ΕΥΗΜΕΡΙΑ

Η έννοια της ευημερίας, για τον περισσότερο κόσμο, είναι η άνετη διαβίωση στην υλική ζωή, το να περνά κα­νείς καλά και να έχει άφθονα υλικά αγαθά. Αλλά ευημε­ρία στην Πνευματική της ερμηνεία είναι η κατάσταση συνεί­δησης του ανθρώπου, στην οποία αναγνωρίζεται πως ο Θεός, ή Θείος Νους, είναι η Ανεξάντλητη Πηγή κάθε προ­μήθειας και κάθε εφοδιασμού.

Η διαφορά μεταξύ της Πνευματικής ευημερίας και της υλιστικής ιδέας περί ευημερίας είναι, ότι η Πνευματι­κή ευημερία βασίζεται στην αντίληψη και τη γνώση της Ανεξάντλητης πανταχού παρούσας Ουσίας του Πνεύμα­τος, ως Πηγής εφοδιασμού. Η υλιστική ιδέα είναι, ότι η κατοχή πραγμάτων αποτελεί ευημερία. Αυτό όμως είναι λάθος. Ο άνθρωπος πρέπει να στηρίζεται στη μόνη Ου­σία, με το νου του, διαμέσου πνευματικής αντίληψης και πίστης.

«Αβεβαιότης πλούτου» δείχνει ότι ο άνθρωπος εμπι­στεύεται την κατοχή υλικών πραγμάτων, χωριστά από τη συνείδηση ότι η Ουσία είναι η μόνη Πηγή όλων. Η αγωνία για την προμήθεια υλικών πραγμάτων μπορεί να υπερνικηθεί μόνο με την αναγνώριση της πανταχού παρούσας

Ουσίας του Πνεύματος και την πίστη σ’ Αυτό ως τη μονα­δική Πηγή εφοδιασμού του Ανθρώπου.

Χωρίς Πνευματική αντίληψη, ο άνθρωπος ζητά ικανο­ποιήσεις και ευχαριστήσεις σε εξωτερικά υλικά αποκτήματα και επιθυμίες της σάρκας. Αλλά αυτή η προς τα έξω τάση και απόβλεψη είναι λαθεμένη, γιατί κάθε είδος ευ­χαρίστησης των αισθήσεων μας εξαπατά, γιατί είναι προ­σωρινό και θνησιγενές και όχι διαρκές, εξαιτίας της προ­έλευσής του. Καμιά άλλη πραγματική ευχαρίστηση και πληρότητα δεν υπάρχει για τον Άνθρωπο, εκτός από την ένωσή του με το Θεό.

Είναι απαραίτητο και αναγκαίο να δίνουμε ελεύθερα και απρόσκοπτα και ανενδοίαστα, καθώς λαμβάνουμε, λό­γω της ύπαρξης σχετικού Θείου Νόμου. Το να δίνει κανείς στον πλησίον διευρύνει τις δυνατότητες για μεγαλύτερη εισροή Ουσίας μέσα του. Πρέπει να δίνουμε ευχαρίστως και με προθυμία, με τη συνείδηση ότι η προμήθεια είναι ανεξάντλητη.

Η Ευημερία, αλληλένδετα συνυφασμένη πολλές φο­ρές με την έννοια της ευτυχίας, τους περισσότερους αν­θρώπους τούς ωθεί στην απόκτηση υλικών αποκτημάτων και σε πολλές άλλες ακόμη κατευθύνσεις απατηλές και ψευδείς. Η ευημερία και η ευτυχία του ανθρώπου είναι κατάσταση νου και δεν εξαρτάται από υλικά αποκτήματα. Είναι μία και μοναδική: η ένωση του ανθρώπου με την Πηγή της Ευτυχίας και κάθε Ευημερίας, το Θεό. Κάθε κα­τώτερη ένωση ή κατώτερο απόκτημα δημιουργεί, στους σκεπασμένους ακόμη με τα παραπετάσματα της άγνοιας, πλαστά πρίσματα ευτυχίας, που μακραίνουν τη σωστή και τελική ένωση με το Θεό. Σε όσους ανοίχθηκαν οι οφθαλ­μοί και ασχολούνται με αυτού του είδους την Ευτυχία – Ευημερία, κάθε αντίθετη τοποθέτηση προκαλεί πολλές φορές θλίψη μέχρι την απόγνωση.

Μπορούμε να είμαστε ευτυχείς, αν αποστερήσουμε τον κατώτερο εαυτό μας από φθαρτά αποκτήματα. Ίσως φαί­νεται δύσκολο στους πολλούς, αλλά αν το τοποθετήσου­με μέσα μας σαν βασική αρχή και τοποθέτηση, τότε στον άχρονο χρόνο θα γίνει εφικτό. Είμαστε υποχρεωμένοι να τρέφουμε την υπόστασή μας με ιδέες Τέλειες και ιδανικά Καθολικότητας.