεια ανάπτυξη, εκδήλωση και φανέρωση όλων των ικανοτήτων και δυνά­μεων, που ενυπάρχουν μέσα στον άνθρωπο.

Απώλεια της ευστάθειας και ισορροπίας συμβαίνει από έλλειψη εμπιστοσύνης – πίστης από μέρους του ανθρώ­που στην υποστηρίζουσα δύναμη του Θείου Νου. Αυτή η έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης διαταράσσει την ισορ­ροπία μας, γιατί η προσωπικότητα του ανθρώπου αγω­νίζεται και προσπαθεί να οικοδομήσει πάνω στη δική της ανεπάρκεια, με αποτέλεσμα την αδυναμία και αποτυχία.

Αυτή η τοποθέτηση επηρεάζει όλα τα συστήματα του αν­θρώπου, περιπλέκει τις ικανότητες – δυνάμεις, και ο άν­θρωπος χάνοντας την ισορροπία αποτυχαίνει και ματαιώ­νεται.

Η σχέση ισορροπίας – ευστάθειας προς κυριαρχία και υπεροχή είναι η ακόλουθη: Διαμέσου της Θείας Αρχής εμ­φανίζεται μια κατάσταση ευστάθειας στη συνείδηση, και η ισορροπημένη κατάσταση νου προσθέτει και επιβοη­θά στην πραγματοποίηση κυριαρχίας και υπεροχής, που πραγματοποιείται με την ενοποίηση της συνείδησης με το Θείο Νου ως δικής της Πηγής, φτάνοντας έτσι στη συνεί­δηση Χριστού.